Επιστολή Στρατηγού προς τον τηλ.στ. ΣΚΑΪ
Προς: την εφημερίδα H KAΘΗΜΕΡΙΝΗ
Εθνάρχου Μακαρίου & Δημητρίου Φαληρέως 2
185 47 Νέο Φάληρο
Παπάγου, 8 Δεκεμβρίου 2008
Kύριε Διευθυντά,
Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον την γνωστή σειρά ιστορικών ντοκιμαντέρ Εμείς οι Έλληνες και τη σχετική έκδοση του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, εργασία αξιέπαινη η οποία, όπως αντιλαμβάνομαι, στοχεύει στο να προσφέρει μια παραστατική γενική κατατόπιση, ιδίως σε εκείνους που δεν είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Όμως εκεί παρατήρησα, δυστυχώς, ένα ιστορικό ατόπημα, το οποίο θεωρώ ότι παραποιεί τη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, θίγει την τιμή του Ελληνικού Στρατού και, προφανώς, διέφυγε της προσοχής του επιστημονικού επόπτη της σειράς καθηγητού κ. Θ. Βερέμη. (σχόλιο taxalia: αααα...!!!!)
Συγκεκριμένα, πρόκειται για τον εξής ισχυρισμό του συγγραφέα του κεφαλαίου περί του Β΄ Βαλκανικού πολέμου (Σπυρ. Σφέτας) : «Δεν υπάρχει λόγος να αποκρύπτονται οι αγριότητες του πολέμου… το κάψιμο του Κιλκίς από τον ελληνικό στρατό, ως αντίποινα για προηγηθείσες σφαγές Ελλήνων αμάχων από Βουλγάρους…» (Α΄ τόμος, σελ. 118).
Επειδή ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι αληθής, εξ όσων είναι διαπιστωμένα ιστορικώς, εμφανίζεται όμως σε βουλγαρικές πηγές στο Διαδίκτυο μαζί με αναφορές για δήθεν «σφαγή γερόντων και γυναικοπαίδων» στο Κιλκίς από τον Ελληνικό Στρατό, ενδεχομένως δε και σε κάποια ή κάποιες από τις πέντε (5) βουλγαρικές βιβλιογραφικές παραπομπές του σχετικού κεφαλαίου του βιβλίου, επιτρέψτε μου να παρουσιάσω μια διαφορετική εξιστόρηση των γεγονότων βάσει τριών ελληνικών βιβλιογραφικών πηγών:
1) Σύμφωνα με τη Μεγάλη Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια (έκδ. 1929, λήμμα «Κιλκίς», σελ. 128), «Η V Μεραρχία δι’ ενός τάγματος του 23ου συντάγματος εισήλθε την 11:10 ώραν εις την πόλιν του Κιλκίς, καιομένην ήδη εκ του πυρός του πυροβολικού, ως και εκ της αναφλέξεως των πυρομαχικών εις τα οποία έθεσαν πυρ οι Βούλγαροι…».
2) Η Πολεμική Έκθεσις (Υπουργείον Στρατιωτικών/ΓΕΣ/ Ο Ελληνικός Στρατός κατά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913, Εν Αθήναις Eκ του Εθν. Τυπογραφείου, 1932, τ. Γ΄ σελ. 170), αναφέρει τα γεγονότα ακριβώς όπως παραπάνω. Εξ’ άλλου, προσθέτω, δεν είναι λογικό να προβαίνει σε «κάψιμο» μιας πόλης ή εγκαταστάσεως ο καταλαμβάνων αυτήν στρατός, αλλά ο αποχωρών, ο οποίος θέλει να στερήσει από τον καταλαμβάνοντα τα όποια πλεονεκτήματα προσφέρει αυτή.
