Σκεφτόμουν τι δώρο να αγοράσω στο βαφτιστήρι μου τον Απόστολο για τα Χριστούγεννα και κατέληξα έπειτα από όχι και τόσο μεγάλη σκέψη, στην επιλογή ενός βιβλίου.
‘Τι σόι δάσκαλο για νουνό έχει’ σκέφτηκα στο τέλος χαμογελώντας…
Το αμέσως επόμενο βήμα, ήταν να επιλέξω τον τίτλο του βιβλίου.
Ανήσυχο πνεύμα ήταν πάντα ο μικρός και ρώταγε συνεχώς για την πολιτική, για τις αδικίες, γιατί γίνονται οι πόλεμοι και γενικά για του κόσμου τα παράλογα και τις καταστροφές που έβλεπε στην τηλεόραση και άκουγε στις συζητήσεις των μεγάλων.
Θυμάμαι ότι μια από τις πιο συχνές απαντήσεις που του έδινα ήταν: ‘γιατί δεν υπάρχουν Δον Κιχώτες’…
Αποφάσισα τελικά, πως το βιβλίο του Θερβάντες, ήταν ότι πρέπει για δώρο Χριστουγέννων.
‘Ο Δον Κιχώτης’ διασκευή για μεγάλα παιδιά και εφήβους, έλεγε ο τίτλος του βιβλίου.
Ήμουν βέβαιος πως θα έπαιρνε αρκετές από τις σωστές απαντήσεις που ζητούσε τόσα χρόνια!
Θα καταλάβαινε ποιοι είναι αυτοί που πραγματικά διοικούν τον κόσμο και ποιοι είναι εκείνοι που προσπαθούν να τον αλλάξουν.
Θα καταλάβαινε για ποιο λόγο οι συγγραφείς όλου του κόσμου πριν από μερικά χρόνια, επέλεξαν τον ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ σαν το καλύτερο βιβλίο που έχει γράψει μέχρι σήμερα ανθρώπινο χέρι.
Στα μάτια του, θα φαίνονταν ξεκάθαρα πλέον, ότι οι πολιτικοί ηγέτες που βλέπει στην τηλεόραση, μοιάζουν οι περισσότεροι με μεταλλαγμένους Σάντσους παρά με …ιππότες με αγνά αισθήματα, που θέλουν να σώσουν τον λαό και να τον προστατέψουν από την αδικία.
Θα έβλεπε ότι η ελληνική κοινωνία είναι γεμάτη από οσφυοκάμπτες Σάντους Πάντσα, που προσπαθούν να πετύχουν και να γίνουν σημαντικοί, έρποντας, γλείφοντας και περιγελώντας, εκείνους τους ελάχιστους κυνηγούς των ονείρων, εκείνους τους <<άπιστους>> Δον Κιχώτες, να τους ταπεινώνουν και να τους γνέφουν συγκαταβατικά στις μεγάλες τους αποτυχίες!
<<Σου τάλεγα εγώ>> όπως έγραψε και ο μέγιστος των ποιητών Καρυωτάκης στο γνωστό ποίημα.
Θα καταλάβαινε γιατί ο νονός, του έδινε πάντα την ίδια απάντηση…
Μ αυτές τις παρηγορητικές σκέψεις, βγήκα από το βιβλιοπωλείο και ήρθα βιαστικός στο σπίτι για να γράψω αυτό το μικρό κείμενο στον υπολογιστή και να το εκθέσω σε εσάς τους αναγνώστες, με την θερμή παράκληση, όταν θέλετε να προσφέρετε ένα δώρο στους ανθρώπους που αγαπάτε πραγματικά, να τους δωρίζετε τον
<<Δον Κιχώτη>>!
Και που ξέρετε, ίσως η ευγενική ψυχή του αθώου Ιππότη, αγγίξει τις συνειδήσεις και ο κόσμος μας γίνει λίγο καλύτερος…
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος
‘Τι σόι δάσκαλο για νουνό έχει’ σκέφτηκα στο τέλος χαμογελώντας…
Το αμέσως επόμενο βήμα, ήταν να επιλέξω τον τίτλο του βιβλίου.
Ανήσυχο πνεύμα ήταν πάντα ο μικρός και ρώταγε συνεχώς για την πολιτική, για τις αδικίες, γιατί γίνονται οι πόλεμοι και γενικά για του κόσμου τα παράλογα και τις καταστροφές που έβλεπε στην τηλεόραση και άκουγε στις συζητήσεις των μεγάλων.
Θυμάμαι ότι μια από τις πιο συχνές απαντήσεις που του έδινα ήταν: ‘γιατί δεν υπάρχουν Δον Κιχώτες’…
Αποφάσισα τελικά, πως το βιβλίο του Θερβάντες, ήταν ότι πρέπει για δώρο Χριστουγέννων.
‘Ο Δον Κιχώτης’ διασκευή για μεγάλα παιδιά και εφήβους, έλεγε ο τίτλος του βιβλίου.
Ήμουν βέβαιος πως θα έπαιρνε αρκετές από τις σωστές απαντήσεις που ζητούσε τόσα χρόνια!
Θα καταλάβαινε ποιοι είναι αυτοί που πραγματικά διοικούν τον κόσμο και ποιοι είναι εκείνοι που προσπαθούν να τον αλλάξουν.
Θα καταλάβαινε για ποιο λόγο οι συγγραφείς όλου του κόσμου πριν από μερικά χρόνια, επέλεξαν τον ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ σαν το καλύτερο βιβλίο που έχει γράψει μέχρι σήμερα ανθρώπινο χέρι.
Στα μάτια του, θα φαίνονταν ξεκάθαρα πλέον, ότι οι πολιτικοί ηγέτες που βλέπει στην τηλεόραση, μοιάζουν οι περισσότεροι με μεταλλαγμένους Σάντσους παρά με …ιππότες με αγνά αισθήματα, που θέλουν να σώσουν τον λαό και να τον προστατέψουν από την αδικία.
Θα έβλεπε ότι η ελληνική κοινωνία είναι γεμάτη από οσφυοκάμπτες Σάντους Πάντσα, που προσπαθούν να πετύχουν και να γίνουν σημαντικοί, έρποντας, γλείφοντας και περιγελώντας, εκείνους τους ελάχιστους κυνηγούς των ονείρων, εκείνους τους <<άπιστους>> Δον Κιχώτες, να τους ταπεινώνουν και να τους γνέφουν συγκαταβατικά στις μεγάλες τους αποτυχίες!
<<Σου τάλεγα εγώ>> όπως έγραψε και ο μέγιστος των ποιητών Καρυωτάκης στο γνωστό ποίημα.
Θα καταλάβαινε γιατί ο νονός, του έδινε πάντα την ίδια απάντηση…
Μ αυτές τις παρηγορητικές σκέψεις, βγήκα από το βιβλιοπωλείο και ήρθα βιαστικός στο σπίτι για να γράψω αυτό το μικρό κείμενο στον υπολογιστή και να το εκθέσω σε εσάς τους αναγνώστες, με την θερμή παράκληση, όταν θέλετε να προσφέρετε ένα δώρο στους ανθρώπους που αγαπάτε πραγματικά, να τους δωρίζετε τον
<<Δον Κιχώτη>>!
Και που ξέρετε, ίσως η ευγενική ψυχή του αθώου Ιππότη, αγγίξει τις συνειδήσεις και ο κόσμος μας γίνει λίγο καλύτερος…
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος
