Από το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ «Καληνύχτα Ελλάδα»
Περίσσεψαν οι μετριότητες, Λείπουν οι Αετοί!
Τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή τους απολήγουν σε νέες μορφοποιήσεις και γεννούν νέα σχήματα είναι δύσκολο να τα αξιολογήσουμε την ώρα που βρίσκονται στη δυναμική τους εξέλιξη. Στην Ελλάδα μας οι μορφοποιήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και νέα σχήματα, παντελώς άγνωστα μέχρι σήμερα, κρυσταλλώνονται στο συλλογικό μας υποσυνείδητο αλλά οι ενασχολούμενοι με την Πολιτική αρνούνται την ύπαρξή τους και υποβαθμίζουν τη σημασία τους για να συνεχίσουν τον ερωτικό τους εναγκαλισμό με την εξουσία ή με..
την προσδοκία κατάκτησής της και τα μύρια όσα...αυτή η σχέση αποδίδει!
Mετά την «αποδημία» Καραμανλή και Παπανδρέου από τη δική μου, τη συχνά, αλλά όχι παρεξηγήσιμα, γνωστή σε εσάς σκοπιά ΔΕΝ συμφωνώ με αυτούς που διατείνονται ότι η πολιτική μας ζωή χαρακτηρίζεται από ... «χρυσές μετριότητες»! Για τους λόγους που παραθέτω παρακάτω, και όχι μόνο αλλά και για άλλους ευνόητους για εσάς λόγους φίλες και φίλοι αναγνώστες ΔΗΛΩΝΩ από αυτό το βήμα, δημοσίως, ότι δεν αντιλαμβάνομαι τη λογική των «χρυσών» μετριοτήτων! Από πότε δηλαδή μιά μετριότητα μπορεί να είναι «χρυσή» όταν ο ίδιος ο όρος είναι αντιφατικός...
Σήμερα κανένα μεγάλο πρόβλημα δεν βρίσκει λύση, κανένα σημαντικό αίτημα του λαού δεν ικανοποιείται, και επί πλέον ως έθνος, λαός και κοινωνία και Ορθοδοξία με σκάνδαλα από τις αυλές μας μέχρι το περιβόλι της Παναγιάς, χωρίς οράματα έχουμε βουλιάξει στο τέλμα της ανυποληψίας, της αφιλοτιμίας, της ρεμούλας, του ωχαδερφισμού, της μίζας, με λίγα λόγια της απαξίωσης όλων των αξιών (και των…άξιων) που μας κράτησαν μέσα από εθνικές και παγκόσμιες παλινωδίες και τρικυμίες στο πέρασμα των αιώνων!
Δεν ισχυρίζομαι ότι οι νεώτεροι πολιτικοί μας ηγέτες μας οδήγησαν εδώ...εκ προθέσεως! Είναι αλήθεια, όμως, ότι έρπουμε πλέον εμείς οι κάποτε υψιπετείς Ελληνες και Ελληνίδες και τα παιδιά μέσα στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα αλλά και σε ζωντανές ομιλίες μου σε διάφορες πόλεις της πατρίδας μας μου θέτουν ένμα οδυνηρό και αφοπλιστικό ερώτημα «αλήθεια πόσο πρέπει να μας μισείτε για να μας κληροδοτήσετε τον κόσμο που ετοιμάζεται για το δικό μας αύριο;»
Να θυμίσω ότι στην πατρίδα μας, οι γονείς μας και οι παππούδες μας που ήταν δεμένοι με διάφορους τρόπους με τη γη το έλεγαν πεντακάθαρα - Οταν λιγοστεύουν οι ΑΕΤΟΙ και μαζί τους και οι πελαργοί πληθαίνουν τα...ερπετά!
Τα προβλήματα του 21ου αιώνα οικολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και πληθυσμιακά διογκώνονται με γεωμετρικούς ρυθμούς και συνιστούν τεραστίων διαστάσεων προκλήσεις, που απαιτούν σπουδαίους ανθρώπους στους θώκους της πολιτικής, επιχειρηματικής, θρησκευτικής, πνευματικής και άλλων μορφών και τύπων εξουσίας όχι μόνο για να τα αντιμετωπίσουν αλλά και και για να τα επιλύσουν ώστε να υπάρξουν προοπτικές, παρακαταθήκες όχι υποθήκες, για τις επόμενες γενιές...
Η Οικουμένη, μέσα στην εξελισσόμενη δίνη τεραστίων προβλημάτων αλλά και η Ελλάδα μας χρειάζονται ιστορική συνέπεια, κυμπαρλίκι και φιλότιμο...Ηγέτες ή μάλλον ΑΕΤΟΙ μας χρειάζονται για να σταματήσουν να μας οδηγούν στον ευτελισμό και την έρπουσα αναξιοπρέπεια της διαφάνειας και της διαφθοράς εκείνοι και εκείνες που το κάνουν για να θησαυρίζουν όντας μάλλον επιβήτορες και όχι ικανοί, αυθεντικοί και υπεύθυνοι ηγέτες στους κάθε λογής θώκους της εξουσίας!...
