Ανταπόκριση από την πρώτη εξεγερμένη περιοχή της Ελλάδας: Την παραλία Θεσσαλονίκης!

Μπαίνω στο σπίτι με μάτια υγρά από τα δάκρυα, με μία συγκίνηση που διαπερνά τη ραχοκοκαλιά μου και ένα κεφάλι βαρύ από συγκίνηση και οργή, σαν από βαρύ μεθύσι...

Μόλις επέστρεψα από το χώρο της παρέλασης, που από σήμερα καταχωρείται στη συνείδησή μου ως το πρώτο ..

έδαφος-κομμούνα της Ελλάδας, την πρώτη περιοχή της Επικράτειας με χαρακτηριστικά αυτοδιαχείρισης, λαϊκής αυτοοργάνωσης και αντίδρασης απέναντι στην Κυβέρνηση και την πολιτική εξουσία... Τώρα εάν αυτό περιποιεί τιμή ή αισχύνη στους παρισταμένους είναι κάτι το οποίο θα το αναλύσω αργότερα...

Ανοίγοντας την τηλεόραση συνειδητοποιώ το χάος ανάμεσα στο λαό και την Πολιτική, την απίστευτη απόσταση ανάμεσα στο κλίμα που δίνουν τα ΜΜΕ και σ' αυτό που έζησα πριν από λίγα λεπτά...

Λάθος κάνετε συμπατριώτες... Όλοι σας...  Ούτε που καταλάβατε τι αληθινά έγινε στο χώρο της Παρέλασης...

Πήγαμε από το πρωί χιλιάδες για να ρουφήξουμε λίγο απ' αυτό που οι Έλληνες έχουμε τόσο ανάγκη: την Πατρίδα! Την λεβεντιά της, την Ιστορία και τον παλμό της! Το κάνουμε κάθε χρόνο, όλοι εμείς οι...

νοικοκυραίοι, που δεν ξέρουμε από διαδηλώσεις και πορείες, που δεν πάμε σε καταλήψεις και επεισόδια, που μας είναι άγνωστες οι περιφρουρήσεις και τα συνθήματα. Ξέρουμε όμως από Ελλάδα! Φέτος λοιπόν ήμασταν πιο φορτισμένοι από άλλες χρονιές. Βλέποντας την Πατρίδα μας να κυλιέται χάμω στους διαδρόμους των Βρυξελλών και να σούρνεται στα στόματα των ξένων, νιώσαμε αυτήν την ανάγκη πιότερο δυνατή. Δεν αντέχω βρε αδερφέ να τους βλέπω σε αυτήν την κατάντια... Θα πάω να δω τη γαλανόλευκη, τα παλικάρια μας με το χέρι- σπαθί, τους μαθητές που αισθάνονται τιμή να κρατούν τη Σημαία... να πάρω λίγο τα επάνω μου...

Εκεί, ήρθαν καμια 50αριά ΣΥΡΙΖΑίοι, σαν τη μύγα μες το γάλα ξεχωρίσανε ανάμεσά μας. Με τα μούσια και τα μαλλιά τους φάνταζαν τόσο ασύνδετοι ανάμεσα στους νοικοκυραίους, εμάς. Πλάι τους Ηρακλειδείς, που (ακόμη) διαμαρτύρονται για τον υποβιβασμό της ομάδας τους και σχολικοί φύλακες, που έχουν τα δικά τους δίκια... Όπως όλοι μας... Μπήκανε στο οδόστρωμα και τους μπλόκαρε η αστυνομία, στην Καλλιδοπούλου...

Ο εσμός αυτός δεν ήθελε να γίνει η παρέλαση. Όμως εμείς θέλαμε... Και τα καταφέραμε. 

Η λαϊκή οργή όμως φάνηκε στην άλλη πλευρά της εξέδρας. Εκεί υπήρχαν νοικοκυραίοι σαν κι εμάς, ανοργάνωτοι και μεμονωμένοι που δεν κρατήθηκαν μπροστά στον Παπούλια και τον Μπεγλίτη. Τους έβλεπα, "καθωσπρέπει" και "κυρίους" να ασχημονούν απέναντι στον "κ. Πρόεδρο" και τον "κ. Υπουργό" και έμεινα κάγκελο...

