Κυρία Λιάνα μου, το όνομά της είναι Μ-Υ-Ρ-Τ-Ω.

Όταν η Χρυσή Αυγή καθαρίζει ποικιλοτρόπως την κόπρο των λαθρομεταναστών ή μεμονωμένοι Έλληνες πολίτες πληρώνουν τους λαθρομετανάστες  με το ίδιο νόμισμα, παίρνουν  τον νόμο στα χέρια τους, όπερ  απαράδεκτον. Όταν η Αστυνομία εξαπολύει light εκκαθαριστικές επιχειρήσεις για να απωθήσει απλώς από το κέντρο προς τις γειτονιές..
της Αθήνας τη βρώμα και τη δυσωδία, με την οποία έχουν ποτίσει οι λαθρομετανάστες κυριολεκτικά και μεταφορικά τον τόπο μας, οι ίδιοι θολοκουλτουριάρηδες διαμαρτύρονται για τα «πογκρόμ» που εξαπολύει η Αστυνομία και την κακή εικόνα που αυτή μεταδίδει στους πολύ πολύ-πολιτισμένους στο εξωτερικό. Όλες οι πονόψυχες θολοκουλτουριάρικες αριστερές οργανώσεις αρχίζουν τότε να σέρνουν στην κυβέρνηση τα εξ αμάξης και καταγγέλλουν το ανύπαρκτο κράτος που αφήνει την αστυνομική ασυδοσία να κυκλοφορεί ανενόχλητη και να θεριεύει σε αγαστή συνεργασία με νεοναζιστικές οργανώσεις. Για τους συμπατριώτες μας που κρέμονται από τους κάδους απορριμμάτων για λίγα αποφάγια, ούτε κουβέντα.  

Όταν οι λαθρομετανάστες πλακώνονται μεταξύ τους και το παίζουν «κλέφτες κι’ αστυνόμοι» για να ξεκαθαρίσουν τους μεταξύ τους λογαριασμούς [Πορνεία; Ναρκωτικά; Λαθραία τσιγάρα και άλλα προϊόντα; Άλλο;] με το πρόσχημα ότι τινές εξ αυτών απάγουν [και όχι απαγάγουν, όπως λένε οι αγράμματοι παρουσιαστές της Του Βου] ομοεθνείς τους, αντί να απάγουν Έλληνες, τότε όλα είναι όμορφα και ωραία για τη μαστουροκουλτούρα. Οι παράνομοι έχουν δικαίωμα να παίρνουν  τον νόμο στα χέρια τους, αλλά οι νόμιμοι τσου. Οι παράνομοι έχουν μάλιστα το δικαίωμα να διαδηλώνουν στους δρόμους της Αθήνας παρά το Σύνταγμα και να ευχαριστούν δημόσια το ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ που τους συμπαραστέκονται, ενώ οι Έλληνες αγανακτισμένοι ήταν οι απόβλητοι  όλων των κομμάτων και το όνειδος της χώρας με τα τσαντίρια που είχαν στήσει στην πλατεία Συντάγματος προς μεγάλη απογοήτευση του αλήστου μνήμης υπουργού επί της Δικαιοσύνης κ. Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, ο οποίος δεν είχε τύχει ποτέ να περάσει από τα Προπύλαια για να θαυμάσει τα τσαντίρια των Αφγανών και λοιπών αλλοδαπών δυνάμεων που κατοικοεδρεύουν εκεί απαιτώντας [=εκβιάζοντας] και όχι αιτούμενοι πολιτικό άσυλο.   

Περιμένω ακόμη τις δηλώσεις των εν λόγω θολοκουλτουριάρηδων για το κτήνος της Πάρου που συνέθλιψε το κεφάλι της Μυρτούς. Θα περιμένω και τις δηλώσεις για το άλλο κτήνος, τον φονιά-ληστή τής Πάρου. Τί γίνεται εκεί κάτω κυρ – Ραγκούση μου; Τώρα που ο φονιάς-ληστής απεδείχθη ότι είναι ομοεθνής μας, καθόλου δεν αναθαρρήσατε σεις και η εξαδέλφη σας φίλη των sans papiers;

Και πάνω που έχω φάει όλα αυτά τα κροσέ και τα άπερκατ και τρεκλίζω όντας σε φάση νοκ-ντάουν, νάσου πετιέται η Λιάνα από τον Ριζοσπάστη και μου τραβάει ένα ντιρέκτ νοκ-άουτ. Μόλις συνήλθα, δεν άντεξα στον πειρασμό και κάθισα να σχολιάσω το αριστούργημά της, χωρίς να τη βρίσω, σε αντίθεση με ό,τι έκαναν πλείστοι όσοι αγανακτισμένοι σχολιαστές.   

