του Αναστάσιου Καζαντζίδη, εκπαιδευτικού
Ως γνωστό στους μη έχοντες Σοβιετικές παρωπίδες, ο Στάλιν ήταν ένας από τους μεγαλύτερους μαζικούς δολοφόνους που πέρασαν από την παγκόσμια ιστορία.
Σύγκριση μαζί του μπορεί να γίνει μόνο με άλλους σκοτεινούς ηγέτες σαν τον Χίτλερ και τον Κεμάλ.
Δεκάδες εθνότητες στην πρώην ΕΣΣΔ γνώρισαν το λεπίδι, την πείνα και τις εξορίες κατά τη διάρκεια της τυραννίας του.
Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το οποίο αποκαλύφτηκε σε όλη του την τραγική μεγαλοπρέπεια μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, ήταν η γενοκτονία του λαού της Ουκρανίας.
Στις αρχές της δεκαετίας του '30, κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος του Στάλιν, οι αγρότες της Ουκρανίας, που εκείνο το διάστημα ευδοκιμούσαν, καταφέρνοντας να δυναμώσουν αισθητά την αγροτική οικονομία, ξεκίνησαν να δέχονταν κτυπήματα από τη σταλινική ηγεσία.
Ο φόβος -η αγροτική τάξη να επαναστατήσει ενάντια στο καθεστώς, μιας και ήταν η μόνη που μπορούσε να το κάνει- οδήγησε τον Στάλιν στη δημιουργία της "τεχνητής πείνας". Ενώ το 1932 υπήρχε ικανοποιητική σοδειά σιταριού (σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποιήθηκαν μετά την πτώση του κομμουνισμού και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης) για να θρέψει τον ουκρανικό λαό, το κράτος όχι μόνο φύλαγε τη σοδειά αυτή σε προστατευμένες αποθήκες, αλλά επιπλέον έβαλε ποσοστό φόρου 44% στο σιτάρι!!!
Η τραγωδία αυτή ονομάστηκε από τους Ουκρανούς «Holodomor» (Γολοντομόρ από το «holod»= πείνα και το ρήμα «moryty»= σκοτώνω). Η πείνα, που δημιουργήθηκε από τα χέρια ανθρώπων, πήρε το όνομα του διεθνούς όρου της γενοκτονίας, γιατί έχει όλα τα χαρακτηριστικά που προϋποθέτει ο όρος αυτός.
Η επίσημη ουκρανική πλευρά μιλάει για επτά με δέκα εκατομμύρια νεκρούς, που σημαίνει 17 θάνατοι το λεπτό, 1.000 την ώρα και 25.000 την ημέρα.
Ύστερα από πολύμηνες προσπάθειες, ο Ουκρανός πρόεδρος Βίκτορ Γιούσενκο κατάφερε να πείσει το κοινοβούλιο της χώρας του να αναγνωρίσει το λιμό του 1932 - 33 ως γενοκτονία. Η «Βερχόβνα Ράντα», με πλειοψηφία επτά βουλευτών, επικύρωσε, στις 28 Νοεμβρίου του 2006, νόμο με τον οποίο η λιμοκτονία των Ουκρανών αναγνωρίζεται ως γενοκτονία της ΕΣΣΔ κατά του ουκρανικού λαού ενώ απαγορεύεται η δημόσια άρνησή της.
(Μια απαγόρευση που ΔΕΝ ισχύει στην Ελλάδα για τη γενοκτονία των Ποντίων, Θρακιωτών και Μικρασιατών, ενώ ισχύει στη ΓΑΛΛΙΑ και την ΕΛΒΕΤΙΑ για τη γενοκτονία των Αρμενίων!!!)
Μέχρι το 2007 οι κυβερνήσεις της Ιταλίας, Πολωνίας, Γεωργίας, Ουγγαρίας, Λιθουανίας, Εσθονίας, Καναδά, Αυστραλίας, Αργεντινής, Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Εκουαδόρ, Περού και άλλων κρατών –σύνολο 17- αναφέρονται στην περίοδο 1932-1933 του Homodomor, σαν γενοκτονία των Ουκρανών. Στις 30 Νοεμβρίου 2007 στη Μαδρίτη, από τον ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη) -με την 75η επέτειο της γενοκτονίας, στις 25 Νοεμβρίου- αποδόθηκε φόρος τιμής στα θύματα της τραγωδίας. Επίσης, το Νοεμβριο 2007 η ΟΥΝΕΣΚΟ, που απαρτίζεται από 193 χώρες, κατέκρινε την πείνα στην Ουκρανία.
Το 2008 αρκετές ακόμη χώρες αναγνώρισαν την γενοκτονία των Ουκρανών από το Σταλινικό καθεστώς, με κορυφαία την απόφαση για ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου στις 23-10-2008 :
http://www.europarl.europa.eu/news/expert/infopress_page/030-40409-294-10-43-903-20081022IPR40408-20-10-2008-2008-false/default_el.htm
«Ο ένας νεκρός είναι τραγωδία, τα εκατομμύρια στατιστική» . Η φράση αποδίδεται στον Στάλιν και αντικατοπτρίζει πλήρως την άγνοια της κοινής γνώμης για ιστορικά γεγονότα που παραμένουν για χρόνια στο σκοτάδι.
Το Γολοντομόρ, είναι μια ακόμη απόδειξη της κτηνωδίας που ανέδυε το Σταλινικό καθεστώς και το ελληνικό κράτος, αν θέλει να είναι πιστό στις δημοκρατικές αρχές του, πρέπει να αναγνωρίσει αυτή την γενοκτονία.
Ιδιαίτερα δε, οι Ποντιακές οργανώσεις ανά την Ελλάδα και γενικότερα οι Προσφυγικές, θα πρέπει να συμπαρασταθούν στον Ουκρανικό λαό και να στηρίξουν τον αγώνα του για αναγνώριση του ΓΟΛΟΝΤΟΜΟΡ από την ελληνική βουλή.
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-Αρθρογράφος
Υ.Γ.
Για περισσότερα κάντε κλικ
http://www.dailymotion.com/video/x3sse0_genocide-en-ukraine-19321933-lholod_events
