Πρέπει να είναι κανείς μεθυσμένος από την ανοησία του για να ζητά από τις τραπεζίτες …ευαισθησία ή να απαιτεί από τις τράπεζες να σταθούν …πάνω από τα κέρδη!!!
Αυτό το «προνόμιο» να μεθάς από την ανοησία το έχουν τα ποικίλα και πολύχρωμα παράσιτα της κοινωνίας, ακριβώς γιατί ζώντας μέσα στην αλαζονεία του παρασιτισμού τους έχουν πάψει να σκέφτονται.
Η ανοησία φτάνει σε παροξυσμό σε δύο ειδών παρασιτικά στρώματα:
α). Στο στρώμα των έμμισθων «στοχαστών» και «λακέδων» του καθεστώτος που παρελαύνουν στα ΜΜΕ.
β). Στο στρώμα των πολιτικών νεφελωμάτων που τρέφεται από τον κοινωνικό και ιδεολογικό παρασιτισμό: το πλατύ φάσμα της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό τα φάσμα της ενσωματωμένης «αριστεράς» αποτελεί το πλέον άπληστο και σάπιο κομμάτι του κοινωνικού και ιδεολογικού παρασιτισμού. Αυτή η διπλή υπόσταση του «αριστερού» παρασιτισμού, κοινωνική και ιδεολογική (παρασιτεί πάνω σε ποικίλα ιδεολογικά αποκόμματα, από ακραία νεοφιλελεύθερα μέχρι σοσιαλιστικά), οδηγεί αυτή την «αριστερά» σε πιο έντονες αντιφάσεις, συνακόλουθα και ανοησίες.
Από τη μια είναι στυλοβάτης του συστήματος και από την άλλη είναι υποχρεωμένη να εμφανίζεται στα λόγια σαν «εχθρός» του συστήματος και να εφευρίσκει λεκτικές φόρμες φιλολαϊκές και «σοσιαλιστικές».
Αυτή η διπλή υπόσταση της απάτης του «αριστερού παρασιτισμού» τον οδηγεί σε καραμπινάτες ανοησίες, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και βαθιάς πολιτικής σήψης.
Έτσι βλέπουμε σήμερα αυτό το «αριστερό» παρασιτικό «σώμα» της καθεστωτικής εξουσίας να ξεγυμνώνεται τελείως, να βρίσκεται σε τέτοια αμηχανία, ώστε να μην είναι σε θέση να καταλάβει και τις ανοησίες που ξεστομίζει.
Σαν αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν τις τράπεζες …πάνω από τα κέρδη.
Και του Γιώργου Παπανδρέου που ζητάει …ευαισθησία από τους τραπεζίτες!!!
Σε τι διαφέρουν τα δύο αυτά «αριστερά» κόμματα από τη Ν.Δ.;
Κανένα δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο το «ναό του χρήματος», το θεμέλιο του καπιταλιστικού καθεστώτος: Τις Τράπεζες.
Αντίθετα, όπως η Ν.Δ. έτσι και το ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ «μοχθούν» να σώσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα!!!
Ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, μάλιστα την «αγωνία» του αυτή την επιβεβαίωσε και πρακτικά. Συναντήθηκε με τους τραπεζίτες και τους διαβεβαίωσε ότι ο πολιτικός στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η εξασφάλιση της «ρευστότητας» των τραπεζών!!!
Εδώ, συνεπώς βλέπουμε ότι δεν υπάρχει «δεξιά» και «αριστερή» πολιτική. Υπάρχει μία και μόνο πολιτική: η πολιτική των τραπεζών!!!
Υπάρχει, ωστόσο, κάποια «διαφορά». Διαφορά στην απάτη που πλασάρεται η ίδια και κοινή πολιτική.
Η ίδια αυτή και κοινή πολιτική «επενδύεται» από το ΣΥΡΙΖΑ με το απατηλό σόφισμα που θέλει τις τράπεζες πάνω από τα κέρδη(!!!) και από το ΠΑΣΟΚ που ζητά από τους τραπεζίτες ευαισθησία(!!!).
Για την τιμή των όπλων ας πετάξουμε και μια φιλολαϊκή και «αριστερή» κοτσάνα περί «ευαισθησίας» και «κερδών»…
Αλλά ας δούμε και ποια ευαισθησία ζήτησε ο Γ. Παπανδρέου, από τους τραπεζίτες: Την «αναχρηματοδότηση δανείων με την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης σε στοχευμένες κοινωνικές ομάδες» και «για πάγωμα των δανείων μέχρι τέλος του 2009»,
Αυτά τα εμφάνισε το ΠΑΣΟΚ σαν «λύσεις» και «φιλολαϊκή» πολιτική: Άλλος ογκόλιθος ανοησίας.
Όλα αυτά, όμως, δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από μεταφορά των χρεών και των τόκων και μάλιστα αυξημένων για αποπληρωμή στο άμεσο μέλλον, με μοναδικούς κερδισμένους τις τράπεζες.Τέτοιες αλχημείες και ανοησίες χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να συγκαλύψουν το πρόσωπό τους και να εμφανιστούν με «φιλολαϊκά» ακόμα και «αριστερά» προσωπεία…Στο ΡΕΣΑΛΤΟ
Αυτό το «προνόμιο» να μεθάς από την ανοησία το έχουν τα ποικίλα και πολύχρωμα παράσιτα της κοινωνίας, ακριβώς γιατί ζώντας μέσα στην αλαζονεία του παρασιτισμού τους έχουν πάψει να σκέφτονται.