* Τοις ποίων ρήμασι πειθόμενοι μωρέ;

Δεν σε αναγνωρίζω ρε φίλε. Δεν σε αναγνωρίζω ρε άνθρωπε ΄Ελληνα του διαβόητου 21ου αιώνα. Ούτε συμπολίτη θέλω να σε πω, ποτέ σύντροφος άλλωστε δεν ήσουν, εκείνο δε το συνάνθρωπε, εκείνο το ρε πατριώτη, κάπου κάπου σου κόλλαγε και δεν μετάνιωνα την καλημέρα που αντάλλασσα μαζί σου. Ησουνα περήφανος για την προσφυγική καταγωγή σου.

            Προσφυγική καταγωγή μου από τη γη μου στη γη μου. Όχι από τη γη μου στη γη άλλου και χωρίς  πρόσκληση. Μήπως οι πρόσφυγες του 1922 μπούκαραν στην ηπειρωτική Ελλάδα με το έτσι θέλω και δεν το πληροφορήθηκα; Μήπως τους έφερναν έναντι κομίστρου οι δουλέμποροι, όπως δέχεται το κόμμα σας για τους λαθρομετανάστες κ. Λιάνα μου; Όσο για τις Έλληνες μετανάστες της διασποράς, δεν μπορεί να μην γνωρίζετε κυρία Λιάνα μου  ότι μετανάστευσαν  συντεταγμένα υπό τα άγρυπνα βλέμματα των εδώ προξενικών αρχών των χωρών υποδοχής τους, αφού είχαν υποστεί και πλείστες όσες ιατρικές εξετάσεις, ώστε να μην κουβαλήσουν στη δεύτερη πατρίδα τους κανένα κουνούπι του Δυτικού Αχελώου. ισού.

Κι ο διπλανός μας ακόμη περισσότερο, εκείνος που ανδρώθηκε στις γερμανικές αλυσίδες παραγωγής, αλλά έμεινε λεύτερος, έλεγε, στο πνεύμα. Αμ εκείνη την άλλη τη φιλενάδα μας, την κοσμοπολίτισσα, που της άρεσε η εθνική μουσική κι έκλαιγε με τα παιδάκια στα φανάρια και για τη δυστυχισμένη καντηλανάφτισσα, τη Ρουμάνα χήρα που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, όχι μόνο δεν την αναγνωρίζω, αλλά δεν θέλω να την ξέρω.

Δεν καταλαβαίνω τίποτε. Κάνε το σταλινικά πενηνταράκια!

Σας κοιτάω και βλέπω φάτσες τραβηγμένες απ΄ το μίσος. Μια φανατίλα, καλά κρυμμένη πίσω απ΄ το μικροαστισμό σας, έχει ποτίσει ακόμα και τις ρυτίδες των βλεφάρων σας. Το μάτι σας γέμισε απ΄ εκείνους τους κόκκους σκιάς που σπάνε το φως της καλοσύνης, και το δείχνουν όπως είναι, μάτι θεριού πεινασμένου και ματαιόδοξου, μάτι απαίδευτο στο κάλλος. Μόλις δείτε ή ακούσετε πως κάποιος άθλιος ψωροκασίδης, ντυμένος στα μαύρα Ελληναράς, χτύπησε, έσφαξε, έλιωσε έναν όποιον αλλοεθνή, αλλόθρησκο, αλλόδοξο, αλλόχρωμο, μετανάστη, που όμως να μην είναι ματσωμένος τουρίστας που αφήνει γερό πουρμπουάρ, λάμπετε. Γυαλίζει εκείνο το φοβισμένο σκατόψυχο, που έλεγε κι η γιαγιά μου, εγώ σας. Θεριεύει σα μουσολίνικο λοφίο φτιαγμένο από χιτλερικό μουστάκι και στολίζει το καθαρό σας κούτελο σαν κέρατο βερνικωμένο. Θυμώνετε με κάθε ψίθυρο ότι το θύμα ήταν άνθρωπος και δη απόκληρος και δυστυχισμένος, ξωπεταμένος από θεούς κι ανθρώπους, κι είχε κι αυτός κάπου μια μάνα ή ένα παιδί που τον κλαίνε. Στ΄ αρχ... σας, μολογάτε. Να μην ερχότανε. Να μην περιέφερε το σκούρο δέρμα του, ο λιγδιάρης, ο διαφορετικός, ο οπωσδήποτε γι' αυτό το λόγο κλέφτης, φονιάς, απατεώνας.

