Δεν έχει σημασία πώς σε λένε. Δεν έχει σημασία τι εκπροσωπείς. Σημασία έχει ότι αγαπάς αυτό με το οποίο ασχολείσαι, είναι η ζωή σου, η δεύτερη φύση σου. Όταν, ασχέτως αν έχεις εκλεγεί ή έκανες χούντα, εκπροσωπείς ένα σύνολο ή γκρουπ οπαδών/φιλάθλων/φίλων μιας ομάδας είναι πολύ δύσκολο να εκφράζει την άποψη της πλειονότητας.
Εκτός κι αν εκφράζεις μόνο τα δικά σου πιστεύω. Κι όταν αυτό εξελίσσεται σε καρκίνωμα, τότε σε λένε Δημήτρη Χατζηχρήστο και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αυτοεξοριστείς ή τουλάχιστον να τιμωρηθείς με απέλαση.
Κατ’ αρχάς, ας μιλήσουμε για τον Ντούσκο. Ενα άτομο συνυφασμένο με την τρέχουσα ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ένα μεγάλο και τεράστιο κεφάλαιο. Για το ποιος και τι είναι ο Μπάγεβιτς μιλάνε οι αριθμοί. Οι οποίοι αριθμοί, σύμφωνοι, δεν αντικατοπτρίζουν πάντα την πραγματικότητα, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με...
τις ανθρώπινες σχέσεις (ας το θέσουμε έτσι).
Θέλετε να πούμε τα αρνητικά; Ό,τι θέλετε. Ότι είναι προδότης, βάτραχος, έκπτωτος πρίγκιπας. Ότι τη δημοσιογραφική στήριξη που είχε όλα αυτά τα χρόνια δεν την είχε άλλος. Ότι είναι κομπλεξικός με τους παίκτες-σταρ, ότι, ότι, ότι… Σύμφωνοι.
Πλην όμως, η ΑΕΚ έπιασε πάτο. Όχι μόνο λόγω Δώνη, ο Γιώργος προσπάθησε. Προσωπικά έχω δει άλλον προπονητή να φεύγει κλαίγοντας για τα αποδυτήρια μετά από νίκη της ομάδας του, στην οποία εργάζεται ελάχιστες εβδομάδες.
Επιασε πάτο λοιπόν. Το να γυρνούσε ο Μπάγεβιτς ήταν κάτι μπερδεμένο όμως έγινε. Χειρότερα η ΑΕΚ δεν θα πάει. Θα βελτιωθεί, ο Ντούσκο σε λίγο καιρό θα παρουσιάσει μια ΟΜΑΔΑ και όχι ένα σκορποχώρι, που ξεκίνησε από τον Φερέρ. ΑΕΚτζής δεν είμαι και το ξέρετε αλλά χάρηκα που τον είδα πάλι στα κιτρινόμαυρα. Διότι το κεφάλαιο «Ντούσκο και ΑΕΚ» δεν γινόταν να κλείσει έτσι, όπως έγινε προ πενταετίας. Πολλά πράγματα θα βελτιωθούν, σε πολλά θα δοθούν εκατέρωθεν εξηγήσεις. Και όσο κρατήσει.
Είναι σαν να γυρνάς σε μια πρώην γκόμενα, απλά επειδή σου λείπει ή απολάμβανες το πήδημα μαζί της. Το θέλεις πάλι. Κι αυτή το θέλει. Και ο Χατζηχρήστος, για να επανέλθουμε, μου θυμίζει απατημένη 20χρονη γκόμενα που είναι μεν ερωτευμένη με τον πρώην αλλά κάνει νάζια (το λέω όσο πιο κομψά μπορώ).
