Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80, ίσως και νωρίτερα, πάντως πριν «ανοίξουν τα σύνορα» και τα βάρδουλά μας, άρχισαν να εμφανίζονται στη χώρα μας Φιλιππινέζες, οι οποίες απασχολούνταν ως οικιακές βοηθοί σε σπίτια ενίων πολλά εχόντων, εξ ου και η λέξη «Φιλιππινέζα» ταυτίστηκε περιπαικτικά με ..
τον «υπηρέτη» και μάλιστα με εξαιρετικά αρνητικό περιεχόμενο [έλεγαν οι κληρωτοί ότι «δεν μπορεί να μας καλεί η πατρίδα να υπηρετήσουμε και εμείς να κάνουμε τις φιλιππινέζες των στρατηγών»]. Δεν ακουγόταν πουθενά κάτι σαν το ο «Αλβανός σου», ο «Πακιστανός σου», ο «Σενεγαλέζος σου», ο «Γεωργιανός σου», ο «Βούλγαρός σου», ο «Ρουμάνος σου», ο «Μαροκινός σου», ο «Γκανέζος σου», ο «Αλγερινός σου», ο «Σομαλός σου», ο «Αφγανός σου», ο «Τυνήσιός σου» και πάει λέγοντας. Υπήρχαν, βεβαίως, από παλαιότερα πολλοί Φιλιππινέζοι, οι οποίοι απασχολούνταν σε πλοία ελλήνων εφοπλιστών, αλλά προσέφεραν και υπηρεσίες ξηράς επ’ ευκαιρία ή λόγω της ναυτολόγησής τους σε θαλαμηγούς.
τον «υπηρέτη» και μάλιστα με εξαιρετικά αρνητικό περιεχόμενο [έλεγαν οι κληρωτοί ότι «δεν μπορεί να μας καλεί η πατρίδα να υπηρετήσουμε και εμείς να κάνουμε τις φιλιππινέζες των στρατηγών»]. Δεν ακουγόταν πουθενά κάτι σαν το ο «Αλβανός σου», ο «Πακιστανός σου», ο «Σενεγαλέζος σου», ο «Γεωργιανός σου», ο «Βούλγαρός σου», ο «Ρουμάνος σου», ο «Μαροκινός σου», ο «Γκανέζος σου», ο «Αλγερινός σου», ο «Σομαλός σου», ο «Αφγανός σου», ο «Τυνήσιός σου» και πάει λέγοντας. Υπήρχαν, βεβαίως, από παλαιότερα πολλοί Φιλιππινέζοι, οι οποίοι απασχολούνταν σε πλοία ελλήνων εφοπλιστών, αλλά προσέφεραν και υπηρεσίες ξηράς επ’ ευκαιρία ή λόγω της ναυτολόγησής τους σε θαλαμηγούς.
Γεγονός είναι, πάντως, ότι οι Φιλιππινέζοι εισέρχονταν στη χώρα κανονικά και με τον νόμο, ήτοι με βάση την ελληνική εργατική νομοθεσία που θέτει προϋποθέσεις για την απασχόληση αλλοδαπών. Ήταν εφοδιασμένοι με άδεια της Νομαρχίας, γραπτή σύμβαση εργασίας, γνήσιο διαβατήριο και προξενική visa.
Έκτοτε η παροικία των Φιλιππινέζων μεγάλωσε και πολλά φιλιππινεζάκια γεννήθηκαν εδώ, τα οποία, όταν μιλούν ελληνικά, δεν διαφέρουν σε τίποτε από τα ελληνάκια.
Για εγκληματικότητα των Φιλιππινέζων μεταναστών ελάχιστα έχουν ακουστεί ή γραφεί, κυρίως δε για κλοπές π.χ. η Φιλιππινέζα άρπαξε το τάδε ποσό και εξαφανίσθηκε. Αυτός είναι και ο λόγος που ουδείς εξεγέρθηκε ποτέ κατά των Φιλιππινέζων. Όταν, όμως, κάποιος τολμήσει να πει το παραμικρό για τους Πακιστανούς, Σενεγαλέζους, Μαροκινούς και δεν συμμαζεύεται που έχουν κατακλύσει παράνομα τη χώρα μας και για την αυξημένη εγκληματικότητά τους, η πρώτη αντίδραση των πονόψυχων θολοκουλτουριάρηδων είναι: «Η χώρα μας έχει εκατομμύρια μετανάστες στην αλλοδαπή. Θα θέλατε να τους θεωρούν αποδιοπομπαίους, όπως εσείς τώρα τους Πακιστανούς κ.λπ.;» ή «Γνωρίζετε ότι οι Έλληνες μετανάστες είχαν το χειρότερο όνομα, στις χώρες όπου απεδήμησαν;». Τα επιχειρήματα αυτά, βέβαια, δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική, εξ ου και έχουν επανειλημμένως και πανεύκολα κονιορτοποιηθεί.