3) Στην επίσημη Ελληνική Έκθεση υπό τον τίτλο Αι βουλγαρικαί ωμότητες εν τη Ανατολική Μακεδονία και Θράκη (αναφέρεται στο βιβλίο του Σαράντου Καργάκου: Από το Μακεδονικό Ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων Gutenberg, Aθήνα 1992, σελ. 94-95), διαβάζουμε ακόμα ότι στο Κιλκίς, ο Βούλγαρος ταγματάρχης Ιβάνωφ έκλεισε στο τζαμί πολλούς άνδρες (προφανώς όχι Βουλγάρους) και του έβαλε φωτιά.
Είμαι απολύτως σύμφωνος στο να παραμερίσουμε τις ωμότητες του παρελθόντος, ακόμη και να τις συγχωρήσουμε, αλλά όχι και να φτάσουμε στο σημείο, για χάρη της συναδέλφωσης των λαών της Βαλκανικής, να διαστρέφουμε την ιστορία, αφελώς παραδεχόμενοι εγκλήματα που ποτέ δεν διαπράξαμε!
Θα ήθελα ακόμα να προσθέσω μια έγκυρη μαρτυρία, σύμφωνα με την οποία ο Ελληνικός Στρατός, όχι μόνο δεν συμπεριφέρθηκε εχθρικά προς τους βουλγαρικής καταγωγής κατοίκους του Κιλκίς, αλλά αντίθετα, λίγες ημέρες μετά την κατάληψή του, ίδρυσε εκεί αντιχολερικό νοσοκομείο (βλ. Η Υγειονομική Υπηρεσία κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-191, Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, έκδοση 2001, σελ. 199), απέστειλε μάλιστα εκεί τον υφηγητή της ιατρικής Ιω. Καρδαμάτη με συνεργείο ιατρών για να εμβολιάσει όλους τους κατοίκους κατά της χολέρας.
Συναφώς πρέπει να σημειωθεί –και αυτό θα άξιζε να είχε αναφερθεί και τονιστεί στο βιβλίο «Εμείς οι Έλληνες» – ότι η Ελληνική Υγειονομική Υπηρεσία αντιμετώπισε με επιτυχία, υπό τις συνθήκες του πολυαίμακτου αυτού πολέμου, και την πολύ σοβαρή επιδημία χολέρας, νοσηλεύοντας μεγάλο αριθμό ασθενών και εμβολιάζοντας κατά της νόσου αυτής (με εμβόλιο ελληνικής παραγωγής) εκτός του στρατιωτικού προσωπικού και 350.000 αμάχους της Μακεδονίας και της περιοχής των επιχειρήσεων, δηλαδή συνολικά περί τους 500.000 ανθρώπους, χωρίς διάκριση εθνικότητος, θρησκεύματος ή καταγωγής (βλ. Αρχείο ΔΙΣ/Φ.1679/Η/3: Μανούσου Π., Σάββα Κ. [1914]: Έκθεσις περί της κατά το θέρος του 1913 εις Μακεδονίαν ενσκηψάσης χολέρας και του αντιχολερικού εμβολιασμού).
Θέλω να ελπίζω ότι η εσφαλμένη αναφορά περί εμπρησμού του Κιλκίς από τον Ελληνικό Στρατό είναι συνέπεια μη αναδιφήσεως όλων των σχετικών πηγών και όχι ηθελημένη κατασκευή για εξυπηρέτηση της προσπάθειας «συμψηφισμού» των ωμοτήτων των πολέμων από κάποιους ιστορικούς, που εκπορεύεται από το Κέντρο για την Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE), προσπάθειας την οποία έχουν ενστερνισθεί και μερικοί ημεδαποί «ιστορικοί», με αμφισβηθείσης σοβαρότητας πονήματα.
Δυστυχώς, η τηλεοπτική εκπομπή «Εμείς οι Έλληνες» και το αντίστοιχο βιβλίο, αδικώντας την πρόσφατη ελληνική ιστορία, έχουν προσφέρει στο σημείο αυτό ένα ανέλπιστο δώρο στους υποστηρικτές της… βουλγαρικής εκδοχής της ιστορίας μας, γεγονός που αποβαίνει σε βάρος και της εγκυρότητας του έργου.
Με τιμή
Γρηγόριος Ι. Σκαμπαρδώνης
Δρ. Καρδιολόγος, Υποστράτηγος ΥΙ, ε.α.
Εθνάρχου Μακαρίου & Δημητρίου Φαληρέως 2
185 47 Νέο Φάληρο
Παπάγου, 8 Δεκεμβρίου 2008
Kύριε Διευθυντά,
Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον την γνωστή σειρά ιστορικών ντοκιμαντέρ Εμείς οι Έλληνες και τη σχετική έκδοση του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, εργασία αξιέπαινη η οποία, όπως αντιλαμβάνομαι, στοχεύει στο να προσφέρει μια παραστατική γενική κατατόπιση, ιδίως σε εκείνους που δεν είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Όμως εκεί παρατήρησα, δυστυχώς, ένα ιστορικό ατόπημα, το οποίο θεωρώ ότι παραποιεί τη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία, θίγει την τιμή του Ελληνικού Στρατού και, προφανώς, διέφυγε της προσοχής του επιστημονικού επόπτη της σειράς καθηγητού κ. Θ. Βερέμη. (σχόλιο taxalia: αααα...!!!!)
Συγκεκριμένα, πρόκειται για τον εξής ισχυρισμό του συγγραφέα του κεφαλαίου περί του Β΄ Βαλκανικού πολέμου (Σπυρ. Σφέτας) : «Δεν υπάρχει λόγος να αποκρύπτονται οι αγριότητες του πολέμου… το κάψιμο του Κιλκίς από τον ελληνικό στρατό, ως αντίποινα για προηγηθείσες σφαγές Ελλήνων αμάχων από Βουλγάρους…» (Α΄ τόμος, σελ. 118).
Επειδή ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι αληθής, εξ όσων είναι διαπιστωμένα ιστορικώς, εμφανίζεται όμως σε βουλγαρικές πηγές στο Διαδίκτυο μαζί με αναφορές για δήθεν «σφαγή γερόντων και γυναικοπαίδων» στο Κιλκίς από τον Ελληνικό Στρατό, ενδεχομένως δε και σε κάποια ή κάποιες από τις πέντε (5) βουλγαρικές βιβλιογραφικές παραπομπές του σχετικού κεφαλαίου του βιβλίου, επιτρέψτε μου να παρουσιάσω μια διαφορετική εξιστόρηση των γεγονότων βάσει τριών ελληνικών βιβλιογραφικών πηγών:
1) Σύμφωνα με τη Μεγάλη Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια (έκδ. 1929, λήμμα «Κιλκίς», σελ. 128), «Η V Μεραρχία δι’ ενός τάγματος του 23ου συντάγματος εισήλθε την 11:10 ώραν εις την πόλιν του Κιλκίς, καιομένην ήδη εκ του πυρός του πυροβολικού, ως και εκ της αναφλέξεως των πυρομαχικών εις τα οποία έθεσαν πυρ οι Βούλγαροι…».
2) Η Πολεμική Έκθεσις (Υπουργείον Στρατιωτικών/ΓΕΣ/ Ο Ελληνικός Στρατός κατά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-1913, Εν Αθήναις Eκ του Εθν. Τυπογραφείου, 1932, τ. Γ΄ σελ. 170), αναφέρει τα γεγονότα ακριβώς όπως παραπάνω. Εξ’ άλλου, προσθέτω, δεν είναι λογικό να προβαίνει σε «κάψιμο» μιας πόλης ή εγκαταστάσεως ο καταλαμβάνων αυτήν στρατός, αλλά ο αποχωρών, ο οποίος θέλει να στερήσει από τον καταλαμβάνοντα τα όποια πλεονεκτήματα προσφέρει αυτή.
3) Στην επίσημη Ελληνική Έκθεση υπό τον τίτλο Αι βουλγαρικαί ωμότητες εν τη Ανατολική Μακεδονία και Θράκη (αναφέρεται στο βιβλίο του Σαράντου Καργάκου: Από το Μακεδονικό Ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων Gutenberg, Aθήνα 1992, σελ. 94-95), διαβάζουμε ακόμα ότι στο Κιλκίς, ο Βούλγαρος ταγματάρχης Ιβάνωφ έκλεισε στο τζαμί πολλούς άνδρες (προφανώς όχι Βουλγάρους) και του έβαλε φωτιά.
