άρθρο του Υποστρατήγου ε. α. K. Χ. ΚωνσταντινίδηΕμείς τα παιδιά του 1940 κάθε τέτοια εποχή θυμόμαστε την συγκλονιστική Εποποιεία της 28ης Οκτωβρίου 1940 και της Εθνικής μας Αντίστασης . Τότε που σύσσωμο το Ελληνικό Έθνος είπε το Κοσμοϊστορικό ΟΧΙ στην φασιστική Ιταλία και στην Ναζιστική Γερμανία. Από τότε πέρασαν 66 χρόνια και τα παιδιά εκείνης της εποχής μπήκαμε στην Τρίτη ηλικία , αλλά ποτέ δεν ξεχάσαμε εκείνη την Μεγάλη Ημέρα. Μέσα σ’ ένα ξέφρενο παραλήρημα από ενθουσιασμό, εθνικό παλμό και υπερηφάνεια βαπτισθήκαμε στην προαιώνια ένδοξη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Εμείς τα παιδιά εκείνης της εποχής αντί να ζαρώσουμε απο τον φόβο και να σκεφθούμε τις συνέπειες του πολέμου, είπαμε το δικό μας ΟΧΙ . Τέρμα η καλοπέραση , τα μαθήματα , το παιχνίδι, η παιδική αφέλεια. Σε λίγο ζήσαμε τις κακουχίες, την πείνα , την γύμνια, την προσφυγιά και το συνεχές κρυφτούλι με τον θάνατο. Εκείνη την ημέρα γίναμε άνδρες. Έκτοτε παρακολουθούσαμε τα πολεμικά ανακοινωθέντα. Είχαμε πλήρη συναίσθηση της μεγάλης μάχης που μας έλαχε ο κλήρος να δώσουμε μαζί με τους πατεράδες μας και τους μεγαλύτερους αδελφούς μας. Και μιμηθήκαμε τους αρχαίους μας προγόνους . Μολών Λαβέ! Θυμάμαι οι φαντάροι μας με τα πενιχρά μέσα της εποχής πήραν από την Αστυνομία τις ατομικές προσκλήσεις της επιστράτευσης και έτρεχαν αμέσως στο πλησιέστερο έμπεδο να παρουσιασθούν. Στα πρόσωπα τους ήταν ζωγραφισμένο το χαμόγελο και η αποφασιστικότητα της Νίκης . Όταν ξεκινούσαν τα τραίνα σηκώνονταν ουρανομήκεις παιάνες με εμβατήρια, γιατί ακόμη δεν είχαν κυκλοφορήσει τα τραγούδια της εθνικής μας αοιδού , της αξέχαστης Σοφίας Βέμπο. Σε λίγο αντήχησε και η ιαχή της Νίκης ΑΕΡΑ...Αλλά τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από εκείνη την ημέρα που ήτο η μεγαλύτερη ημέρα της ζωής μας. Το παράδειγμα της Ελλάδος που μόνη και αβοήθητη στάθηκε εκ των πρώτων νικηφόρα στον Αξονα έστειλε ρίγη συγκινήσεως στους ξένους που δεν πίστευαν ότι μιά μικρή χώρα σαν την Ελλάδα θα πρόβαλε αντίσταση στις σιδηρόφρακτες στρατιές του άξονα. Το πράγμα φάνταζε σκέτη τρέλλα.
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ>>
