ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ, ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ !!! …
από τη δικηγόρο Αλεξάνδρα Γωγούση- Σκανδάλη
Την ώρα που όλη η Ελλάδα χθες το βράδυ έβλεπε Σουλεϊμάν, εγώ πάλευα με ένα κουνούπι.
Η πρώτη μου κίνηση ήταν να το …ισοπεδώσω. Ύστερα, ανέκοψα ταχύτητα:
«Πώς να αφαιρέσω μια ζωή;» μ’ έπιασε το φιλοζωικό μου ...
«Άραγε να είναι αρσενικό;» αναρωτήθηκα «Μπα, θηλυκό θα είναι, αυτά μόνον τσιμπάνε!».
Στο facebook την ίδια ώρα, «έπαιζε» ένα βιντεάκι απ` το Δημοτικό Συμβούλιο.
Το θέμα ήταν: Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ GAY.
«Άραγε υπάρχουν gay κουνούπια;» σκέφτηκα κι` αμέσως ήρθε η απάντηση :
«και τι με νοιάζει εμένα, κι όλον τον κόσμο, εάν τα κουνούπια ή τα ζώα ή οι άνθρωποι είναι ομοφυλόφιλοι;»
Δε με νοιάζει , στ’ αλήθεια δε με νοιάζει.
Και βρίσκω και πολύ λογικό το γεγονός ότι, πλέον, σε μερικά κράτη, επιτρέπονται οι γάμοι μεταξύ τους.
«Μα, σκοπός του γάμου είναι η οικογένεια, η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους», θα μου πείτε.
«Ναι -θα σας απαντήσω, αλλά κάποια ζευγάρια ετεροφυλοφίλων, αποφασίζουν να μην κάνουν παιδιά.
Αυτούς γιατί δεν τους κατακρίνει η κοινωνία με το ίδιο μένος που κατακρίνει τους ομοφυλόφιλους;»
Έχω πολλούς γνώριμους ομοφυλόφιλους.
Κάποιους από αυτούς, τους αγαπώ και τους εκτιμώ πολύ, κάποιους άλλους όχι.
Το κριτήριο είναι ο χαρακτήρας τους, οι πράξεις τους, η συμπεριφορά τους.
Όχι η …ιδιαιτερότητά τους.
Άλλοι τη λένε ιδιαιτερότητα, άλλοι ανωμαλία.
Γιατί; Γιατί; Γιατί τους ξεχωρίζουμε τόσο «χτυπητά»;
Γιατί τους ειρωνευόμαστε; Γιατί τους αποφεύγουμε; Γιατί τους εξευτελίζουμε; Γιατί τους υποτιμούμε;
Μεγαλώνει ένα αγόρι και πολύ σύντομα, συνειδητοποιεί ότι είναι ομοφυλόφιλο.
Ζει στην Ελλάδα, ζει σε ένα χωριό, σε μια επαρχιακή πόλη, σε μια μεγαλούπολη, στην πρωτεύουσα…
Έχει να αντιμετωπίσει την οικογένεια, τους συμμαθητές, τους γείτονες, τους φίλους, τους άγνωστους.
Έχει να αντιμετωπίσει τον κόσμο όλο.
Μα αυτό το παιδί, δεν μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς, ο Θεός το έπλασε έτσι.
Θα ήθελε να είναι «φυσιολογικό», να είναι όπως οι πιο πολλοί, αλλά δεν είναι.
Στο σπίτι του, αρχίζουν οι φασαρίες, στο σχολείο οι ειρωνείες, στη γειτονιά οι βρισιές, κόλαση ο κόσμος γύρω του, κόλαση…
Κρύβεται, καταπιέζεται αλλά το γεγονός δεν αλλάζει.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΑΛΛΙΩΣ: Είναι ομοφυλόφιλος. Δεν το επέλεξε. Του συνέβη.
«Κοίτα να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και κάνε ό,τι θέλεις μετά!», η συμβουλή της ελληνίδας μάνας.
Πολλοί την εφαρμόζουν και γίνονται ακόμη πιο δυστυχισμένοι.
Και κάνουν δυστυχισμένους και τη γυναίκα και τα παιδιά τους. Γιατί η αλήθεια δεν κρύβεται για πάντα…
Μερικοί, λίγοι, μένουν ανέραστοι ολόκληρη τη ζωή τους, γιατί δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν την κατακραυγή της κοινωνίας.
Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να λειτουργούν – κατά τα λοιπά- φυσιολογικά;
Δεν είναι. Είναι άνθρωποι όμως.
