του Στέλιου Παπαθεμελή
Ασυγκράτητος στον ενθουσιασμό του ο αρθρογράφος των “Νέων” Ι. Κ. Πρετεντέρης για το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν επιδίδεται σ΄ ένα παράφορο εγκώμιο του θλιβερού σχεδίου (εδώ) που...
διανθίζει με βαρύτατους μειωτικούς χαρακτηρισμούς για το πρόσωπο του Γενναίου Έλληνα που καθοδήγησε τους Ελληνοκυπρίους στο ηρωικό εκείνο ΟΧΙ του 2004, του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Χάρη στο ΟΧΙ εκείνο η Κυπριακή Δημοκρατία ζει, υπάρχει και δρα ως ελληνόκτητο υποκείμενο διεθνούς δικαίου, είναι μέλος του ΟΗΕ, της Ευρωζώνης, της ΕΕ της οποίας ασκεί και την προεδρία.
Με το εγκωμιαζόμενο από τον αρθρογράφο Σχέδιο Ανάν η Κυπριακή Δημοκρατία θα είχε υποκύψει σε ακαριαία ευθανασία και θα υποκαθίστατο από ένα τουρκοειδές νόθο κατασκεύασμα , εξ ορισμού αντιλειτουργικό και νομοτελειακά καταδικασμένο σε αδιέξοδο με όλες τις συνέπειες.
Ο ισχυρισμός ότι με το Σχέδιο θα αποχωρούσαν 37.000 από τους 40.000 στρατιώτες του Αττίλα είναι πολιτικά αφελής, αφού ήδη στα Κατεχόμενα ζουν κάπου 500.000 Τουρκοέποικοι και είναι πολύ απλό οι κατοχικοί φαντάροι να μεταμορφωθούν σε εποίκους, δεδομένου ότι με το Σχέδιο κανένας αποτελεσματικός ελληνοκυπριακός έλεγχος δε θα μπορούσε να ασκηθεί.
Το Σχέδιο δεν αποσκοπούσε στον τερματισμό της Κατοχής και του έκνομου εποικισμού, αλλά στη νομιμοποίησή τους.
Στον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο έλαχε ο κλήρος να υπερασπισθεί νικηφόρα τις Θερμοπύλες του Ελληνικού Νότου, να ματαιώσει την εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον προγραμματισμένο εξοστρακισμό του Κυπριακού Ελληνισμού.
Είναι άξιος της Πατρίδος και όνειδος στους τυμβωρύχους της μνήμης του.
Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Κύπρου έγραψε ιστορία και θα τον γράψει η ιστορία. Οι επιγενόμενοι όμως στη Κύπρο και στην Ελλάδα πρέπει να αποδείξουν ότι ο Τάσσος δεν είναι ο τελευταίος των Γενναίων του Ελληνισμού.
Υπάρχουν αποθέματα ηρωισμού και στη Μεγαλόνησο και εδώ, ανάμεσα στους σήμερα αφανείς που είναι καθήκον του λαού να τους βρει.
