Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από τους «επίσημους» και τους «επαΐοντες» ότι πρέπει να αποκτήσει η χώρα σταθερό φορολογικό σύστημα, για να έλθει κάποιος να επενδύσει. Κι΄ όταν πετάνε αυτή την ατάκα, έχουν κατά νου τον..... φορολογικό συντελεστή των κερδών και το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργαζομένους. Τίποτε άλλο. Κάτι σαν το ν.δ. 2687/1953 που παρείχε, με συνταγματική κατοχύρωση, ιδιαίτερα προνόμια σε όσους επένδυαν στην Ελλάδα με εισαγωγή συναλλάγματος. Το εν λόγω νομοθέτημα ξεχειλώθηκε τόσο πολύ που όποιος έφερνε συνάλλαγμα για οποιαδήποτε νόσον κ.λπ. εντασσόταν στις προστατευτικές διατάξεις του και πορευόταν.
Είναι, όμως, αρκετό ένα φορολογικό σύστημα σταθερό που θα προσελκύσει επενδύσεις, για να μειωθεί η ανεργία, να αυξηθεί η κατανάλωση, να αυξηθούν οι φόροι που θα εισπράττει το κράτος, για να αποπληρώνονται οι δανειστές μας; Δηλαδή ένα σύστημα που θα μας βγάλει από την ύφεση; Μάλλον όχι, αφού η κατανάλωση δεν αυξάνεται μόνον με τη μείωση της ανεργίας, αλλά και με τα διαθέσιμα που μπορούν να ρίξουν στην αγορά οι καταναλωτές.
Ας θυμίσω το παράδειγμα της έκπτωσης από το φορολογητέο εισόδημα του συνόλου των τόκων στεγαστικού δανείου που θεσπίσθηκε στις αρχές της δεκαετίας τού ΄90 χωρίς άλλους όρους και προϋποθέσεις. Έκανε ο νοικοκύρης το κουμάντο του υπολογίζοντας ότι θα έχει φορολογική έκπτωση των τόκων και πορευόταν μέχρι που ήλθε νέος νόμος που όριζε ότι εκπίπτει μόνον το 50% των τόκων. Ανετράπη ο προϋπολογισμός του, αλλά τί μπορούσε να κάνει; Εν συνεχεία άλλος νόμος όρισε ότι εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα μόνον οι τόκοι στεγαστικού δανείου για την απόκτηση πρώτης κατοικίας. Ο προϋπολογισμός του διελύθη, επειδή είχε κληρονομήσει από τους γονείς του ένα άλλο διαμέρισμα.
Άλλο παράδειγμα είναι το ακόλουθο: με το άρθρο 10 ν. 2019/1992 [είναι ο νόμος με τον οποίον επεβλήθη για πρώτη φορά χαράτσι εισπραττόμενο μέσω της ΔΕΗ] ορίσθηκε ότι μπορεί ο φορολογούμενος να δηλώσει κινητά πάσης φύσεως, με τα ποία θα καλύψει τα τεκμήρια διαβίωσης που επιβλήθηκαν, χωρίς να ερωτηθεί πόθεν προήλθαν αυτά τα κινητά. Δήλωσε ο φορολογούμενος ότι έχει π.χ. 10.000.000 δραχμών. Στη συνέχεια ήλθε το άρθρο 18 ν. 2238/1994 που όρισε ότι στο εξής όσα είχαν δηλωθεί με το άρθρο 10 ν. 2019/1992 δεν λαμβάνονται υπόψη για την κάλυψη των τεκμηρίων διαβίωσης.
Για ποιο σταθερό φορολογικό σύστημα μιλάνε, λοιπόν, ως όρο για να έλθουν επενδύσεις; Εδώ δεν γνωρίζει ο απλός πολίτης τί θα του ξημερώσει ανάλογα με τις τρύπες που δημιουργεί το ίδιο το σάπιο πολιτικό σύστημα, και θα μας εμπιστευθούν οι ξένοι επενδυτές; Κι’ όταν λέω «επενδυτές» δεν εννοώ αυτούς που πουλάνε και αγοράζουν παλιόχαρτα στο Χρηματιστήριο ανεβοκατεβάζοντας τον δείκτη, για να επεμβαίνουν στην πολιτική ζωή. Ούτε αυτούς που αγοράζουν αντί πινακίου φακής κερδοφόρους δημόσιους οργανισμούς, μέσω των οποίων θησαυρίζουν εις βάρος του ελληνικού λαού. Εννοώ επενδυτές που θα στήσουν ένα εργοστάσιο που θα παράγει προϊόντα. Όλα τα άλλα είναι σκέτη μπουρδολογία.
Κι’ επειδή μας έχουν πρήξει με τις μεταρρυθμίσεις και την ανάγκη για πολιτική σταθερότητα, ας δώσω ένα παράδειγμα μεταρρυθμίσεων: φορολογούμενος εκλήθη στη ΔΟΥ να επιδείξει τα έγγραφα κ.λπ. που δικαιολογούν την επιστροφή φόρου € 38. Και τούτο βάσει του περίπλοκου συστήματος επινόησης Μπένι που ορίζει ότι αν δεν έχεις αποδείξεις αγοράς αγαθών συνολικού ποσού ίσου π.χ. με το 25% του εισοδήματός σου, πληρώνεις 10% φόρο επί του ποσού που δεν καλύπτεις με αποδείξεις. Κάποιος υπάλληλος, λοιπόν, ασχολήθηκε με το θέμα της επιστροφής € 38, συνέταξε έγγραφο προς αποστολή στον φορολογούμενο και το παρέδωσε προς αποστολή. Ο ειδοποιηθείς φορολογούμενος παίρνει τα δικαιολογητικά του [αποδείξεις κ.λπ.] υπό μάλης, στήνεται στην ουρά κάποια μέρα, συζητεί με τον εφοριακό και στο τέλος ο εφοριακός δίνει εντολή για επιστροφή των € 38 ή για νέα εκκαθάριση του φόρου και επιβολή φόρου π.χ. € 100, επειδή ο φορολογούμενος δεν έκανε σωστούς υπολογισμούς, εξ ου και δεν δικαιούται επιστροφής. Δύο εργαζόμενοι, λοιπόν, θα έχουν χάσει από 5 ώρες ο καθένας για € 38. Είναι τόσο δύσκολο να ορίσουν με διάταξη νόμου ότι ποσά μέχρι € 100 επιστρέφονται άνευ άλλου τινός με την επιφύλαξη μελλοντικού ελέγχου ή ότι δεν επιστρέφονται επί δύο έτη και συμψηφίζονται με χρέη επομένων χρήσεων; Τί είναι αυτό που δεν καταλαβαίνω;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Επιστήθιος φίλος του γιατρού Γωγούση, σφόδρα δε πιθανόν και ομόκελλος σε φυλακές τύπου Γ΄
.jpg)
