Όσοι είχατε την ψευδαίσθηση ότι στην Ελλάδα το πολίτευμα ήταν Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, μετά τα χαοτικά όσο και τραγικά γεγονότα των τελευταίων πέντε ημερών θα έχετε, υποθέτω, πειστεί ότι το "πολίτευμά" μας είναι Αναρχία. Με άλλα λόγια, οι Έλληνες, αυτοί οι μισέλληνες, εκτός από εχθροί του νόμου, είναι και ηλίθιοι. Ναι, ΕΙΜΑΣΤΕ ηλίθιοι, διότι από το πρωί μέχρι το βράδυ κι από το βράδυ μέχρι το πρωί η μόνη μας μέριμνα, εκτός από τη μα****α, είναι πώς ν’ αυτοκαταστραφούμε, πώς να κόψουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε, πώς να κατεδαφίσουμε ό,τι συμπτωματικά έχει μείνει ακόμη όρθιο, πώς να εκμεταλλευτούμε και να βγάλουμε τα μάτια ο ένας του άλλου, πώς να κάνουμε τη χώρα μας περίγελο των εθνών, τραγικό παράδειγμα προς αποφυγή, θλιβερό ανέκδοτο της ιστορίας. Και με τη συνδρομή των κουκουλοφόρων το κατορθώσαμε, οι αθεόφοβοι! Η Ελληνική "μαγκιά", κοινώς ασυδοσία, έκανε πάλι το “θαύμα” της. Ένα άτυχο και τραγικό, για θύμα και για θύτη, γεγονός – ο φόνος ενός δεκαπεντάχρονου – ήταν αρκετό για να ξεταπώσει το κοχλάζον καζάνι της αγανάκτησης όλων προς όλους και της οργής επί δικαίων και αδίκων μιας εγωκεντρικής κοινωνίας χωρίς συνεκτικό ιστό που δε γνωρίζει να ζητάει συγνώμη, που δεν έμαθε να συγχωρεί, που μισεί θανάσιμα τους νόμους…
Επί τέλους! Αυτό το εθνικό “όραμα” της αυτοκαταστροφής, μετά από σκληρή δουλειά και φιλότιμες προσπάθειες δεκαετιών,
1: Των ανελέητα αλληλομισούμενων κομματικών θιάσων – εφτάψυχο γαρ το εμφυλιοπολεμικό σύνδρομο, ωιμέ!
2: Των εν σκανδάλοις μονίμως εμπλεκομένων και τη διαφθορά υποθαλπουσών ανίκανων κυβερνήσεών μας,
3: Των διαπλεκόμενων και αλειτούργητων λειτουργών της Θέμιδος,
4: Των χωρίς ιερό και όσιο παχυλοαμειβόμενων (πάνω και κάτω από το τραπέζι) νεολάγνων λαϊκιστών και υστερικά εις τα τηλεοπτικά παράθυρα σκυλοκαυγαδιζόντων μωροδημοσιογράφων – αυτεπάγγελτων εισαγγελέων, και “σωτήρων” των αδυνάτων!
5: Της άθεης και παραδόπιστης θρησκευτικής ηγεσίας,
6: Της εκτός τόπου και χρόνου, κατά πάντα και δια πάντα αναποτελεσματικής "πνευματικής" (πανεπιστημιακής) ηγεσίας,
7: Της προκλητικά αχόρταγης και διεφθαρμένης πλουτοκρατίας,
8: Του κατακερματισμένου και από πολιτικά κόμματα καπελωμένου και ξεπουλημένου συνδικαλιστικού κινήματος,
9: Της σάπιας και αναποτελεσματικής Δημόσιας Διοίκησης,
10: Και μιας οργισμένης νεολαίας του "φέρε, δώσε και παράτα μας" – γέννημα-θρέμμα και εικόνα μιας εκφυλισμένης και τα πάντα εκφυλίζουσας υλιστικής κοινωνίας και εγωκεντρικής κουλτούρας – που πιστεύει πως έχει μόνο δικαιώματα, μη αναγνωρίζοντας κανένα χρέος και σεβασμό προς το σύνολο και την πατρίδα. Μιας νεολαίας που στο σχολείο πάει για χαβαλέ και (σ)καταλήψεις και στο φροντιστήριο πληρώνει για να περάσει την τάξη. Μιας νεολαίας που πιστεύει ότι ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ!
Επί τέλους, λέω, το εθνικό μας αυτοκαταστροφικό “όραμα”, μέσα από αίμα, καπνούς, συντρίμμια και πλιάτσικο πήρε σάρκα και οστά και η σύγχρονη Ελλάδα, ματωμένη, καπνισμένη και ταπεινωμένη απομυθοποιήθηκε… Αυτό είναι που λέει, "πεθαίνοντας από την πολλή Δημοκρατία"...
Επί τέλους! Αυτό το εθνικό “όραμα” της αυτοκαταστροφής, μετά από σκληρή δουλειά και φιλότιμες προσπάθειες δεκαετιών,
1: Των ανελέητα αλληλομισούμενων κομματικών θιάσων – εφτάψυχο γαρ το εμφυλιοπολεμικό σύνδρομο, ωιμέ!
2: Των εν σκανδάλοις μονίμως εμπλεκομένων και τη διαφθορά υποθαλπουσών ανίκανων κυβερνήσεών μας,
3: Των διαπλεκόμενων και αλειτούργητων λειτουργών της Θέμιδος,
4: Των χωρίς ιερό και όσιο παχυλοαμειβόμενων (πάνω και κάτω από το τραπέζι) νεολάγνων λαϊκιστών και υστερικά εις τα τηλεοπτικά παράθυρα σκυλοκαυγαδιζόντων μωροδημοσιογράφων – αυτεπάγγελτων εισαγγελέων, και “σωτήρων” των αδυνάτων!
5: Της άθεης και παραδόπιστης θρησκευτικής ηγεσίας,
6: Της εκτός τόπου και χρόνου, κατά πάντα και δια πάντα αναποτελεσματικής "πνευματικής" (πανεπιστημιακής) ηγεσίας,
7: Της προκλητικά αχόρταγης και διεφθαρμένης πλουτοκρατίας,
8: Του κατακερματισμένου και από πολιτικά κόμματα καπελωμένου και ξεπουλημένου συνδικαλιστικού κινήματος,
9: Της σάπιας και αναποτελεσματικής Δημόσιας Διοίκησης,
10: Και μιας οργισμένης νεολαίας του "φέρε, δώσε και παράτα μας" – γέννημα-θρέμμα και εικόνα μιας εκφυλισμένης και τα πάντα εκφυλίζουσας υλιστικής κοινωνίας και εγωκεντρικής κουλτούρας – που πιστεύει πως έχει μόνο δικαιώματα, μη αναγνωρίζοντας κανένα χρέος και σεβασμό προς το σύνολο και την πατρίδα. Μιας νεολαίας που στο σχολείο πάει για χαβαλέ και (σ)καταλήψεις και στο φροντιστήριο πληρώνει για να περάσει την τάξη. Μιας νεολαίας που πιστεύει ότι ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ!
Επί τέλους, λέω, το εθνικό μας αυτοκαταστροφικό “όραμα”, μέσα από αίμα, καπνούς, συντρίμμια και πλιάτσικο πήρε σάρκα και οστά και η σύγχρονη Ελλάδα, ματωμένη, καπνισμένη και ταπεινωμένη απομυθοποιήθηκε… Αυτό είναι που λέει, "πεθαίνοντας από την πολλή Δημοκρατία"...
