Αφού, όμως, με το ψηφισθέν πολυνομοσχέδιο καταργείται ο,τιδήποτε γνωρίζαμε μέχρι σήμερα χάριν του συμφέροντος του καταναλωτή, γιατί να μην πουλάω και εγώ ασπιρίνες; Γιατί όχι και φυσιολογικό ορό ή ακόμη και κλύσμα μιας χρήσης;
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
[Εκατοστή ογδοηκοστή τέταρτη ημέρα από την υποβολή στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου της μήνυσης της ΧΑ για την τρύπα στα Ταμεία του ΠΑΣΟΚ (βλ. και http://taxalia.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7741.html), εκατοστή εβδομηκοστή έκτη από τη δημοσιοποίηση της φήμης ότι παρακολουθούνται τα τηλέφωνα των βουλευτών της αντιπολίτευσης και εκατοστή εικοστή πρώτη από τη δημόσια καταγγελία της Λ. Κατσέλη αφ’ ενός ότι την «έφαγαν» οι τραπεζίτες, επειδή δεν τους εξυπηρετούμε ο «νόμος Κατσέλη», αφ’ ετέρου ότι αποτελεί έγκλημα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με χρήματα του Έλληνα φορολογουμένου. Κανένα παπαγαλάκι δεν με ενημέρωσε για το αν κινήθηκε κάποια διαδικασία διερεύνησης των καταγγελλομένων. Τί συνέβη; Δεν τηλεφωνούν πλέον οι παπαγάλοι στους Εισαγγελείς;].
Εγώ δεν μπορώ να διενεργώ εμπορικές πράξεις και να αποκτήσω την εμπορική ιδιότητα. Το απαγορεύει ο Κώδιξ Δικηγόρων. Και τούτο, διότι ασκώ λειτούργημα περιωπής, το οποίο δεν επιτρέπεται να πέφτει στο επίπεδο του εμπόρου, του μεταπράτη.
Αφού, όμως, με το ψηφισθέν πολυνομοσχέδιο καταργείται ο,τιδήποτε γνωρίζαμε μέχρι σήμερα χάριν του συμφέροντος του καταναλωτή, γιατί να μην πουλάω και εγώ ασπιρίνες; Γιατί όχι και φυσιολογικό ορό ή ακόμη και κλύσμα μιας χρήσης; Βρίσκεται π.χ. ο πελάτης στο γραφείο μου και τον πιάνει πονοκέφαλος. Να μην έχω μερικά κουτιά ασπιρίνη, να τον εξυπηρετήσω; Ή είναι συναχωμένος και χρειάζεται φυσιολογικό ορό για να ν’ ανοίξει η μύτη του. Με την ευκαιρία, θα του προτείνω ν’ αγοράσει κι’ ένα φτηνό κλύσμα για ν’ ανοίξει κάτι άλλο. Άλλωστε, εγώ θα φροντίσω να πουλάω φθηνότερα κατά 20% από το super market, από το περίπτερο, από τον φούρναρη. Γιατί να μην μπω κι’ εγώ στον ανταγωνισμό που μοναδικό γνώμονα έχει, υποτίθεται, την πτώση των τιμών προς όφελος του καταναλωτή; Κι’ αν ο πελάτης μείνει ευχαριστημένος από τις δικηγορικές υπηρεσίες μου, αλλά και από την τιμή αγοράς της ασπιρίνης, την επόμενη φορά που θα τον φέρει ο δρόμος από το γραφείο μου, γιατί να μην ανέβει να αγοράσει από μένα την ασπιρίνη του, αφού είμαι πιο φθηνός;
Θα κάνω μια παρένθεση χρησιμοποιώντας και πάλι το παράδειγμα του υγροσάπουνου που αγοράζω σταθερά από τον ΑΒ. Τον Απρίλιο 2013 το αγόραζα προς € 1,75, τον Σεπτέμβριο 2013 προς € 1,84, τον Μάρτιο 2014 προς € 2,12. Τί έγινε και άρχισε η τιμή του να καλπάζει, ενώ το επάρατο μισθοδοτικό κόστος του ΑΒ έχει μειωθεί σημαντικά; Με βάση τα λόγια του Χατζηδάκη, θα έπρεπε κανονικά η τιμή του να έχει πέσει στο € 1,50. Δεν είναι δα και του πουλιού το γάλα.
Άκουσα, επίσης, ότι με το ψηφισθέν πολυνομοσχέδιο επιτρέπεται η εκμίσθωση αυτοκινήτων ΙΧ. Θα μπορώ, λοιπόν, να λέω στον γείτονα «να σε πετάξω εγώ μέχρι το Περιστέρι στη μισή τιμή από τον ταξιτζή;» ή «πάρε το αυτοκίνητό μου να κάνεις τη δουλειά σου και μου πληρώνεις τα μισά από όσα θα σε χρέωνε ένα γραφείο ενοικίασης αυτοκινήτων». [ΣΗΜ: στα πλαίσια τους υγιούς, πάντοτε, ανταγωνισμού, γιατί δεν καταργείται η ελάχιστη χρέωση στα ταξί;]. Όλοι οι Έλληνες, λοιπόν, μικροί επιχειρηματίες. Για να σώσουμε την Ελλάδα ρε γαμώ το.
Πόσο ν’ αξίζουμε άραγε εμείς οι Έλληνες στο Χρηματιστήριο της ανθρώπινης ζωής; Κάπου στα € 5,5 δισ. υπολογίζω. Αν αριθμούμε 11.000.000 ψυχές, κατά πως λέει η ΕΛΣΤΑΤ με τις απογραφές της, τότε με € 500 ανά κεφαλή που μας αποτίμησε η ξενόδουλη κυβέρνηση των ανδρεικέλων, έχουμε ένα γινόμενο € 5.500.000.000. Όση η δόση που χρειάζονται οι νταβατζήδες για να πληρώσουν τα ομόλογα που δεν τόλμησε να κουρέψει ο θρασύδειλος Μπένι.
Δεν με παραξένεψε που δεν συγκεντρωθήκαμε 1.000.000 από αυτές τις ψυχές έξω από το Κυνοβούλιο την 30.03.2014 για να διαδηλώσουμε την αντίθεσή μας στα νέα δεσμά που χάλκευσαν για μας οι τενεκέδες που μας κυβερνούν. Με πόνεσε αφάνταστα, όμως, που δεν βρέθηκε ένας υπερήφανος ένστολος ή μη από αυτούς που θα πάρουν το κοινωνικό μέρισμα, να πει στους Σαμαροβενιζέλους και στα τσιράκια τους:
«Κάντε τα 250 δίευρα μασούρι και βάλτε τα εκεί που ξέρετε, λεχρίτες».
Σωτήριος Καλαμίτσης
Φίλος του γιατρού Γωγούση