            Πόθεν τα συμπεράσματα αυτά;  Αν έτσι έχουν τα πράγματα, δεν θα είχε μείνει κουνούπι από αλλοδαπό λαθροτέτοιο. Τι λέει άραγε το πρόγραμμα του ΚΚΕ για τον τουρισμό; Θα διώξουμε αυτούς που αφήνουν στη χώρα χρήμα και θα υποδεχθούμε όσους δεν έχουν;  Είναι και αυτό μία άποψη, όπως είναι και ο κώλος. Όλοι έχουμε.

Σας ξεσκάτισε τη μάνα. Σας μάζεψε τον κήπο. Εφτυνε το γυαλισμένο αυτοκίνητο να μην σας το ματιάσουνε έτσι που το είχε γλείψει κι άστραφτε το χρήμα σας. Κράτησε τα χωράφια και την επιδότησή σας ζωντανά. Χρόνια τώρα, πάνω από δυο δεκαετίες. Εκανε πόρτα στο μαγαζί. Επλυνε γονατιστός και σκάλες και βρωμιές. Σας έβαψε το σπίτι. Κάθε μπουκιά λαδιού και κάθε κόκκος φράουλας έχει μια σταγόνα απ΄ τον ιδρώτα του. Τον ιδρώτα του μετανάστη. Το ακαθάριστο εθνικό σας προϊόν έχει ένα μεγάλο ποσοστό τοις εκατό απ΄ το αίμα του. Εσείς οι Νεοέλληνες, οι φωναχτεροί. Οχι όλοι. Οι μπουρδελοκάφτες, τα πρωταθλητάκια του πισώπλατου μαχαιρώματος, οι κουραδόμαγκες του μόχθου του άλλου, τα φασισταριά της διπλανής πόρτας, εσείς δεν ήσασταν που γινόσασταν έξαλλοι όταν σας έλεγαν τον πατέρα τουρκόσπορο και τη μάνα παστρικιά;

            Σωστή η παρατήρηση. Όλοι αυτοί στη δούλεψή μας ήταν. Τους πληρώναμε το μεροκάματό τους, όμως. Τους περισσότερους, μάλιστα, τους ασφαλίζαμε. Αλήθεια, τον Μαγγίνα τον μάλωσες που απασχολούσε ανασφάλιστο ή όχι; Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; α] Να φύγουν δισεκατομμύρια στο εξωτερικό μαζί με αυτά που έβγαλαν έξω οι απάτριδες. Έχουμε και απάτριδες Λιάνα μου, που κάνουν τη ζημιά όσο λίγοι και αν είναι. Αλλά γι’ αυτούς δεν έγραψες τίποτε. Δεν ξελαρυγγιάστηκες. Κρίμα. β] Να βουλιάξουν τα ασφαλιστικά ταμεία από τις παροχές που απολάμβανα εγώ με 300 ένσημα το χρόνο, ενώ ο λαθροτέτοιος με 50. Για πλαστά χαρτιά λαθρομεταναστών που νοσηλεύονται ακόμη και στο εξωτερικό κοστίζοντας εκατομμύρια ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία δεν έτυχε ν’ ακούσετε κυρία Λιάνα μου; Και όταν εγώ ο αναίσθητος προσλάμβανα τη λαθρο για να ξεσκατίζει τη μάνα μου, εσύ κ. Λιάνα μου πού ήσουν; Γιατί δεν σήκωσες το ανάστημά σου και τον τηλεβόα σου να ουρλιάξεις ότι έτσι που πάμε σε μερικά χρόνια θα μείνουν οι Έλληνες χωρίς δουλειά και τα ταμεία χωρίς λεφτά; Τι σε εμπόδισε; Ο διεθνισμός σου; Η αλληλεγγύη σου προς τον λαθρο και η αδιαφορία σου για τον Έλληνα μπουρδελοκάφτη;  

