Του Δημήτρη Τζώρα*
Ο Νίτσε είχε πει, ότι το πιο ψυχρό από όλα τα τέρατα, είναι το κράτος. Δεν είχε συναντήσει
ακόμη τις σύγχρονες υπερδυνάμεις για να δει, ότι οι φιλοδοξίες τους, είναι το πιο ψυχρό και ανελέητο τέρας!!! Ένα μικρό ιστορικό παράδειγμα σε τίτλους ,θα σας ερμηνεύσει – εν καιρώ μνημονίων – την συμπεριφορά των μεγάλων δυνάμεων απέναντι στην Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή.
Βρισκόμαστε στο έτος 1939, 3 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα, οι Γερμανικές ερπύστριες σαρώνουν την Ευρώπη και ο Πρόεδρος Ρούσβελτ, με ειδική απόφαση, απαγορεύει την αποστολή όπλων σε εμπόλεμες περιοχές. Η απόφασή του αυτή, στρέφεται ουσιαστικά μόνο κατά της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας και όχι κατά της Γερμανίας, γιατί αυτές είχαν την κυριαρχία των θαλασσών και επομένως αυτές μόνο μπορούσαν να αγοράζουν από τις ΗΠΑ. Αυτή ήταν η πρώτη ψυχρολουσία (με σημερινούς όρους, ήταν η πρώτη μνημονιακή σφαλιάρα) για τις ευρωπαϊκές ναυτικές και αυτοκρατορικές δυνάμεις. Το Νοέμβριο ένα μήνα αργότερα, το Κογκρέσο αποφασίζει την αρχή της «πληρωμής επί της μετρητοίς και παραλαβής», για να μπορέσουν οι σύμμαχοι να παραλαμβάνουν όπλα. Αυτή ήταν η δεύτερη ψυχρολουσία – σφαλιάρα, διότι άδειαζε τα θησαυροφυλάκια των Βρετανών με καταιγιστικούς ρυθμούς, χρεοκοπώντας εν ριπή οφθαλμού και εν τοις πράγμασι, τη βρετανική αυτοκρατορία.
Δεκαπέντε Μαΐου του 1940, ο Τσόρτσιλ με τηλεγράφημά του προς τον Ρούσβελτ, ζητά το δανεισμό 40 - 50 εκ των παλαιότερων αμερικανικών αντιτορπιλικών, ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα, μεταξύ αυτών, που έχουν ήδη οι Βρετανοί και αυτών που άρχισαν να ναυπηγούν. Μάλιστα, ο Τσόρτσιλ, λέει επί λέξη στους Αμερικανούς «μην έχετε την ευχάριστη (!!!) εντύπωση, ότι θα κληρονομήσετε τα υπολείμματα της βρετανικής αυτοκρατορίας (η πρώτη επίσημη παραδοχή, ότι η Μεγάλη Βρετανία πέθανε ως γεωπολιτική υπερδύναμη), εάν εγκατασταθεί μία φιλογερμανική κυβέρνηση στο Λονδίνο. Οι Αμερικανοί, απτόητοι ρίχνουν την τρίτη και τελειωτική σφαλιάρα στη βρετανική αυτοκρατορία, αφού για να της δώσουν τα αντιτορπιλικά, με βάση τον νόμο «περί μισθώσεως και δανεισμού» ζητούν να τους παραδοθεί η κυριαρχία του Ειρηνικού Ωκεανού διά των δικών τους ναυτικών βάσεων σε νησιά της βρετανικής κοινοπολιτείας. Επίσης, αναγκάζουν την Βρετανική κυβέρνηση να ξεπουλήσει στο αμερικανικό κράτος, τις κερδοφόρες επιχειρήσεις που κατέχει στην αμερικανικά επικράτεια και αυτό με την σειρά του, τις μοσχοπουλάει, σε αμερικανούς επιχειρηματίες!!!
