Η Δήμητρα Ματσούκα, μετά από αρκετά χρόνια απουσίας από την τηλεόραση, μιλάει
για την επιστροφή της με τη σειρά Ελεύθερη σχέση και γυρνάει τον χρόνο πίσω...
Δυναμική επιστροφή στην τηλεόραση μετά από μια αισθητή απουσία. Σου έλειψε ή όχι;
Μου έλειψε το γύρισµα, το να παίζεις µπροστά σε κάµερα. Το έχω πει πολλές φορές, σινεµά θα ήθελα να κάνω περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Ελλείψει κινηµατογράφου, η τηλεόραση είναι το πιο κοντινό είδος. Και τώρα που επέστρεψα και κάνω καθηµερινά γυρίσµατα, ξαναπιάνω την επαφή µε τον κώδικα της τηλεόρασης. Απαιτητικά γυρίσµατα, που -ευτυχώς για µένα και τα γούστα µου- γίνονται σε φυσικούς χώρους και όχι σε πλατό, ωστόσο µε ένα σενάριο απαιτήσεων. Πολλές σκηνές, πολλοί χώροι, πολλή δουλειά, µια ακριβή παραγωγή που πρέπει να δικαιωθεί. Η τηλεόραση, από άποψη φυσικής κούρασης, είναι το πιο άχαρο είδος για τον ηθοποιό και όχι µόνο γι’ αυτόν.
Το είχες ξεχάσει αυτό, όταν είπες το «ναι»;
Καθόλου! Το θυµόµουν κι αυτό καλά...
Ε, τι; Σου είχε λείψει η ταλαιπωρία;
Όχι βέβαια! ∆εν µου είχε λείψει καθόλου. Ακόµα και τη χρυσή εποχή, που -σε αυτά τουλάχιστον που εγώ έκανα- βγάζαµε µέσο όρο τέσσερα λεπτά επεισοδίου την ηµέρα, η κούραση ήταν µεγάλη. Ο χρόνος τρέχει. Μαζί µε αυτόν, σκηνοθέτες, συνεργεία, όλοι. Αγώνας κανονικός. Συγκινητικός στα µάτια µου. Από την άλλη, µου έλειψε η κοινωνικότητα που αναγκαστικά έχεις όταν καθηµερινά βρίσκεσαι στη δουλειά σου µε τόσους ανθρώπους. Και αυτή η συνενοχή που δηµιουργείται µεταξύ των εµπλεκοµένων στο γύρισµα είναι ένα µεγάλο δώρο για µένα, την ιδιοσυγκρασία µου. Βλέπεις καθηµερινά, για σχεδόν δέκα ώρες, για επτά ολόκληρους µήνες, τους ίδιους ανθρώπους. Αυτό είναι ένα κοµµάτι που µε ευχαριστεί. Επιθυµώ αυτή τη ρουτίνα. Μου αρέσει. Με ηρεµεί.
για την επιστροφή της με τη σειρά Ελεύθερη σχέση και γυρνάει τον χρόνο πίσω...
Δυναμική επιστροφή στην τηλεόραση μετά από μια αισθητή απουσία. Σου έλειψε ή όχι;
Μου έλειψε το γύρισµα, το να παίζεις µπροστά σε κάµερα. Το έχω πει πολλές φορές, σινεµά θα ήθελα να κάνω περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Ελλείψει κινηµατογράφου, η τηλεόραση είναι το πιο κοντινό είδος. Και τώρα που επέστρεψα και κάνω καθηµερινά γυρίσµατα, ξαναπιάνω την επαφή µε τον κώδικα της τηλεόρασης. Απαιτητικά γυρίσµατα, που -ευτυχώς για µένα και τα γούστα µου- γίνονται σε φυσικούς χώρους και όχι σε πλατό, ωστόσο µε ένα σενάριο απαιτήσεων. Πολλές σκηνές, πολλοί χώροι, πολλή δουλειά, µια ακριβή παραγωγή που πρέπει να δικαιωθεί. Η τηλεόραση, από άποψη φυσικής κούρασης, είναι το πιο άχαρο είδος για τον ηθοποιό και όχι µόνο γι’ αυτόν.
Το είχες ξεχάσει αυτό, όταν είπες το «ναι»;
Καθόλου! Το θυµόµουν κι αυτό καλά...
Ε, τι; Σου είχε λείψει η ταλαιπωρία;
Όχι βέβαια! ∆εν µου είχε λείψει καθόλου. Ακόµα και τη χρυσή εποχή, που -σε αυτά τουλάχιστον που εγώ έκανα- βγάζαµε µέσο όρο τέσσερα λεπτά επεισοδίου την ηµέρα, η κούραση ήταν µεγάλη. Ο χρόνος τρέχει. Μαζί µε αυτόν, σκηνοθέτες, συνεργεία, όλοι. Αγώνας κανονικός. Συγκινητικός στα µάτια µου. Από την άλλη, µου έλειψε η κοινωνικότητα που αναγκαστικά έχεις όταν καθηµερινά βρίσκεσαι στη δουλειά σου µε τόσους ανθρώπους. Και αυτή η συνενοχή που δηµιουργείται µεταξύ των εµπλεκοµένων στο γύρισµα είναι ένα µεγάλο δώρο για µένα, την ιδιοσυγκρασία µου. Βλέπεις καθηµερινά, για σχεδόν δέκα ώρες, για επτά ολόκληρους µήνες, τους ίδιους ανθρώπους. Αυτό είναι ένα κοµµάτι που µε ευχαριστεί. Επιθυµώ αυτή τη ρουτίνα. Μου αρέσει. Με ηρεµεί.
Πηγή: Realnews