«Εμείς δεν βλέπουμε κανέναν Μπάγεβιτς στον πάγκο. Είναι αόρατος. Εμείς βλέπουμε μόνο τον Γεωργαμλή και τον Μανωλά, στους οποίους ευχόμαστε καλή επιτυχία, για εμάς Μπάγεβιτς δεν θα υπάρχει. Όποιος φροντίσει να φτιάξει έναν εμφύλιο στο ΟΑΚΑ είναι γελασμένος. Δεν πρόκειται να διαπληκτιζόμαστε με τους άλλους, που δεν υπάρχουν βέβαια. Η Original 21 δεν διαπραγματεύεται τη μνήμη της για κανέναν» είπε.
Το «εμείς» πόσους εκφράζει; Για να καταλάβω, δηλαδή. 100, 200; Θέλετε 1.000, 5.000; Οσους θέλετε. Γκάλοπ δεν έχει γίνει (ας κάνει κάποιος!) αλλά όσοι κι αν είναι, είναι μειοψηφία, τελεία και παύλα.
Και τι θα πει «για εμάς Μπάγεβιτς δεν θα υπάρχει»; Όπως όταν σε παρέα βλέπεις την πρώην και κάνεις ότι δεν είναι εκεί; Είναι το λιγότερο παιδικά όλα αυτά. Προσωπικά τις διαβεβαιώσεις πως «δεν πρόκειται να διαπληκτιζόμαστε με τους άλλους» τις ακούω βερεσέ. Όλη αυτή η ιστορία θέλει πράξεις.
Και κυρίως θέλει συμβιβασμούς. Καλώς ή κακώς για να πάει η ΑΕΚ μπροστά, δίνεις συγχωροχάρτι στον Ντούσαν αλλά δεν τον αγκαλιάζεις, τον αφήνεις να δουλέψει. Του το χρωστάς επειδή τη δεύτερη φορά εσύ φταις που του έκανες τον βίο αβίωτο. Την πρώτη σε πρόδωσε. Είστε πάτσι ή όχι;
Κατ’ εμέ, όποιος λέει ότι «δεν διαπληκτιζόμαστε» και πάει στο γήπεδο με σκοπό σαφώς και ακριβώς αυτό, απλά γίνεται ένας σύγχρονος βάτραχος. Και το καλύτερο που πρέπει να γίνει είναι face control στο ΟΑΚΑ ώστε απλά να μην πατήσει το πόδι του.
http://koubanezos.blogs.sportnet.gr/
Εκτός κι αν εκφράζεις μόνο τα δικά σου πιστεύω. Κι όταν αυτό εξελίσσεται σε καρκίνωμα, τότε σε λένε Δημήτρη Χατζηχρήστο και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αυτοεξοριστείς ή τουλάχιστον να τιμωρηθείς με απέλαση.
Κατ’ αρχάς, ας μιλήσουμε για τον Ντούσκο. Ενα άτομο συνυφασμένο με την τρέχουσα ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ένα μεγάλο και τεράστιο κεφάλαιο. Για το ποιος και τι είναι ο Μπάγεβιτς μιλάνε οι αριθμοί. Οι οποίοι αριθμοί, σύμφωνοι, δεν αντικατοπτρίζουν πάντα την πραγματικότητα, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με...
τις ανθρώπινες σχέσεις (ας το θέσουμε έτσι).
Θέλετε να πούμε τα αρνητικά; Ό,τι θέλετε. Ότι είναι προδότης, βάτραχος, έκπτωτος πρίγκιπας. Ότι τη δημοσιογραφική στήριξη που είχε όλα αυτά τα χρόνια δεν την είχε άλλος. Ότι είναι κομπλεξικός με τους παίκτες-σταρ, ότι, ότι, ότι… Σύμφωνοι.
Πλην όμως, η ΑΕΚ έπιασε πάτο. Όχι μόνο λόγω Δώνη, ο Γιώργος προσπάθησε. Προσωπικά έχω δει άλλον προπονητή να φεύγει κλαίγοντας για τα αποδυτήρια μετά από νίκη της ομάδας του, στην οποία εργάζεται ελάχιστες εβδομάδες.