Οι άνθρωποι αυτοί θέλαν να αντιδράσουν, να κράξουν, να εκτονώσουν την οργή που έχουν μέσα τους. Απέναντι σε αυτούς που τους στερούν το όνειρο. Κόντρα σε αυτούς που στη συνείδηση του απλού πολίτη είναι προδότες και ανάξιοι του Έθνους μας. Έχουν κάθε δίκιο. Και το έκαναν... Τους ανάγκασαν να αποχωρήσουν. Και αμέσως μετά αξίωσαν να γίνει η παρέλαση... Όταν όμως και εμείς οι νοικοκυραίοι φτάνουμε σε σημείο να μην συγκρατιόμαστε και να ασχημονούμε έτσι, επειδή αυτοί, μας έχουν βγάλει από τα ρούχα μας, τότε πολλά όρια σε αυτήν την Πατρίδα έχουν ξεπεραστεί...

Βλέπω στην τηλεόραση να μιλούν για μειοψηφίες που αμαύρωσαν θεσμούς και εορτασμούς και απορώ. Κανένας εορτασμός δεν αμαυρώθηκε. Εμείς που είμασταν εκεί ψάλλαμε τον εθνικό ύμνο και τραγουδήσαμε δεκάδες φορές το "Μακεδονία Ξακουστή" για να τιμήσουμε τους ήρωες και την Ημέρα. Το κάναμε με τον καλύτερο τρόπο. Όποιος δεν το καταλαβαίνει έχει πρόβλημα αντίληψης...

Οι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι λοιποί μπαχαλάκηδες δεν ήθελαν την παρέλαση, άλλωστε δεν την ήθελαν ποτέ, κάθε χρόνο μας ζαλίζουν τα αυτιά με συνθήματα για την κατάργησή τους...

Εμείς όμως θέλαμε. Και το καταφέραμε.

Η Παραλία, μπροστά στο προξενείο των κατακτητών έγινε η πρώτη αυτοδιαχειριζόμενη ελληνική περιοχή, έστω για λίγο. Αυτό κάτι δείχνει: δείχνει ότι η Κυβέρνηση αυτή έχει χάσει τον έλεγχο. Ότι δεν μπορεί να σταθεί! Δεν έχει λαϊκό έρεισμα ούτε για δείγμα. Βρε, αδερφέ, δεν μπορείς να κυβερνάς φρουρούμενος και απομονωμένος. Πρέπει να φύγεις, για το καλό της Πατρίδας να αποχωρήσεις ησύχως πριν συμβεί κάνα κακό...

Και αυτό είναι το νόημα της σημερινής ημέρας. Χρειαζόμαστε μία νέα αρχή. Μία νέα φωνή που θα μιλήσει για προσπάθεια και αγώνα στο Εσωτερικό και θα μας ενώσει για μία νέα Αρχή, που θα ζητήσει καλύτερους όρους για τους Έλληνες στο εξωτερικό. Και αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο κ. Παπανδρέου...

ΥΓ: Ακούω και φρίττω ότι δήθεν τα επεισόδια αμαυρώνουν την εικόνα μας στο εξωτερικό! Ίσα- Ίσα! Αν είχαμε έναν έξυπνο και γκατσάτο πρωθυπουργό θα πήγαινε στις Βρυξέλλες με μόνο όπλο, όχι τα Μνημόνια και τα Μεσοπρόθεσμα, αλλά τις αντιδράσεις των Ελλήνων. "Κοιτάτε τι εσείς προκαλείτε στην Πατρίδα μου" θα τους έλεγε για να τους αλλάξει μυαλά. Και μπροστά σε αυτή του την προσπάθεια δεν θα έβρισκε καλύτερα επιχειρήματα από τις εικόνες της "Κομμούνας της Θεσσαλονίκης"...