Εχει και αλήτες και φονιάδες ανάμεσό τους, λέτε. Σίγουρα έχει. Οπως έχει κι ανάμεσό μας. Παιδεραστές, λαμόγια, βιαστές, φονιάδες. Ράτσα καθαρή από έγκλημα πού θα την βρείτε ωρέ ρατσιστές, φυλή ανώτερη της τάξης των τιμολογημένων ηλιθίων από επιλογή; Εσείς που δεν μπορείτε να καταλάβετε μήτε γράμμα απ΄ την προτροπή του ποιητή: «Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις...νά τη πετιέται από 'ξαρχής. Αντριεύει και θεριεύει. Και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου...». Καβαλάτε μια μηχανή, με μαύρο μπλουζί φτιαγμένο από παιδιά δούλους στο Μπαγκλαντές, ένα λοστάρι, μια κάμα μαχαιριού δουλεμένη από μετανάστες πάλι, κάπου στην κεντρική Ευρώπη των δανειστών και κυνηγάτε ως δράκους κάτι αφύλαχτα αδύναμα ανθρωπάκια του θεού χωρίς στον ήλιο μοίρα. Κι ύστερα πάτε στη μάνα ή την γκόμενα να σας πλύνει τη ρατσιστική αδρεναλίνη απ΄ τα σώβρακα που βρέχονται γιατί δεν βρήκατε αντίσταση κι ήταν εύκολο το φονικό... Σιγά ρε πατριδοκάπηλοι και πατριδοκλέφτες. Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, λέει ο εθνικός Σολωμός, που δεν ήξερε και καλά τα ελληνικά, είναι η ελευθερία. Οχι από τα σπαρμένα πτώματα Ιρακινών, Πακιστανών, Πολωνών, Αλβανών, των εξαθλιωμένων θυμάτων των καπιταλιστών χορηγών σας... Μάσκες Ελλήνων γεμίσαμε κι η χώρα αιματηρός καρνάβαλος κατάντησε. Τοις ποίων ρήμασι πειθόμενοι μωρέ;

            Πέρα των ανωτέρω σημειώσεών μου, συ πότε προχώρησες στο τέρμα κάποια καταγγελία σου, κάποια αντίρρησή σου για όλους τους παιδεραστές και τις αδελφές που μας κυβερνάνε; Κάποτε θυμάμαι ότι είχες καταγγείλει λαμογιές στον ΟΠΑΠ, μέσω του οποίου 1200 μπουρδελοκάφτες, παιδεραστές, φονιάδες, αδελφές  κ.λπ. εισέπραξαν εκατομμύρια είτε με πειραγμένα μηχανάκια είτε για νομιμοποίηση παράνομων εσόδων. Τί έγινε μετά; Μετά τίνος τοις ρήμασι επείσθης να το βουλώσεις; Και το κόμμα σου; Το δημοσιογραφικό όργανο της Κεντρικής Επιτροπής  του;

* Ω! ξειν αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.

Όχι θα κάτσω να πείθομαι τοις διαθέσεσι των παρείσακτων τσαμπουκάδων που μου έχουν ζαλίσει τον έρωτα και σπέρνουν τον όλεθρο στη χώρα. Δεν έχεις ακούσει τον θυμόσοφο ελληνικό λαό να λέει «Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σ’ ανέβει στο κρεββάτι;». Κάνε μας τη χάρη ρε Λιάνα. Πάρε μια φραντζόλα ψωμί κι ένα μπουκάλι γάλα κι’ ανέβα στη Βουλή να ξαναπείς το ποίημά σου και μετά αναπαύσου στα κόκκινα πασχαλινά αυγά σου με αυτοκόλλητο το σφυροδρέπανο. Αλλά πριν καθίσεις στ’ αυγά σου, πε πράμα και για τη Μυρτώ, αλλά και τον άτυχο ταξιτζή. Ή μήπως πιστεύεις και συ ότι  αυτός ήταν ένας βλάκας που έσπευσε να ντυθεί τη στολή του μπάτσου για να προστατεύσει μια τράπεζα, όπως μας ενημερώνει το σεβαστό Indymedia;

Πρόφερε απλώς το όνομα της Μυρτούς Λιάνα κι’ εγώ ο ελάχιστος θα σου συγχωρήσω τα πάντα. Πρόφερέ το αργά και σταθερά: Μ-Υ-Ρ-Τ-Ω. Όλες οι εκατοντάδες χιλιάδες των προστατευόμενών σου δεν αξίζουν όσο ΜΙΑ Μ-Υ-Ρ-Τ-Ω. Και μια και είσαι και χριστιανή ορθόδοξη, κατά πως έδειξες στην ορκωμοσία των νέων βουλευτών, κάνε μια προσευχή για τη σωτηρία της. Μην το ξεχάσεις.

Το όνομά της είναι Μ-Υ-Ρ-Τ-Ω.

Σωτήριος Καλαμίτσης