Παρακολουθώ τόσες μέρες το δράμα που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου, μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων Ελλήνων , σαστισμένος. Εκεί στην ασφάλεια του καναπέ, στη ζέστη του καλοριφέρ. Ενίοτε ανάβω και το τζάκι μιας και οι φωτιές που βλέπω στην TV δεν είναι ποτέ αρκετές. Δεν έχω να πω τίποτα. Δεν δικαιούμαι.
Ούτε για τον νεαρό και την οικογένεια του.
Ούτε για τον νεαρό και την οικογένεια του.
Ούτε για τον ηλίθιο "Πραιτοριανό" μπάτσο
Ούτε για την "αδυναμία της κυβέρνησης"
Ούτε για τους "γνωστούς-άγνωστους" και τους άλλους τους "παρθένους" σε τέτοιες καταστάσεις.
Ούτε για τον Παυλόπουλο και τις κωμικοτραγικές δηλώσεις του.
Ούτε για τον Καραμανλή και τα εν πανικώ διαγγέλματα του
Ούτε για το ΠΑΣΟΚ και την τακτική του "μην ανακατεύεσαι"
Ούτε για την αριστερά και τις εκατέρωθεν δηλώσεις του ενός ενάντια στον άλλον
Ούτε για τους "αγανακτισμένους πολίτες" και τους μερικούς Χρυσαυγίτες που "πήραν τον νόμο στα χέρια τους".
Ούτε για τις κατεστραμμένες περιουσίες.
Ούτε για τους δημοσιογράφους και τους "δημοσιογράφους¨που ευκαιρία βρήκαν να γράψουν καμμιά υπερωρία.
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. Αν είχα κάτι να πω θα πρεπε να το είχα ήδη πει. Εκεί έξω.
Το μόνο που καταφέρνω να ψελλίσω είναι η παρακάτω ιστορία του Olivier Clerc
"Φανταστείτε μια κατσαρόλα ................
Το μόνο που καταφέρνω να ψελλίσω είναι η παρακάτω ιστορία του Olivier Clerc
"Φανταστείτε μια κατσαρόλα ................
.jpg)
.jpg)
.jpg)
