ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ή ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΘΕΟΣ !!

του Βλάση Γωγούση

Προβληματίστηκα φίλοι μου, να το γράψω, να μην το γράψω, να το πω να μην το πω !!
Κάποιοι θα γελάσετε, κάποιοι θα με καταλάβατε ( ιδίως όσοι μεγαλώσατε σε Χωριά !)

Τέλος το αποφάσισα , το αφηγούμαι όπως το βίωσα, μέρα τη μέρα, στιγμή προς στιγμή :
Στο πίσω μπαλκόνι του σπιτιού μου ,αγαπητοί μου αναγνώστες , άρχισε να…. συχνάζει επιμόνως ένα ζευγάρι …δεκαοχτούρες, !
Μικρόσωμη η…κυρία, φουσκωτός ο λεγάμενος, όλο « κλου» «κλου» και τιτιβίσματα !
Τα τάϊζα παρά τη γκρίνια της γυναίκας μου ( « μας γέμισαν με κουτσουλιές τον τόπο » μούλεγε) , κι` αυτά το κάναν στέκι !
Ως που, ξαφνικά, τι να δω, ένα όμορφο …αυγουλάκι, αφημένο στη γωνιά του μπαλκονιού, έρημο και μόνο.
Δεν το ακούμπησα για να μην πάρει μυρωδιά και το εγκαταλείψουν.
Το ζεύγος , εκεί, σαν να μην τρέχει τίποτα.
Δυό μέρες και μετά «κλούπ » και δεύτερο αυγό !
Τρελλάθηκα : « εδώ κοσμογονία θα γενεί σκέφτηκα και ..περίμενα.
Και τότε, τότε φίλοι μου άρχισα να πιστεύω πως υπάρχει….Θεός.
Το τι είδαν τα μάτια μου δεν περιγράφεται :
Πρώτα-πρώτα άρχισαν εναλλάξ να κουβαλάνε φύλα και χορταράκια , ασταμάτητο κουβαλητό, ως που δημιούργησαν μια όμορφη ,μια ζηλεμένη φάτνη.
Κουβάλησαν μετά τα αυγουλάκια στο κέντρο της και η …σύζυγος άρχισε να κλωσσάει.
Ο…άλλος κουβαλούσε, πότε χόρτα πότε ….φαγητό ( την τάϊζε στο….στόμα ! ).
Κι` ύστερα, ύστερα άπιστοι άνδρες σύζυγοι, ύστερα άρχισε να …κλωσσάει κι` αυτός εναλλάξ τα` αυγά.
Δεν πίστευα στα μάτια μου. Σηκώνονταν μόνο για να κυνηγήσει ανεπιθύμητους επισκέπτες, να ρίξει καμιά….κουτσουλιά και……ξανακάθονταν…..στ` αυγά του !
Αυτή η εναλλαγή …βάρδιας κράτησε μέρες, (κι` εγώ εν τω μεταξύ τα τάϊζα, τα άλλαζα νεράκι και ξέπλυνα τον μπροστινό τους χώρο ).
Πήγαινα, φίλοι μου, κι` έβλεπα κρυφά τα ….δρώμενα πίσω από την κουρτίνα.
Η εναλλαγή και το τάϊσμα στο στόμα συνεχίζονταν , τα αβγουλάκια στη θέση τους και γω…..μελετητής.
Και ξάφνου ένα πρωινό αντίκρυσα το ένα αυγό σπασμένο σε λίγο και το άλλο , 4 τσόφλια ανοιγμένα, τα σμπρώξανε μακρυά και η μάνα αραγμένη στο γνωστό της στέκι.
Πιστέψ`τε με , μ` έφαγε η περιέργεια, ώρες πηγαινοερχόμουνα κρυφά να δω το…θαύμα , και…το είδα :
Δυο μικροσκοπικά, κιτρινωπά ….δεκαοκτουράκια που κουνιόντουσαν και τίναζαν κάποιες στιγμές τα ράμφη η τα κορμάκια τους.
Κάθισα κα τα χάζευα κι` έβλεπα έκπληκτος τη μάνα να τα σμπρώχνει με το ράμφος απαλά - σαν να τα μάλωνε – κι`αυτά να…..ησυχάζουν !
Πέρασε μια βδομάδα, Ακόμα τα «κλωσάνε, αυτός λιγότερο, φεύγει και επιστρέφει…..μπουκωμένός στο στόμα την ταϊζει ( τη…συμβία του ) και τότε αυτή σηκώνεται, ρίχνει μια …..κουτσουλιά και φεύγει, και κείνος πιάνει….βάρδια !
¨Όμως μια σκέψη , μια ανησυχία τριγυρνούσε στο μυαλό μου, καλά το ζεύγος, τα μικρά , όμως , πως θα τραφούνε;;
Το είδα με τα μάτια μου και δεν το πίστευα, φίλες και φίλοι αναγνώστες :
Ανοίγουνε το στοματάκι ( το…ραμφάκι είναι το σωστό) και η …μαμά τους ρίχνει μέσα ένα υγρό, ένα «ζελε»΄που το ρουφαν με λαιμαργία, και ξανανοίγουν και` όλο τρώνε !
Θαύμα σας λέω , τέτοιο θαύμα μόνο ένας Θεός μπορεί να κάνει !
Αυτά τα σκατουλάκια είναι τώρα 5 πόντους , άρχισαν να το σκάζουν απ` τη μάνα τους και κάνουνε τις πρώτες ζαβολιές παραπατώντας, δώθε πέρα .
Και γω παρατηρώ και ψιθυρίζω:
« Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου !».
Δρ Βλάσης Γωγούσης