Γράφει ο Βαγγέλης Δημητρίου
τ.Αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης
Το ιστορικό της υπόθεσης
είναι γνωστό, γιαυτό θα ασχοληθώ με την ουσία.
Το ζήτημα έχει την οικονομική και
πολιτική του πτυχή.
Στην πρώτη
συμπεριλαμβάνεται και το νόμιμο
δικαίωμα του όποιου ιδιοκτήτη χωρις να ενδιαφέρει ποιος είναι.
Το δεύτερο
αφορά την αξιοποίηση του χώρου προς όφελος της πόλης και των κατοίκων της. Το
ιδανικότερο θα ήταν να γινει χώρος πρασίνου.
Για να γίνει αυτό
είναι πολύ δύσκολο και στην σημερινή συγκυρία ανέφικτο. Τα χρήματα που απαιτούνται είναι πολλά
και δεν μπορεί να τα διαθέσει ούτε το κράτος ούτε η τοπική αυτοδιοίκηση.
Επομένως με βεβαιότητα η κατάσταση για πάρα πολλά χρόνια ακόμα θα
παραμείνει ίδια.
Αν δεν βρεθεί κοινή
συνισταμένη δεν θα κερδίσει κανείς, αλλά κυρίως θα χάσει η πόλη.
Η θεωρία «αποθανέτω
η ψυχή μου…..» είναι λανθασμένη.
Λύση αποδεκτή για το καλό της πόλης είναι
πολύ καλύτερη από την σημερινή κατάσταση.
Αυτό αφορά και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις
στην πόλη.
Επιτέλους ας σταματίσουμε
να βάζουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί.
