Στην ηλικία των 8 ετών ο πατέρας μας έφερε στο σπίτι ένα τεράστιο βιβλίο για εμένα ασήκωτο στα παιδικά μου χέρια.
Ήταν σαν τα πανεπιστημιακά συγγράμματα που διαβάζαμε μετά.
Η γλώσσα ήταν δύσκολη αλλά είχε πολλούς χάρτες και εικόνες και αυτό μου έκανε να διαβάζω κάθε μέρα μια σελίδα του.
Ήταν μέσα δεκαετίας του 60 και το ασήκωτο βιβλίο ήταν η πρωτότυπη έκδοση που επανεκδόθηκε του ιστορικού Γεωργίου Σφραντζή περί της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
Ο πατέρας μου παρακολουθούσε το νέο αυτό ” παιχνίδι” μου και δεν έλεγε τίποτε.
Όταν το έκλεισα με ρώτησε , τι κατάλαβα;
Τι να απαντήσει ένα παιδάκι; Έτσι απάντησε σε εμένα ο ίδιος ο πατέρας μου.
– όπως ξέρεις παιδί μου γεννήθηκα μέσα στην βάρκα, όταν ο παππούς και η γιαγιά σου προσπαθούσαν να γλυτώσουν από την σφαγή της ευρύτερης περιοχής της Ιονικής γης.
Και πάντα μου έλεγαν ότι θα ξαναγυρίσουν οι Έλληνες πίσω γιατί θα διαλύσουν την Τουρκία τότε .
Πέρασαν πολλές δεκαετίες όταν λάβαμε ένα μήνυμα:
-” την Πόλη θα την πάρουμε, θα το δείτε”
– ” λίγο καιρό πριν την πάρουμε όμως ,δηλ. θα μας την δώσουν άλλοι, οι Έλληνες θα μαλώνουν μεταξύ τους και πρώτοι πρώτοι οι χριστιανοί”
Αυτό το μήνυμα αδελφοί ήταν του Αγίου Παϊσίου και ήρθε προσωπικά μέσω ενός κοινού αγαπητού προσώπου μας που είναι ο γνωστός σε όλους μας μαχητής για τα Αιώνια Δίκαια της Ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας ο αείμνηστος κ. Νικόλαος Μάρτης.
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ βίντεο https://youtu.be/gIPwlvc40is
“υπάρχει ΜΥΣΤΙΚΟ πως θα πάρουμε, παραλάβουμε την ΠΟΛΗ αφού γίνει ξαφνικά και από εκεί που δεν το περιμένει κανείς η δεύτερη άλωση της”
Ας πάμε όμως στο μυστικό
Πλησιάζει η μνήμη της ΑΛΩΣΗΣ και ο αείμνηστος παπα- Ανανίας Κουστένης μας λέει το μυστικό πότε τελειώνει αυτή.
Ευχαριστούμε την Ε.Τ καλή φίλη και αξιόλογο επιστήμονα που μας θύμισε το ΜΥΣΤΙΚΟ και όχι μόνο ένα αλλά πολλά.
«Εβαπτίσθη τον Χριστό και ενεδύθη τον Χριστό η Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολις), γι’ αυτό και κατά κάποιους θεολόγους και ερμηνευτάς, η νέα Ιερουσαλήμ, η επίγεια, είναι η Κωνσταντινούπολις. Μέχρι την ώρα που πήρε ο Κύριος τη χάρη του, λίγο πριν την Άλωση.
Ήταν αυτή η νέα Ιερουσαλήμ, γιατί οι αυτοκράτορες πήραν από την παλαιά Ιερουσαλήμ όλα τα μνημεία, ό,τι μπορούσαν, και έφτιαξαν την Αγία Σοφία και την εστόλισαν και εκλέισαν την Βασιλεύουσα”, που σημαίνει “και τη δόξασαν την Βασιλεύουσα”. , η οποία επί χίλια εκατόν τόσα χρόνια, εβάσταξε και εφώτισε έθνη και λαούς και ήταν ο κυματοθραύστης βαρβάρων και πολεμίων και ορδών.
Η Ευρώπη και η σημερινή και η τότε οφείλει πολλά στη Βασιλεύουσα. Διότι γλύτωσε από τους βαρβάρους της Ανατολής. Και πότε κατάλαβε το σφάλμα της ότι άφησε την Κωνσταντινούπολη να πέσει;
Όταν οι Τούρκοι χτύπησαν δύο φορές τη Βιέννη. Τότε σκέφτηκαν και είπαν: «Έρχεται η σειρά μας, και δικαίως ο Θεός θα μας τιμωρήσει, γιατί αφήσαμε την Κωνσταντίνου πόλη να πέσει στα χέρια των βαρβάρων». Ήταν θέλημα Θεού, βέβαια.
Διότι, να λέμε την αλήθεια, να είμαστε ειλικρινείς, να κάνουμε αυτοκριτική και νά ’χουμε αυτομεμψία. Οι βυζαντινοί μας πρόγονοι έκαμαν και μεγάλα λάθη.
Διαβάζοντας αυτές τις ημέρες τη Χρονογραφία του Θεοφάνους, σε κάποια σημεία, εκεί στη Στάση του Νίκα και στην Εικονομαχία, έφτασα σε μελαγχολία και στενοχώρια.
Αφού το παράτησα το έργο και το άφησα. Λέω:
«Θεέ μου, τι κάνανε αυτοί, τόσα πολλά».