Το γεγονός είναι πως ουδένα άκουσα ποτέ να αναφέρεται επικριτικά στους Φιλιππινέζους μετανάστες. Ίσως επειδή είναι τόσο αθόρυβοι και νομοταγείς, ώστε περνάνε απαρατήρητοι. Γιατί άραγε; Είναι τέτοια τα φυλετικά χαρακτηριστικά τους ή μήπως τα πολιτιστικά τους στοιχεία, ώστε να συμπεριφέρονται διαφορετικά από τους άλλους αλλοδαπούς; Μήπως είναι χορτάτοι περνώντας στην πατρίδα τους ζωή χαρισάμενη και αποφάσισαν απλώς να αλλάξουν τόπο διαμονής και εργασίας για αλλαγή παραστάσεων, σε αντίθεση με τους καημένους λαθρομετανάστες που έχουν πληρώσει μέχρι και € 3.000 έκαστος για να διεκπεραιωθούν στη χώρα μας παρανόμως; Ασφαλώς όχι. Συνεπώς οι Φιλιππινέζοι δεν αναζητούν στην Ελλάδα έναν πιο όμορφο τόπο διαμονής με εύκρατο κλίμα, αλλά απλώς τα αναγκαία προς το ζην, τα οποία στερούνταν στις Φιλιππίνες. [ΣΗΜ: Η Φιλιππινέζα του Νίκου Παπανδρέου που διαθέτει Porsche αποτελεί, βεβαίως, εξαίρεση. Για να μην ξεχνιόμαστε!].
Μολονότι δεν είμαι θρησκόληπτος ή θρήσκος και θεωρώ τον εαυτό μου ανεξίκακο και ανεξίθρησκο, εν ταυτώ δε και ανεπρόκοπο, όταν συγκρίνομαι με λαμόγια, θα τολμήσω να πω ότι οι Φιλιππινέζοι διαφέρουν σε ένα βασικό σημείο από όλους τους αλλοδαπούς που κουβαλήθηκαν εδώ: στη θρησκεία. Οι Φιλιππινέζοι είναι χριστιανοί καθολικοί και ως γνωστόν η χριστιανική θρησκεία διακηρύσσει την αγάπη, τη γαλήνη, την ευσπλαγχνία, την καταλλαγή. Για παράδειγμα προτρέπει τον άνθρωπο να αγαπά τον πλησίον του όπως αγαπά τον εαυτό του και έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα. Δεν λέει όποιος δει κάποιον με δύο χιτώνες να του αρπάζει τον ένα. Ουδεμία σχέση έχουν, λοιπόν, τα χριστιανικά «πρεσβεύω» με τις μουσουλμανικές αγριότητες, τις ακρότητες του νόμου της Σαρία κ.λπ. Μήπως, λοιπόν, είναι αυτός ο λόγος της τεράστιας πολιτισμικής απόστασης που χωρίζει τους Φιλιππινέζους από τους λοιπούς αλλοδαπούς;
Μήπως κύριε έτσι εξηγείται το γεγονός ότι οι Φιλιππινέζοι δεν εισβάλλουν στα σπίτια μας, δεν ξυλοκοπούν ηλικιωμένους για να τους ληστέψουν, δεν στέλνουν τις γυναίκες μας και τις θυγατέρες μας στα νοσοκομεία για ν’ αρπάξουν την τσάντα τους, δεν μας βιάζουν, δεν μας δολοφονούν και δεν έχουν δημιουργήσει «Άγιους Παντελεήμονες» στην περιοχή, όπου κατά κανόνα διαβιούν; Αναρωτιέμαι, μια και στη χώρα μου τίποτε δεν είναι πια δεδομένο, τίποτε δεν είναι βέβαιο και σταθερό. Όλα είναι τόσο ρευστά και θολά, και όλα μα όλα επιβεβαιώνουν τόσο πολύ τον Samuel Huntington και τη θεωρία του για τη σύγκρουση των πολιτισμών.
Σωτήριος Καλαμίτσης