Η ανοησία φτάνει σε παροξυσμό σε δύο ειδών παρασιτικά στρώματα:
α). Στο στρώμα των έμμισθων «στοχαστών» και «λακέδων» του καθεστώτος που παρελαύνουν στα ΜΜΕ.
β). Στο στρώμα των πολιτικών νεφελωμάτων που τρέφεται από τον κοινωνικό και ιδεολογικό παρασιτισμό: το πλατύ φάσμα της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό τα φάσμα της ενσωματωμένης «αριστεράς» αποτελεί το πλέον άπληστο και σάπιο κομμάτι του κοινωνικού και ιδεολογικού παρασιτισμού. Αυτή η διπλή υπόσταση του «αριστερού» παρασιτισμού, κοινωνική και ιδεολογική (παρασιτεί πάνω σε ποικίλα ιδεολογικά αποκόμματα, από ακραία νεοφιλελεύθερα μέχρι σοσιαλιστικά), οδηγεί αυτή την «αριστερά» σε πιο έντονες αντιφάσεις, συνακόλουθα και ανοησίες.
Από τη μια είναι στυλοβάτης του συστήματος και από την άλλη είναι υποχρεωμένη να εμφανίζεται στα λόγια σαν «εχθρός» του συστήματος και να εφευρίσκει λεκτικές φόρμες φιλολαϊκές και «σοσιαλιστικές».
Αυτή η διπλή υπόσταση της απάτης του «αριστερού παρασιτισμού» τον οδηγεί σε καραμπινάτες ανοησίες, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και βαθιάς πολιτικής σήψης.
Έτσι βλέπουμε σήμερα αυτό το «αριστερό» παρασιτικό «σώμα» της καθεστωτικής εξουσίας να ξεγυμνώνεται τελείως, να βρίσκεται σε τέτοια αμηχανία, ώστε να μην είναι σε θέση να καταλάβει και τις ανοησίες που ξεστομίζει.
Σαν αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν τις τράπεζες …πάνω από τα κέρδη.
Και του Γιώργου Παπανδρέου που ζητάει …ευαισθησία από τους τραπεζίτες!!!
Σε τι διαφέρουν τα δύο αυτά «αριστερά» κόμματα από τη Ν.Δ.;
Κανένα δεν αμφισβητεί ούτε στο ελάχιστο το «ναό του χρήματος», το θεμέλιο του καπιταλιστικού καθεστώτος: Τις Τράπεζες.
Αντίθετα, όπως η Ν.Δ. έτσι και το ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ «μοχθούν» να σώσουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα!!!
Ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, μάλιστα την «αγωνία» του αυτή την επιβεβαίωσε και πρακτικά. Συναντήθηκε με τους τραπεζίτες και τους διαβεβαίωσε ότι ο πολιτικός στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η εξασφάλιση της «ρευστότητας» των τραπεζών!!!
Εδώ, συνεπώς βλέπουμε ότι δεν υπάρχει «δεξιά» και «αριστερή» πολιτική. Υπάρχει μία και μόνο πολιτική: η πολιτική των τραπεζών!!!
Υπάρχει, ωστόσο, κάποια «διαφορά». Διαφορά στην απάτη που πλασάρεται η ίδια και κοινή πολιτική.
Η ίδια αυτή και κοινή πολιτική «επενδύεται» από το ΣΥΡΙΖΑ με το απατηλό σόφισμα που θέλει τις τράπεζες πάνω από τα κέρδη(!!!) και από το ΠΑΣΟΚ που ζητά από τους τραπεζίτες ευαισθησία(!!!).
Για την τιμή των όπλων ας πετάξουμε και μια φιλολαϊκή και «αριστερή» κοτσάνα περί «ευαισθησίας» και «κερδών»…
Αλλά ας δούμε και ποια ευαισθησία ζήτησε ο Γ. Παπανδρέου, από τους τραπεζίτες: Την «αναχρηματοδότηση δανείων με την επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης σε στοχευμένες κοινωνικές ομάδες» και «για πάγωμα των δανείων μέχρι τέλος του 2009»,
Αυτά τα εμφάνισε το ΠΑΣΟΚ σαν «λύσεις» και «φιλολαϊκή» πολιτική: Άλλος ογκόλιθος ανοησίας.
Όλα αυτά, όμως, δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από μεταφορά των χρεών και των τόκων και μάλιστα αυξημένων για αποπληρωμή στο άμεσο μέλλον, με μοναδικούς κερδισμένους τις τράπεζες.Τέτοιες αλχημείες και ανοησίες χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να συγκαλύψουν το πρόσωπό τους και να εμφανιστούν με «φιλολαϊκά» ακόμα και «αριστερά» προσωπεία…Στο ΡΕΣΑΛΤΟ