Επιασε πάτο λοιπόν. Το να γυρνούσε ο Μπάγεβιτς ήταν κάτι μπερδεμένο όμως έγινε. Χειρότερα η ΑΕΚ δεν θα πάει. Θα βελτιωθεί, ο Ντούσκο σε λίγο καιρό θα παρουσιάσει μια ΟΜΑΔΑ και όχι ένα σκορποχώρι, που ξεκίνησε από τον Φερέρ. ΑΕΚτζής δεν είμαι και το ξέρετε αλλά χάρηκα που τον είδα πάλι στα κιτρινόμαυρα. Διότι το κεφάλαιο «Ντούσκο και ΑΕΚ» δεν γινόταν να κλείσει έτσι, όπως έγινε προ πενταετίας. Πολλά πράγματα θα βελτιωθούν, σε πολλά θα δοθούν εκατέρωθεν εξηγήσεις. Και όσο κρατήσει.
Είναι σαν να γυρνάς σε μια πρώην γκόμενα, απλά επειδή σου λείπει ή απολάμβανες το πήδημα μαζί της. Το θέλεις πάλι. Κι αυτή το θέλει. Και ο Χατζηχρήστος, για να επανέλθουμε, μου θυμίζει απατημένη 20χρονη γκόμενα που είναι μεν ερωτευμένη με τον πρώην αλλά κάνει νάζια (το λέω όσο πιο κομψά μπορώ).
«Εμείς δεν βλέπουμε κανέναν Μπάγεβιτς στον πάγκο. Είναι αόρατος. Εμείς βλέπουμε μόνο τον Γεωργαμλή και τον Μανωλά, στους οποίους ευχόμαστε καλή επιτυχία, για εμάς Μπάγεβιτς δεν θα υπάρχει. Όποιος φροντίσει να φτιάξει έναν εμφύλιο στο ΟΑΚΑ είναι γελασμένος. Δεν πρόκειται να διαπληκτιζόμαστε με τους άλλους, που δεν υπάρχουν βέβαια. Η Original 21 δεν διαπραγματεύεται τη μνήμη της για κανέναν» είπε.
Το «εμείς» πόσους εκφράζει; Για να καταλάβω, δηλαδή. 100, 200; Θέλετε 1.000, 5.000; Οσους θέλετε. Γκάλοπ δεν έχει γίνει (ας κάνει κάποιος!) αλλά όσοι κι αν είναι, είναι μειοψηφία, τελεία και παύλα.
Και τι θα πει «για εμάς Μπάγεβιτς δεν θα υπάρχει»; Όπως όταν σε παρέα βλέπεις την πρώην και κάνεις ότι δεν είναι εκεί; Είναι το λιγότερο παιδικά όλα αυτά. Προσωπικά τις διαβεβαιώσεις πως «δεν πρόκειται να διαπληκτιζόμαστε με τους άλλους» τις ακούω βερεσέ. Όλη αυτή η ιστορία θέλει πράξεις.
Και κυρίως θέλει συμβιβασμούς. Καλώς ή κακώς για να πάει η ΑΕΚ μπροστά, δίνεις συγχωροχάρτι στον Ντούσαν αλλά δεν τον αγκαλιάζεις, τον αφήνεις να δουλέψει. Του το χρωστάς επειδή τη δεύτερη φορά εσύ φταις που του έκανες τον βίο αβίωτο. Την πρώτη σε πρόδωσε. Είστε πάτσι ή όχι;
Κατ’ εμέ, όποιος λέει ότι «δεν διαπληκτιζόμαστε» και πάει στο γήπεδο με σκοπό σαφώς και ακριβώς αυτό, απλά γίνεται ένας σύγχρονος βάτραχος. Και το καλύτερο που πρέπει να γίνει είναι face control στο ΟΑΚΑ ώστε απλά να μην πατήσει το πόδι του.
http://koubanezos.blogs.sportnet.gr/
