Οι «διαπιστώσεις» του πολιτικού ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ», της εφημερίδας που μεταξύ των πρώτων διαβάζουν κυβερνητικοί και στελέχη και στα Υπουργεία και στα κομματικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, ήταν για μιαν ακόμη φορά περίεργες, άδικες και παρουσίαζαν μια ύποπτη διαστρέβλωση της πραγματικής εικόνας.«Άδειος ο πάγκος της Ρηγίλλης» έγραφε το ρεπορτάζ και το επεξηγούσε με τη φράση «Σε 4-5 πρόσωπα περιορίζονται οι υπουργήσιμοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας».
Φυσικά εάν αυτές οι «διαπιστώσεις» βασίζονταν σε ενδελεχή έρευνα, σε γνώση του δυναμικού και σε αναλυτικό ρεπορτάζ του βιογραφικού και της κοινωνικής/ επαγγελματικής πορείας των βουλευτών, θα ήταν οπωσδήποτε χρήσιμη η «μελέτη» από τους αρμόδιους. Αλλά δεν είναι. Βασίζεται σε εκτιμήσεις, σε «πληροφορίες», σε «εσωτερικές αξιολογήσεις» που μεταφέρονται προς τα έξω από «πηγές» για διάφορους λόγους, σε φήμες και κουτσομπολιά, σαν κι αυτά που χαρακτήριζαν «μέθυσο» τον διαβητικό Δαιλάκη.
Θέλω να ελπίζω ότι τα ρεπορτάζ αυτής της πραγματικά καλής, επιτυχημένης, παραδοσιακής εφημερίδας με τα πολλά και καλά στελέχη αλλά και με τη συγκεκριμένη τοποθέτηση, δεν αποτελούν «μπούσουλα» για αυτούς που προωθούν τις σκέψεις και τις προτάσεις προς την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης θέλω να πιστεύω ότι αυτό το περί «αδύνατου πάγκου» που λέγεται ευρύτατα ότι εκφράστηκε off the record από υπουργό της κυβέρνησης και άρχισε να κυκλοφορεί χωρίς να διαψευστεί αλλά και χωρίς να υπάρξουν οι οποιεσδήποτε συνέπειες, δεν εκπορεύεται από το εσωτερικό του κόμματος.
Και οι δυο περιπτώσεις, θα ήταν καταστροφικές.
Αφ ενός, ο υπουργός και οι ενδεχόμενες άλλες «πηγές» των σχετικών ρεπορτάζ καλά θα έκαναν να αναλύσουν και να σχολιάσουν πρώτα – πρώτα την απόδοση της ομάδας που βρίσκεται «μέσα στο γήπεδο» πριν περάσουν στον …πάγκο.
Και αφ ετέρου, το να υποβάλλονται «προτάσεις» στον πρωθυπουργό και τα στελέχη του για να διαμορφώσουν «κατάσταση» εν όψει ενδεχόμενου ανασχηματισμού, μάλλον εκ του πονηρού φαίνονται.
Οι «προτάσεις» αυτές άλλωστε, από μόνες τους, πάσχουν και σε γνώση και σε φιλοσοφία.
Τα «ΝΕΑ» μπορούν να είναι αξιόπιστα, σε ΟΛΑ τα ρεπορτάζ, αν το θέλουν. Όταν δεν είναι, το γνωρίζουν. Και υπάρχει λόγος που το κάνουν.
Οι υπεύθυνοι της Κοινοβουλευτικής Ομάδας , τα στελέχη του κόμματος και το Μέγαρο Μαξίμου, γνωρίζουν ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ νομίζω ποιοι από τους 100 πάνω- κάτω βουλευτές του κόμματος είναι αξιοποιήσιμοι.
Ή τουλάχιστον, οφείλουν να το γνωρίζουν και να το έχουν ήδη καταθέσει. Οι βουλευτές δεν μπήκαν με το έτσι θέλω στο ψηφοδέλτιο. Αξιολογήθηκαν, ερευνήθηκαν, αναλύθηκαν , μελετήθηκε το βιογραφικό τους, οι σπουδές τους, η θέση τους στην κοινωνία, οι εμπειρίες τους για να τοποθετηθούν ως υποψήφιοι και σε αρκετές περιπτώσεις, βοηθήθηκαν κι όλας κομματικά για να εκλεγούν.
Στη συνέχεια, η απόδοσή τους φαντάζομαι ότι παρακολουθείται και κρίνεται. Στις συνεδριάσεις, τις ομιλίες, τις επιτροπές, την κομματική δραστηριότητα, τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, τη στήριξη της παράταξης στα ΜΜΕ, τις συνεντεύξεις τους, την κοινωνική τους προσφορά, στα ταξίδια ανά την Ελλάδα, την επαφή με το λαό και τους ψηφοφόρους, τις επαφές με τη νεολαία και τις «ευπαθείς» ομάδες.
Ξέρει ο Καραμανλής ποιους έχει στην Κοινοβουλευτική του ομάδα. Και ξέρει ότι οι αξιοποιήσιμοι και «υπουργήσιμοι» είναι πολύ περισσότεροι από 4-5.
Αλίμονο αν περίμενε από το πολιτικό ρεπορτάζ μιας αντικυβερνητικής εφημερίδας να μάθει τι ανθρώπους έχει κοντά του.