Είμαι απολύτως σύμφωνος στο να παραμερίσουμε τις ωμότητες του παρελθόντος, ακόμη και να τις συγχωρήσουμε, αλλά όχι και να φτάσουμε στο σημείο, για χάρη της συναδέλφωσης των λαών της Βαλκανικής, να διαστρέφουμε την ιστορία, αφελώς παραδεχόμενοι εγκλήματα που ποτέ δεν διαπράξαμε!
Θα ήθελα ακόμα να προσθέσω μια έγκυρη μαρτυρία, σύμφωνα με την οποία ο Ελληνικός Στρατός, όχι μόνο δεν συμπεριφέρθηκε εχθρικά προς τους βουλγαρικής καταγωγής κατοίκους του Κιλκίς, αλλά αντίθετα, λίγες ημέρες μετά την κατάληψή του, ίδρυσε εκεί αντιχολερικό νοσοκομείο (βλ. Η Υγειονομική Υπηρεσία κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-191, Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, έκδοση 2001, σελ. 199), απέστειλε μάλιστα εκεί τον υφηγητή της ιατρικής Ιω. Καρδαμάτη με συνεργείο ιατρών για να εμβολιάσει όλους τους κατοίκους κατά της χολέρας.
Συναφώς πρέπει να σημειωθεί –και αυτό θα άξιζε να είχε αναφερθεί και τονιστεί στο βιβλίο «Εμείς οι Έλληνες» – ότι η Ελληνική Υγειονομική Υπηρεσία αντιμετώπισε με επιτυχία, υπό τις συνθήκες του πολυαίμακτου αυτού πολέμου, και την πολύ σοβαρή επιδημία χολέρας, νοσηλεύοντας μεγάλο αριθμό ασθενών και εμβολιάζοντας κατά της νόσου αυτής (με εμβόλιο ελληνικής παραγωγής) εκτός του στρατιωτικού προσωπικού και 350.000 αμάχους της Μακεδονίας και της περιοχής των επιχειρήσεων, δηλαδή συνολικά περί τους 500.000 ανθρώπους, χωρίς διάκριση εθνικότητος, θρησκεύματος ή καταγωγής (βλ. Αρχείο ΔΙΣ/Φ.1679/Η/3: Μανούσου Π., Σάββα Κ. [1914]: Έκθεσις περί της κατά το θέρος του 1913 εις Μακεδονίαν ενσκηψάσης χολέρας και του αντιχολερικού εμβολιασμού).
Θέλω να ελπίζω ότι η εσφαλμένη αναφορά περί εμπρησμού του Κιλκίς από τον Ελληνικό Στρατό είναι συνέπεια μη αναδιφήσεως όλων των σχετικών πηγών και όχι ηθελημένη κατασκευή για εξυπηρέτηση της προσπάθειας «συμψηφισμού» των ωμοτήτων των πολέμων από κάποιους ιστορικούς, που εκπορεύεται από το Κέντρο για την Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE), προσπάθειας την οποία έχουν ενστερνισθεί και μερικοί ημεδαποί «ιστορικοί», με αμφισβηθείσης σοβαρότητας πονήματα.
Δυστυχώς, η τηλεοπτική εκπομπή «Εμείς οι Έλληνες» και το αντίστοιχο βιβλίο, αδικώντας την πρόσφατη ελληνική ιστορία, έχουν προσφέρει στο σημείο αυτό ένα ανέλπιστο δώρο στους υποστηρικτές της… βουλγαρικής εκδοχής της ιστορίας μας, γεγονός που αποβαίνει σε βάρος και της εγκυρότητας του έργου.
Με τιμή
Γρηγόριος Ι. Σκαμπαρδώνης
Δρ. Καρδιολόγος, Υποστράτηγος ΥΙ, ε.α.