Σε μία τελευταία εκδήλωση αμερικανικής τρυφερότητας προς τους Βρετανούς, ο Ρούσβελτ διατάσσει ένα αμερικανικό πολεμικό να μεταβεί στο Κέιπ Τάουν για να πάρει τον βρετανικό χρυσό, που είχε συγκεντρωθεί εκεί. Ο Τσόρτσιλ, χαρακτηρίζει σκληρή και άδικη αυτή την απόφαση, αλλά πλέον, είναι αναγκασμένος να πιει όλο το πικρό ποτήρι. Παρ’ όλο που Αμερικανοί και Βρετανοί είναι εθνολογικά και πολιτικά πρωτοξάδελφα, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός τους «σερβίρει» ένα Μνημόνιο να γλείφουν τα δάχτυλά τους.
Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Οι ομοιότητες με την Ελλάδα και τα Μνημόνια, είναι πάρα πολλές για να αγνοηθούν και θα πρέπει να καταλάβουμε, ότι δεν είμαστε οι μοναδικοί στον κόσμο, όπου οι «φίλοι» και «σύμμαχοι» μας πάτησαν το λαρύγγι!!! Οι Βρετανοί, μέσα σε 6 μήνες, έχασαν το σύμπαν, μία ολόκληρη αυτοκρατορία και μάλιστα, από αυτούς, που είχαν κάθε συμφέρον να τους προστατεύσουν!!! Έτσι λοιπόν, τα επιχειρήματα που ξεστομίζει ο κάθε εκλεγμένος Ευρω-κόπανος, περί ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ευρωπαϊκής οικογένειας και τέτοιες τρίχες κατσαρές (αγγλιστί malakies) , απευθύνονται μόνο σε χιμπατζήδες, που θέλουν να πιστεύουν σε τέτοιου είδους «οικογενειακά» και «συμμαχικά» παραμύθια. Μία αρχή υπάρχει μόνο στις διεθνείς σχέσεις. Ο θάνατός σου, η ζωή μου…
Έκανα αυτή την ιστορική αναδρομή, γιατί θέλω να τονίσω, ότι σχεδόν πάντα, υπάρχει το ιστορικό ανάλογο, από το οποίο τα Έθνη θα πρέπει να αντλούν παραδείγματα. Για να επιστρέψω λοιπόν, στο θέμα του τίτλου του άρθρου, το ιστορικό ανάλογο του Κράτους του Ισραήλ, θα πρέπει να αναζητηθεί στην πορεία του ελληνικού κράτους, από το 1821 και μετά. Τα δύο αυτά κράτη, είναι δυτικές κατασκευές. Η Ελλάς προέκυψε ως το μακρύ χέρι των δυτικών μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία και το Κράτος του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή.
Το Κράτος του Ισραήλ, κατά τη δική μου εκτίμηση, εμφανίζει τα χαρακτηριστικά του ελληνικού κράτους (κατ’ αναλογία πάντα), από την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, μέχρι και τη Συνθήκη των Σεβρών. Η Ελλάδα, μετά από πολύ αίμα στα πεδία των μαχών και μέσω πολλών διπλωματικών επιτυχιών κυρίως, αλλά και αποτυχιών, έφτασε με τη Συνθήκη των Σεβρών, στον κολοφώνα της οικονομικής, στρατιωτικής και διπλωματικής δυνάμεώς της και ο ελληνικός λαός, ένιωθε πιο ισχυρός και πιο σίγουρος για τις δυνάμεις του από ποτέ. Την ίδια εικόνα μας δείχνουν και τα στοιχεία για το Κράτος του Ισραήλ. Οικονομικά, στρατιωτικά και κοινωνικά, είναι πιο ισχυρό από ποτέ. Η διασπορά του φροντίζει τα συμφέροντά του, όπου και όπως μπορεί. Το ίδιο έκανε και η ελληνική διασπορά στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι Έλληνες του Λονδίνου και της Ευρώπης, στήριζαν και ζούσαν το μεγάλο όνειρο της αναβιώσεως του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Παρόμοιες συνθήκες επιτρέπουν στον ισραηλινό λαό, να κοιτάζει από θέση ισχύος τους γείτονές του και τους διεθνείς συσχετισμούς. Όμως, ο συνδυασμός υπερβολικής αυτοπεποίθησης, που αρχίζει να εμπεριέχει όλο και πιο έντονα το θρησκευτικό στοιχείο, είναι θανάσιμος εσωτερικός κίνδυνος, όπως μας έχει δείξει τουλάχιστον, η νεώτερη ελληνική ιστορία. Είναι ο οδηγός για την ολοκληρωτική αποτυχία. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση κρύβει και άλλους κινδύνους. Ο μεγαλύτερος από αυτούς, είναι να πιστεύεις, ότι εξακολουθείς να έχεις χρηστική αξία για τους δυτικούς ή ακόμα χειρότερα, να πιστεύεις, ότι οι δυτικοί δεν έχουν χρηστική αξία για σένα!!! Μετά τη συμφωνία με το Ιράν, φαίνεται, ότι σιγά – σιγά το Κράτος του Ισραήλ, παύει να έχει χρηστική αξία για τα δυτικά συμφέροντα.