Και καλά που βάσταξε τόσα χρόνια η αυτοκρατορία , η οποία όμως είχε τον Χριστό ποιμένα. Το Ευαγγέλιο οδηγό. Γιατί, όπως είπαμε και προχτές, στη βυζαντινή αυτοκρατορία επλεόνασεν η αμαρτία αφ’ενός, αλλά υπερεπερίσσευσεν η χάρις αφ’ ετέρου.
Γι’ αυτό και λίγο πριν την Άλωση, παρουσιάζεται στον Γεώργιο Σχολάριο, τον μετέπειτα Γεννάδιο, πρώτο Πατριάρχη μετά την άλωση, εκεί που προσευχότανε, ένα χέρι. Και μια φωνή ακούστηκε που έλεγε: «Μόνο πέντε». Και έπεσε σε προσευχή και του φανέρωσε ο Θεός ότι μόνο πέντε καλοί αν υπήρχαν στη βασιλεύουσα, δεν θα έπεφτε.
Τι κάνανε τότε; Μαζεύτηκαν οι περισσότεροι εκεί, σύναξαν και τα πλούτη που είχαν και τα αγαθά και τα πάντα και δεν δίνανε για την οχύρωση της Βασιλευούσης, για την τροφοδοσία του στρατού και των υπερασπιστών. Και μπήκανε μετά οι Τούρκοι και τα πήρανε όλα, αδελφοί μου.
Γι’ αυτό εμείς φταίμε για την άλωση. Κυρίως εμείς.
Ο άλλοι κάναν δουλειά τους και κάνουν δουλειά τους.
Όπως και σήμερα, για την άλωση της Ελλάδος οι Έλληνες φταίμε πρώτοι και να τ’ αφήσετε τα άλλα που λέμε.
Οι Έλληνες φταίμε πρώτοι. Γιατί έγινε μέσα μας η άλωση, όπως και σε κείνους. Η εσωτερική και η ψυχική και πνευματική άλωση.
Έφυγε ο Χριστός από τις ψυχές κι απ’ τη ζωή των Βυζαντινών, αλλά και σήμερα από μας, και έγιναν οι ψυχές τι; Άγρια Δύση. Όταν λέμε για Δύση, δεν μιλάμε για τόπο, μιλάμε για τρόπο.
Ακούσαμε σήμερα, στο ιερό Ευαγγέλιο, τον ιερό προφήτη Ζαχαρία, τον πατέρα του Τιμίου Προδρόμου, να λέγει εν εκστάσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι η ανατολή των ανατολών. Η ανατολή εξ ύψους. Όταν, λοιπόν, ανατείλει στην ανθρώπινη ψυχή ο Ιησούς Χριστός, ο ήλιος της δικαιοσύνης, το φως του κόσμου, τότε η ψυχή είναι στην ανατολή, είναι στη δόξα, είναι στο μεγαλείο, είναι στη νίκη. Είναι και σε τι δεν είναι, αδελφοί μου.
Ενώ, αν φύγει ο ήλιος της δικαιοσύνης, τότε ο άνθρωπος είναι σε βαθύ σκοτάδι χειροπιαστής σκλαβιάς. Και είναι φοβερό αυτό.
Αυτό έκαμαν οι Βυζαντινοί. Άφησαν τον Κύριο και μπήκαν στα πάθη, στις ίντριγκες, στις φατρίες, στις αιρέσεις και προπαντός στη διχόνοια και στη διαίρεση.
Και γι’ αυτό έπεσε η Πόλις.
Ήταν πια θέλημα Θεού.
Όμως, μια μέρα θα είναι πάλι θέλημα Θεού- κι ό,τι θελήσει ο Θεός το κάνει και κανένας και με τίποτα δεν μπορεί να τον νικήσει και να του παραβγεί- τότε θα πάρουμε πάλι τη Βασιλεύουσα, θα μας τη δώσουν ως δώρο. Γιατί μας ανήκει, αδελφοί μου.
Γι’ αυτό και οι καημένοι οι γείτονές μας, διαβάζω στις εφημερίδες, τάχα μαζεύουν, κάνουν εκστρατεία, κάνουν δεν ξέρω τι κάνουν αυτοί.
Κι εμείς, δεν ξέρω τι κάνουμε εδώ.
Τίποτα δεν ξέρω εγώ. Εκείνο που ξέρω είναι ότι φοβούνται τον Σταυρό και τον Χριστό και την Παναγία και τους αγίους, όταν μιλάμε γι’ αυτούς.
Πήγαν τέσσερα αεροπλανάκια εκεί χάμω στην Κύπρο και εχάλασαν τον κόσμο οι Τούρκοι.
Εκείνοι, που κάθε μέρα παραβιάζουν και καν δεν τους μιλάει κανείς.
Γιατί μας ξεδόντιασαν τους Έλληνες.
Και πρέπει οι Έλληνες να ξυπνήσουμε, αδελφοί μου. Να έρθει πάλι ο Χριστός στην ψυχή μας, να έλθει η αγάπη, να έλθει το μεγαλείο. Να γίνουμε ο καθένας μας από ένα έμψυχο Ευαγγέλιο. Και τότε τα πράγματα αλλάζουν».
Απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του μακαριστού πατρός Ανανία Κουστένη (Λόγοι γ΄- εκδόσεις Αρμός).
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
” Όταν ο καθένας μας γίνει ένα έμψυχο Ευαγγέλιο,
τότε τελειώνει ή άλωση της Πόλης και η δική μας άλωση.”
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
