Κατά 87 δις μειώθηκε το δημόσιο χρέος μετά το PSI, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου παρήγορο, καθώς παραμένει μη διαχειρίσιμο, αφού συνοδεύεται από μια βαθιά ύφεση, που δυσκολεύει την αποπληρωμή των δανειακών μας υποχρεώσεων.
Ήδη, με τα όσα έχουμε δανειστεί μέχρι σήμερα, πρέπει να καταβάλλουμε σε τοκοχρεωλύσια το ποσό των...
12,9 δις το 2013,
των 25,4 το 2014 και
των 16,5 το 2015.
Την επόμενη τριετία δηλαδή θα πρέπει να επιστρέψουμε στους δανειστές 55 δις ευρώ !!!
Να έχουμε δηλαδή πλεόνασμα 55 δις ευρώ!
Δεδομένου ότι για να επιτύχουμε μικρό έλλειμμα φέτος, πνίξαμε τον ελληνικό λαό σε φόρους και χαράτσια, ποιός λογικός άνθρωπος μπορεί να πιστέψει ότι θα βρούμε λεφτά να καλύψουμε τις πρωτογενείς δαπάνες, δεν θα πάρουμε άλλα δανεικά και θα πληρώσουμε και 55 δις σε τρία χρόνια;
Προφανώς λοιπόν, έχουμε δύο επιλογές:
-Να χρησιμοποιούμε όλα τα χρήματα του "δεύτερου μνημονίου" για την αποπληρωμή του χρέους (όπως προβλέπει άλλωστε η δανειακή σύμβαση), οπότε δεν θα έχουμε λεφτά για μισθούς, συντάξεις, δημόσιες επενδύσεις και υγεία, παιδεία, κλπ ή
-να κηρύξουμε στάση πληρωμών.
Σε κάθε περίπτωση, για να ανακουφιστεί η κοινωνία, απαιτείται τρομακτική ανάπτυξη του ΑΕΠ, ώστε να παράγει πλεονάσματα ικανά να καλύψουν τις πρωτογενείς δαπάνες, χωρίς προσφυγή σε νέο δανεισμό. Μπορεί αυτό να γίνει, όταν έχουν κλείσει όλες οι επιχειρήσεις; Από ποιόν θα εισπράττει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές το κράτος, αφού ξεζούμισε όλες τις υγιείς επιχειρήσεις; Με ποιά έσοδα θα καλύπτονται οι δαπάνες, αφού τα δανεικά θα πηγαίνουν στην πληρωμή των δανεικών;
To πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρωτίστως πρόβλημα εσόδων, όχι δαπανών όπως επικράτησε! Όσο και να περικοπούν οι δαπάνες, αν δεν υπάρχει αγορά να παράγει, να εξάγει, να δημιουργεί και να έχει φοροδοτική ικανότητα, δεν θα υπάρξει σωτηρία.
Όμως οι πολιτικοί το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να αυξάνουν τη γραφειοκρατία και να επιτίθενται με μανία, σε όσους δηλώνουν έσοδα. Τα παίρνουν από όποιον βρίσκουν εύκαιρο δηλαδή ! Και πνίγουν τις επιχειρήσεις με νέους νόμους, νέες διατάξεις και νέες υποχρεώσεις.
To πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρωτίστως πρόβλημα εσόδων, όχι δαπανών όπως επικράτησε! Όσο και να περικοπούν οι δαπάνες, αν δεν υπάρχει αγορά να παράγει, να εξάγει, να δημιουργεί και να έχει φοροδοτική ικανότητα, δεν θα υπάρξει σωτηρία.
Όμως οι πολιτικοί το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να αυξάνουν τη γραφειοκρατία και να επιτίθενται με μανία, σε όσους δηλώνουν έσοδα. Τα παίρνουν από όποιον βρίσκουν εύκαιρο δηλαδή ! Και πνίγουν τις επιχειρήσεις με νέους νόμους, νέες διατάξεις και νέες υποχρεώσεις.
Δεδομένου όμως ότι η ελληνική οικονομία είναι πλέον νεκρή, μπορεί κανείς να θεωρήσει με ασφάλεια, ότι η καταστροφή της χώρας είναι προ των πυλών.
Ακόμη πιό σίγουρο είναι ότι κανείς δεν πρόκειται να μας δανείσει για να καλύψουμε ελλείμματα. Η δημιουργία πλεονασμάτων είναι εκ των ουκ άνευ.
Αλλά σε περίοδο ύφεσης, τα δημόσια έσοδα μειώνονται, δημιουργώντας νέες πιέσεις και νέες χρηματοδοτικές ανάγκες. Το μεγαλύτερο έγκλημα λοιπόν των πολιτικών μας, αλλά και των εμπνευστών των μνημονίων, είναι ότι συρρικνώνουν την οικονομία αντί να τη μεγεθύνουν. Ότι δεν λένε την αλήθεια, που είναι πολύ πικρή: δεν μπορεί η Ελλάδα να αντέξει σε τόσες μισθολογικές δαπάνες του δημοσίου. Αλλά ποιός πολιτικάντης να τολμήσει να μιλήσει για απολύσεις στο δημόσιο; Θα αφήσουν όλοι, να καταστραφεί η χώρα, κάνοντας πειράματα, χορηγώντας εναλλακτικές θεραπείες, σε ένα σαπισμένο πόδι, που δεν σώζεται. Δεν θα σώσουν το σώμα, για να μην κόψουν το πόδι.
Αν οι δημοσιογράφοι κρατούσαν στα χέρια τους τον πίνακα "χρονοδιάγραμμα λήξης χρέους" και ζητούσαν από τους πολιτικούς να τοποθετηθούν στα διάφορα panels, θα καταλαβαίναμε πολλά για το πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα.
Ηθικό δίδαγμα; Μεταναστεύστε....Κανένας πολιτικός και κανένα κόμμα δεν θα σας σώσει.