Περίσσεψαν οι μετριότητες, Λείπουν οι Αετοί!
Τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που με την ολοκλήρωσή τους απολήγουν σε νέες μορφοποιήσεις και γεννούν νέα σχήματα είναι δύσκολο να τα αξιολογήσουμε την ώρα που βρίσκονται στη δυναμική τους εξέλιξη. Στην Ελλάδα μας οι μορφοποιήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει και νέα σχήματα, παντελώς άγνωστα μέχρι σήμερα, κρυσταλλώνονται στο συλλογικό μας υποσυνείδητο αλλά οι ενασχολούμενοι με την Πολιτική αρνούνται την ύπαρξή τους και υποβαθμίζουν τη σημασία τους για να συνεχίσουν τον ερωτικό τους εναγκαλισμό με την εξουσία ή με..
την προσδοκία κατάκτησής της και τα μύρια όσα...αυτή η σχέση αποδίδει!
Mετά την «αποδημία» Καραμανλή και Παπανδρέου από τη δική μου, τη συχνά, αλλά όχι παρεξηγήσιμα, γνωστή σε εσάς σκοπιά ΔΕΝ συμφωνώ με αυτούς που διατείνονται ότι η πολιτική μας ζωή χαρακτηρίζεται από ... «χρυσές μετριότητες»! Για τους λόγους που παραθέτω παρακάτω, και όχι μόνο αλλά και για άλλους ευνόητους για εσάς λόγους φίλες και φίλοι αναγνώστες ΔΗΛΩΝΩ από αυτό το βήμα, δημοσίως, ότι δεν αντιλαμβάνομαι τη λογική των «χρυσών» μετριοτήτων! Από πότε δηλαδή μιά μετριότητα μπορεί να είναι «χρυσή» όταν ο ίδιος ο όρος είναι αντιφατικός...
Σήμερα κανένα μεγάλο πρόβλημα δεν βρίσκει λύση, κανένα σημαντικό αίτημα του λαού δεν ικανοποιείται, και επί πλέον ως έθνος, λαός και κοινωνία και Ορθοδοξία με σκάνδαλα από τις αυλές μας μέχρι το περιβόλι της Παναγιάς, χωρίς οράματα έχουμε βουλιάξει στο τέλμα της ανυποληψίας, της αφιλοτιμίας, της ρεμούλας, του ωχαδερφισμού, της μίζας, με λίγα λόγια της απαξίωσης όλων των αξιών (και των…άξιων) που μας κράτησαν μέσα από εθνικές και παγκόσμιες παλινωδίες και τρικυμίες στο πέρασμα των αιώνων!
Δεν ισχυρίζομαι ότι οι νεώτεροι πολιτικοί μας ηγέτες μας οδήγησαν εδώ...εκ προθέσεως! Είναι αλήθεια, όμως, ότι έρπουμε πλέον εμείς οι κάποτε υψιπετείς Ελληνες και Ελληνίδες και τα παιδιά μέσα στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα αλλά και σε ζωντανές ομιλίες μου σε διάφορες πόλεις της πατρίδας μας μου θέτουν ένμα οδυνηρό και αφοπλιστικό ερώτημα «αλήθεια πόσο πρέπει να μας μισείτε για να μας κληροδοτήσετε τον κόσμο που ετοιμάζεται για το δικό μας αύριο;»
Να θυμίσω ότι στην πατρίδα μας, οι γονείς μας και οι παππούδες μας που ήταν δεμένοι με διάφορους τρόπους με τη γη το έλεγαν πεντακάθαρα - Οταν λιγοστεύουν οι ΑΕΤΟΙ και μαζί τους και οι πελαργοί πληθαίνουν τα...ερπετά!
Τα προβλήματα του 21ου αιώνα οικολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και πληθυσμιακά διογκώνονται με γεωμετρικούς ρυθμούς και συνιστούν τεραστίων διαστάσεων προκλήσεις, που απαιτούν σπουδαίους ανθρώπους στους θώκους της πολιτικής, επιχειρηματικής, θρησκευτικής, πνευματικής και άλλων μορφών και τύπων εξουσίας όχι μόνο για να τα αντιμετωπίσουν αλλά και και για να τα επιλύσουν ώστε να υπάρξουν προοπτικές, παρακαταθήκες όχι υποθήκες, για τις επόμενες γενιές...
Η Οικουμένη, μέσα στην εξελισσόμενη δίνη τεραστίων προβλημάτων αλλά και η Ελλάδα μας χρειάζονται ιστορική συνέπεια, κυμπαρλίκι και φιλότιμο...Ηγέτες ή μάλλον ΑΕΤΟΙ μας χρειάζονται για να σταματήσουν να μας οδηγούν στον ευτελισμό και την έρπουσα αναξιοπρέπεια της διαφάνειας και της διαφθοράς εκείνοι και εκείνες που το κάνουν για να θησαυρίζουν όντας μάλλον επιβήτορες και όχι ικανοί, αυθεντικοί και υπεύθυνοι ηγέτες στους κάθε λογής θώκους της εξουσίας!...