Η Ελλάς, έφτασε 50 χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη και την Αγία Σοφία με τη Συνθήκη των Σεβρών. Το εβραϊκό Έθνος, έχει φτάσει 50 μέτρα από το εθνικό του σύμβολο, το Όρος του Ναού και δεν μπορεί να πάει παραπάνω από εκεί. Φτάσαμε, αμφότεροι, στην πηγή για να πιούμε νερό, αλλά δεν τα καταφέραμε, διότι αυτό ακριβώς ήθελαν οι δυτικοί. Έδωσαν εδάφη το 1947 στον αποδεκατισμένο στα κρεματόρια, εβραϊκό λαό, αλλά δεν του έδωσαν ποτέ την ιστορική πρωτεύουσά του.
Υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία στους φίλους μας, η οποία κατά την άποψή μου πάλι, δεν τεκμηριώνεται από τα στοιχεία. Το Ισραήλ, όπως η Ρωσία, έχουν εισέλθει σε μία κατάσταση μη νίκης. Όπως το «μη πόλεμος» του Ανδρέα Παπανδρέου για τους παλαιότερους. No win situation, το αποκαλούν οι Αμερικανοί. Αυτή η κατάσταση – πρακτική, εγκαινιάσθηκε κατά τον τελευταίο πόλεμο με τη Χεζμπόλα στο Λίβανο. Είναι η κατάσταση, όπου δεν κερδίζεις τους αντιπάλους σου, αλλά και δεν χάνεις σε πραγματικό χρόνο. Στην πραγματικότητα, καμία από τις ζωτικές απειλές δεν έχει εξαλείψει το Ισραήλ. Αντιθέτως μάλιστα. Σουνίτες και Σιίτες ως συλλογικά υποκείμενα, είναι πιο δυνατοί πολιτικά και οικονομικά από ποτέ.
Η σχετική απομάκρυνση των Σαουδαράβων από την αγκαλιά των ΗΠΑ τους κάνει πιο ισχυρούς, διότι μπορούν να θέσουν την υπόσταση τους ,την αξία τους δηλαδή, να διαπραγματευτεί ελεύθερα στο παγκόσμιο γεωπολιτικό χρηματιστήριο. Η «μετοχή» τους δεν είναι υπό αμερικανική επιτήρηση αλλά ελεύθερη στις διακυμάνσεις της «αγοράς». Ρωσία, Κίνα και Ινδία μπορούν να «αγοράσουν» Σαουδική Αραβία χωρίς την έγκριση των ΗΠΑ. Η στρατικοποίηση όπλων των τοπικών παικτών θα συνεχιστεί με σχεδόν γεωμετρική πρόοδο και το δημογραφικό, τους βοηθά να αποκτούν όλο και μεγαλύτερες εσωτερικές αγορές, πολύτιμες για τους δυτικούς παραγωγούς. Η πολιτική επιρροή, που θα αποκτούν οι Μουσουλμάνοι μετανάστες στην Ευρώπη και την Αγγλία, θα αυξάνει συνέχεια. Η υπερβολική και εν πολλοίς δικαιολογημένη αυτοπεποίθηση ενός λαού που ενίοτε φτάνει στα όρια της έπαρσης, σε συνδυασμό με τις διαβεβαιώσεις των δυτικών, είναι σημάδι, ότι ετοιμάζονται να τον πετάξουν σαν την τρίχα από το ζυμάρι, εάν δεν το έχουν ήδη κάνει.
