Γράφει σήμερα ο Γιάννης Πρετεντέρης στο «Βήμα της Κυριακής» :
«Δεν έχω αντίρρηση να προσάψουμε στο ΠΑΣΟΚ όλα τα κακά του κόσμου. Δεν έχω αντίρρηση να φορτώσουμε στον Βενιζέλο όλα τα λάθη, όλες τις αδυναμίες και όλες τις στραβοτιμονιές του, αλλά να του κουνούν το δάκτυλο και οι κηπουροί του Παπανδρέου πάει πολύ! Δεν γίνεται δηλαδή...
να ζητούν τα ρέστα ο Ραγκούσης, ο Ξυνίδης, η Μαριλίζα και όλοι εκείνοι που έριξαν χαζοχαρούμενα τη χώρα στα βράχια και το ΠΑΣΟΚ στην Κόλαση»...
να ζητούν τα ρέστα ο Ραγκούσης, ο Ξυνίδης, η Μαριλίζα και όλοι εκείνοι που έριξαν χαζοχαρούμενα τη χώρα στα βράχια και το ΠΑΣΟΚ στην Κόλαση»...
«Δεν είναι απλώς ότι ο λαός τους αποδοκίμασε συντριπτικά στις κάλπες και πολιτικά και προσωπικά: Να θυμίσω πως ούτε ένας από τους εκλεκτούς του πρώην πρωθυπουργού δεν κατάφερε να επανεκλεγεί. Είναι κυρίως ότι (όπως έλεγε και η Λαίδη Μάκμπεθ) ''εδώ μυρίζει αίμα ακόμα''. Από τα δικά τους χέρια. Για αυτό δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς είναι δυνατόν οι πρωτεργάτες της μεγαλύτερης καταστροφής των τελευταίων δεκαετιών να περιφέρουν δημοσίως αυτάρεσκες δοξασίες ή ανεξέλεγκτες επικρίσεις σε βάρος όσων ανέαλβαν να διαχειριστούν την καταστροφή που εκείνοι προκάλεσαν.
Είναι σαν οι αξιωματικοί του ''Τιτανικού'' να βρίζουν τους ναυαγοσώστες.
Πότε λοιπόν πρόλαβε το ΠΑΣΟΚ να γίνει το '' ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου'' που λέει ο Ραγκούσης; Και πότε πρόλαβε ο Βενιζέλος να κάνει το ΠΑΣΟΚ ''παράρτημα της ευρύτερης Κεντροδεξιάς'' που λέει η Μαριλίζα;
Δηλαδή σε τι ΠΑΣΟΚ ζούσαν προτού εκλεγεί τον περασμένο Μάρτιο ο Βενιζέλος;
Και πότε ακριβώς ανακάλυψαν αυτοί οι ανήσυχοι πολιτικοί την ''αριστερή τους συνείδηση'';
Διοτι επί δυόμιση χρόνια άντεχαν μια χαρά να κόβουν συντάξεις, να βάζουν φόρους, να βουλιάζει η χώρα αλλά να χειροκροτούν τον πρωθυπουργό που τους κρατούσε στην εξουσία.
Δεν θα έβλαπτε λοιπόν λίγη αυτογνωσία. Κάποια ταπεινότητα. Και ίσως μια στοιχειώδης οξυδέρκεια.
Διότι ακόμη και αν απιζητούν την πολιτική επιβίωσή τους (επιδίωξη απολύτως θεμιτή...), αποκλείεται να την επιτύχουν εκδηλώνοντας ''κίνημα κηπουρών''», καταλήγει στο άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής ο Γιάννης Πρετεντέρης.
Το άρθρο αυτό του δημοσιογράφου προκάλεσε την οξύτατη αντίδραση του Γιάννη Ραγκούση, ο οποίος δημοσίευσε στον προσωπικό του ιστότοπο ένα άρθο-απάντηση στον δημοσιογράφο.
Το άρθρο του Γιάννη Ραγκούση έχει ως εξής:
«Η επίθεση του κ. Πρετεντέρη στο σημερινό Βήμα, αρχικά προδιαθέτει κάποιον να αντιδράσει όπως αρμόζει σε υβρίζοντες, όπως συνήθως αρμόζει στον κ. Πρετεντέρη: δηλαδή αγνοώντας τον, αφήνοντας την εμπάθεια, την ακραία διαστρέβλωση και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς να ευεργετήσουν τον υβριζόμενο και να πλήξουν τον υβριστή».