Είχαν δικαίωμα να ζήσουν όπως ήθελαν, κάποιοι άλλοι, όμως, αποφάσισαν γι’ αυτούς…
Τέλος, οι πιο τολμηροί ξεπερνούν όλες τις …αντιξοότητες της κοινωνίας και αποφασίζουν να ζήσουν όπως επιθυμούν: Με ΤΟΝ σύντροφό τους. Ή, εάν είναι γυναίκες, με THN σύντροφό τους.
Οι άνθρωποι αυτοί, ολοκληρώνονται, έτσι, ζουν όλη τους τη ζωή σα ζευγάρια, σα σύζυγοι, ΕΙΝΑΙ ΣΥΖΥΓΟΙ !
Εργάζονται, συντηρούν ένα σπίτι, ένα νοικοκυριό, συμμετέχουν κοινωνικά, αποκτούν περιουσιακά στοιχεία, πληρώνουν τους φόρους τους, είναι καλοί χριστιανοί (στο ποσοστό που είναι και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι), έχουν τις παρέες τους, τους φίλους τους, καμία φορά έχουν και τους συγγενείς τους (στην Ελλάδα δεν είναι πολύ συχνό αυτό ).…
Και κάποια στιγμή, ο ένας από τους δύο συντρόφους, πεθαίνει.
Και τότε, τότε είναι που εμφανίζονται κάτι ανίψια από το πουθενά, (συνήθως αυτά που όταν έβλεπαν τον …θείο, έκαναν ότι δεν τον έβλεπαν) και ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ.
Και μένει ο άλλος σύντροφος στη μοναξιά του:
Γιατί δεν φτάνει που έχασε τον άνθρωπό του, χάνει κι όλα όσα απέκτησαν μαζί, οι δυο τους!
Και φυσικά, για σύνταξη, ούτε λόγος.
Και αν ο μακαρίτης άφησε διαθήκη, είναι τόσο μεγάλος ο φόρος για την κληρονομιά (αφού ο …σύντροφος δεν είναι σύζυγος, ούτε συγγενής, αλλά «εξωτικός» όπως χαρακτηρίζει ο νόμος κάθε «μη συγγενή»), είναι τόσο μεγάλος, επαναλαμβάνω, ο φόρος, που τελικά δε συμφέρει να την αποδεχθεί!
Τα βρίσκετε δίκαια όλα αυτά;
Εγώ δεν τα βρίσκω.
Γι΄ αυτό και βρίσκω λογικό, ΝΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ο ΓΑΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ.
Ο γάμος: μια τελετή, μια υπογραφή ενός συμβολαίου που θα δίνει πλήρη δικαιώματα στους συντρόφους: ασφαλιστικά, φορολογικά, κληρονομικά, συνταξιοδοτικά..., ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΤΕΡΟΦΥΛΟΦΙΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ.
Θυμάμαι πάντα αυτό που μας δίδαξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, η αγαπημένη καθηγήτριά μας στο Οικογενειακό δίκαιο, η EΦΗ ΚΟΥΝΟΥΓΕΡΗ- ΜΑΝΩΛΕΔΑΚΗ:
Ο,ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ- μας ελεγε - ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΡΥΘΜΙΖΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ. Έτσι και τώρα.
Αφού συμβαίνει στη ζωή, γιατί να μη το ρυθμίσει ο νόμος και στη χώρα μας;
«Καλά μας τα λες κυρία δικηγορίνα - θα μου πείτε - λύσαμε όλα τα άλλα προβλήματά μας και έμεινε να ρυθμίσουμε το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων;»
«Γιατί όχι; - θα σας απαντήσω - άν το αφήσουμε …αρρύθμιστο, θα μειωθεί το χρέος μας στο Δ.Ν.Τ.; έτερον εκάτερον…»
«Και μια ακόμη ερώτηση, κυρία δικηγορίνα μας αλλά να μας απαντήσεις ειλικρινά:
Εσύ θα ήθελες τα παιδιά σου να είναι ομοφυλόφιλοι;»
«Όχι, θα σας απαντήσω. Δεν θα το ήθελα αλλά αυτά τα θέματα δεν έχουν να κάνουν με το τι θέλουμε και τι όχι. Έχουν να κάνουν με το τι συμβαίνει στη φύση.
ΚΑΙ, Ο,ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ …ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ !
Όμως, για να επανέλθω στην ερώτησή σας: αυτό που πρέπει να θέλει κάθε μάνα για τα παιδιά της είναι ένα και μοναδικό: ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ.
Τίποτε άλλο».
Αλεξάνδρα Γωγούση-Σκανδάλη
taxalia.blogspot.com / 4-6-2013