Αυτό, μπορεί να διακριθεί και από τη συμπεριφορά του ISIS. Ας μην εστιάσουμε στο τι είναι το ISIS, αλλά ποιο είναι το κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο που προωθεί το ISIS, με τις ευλογίες των δυτικών. Καλά είναι όλα αυτά περί αγωγών και νέων συνόρων στην περιοχή που μηρυκάζουν οι αναλυτές, αλλά εδώ έχει πραγματωθεί ένα ποιοτικό άλμα, σε σχέση με παρόμοιες δυτικές στοχεύσεις και πρακτικές του παρελθόντος. Εδώ, έχουμε την υποστασιοποίηση ενός μεσαιωνικού προτύπου, το οποίο δύναται να ικανοποιήσει τα πιο ζωώδη ένστικτα των ανθρώπων, ένα μοντελάκι, που ίσως οι δυτικοί το φορέσουν σε όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της περιοχής. Ένα μοντέλο, στο οποίο ανθούν το σκλαβοπάζαρο, ειδικά, εάν οι σκλάβοι είναι Χριστιανοί, η νόμιμη παιδεραστία, τα άφθονα ναρκωτικά, χωρίς βεβαίως αλκοόλ, ο κανόνας δικαίου που παράγεται στα πεζοδρόμια και αρκετά χρήματα και γυναίκες για να φτιάξει κάθε δυστυχισμένος και πεινασμένος Μουσουλμάνος τη ζωή του.
Το κοσμοείδωλο του ISIS, είναι ένα φοβερά εξαγώγιμο και αφομοιώσιμο προϊόν για την περιοχή, αλλά και για την Ευρώπη. Το ότι οι δυτικοί δεν μπορούν και μάλλον δεν θέλουν να το τελειώσουν, μας λέει πάρα πολλά. Κατά διαβολική σύμπτωση, η οκτωβριανή επανάσταση συνέπεσε με την Μεγάλη ιδέα του Ελευθέριου Βενιζέλου και ίσως ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας που έκανε τους δυτικούς να εμπιστευτούν περισσότερο τον Κεμάλ για την διατήρηση των Δαρδανελίων, κάτω από την δυτική επίβλεψη, παρά την Ελλάδα που θα εδύνατο να στραφεί προς τον κομμουνισμό. Υπό αυτό το ιστορικό «δεδικασμένο» θα πρέπει να εστιάσουμε στην ανάδυση του πολιτικού και πολιτισμικού κοσμοειδώλου του ISIS στην ευρύτερη περιοχή.
Από την Επανάσταση του 1821 μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922, πέρασαν 101 χρόνια. Από την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ το 1947 μέχρι σήμερα, πέρασαν 68 χρόνια. Η Ελλάδα καταστράφηκε κυνηγώντας τον τουρκικό στρατό στα βάθη της ανατολής. Τώρα, το Κράτος του Ισραήλ έχει βρεθεί στην ίδια θέση με εκείνη του ελληνικού στρατού ,να «κυνηγάει» το Ιράν στην άλλη άκρη του κόσμου. Δεν έχει άλλη επιλογή από αυτήν. Οι δυτικοί, τα επόμενα 5 έως δέκα χρόνια, μόλις γλυκαθούν κάνοντας δουλειές με τους Ιρανούς θα αποθηκεύσουν σε ένα συρτάρι όλες τις υποσχέσεις τους και το Ιράν, όπως κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του, θα επιδιώξει -απλά γιατί θα μπορεί αυτή την φορά- να αποκτήσει τα πυρηνικά του συμπαρασύροντας όλη την Μέση Ανατολή.
Η Ελλάδα, τα πρώτα εκείνα 100 χρόνια, εξέφραζε το λυκαυγές του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Το Κράτος του Ισραήλ εκφράζει το λυκαυγές του δυτικού νεωτερικού και μετα-νεωτερικού τρόπου ζωής και σκέψης. Τη στιγμή που το μοντέλο του καταγράφει τη μεγαλύτερη επιτυχία της σύγχρονης Ιστορίας του, οι δυτικοί εκτρέφουν διά του ISIS ένα μεσαιωνικό πρότυπο ίσο και αντίθετο με αυτό του Ισραήλ. Τώρα, προσθέστε πλάι του και το Ιράν…
Εσείς, ποιες λέτε να είναι οι στοχεύσεις τους;
* Ο Δημήτρη Τζώρας είναι πολιτικός αναλυτής
.jpg)