Θα ήταν όμως λάθος να μείνει κανείς στο συμπλεγματικό σκέλος του άρθρου. Γιατί ενώ δεν το επιδιώκει, δίνει τελικά την αφορμή να αναδειχθούν κρίσιμες παράμετροι της εθνικής μας τραγωδίας.
Σε αυτήν την τραγωδία το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης συνολικά και συγκεκριμένοι πολιτικοί έχουν αδιαμφισβήτητα την πρωτεύουσα ευθύνη.
Αλλά ποιοί πολιτικοί; Όλοι;
Όσοι έως το 2009 είχαν συμμετοχή στην υπερχρέωση της χώρας, στη διάλυση του παραγωγικού της ιστού και στην οικοδόμηση του τερατώδους πελατειακού κράτους; Προφανώς! Όσοι ανέλαβαν το 2009 να ανελκύσουν το ναυάγιο, να διασώσουν τη ρημαγμένη χώρα, χωρίς να έχουν καμιά ευθύνη για την κατάντια της, γιατί για πρώτη φορά συμμετείχαν σε κυβέρνηση; Από πού και ως πού; Και με βάση ποια αξιολόγηση?
Υπεύθυνοι είναι σίγουρα πολλοί - που είναι και τακτικοί ¨τρόφιμοι ¨ των εκπομπών του κ. Πρετεντέρη - όσοι σκόρπισαν το δημόσιο ταμείο όπου "έπρεπε" για να διασφαλίσουν μια εύκολη πολιτική καριέρα.
Και ακριβώς για να καλύψει αυτήν την παρέα, τους πρωταγωνιστές της σκοτεινής πλευράς της μεταπολίτευσης, ο κ. Πρετεντέρης υβρίζει, χωρίς να μπορεί να πει το παραμικρό επί του συγκεκριμένου: ούτε για τον Καλλικράτη, ούτε για την αξιοκρατία στο δημόσιο, ούτε για το απόλυτο φρένο στις προσλήψεις, ούτε για το νόμο για την ιθαγένεια, ούτε για την διαύγεια.
Γιατί εγώ αυτά έκανα και γι' αυτά έχω την πολιτική ευθύνη. Αλλά, φαίνεται, κάτι θεσμοί σαν τη διαύγεια χαλάνε την πιάτσα.
Δυστυχώς όμως για τον κ. Πρετεντέρη η ώρα του απολογισμού δεν έφτασε μόνο για τους πολιτικούς.
Έφτασε και για κάποιους - λίγους - δημοσιογράφους, πραγματικούς σεναριογράφους, σκηνοθέτες και σταρ της μεταπολίτευσης. Που εννοούσαν και εννοούν, χωρίς καμιά νομιμοποίηση, να χειραγωγούν την πολιτική και οικονομική ζωή, δοξάζοντας τη δημοσιογραφία που εφηύραν, δηλαδή τη διαμεσολαβητική δημοσιογραφία της συναλλαγής.
Στην Ελλάδα πάντα υπήρχαν οικονομικοί παράγοντες που χρωστούσαν την ύπαρξή τους στη σχέση τους με το δημόσιο ταμείο. Και εξωνημένοι πολιτικοί που τους φρόντιζαν.
Αυτό που προσέθεσε η σκοτεινή πλευρά της μεταπολίτευσης είναι τους δημοσιογράφους-συνδέσμους.
Και όσο πλησιάζει η αναπόφευκτη πια λογοδοσία για όλους, επιτίθενται. Επιτίθενται σε αυτούς που δεν ελέγχουν, σε αυτούς που δεν χρωστάνε, σε αυτούς που δεν έχουν να θυμηθούν δουλειές, σε αυτούς που ποτέ δεν τους παρακάλεσαν για να πιάσουν στασίδι στις εκπομπές τους, σε αυτούς που δεν διασκέδασαν μαζί στο υπέροχο πάρτι της μεταπολίτευσης.
Για του λόγου το αληθές, παραθέτω ορισμένα εύκολα ερωτήματα, εύκολα γιατί είναι γνωστές οι απαντήσεις τους:
•Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι ο κ. Πρετεντέρης αρθρογράφησε και μίλησε συστηματικά με θετικό τρόπο για την κυβέρνηση Καραμανλή, ενός μοιραίου πρωθυπουργού που με τη δημοσιονομική πολιτική του οδήγησε την Ελλάδα στα «βράχια»;
Θυμίζω ότι μόνο το 2009 επί πρωθυπουργίας Καραμανλή το πρωτογενές έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού έφτασε τα 24 δις ευρώ, 8 τρισεκατομμύρια της πάλαι ποτέ δραχμής, που ξοδεύτηκαν ενώ δεν υπήρχαν ( το συνολικό έλλειμμα ήταν 36,5 δις ευρώ). Αυτόν τον πρωθυπουργό καθώς και τους υπουργούς του, όπως τον
κ. Σαμαρά που δεν άφησε συγχωριανό του αδιόριστο ρουσφετολογικά στο Μουσείο της Ακρόπολης, φρόντισε να εγκωμιάζει επί μακρόν και με κάθε τρόπο ο κ. Πρετεντέρης.
•Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι ο κ. Πρετεντέρης ανέλαβε «εργολαβικά» θα ΄λεγε κανείς, την υπεράσπιση - εκπροσώπηση του αντιμνημονιακού κ. Σαμαρά , που σαν πρωθυπουργός θα ζητήσει σε λίγες ημέρες την έγκριση του Κοινοβουλίου για την πιο σκληρή υφεσιακή πολιτική λιτότητας που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα;
•Κάθε βράδυ που ο κύριος Πρετεντέρης κάνει ότι δεν καταλαβαίνει υπεκφεύγοντας και αποφεύγοντας πλέον τις αντιμνημονιακές κορώνες του παρελθόντος αλλά και κάθε αναφορά σε υφεσιακές πολιτικές, οι πολίτες θυμούνται καλά τι έλεγε πριν λίγους μήνες, τι έλεγε πέρσι, πρόπερσι και προφανώς γελάνε με την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
•Ποιανού ΠΑΣΟΚ είναι το ΠΑΣΟΚ που από τη μια ζητούσε υποκριτικά «συγνώμη» για τις πολιτικές που άσκησε και από την άλλη κάνει τα αδύνατα δυνατά για να υπερψηφιστούν αυτή τη βδομάδα τα μέτρα, που είναι τα ίδια και χειρότερα με εκείνα για τα οποία δήθεν ζητούσε συγνώμη;
•Ποιανού ΠΑΣΟΚ είναι το ΠΑΣΟΚ που έφερε πίσω στα ψηφοδέλτια, παραμονές εκλογών, αυτούς που είχαν καταψηφίσει το μνημόνιο, αυτούς που αποστατώντας είχαν καταψηφίσει την κυβέρνησή τους, για να δώσουν τη μάχη μαζί με τους άλλους, όσους από μας είχαν με ανυπολόγιστο προσωπικό κόστος υπερασπιστεί τις πολιτικές, που τώρα πια όλοι αναγκάζονται να αποδεχτούν ότι ήταν μονόδρομος για να σωθεί ο τόπος;
•Ποιανού ΠΑΣΟΚ ήταν το ΠΑΣΟΚ που έλεγε προεκλογικά το Μάιο και τον Ιούνιο ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία (το μνημόνιο) και στη συνέχεια προσχώρησε αμαχητί στις πιο σκληρές απαιτήσεις της τρόικας;
•Ποιανού ΠΑΣΟΚ είναι το ΠΑΣΟΚ του οποίου ο πρόεδρος έκλεισε τον προεκλογικό αγώνα του Ιουνίου 2012 αγκαλιά με τον Θύμιο Λυμπερόπουλο, αποκαλώντας «δικά μας παιδιά» αυτούς οι οποίοι έσπαγαν γραφεία βουλευτών και πέταγαν λάδια με κίνδυνο να σκοτωθούν αθώοι άνθρωποι για να εμποδίσουν την εφαρμογή του νόμου;
•Ποιανού ΠΑΣΟΚ είναι το ΠΑΣΟΚ ,αν όχι «το Πασοκ του Βενιζέλου », που έβαλε σε στικάκι (!) και κράτησε στο συρτάρι τη λίστα Λαγκάρντ, με σκοπό να μην ελεγχθούν για ενδεχόμενη φοροδιαφυγή μεγαλοκαταθέτες στην Ελβετία, από έναν υπουργό που δε δίστασε να προχωρήσει σε βάναυσες περικοπές μισθών και συντάξεων εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων;
•Αυτό το ΠΑΣΟΚ είναι το ΠΑΣΟΚ του κυρίου Βενιζέλου. Του φίλου και ομοτράπεζου του κ. Πρετεντέρη.
Αλλά αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Είναι το ΠΑΣΟΚ της ηθικής και πολιτικής κατάπτωσης και του εκλογικού τέλους και βέβαια ο κ. Πρετεντέρης μόνον ένα τέτοιο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να υπερασπίζεται».
