Αγαπητοί φίλοι του taxalia!
Διαβάζω το ιστολόγιό σας σχεδόν σε καθημερινή βάση, Μακεδόνισσα γαρ.
Πρέπει να σας πω ότι, διαβάζοντας το άρθρο του δημοσιογράφου Χρήστου Νικολαίδη σχετικά με τον Τασιάδη με τίτλο" Όχι άλλους τασιάδηδες", έπαθα την πλάκα της ζωής μου.
Είναι δυνατόν να δημοσιεύετε τέτοιου είδους άρθρα που...
περιέχουν τόση πολλή κακαετρέχεια για εμάς τους ομογενείς "Λαζογερμανούς" όπως μας αποκαλεί κοροιδευτικά ο καλός αυτός κύριος;
Ειλικρινά μ' απογοητέψατε*. (Σχόλιο TaXalia: απολογούμαστε αν ενοχληθήκατε -και φυσικά κατανοούμε τον λόγο- αλλά στο taxalia δεν φιμώνουμε τους συγγραφείς μας, ελπίζουμε ότι ο κύριος Νικολαίδης υπερέβαλε, αλλά όπως και να έχει είναι θέμα του ιδίου να σας απαντήσει.)
Τέτοιου είδους σχόλια μόνο κακό μπορούν να κάνουν στην ενότητα και συννενόηση μεταξύ των αυτοχθόνων και των Ελλήνων του εξωτερικού. Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε αυτό;
Σίγουρα υπάρχουν ανάμεσά μας κάποια ψώνια που συμπεριφέρονται ψωροπερήφανα και καλά μεγάλοι και τράνοι, αλλά όχι ρε φίλε, δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Τα δικά μου τα παιδιά παράδειγμα δεν μιλάνε απταίστως ελληνικά, όμως είναι Έλληνες με όλη την δύναμη της ψυχής τους.
Εκτός αυτού θεωρώ μεγάλη δημοσιογραφική ηλιθιότητα, το να εκφράζεται κάποιος που θέλει να λέγεται δημοσιογράφος με εκφράσεις του τύπου "μαλακισμένο", "κωλοπαιδαρίζει" και η χειρότερη από όλες, Θεέ και Χριστέ, "Οι συνέλληνες δεν είναι έθνος αλλά πληθυσμός και μάλιστα κακής ποιότητας"!!!!
Ειλικρινά, λίγη ντροπή δεν βλάπτει!
Κάτι ακόμη: Ερχόμενη στην πατρίδα μου κάθε χρόνο διαπιστώνω ένα είδους ρατσισμού και μεγάλο κόμπεξ απέναντί σε μας τους λεγόμενους "Λαζογερμανούς", τι λέξη κι αυτή ( ! ), από τους εγχώριους αληθινούς Έλληνες, κάτι που διακρίνεται αναμφισβήτητα στο άρθρο του καλού αυτού κυρίου.
Κλείνοντας θα ήθελα να αφιερώσω στον παραπάνω δημοσιογράφο ένα στίχο από ένα ποντιακό τραγούδι του μεγάλου μας Στέλιου Καζαντζίδη.
"Πατρίδαμ αραέβω σε αμόν καταραμένος, σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδα ξένος"!!
Κάτι τέτοιοι σαν τον κ. Νικολαίδη μας κάνουν και το αισθανόμαστε αυτό πολύ πιο έντονα ...
Να στε καλά!
Ελπίδα
Με την ευκαιρία ακούμε και εμείς τον Στέλιο στο υπέροχο αυτό τραγούδι!
Διαβάζω το ιστολόγιό σας σχεδόν σε καθημερινή βάση, Μακεδόνισσα γαρ.
Πρέπει να σας πω ότι, διαβάζοντας το άρθρο του δημοσιογράφου Χρήστου Νικολαίδη σχετικά με τον Τασιάδη με τίτλο" Όχι άλλους τασιάδηδες", έπαθα την πλάκα της ζωής μου.
Είναι δυνατόν να δημοσιεύετε τέτοιου είδους άρθρα που...
περιέχουν τόση πολλή κακαετρέχεια για εμάς τους ομογενείς "Λαζογερμανούς" όπως μας αποκαλεί κοροιδευτικά ο καλός αυτός κύριος;
Ειλικρινά μ' απογοητέψατε*. (Σχόλιο TaXalia: απολογούμαστε αν ενοχληθήκατε -και φυσικά κατανοούμε τον λόγο- αλλά στο taxalia δεν φιμώνουμε τους συγγραφείς μας, ελπίζουμε ότι ο κύριος Νικολαίδης υπερέβαλε, αλλά όπως και να έχει είναι θέμα του ιδίου να σας απαντήσει.)
Τέτοιου είδους σχόλια μόνο κακό μπορούν να κάνουν στην ενότητα και συννενόηση μεταξύ των αυτοχθόνων και των Ελλήνων του εξωτερικού. Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε αυτό;
Σίγουρα υπάρχουν ανάμεσά μας κάποια ψώνια που συμπεριφέρονται ψωροπερήφανα και καλά μεγάλοι και τράνοι, αλλά όχι ρε φίλε, δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Τα δικά μου τα παιδιά παράδειγμα δεν μιλάνε απταίστως ελληνικά, όμως είναι Έλληνες με όλη την δύναμη της ψυχής τους.
Εκτός αυτού θεωρώ μεγάλη δημοσιογραφική ηλιθιότητα, το να εκφράζεται κάποιος που θέλει να λέγεται δημοσιογράφος με εκφράσεις του τύπου "μαλακισμένο", "κωλοπαιδαρίζει" και η χειρότερη από όλες, Θεέ και Χριστέ, "Οι συνέλληνες δεν είναι έθνος αλλά πληθυσμός και μάλιστα κακής ποιότητας"!!!!
Ειλικρινά, λίγη ντροπή δεν βλάπτει!
Κάτι ακόμη: Ερχόμενη στην πατρίδα μου κάθε χρόνο διαπιστώνω ένα είδους ρατσισμού και μεγάλο κόμπεξ απέναντί σε μας τους λεγόμενους "Λαζογερμανούς", τι λέξη κι αυτή ( ! ), από τους εγχώριους αληθινούς Έλληνες, κάτι που διακρίνεται αναμφισβήτητα στο άρθρο του καλού αυτού κυρίου.
Κλείνοντας θα ήθελα να αφιερώσω στον παραπάνω δημοσιογράφο ένα στίχο από ένα ποντιακό τραγούδι του μεγάλου μας Στέλιου Καζαντζίδη.
"Πατρίδαμ αραέβω σε αμόν καταραμένος, σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδα ξένος"!!
Κάτι τέτοιοι σαν τον κ. Νικολαίδη μας κάνουν και το αισθανόμαστε αυτό πολύ πιο έντονα ...
Να στε καλά!
Ελπίδα
Με την ευκαιρία ακούμε και εμείς τον Στέλιο στο υπέροχο αυτό τραγούδι!
http://taxalia.blogspot.com/2009/08/blog-post_4324.html
