Αν και ζω στην επαρχία (…πόσο μου την σπάει αυτή η λέξη…) και συγκεκριμένα στα Ιωάννινα, βιώνω, δεν ξέρω γιατί, πολύ έντονα τα γεγονότα των τελευταίων ημερών (και φυσικά δεν είμαι ο μόνος, η πλειοψηφία νιώθει έτσι…).
Όπως όλοι άλλωστε, έχω σοκαριστεί με τον θάνατο του 15χρονου.
Αλλά ας αφήσουμε τον θρήνο για τον φόνο λίγο απ' έξω και ας γράψουμε για αυτά που ακολούθησαν του γεγονότος.
Αξίζει να ξεκινήσω γράφοντας για την (πραγματική) ελευθερία λόγου… σήμερα στην Ελλάδα.
Αυτή υπάρχει μόνο μέσα από τα blogs.
Γιατί αυτή γίνεται ανώνυμα χωρίς αντικειμενικά ή υποκειμενικά οφέλη, χωρίς δεσμεύσεις και λογοκρισία (παντού και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις φυσικά…).
Έτσι άνθρωποι από όλες τις ηλικίες και πολιτικούς χώρους, αλλάζουν απόψεις, προστατεύουν κεκτημένα, αποκαλύπτουν ή ακόμη αρθρογραφούν.
Ναι, αρθρογραφούν, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, αρθρογραφούν. Προσωπικά το έχω κάνει (δυστυχώς ή ευτυχώς) λίγες φορές και αυτό μόνο στα δύο blogs της Θεσσαλονίκης (αν και διαβάζω και μερικά ακόμη…).
Το σημερινό κείμενο το γράφω ειδικά για αυτά τα δύο αυτά blog (θα το στείλω και στα δύο) που έχουν προσφέρει απίστευτα πολλά, σε μένα προσωπικά, αλλά και σε όλη την Βόρεια (και όχι μόνο) Ελλάδα (σε θέματα ενημέρωσης εννοώ).
Παρόλα αυτά, το αφιερώνω στην νέα γενιά που τώρα είναι Γυμνάσιο, Λύκειο και νέοι Φοιτητές (βγάζω τους «παλιούς» έξω γιατί η γενιά που σήμερα είναι 30-40 χρονών, ακόμη σπουδάζει…).
… Καθόμουν λοιπόν σπίτι μου εξουθενωμένος μετά από την (τις) δουλειά (δουλειές), βλέποντας τα μικρά παιδιά μου να παίζουν... Γέλια και χαρές όπως άλλωστε όλα τα μικρά παιδιά… μα τι θα γίνει στο μέλλον σε αυτήν την χώρα? Τι ζητάνε αυτά τα 15χρονα παιδιά στους δρόμους?
…Γύρισα λοιπόν στο παρελθόν, αναπολώντας τι κάναμε εμείς στα 15-18 μας. Μέχρι δηλαδή να αποκτήσουμε δικαίωμα ψήφου, όπου και σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους μετέχουμε στην διαδικασία εκλογής κυβερνώντων (οπότε καλά παθαίνουμε).
Το συμπέρασμα μετά από πολύ σκέψη ήταν… ακριβώς τα ίδια.
Θα μου πει κάποιος, σπάσατε εσείς βιτρίνες?, κάψατε περιουσίες?, πετροβολήσατε τα ΜΑΤ? ΟΧΙ.
Τότε πως ρε μεγάλε τα ίδια και μάλιστα…… ακριβώς τα ίδια?
Θα σας εξηγήσω αμέσως. Μπορεί τότε (το 1986-1990)…να…
*Να μην είχαμε internet (βασικό)
*Να μην είχαμε έγχρωμη τηλεόραση (έστω αρκετοί από εμάς)
*Τα ιδιωτικά κανάλια δεν υπήρχαν ή έστω όταν γίναν, να μην ήταν τόσο «κωλοπετσωμένα» και διαπλεκόμενα
*Οι δημοσιογράφοι(?) της τηλεόρασης δεν ήταν τόσοι πολλοί και αισχροί
*Η έννοια του κέρδους να μην ήταν τόσο ανεπτυγμένη (Σοσιαλισμός βλέπετε… J)
*Να μην υπήρχαν οικονομικοί μετανάστες
*Το ανατολικό μπλοκ να μην είχε καταρρεύσει εντελώς…
*Τα σκόπια ήταν σκόπια…
… Θα μπορούσα να γράψω άλλα εκατό… αλλά δεν θέλω να κουράζομαι και να κουράζω…
Όμως θέλαμε και εμείς καλύτερη δωρεάν παιδεία και ένα καλύτερο μέλλον (έτσι απλά)
Κι όμως όλα είναι ίδια… γιατί όλα αυτά που προανέφερα, δεν είναι παρά παράμετροι, οι οποίες καμουφλάρουν τα ίδια ακριβώς (βασικά) προβλήματα. Κοινά προβλήματα τα οποία υπάρχουν από πολύ παλιά (μερικά από αυτά ίσως από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους) στην χώρα και υφίστανται εώς και σήμερα.
Από τα εκατοντάδες «κοινά» προβλήματα (λίγο πολύ όλοι τα φαντάζεστε), θα απομονώσω τα εξής δύο (τα οποία θεωρώ «ρίζα» και «κορμό» του προβλήματος)
Ρίζα του προβλήματος είναι οι πελατειακές σχέσεις πολιτικών και πολιτών.
(δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης, το θέμα είναι γνωστό…)
Κορμός του προβλήματος ο Δημόσιος Τομέας
είναι δηλαδή
Η ανάγκη για απόδοση στους πολίτες υπηρεσιών και παροχών από το κράτος, τα οποία είναι υποχρεωμένο να παρέχει αλλά δεν το κάνει
Πιθανά αυτό να πρέπει να γίνει μέσω της αξιολόγησης ή ακόμη και της άρση της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα
(ή έστω, οι απαραίτητες αυτές διαδικασίες οι οποίες να οδηγήσουν το δημόσιο να δουλεύει (με λιγότερο κόσμο ίσως) και να παράγει το έργο που της αναθέτει η κοινωνία και να παρέχει τις υπηρεσίες που πρέπει στους πολίτες).
Αυτό για να γίνει θέλει…επανίδρυση??? (συμπληρώστε εσείς εδώ… J)
¨Όταν ξεριζωθεί η ρίζα του προβλήματος, το πρόβλημα των πελατειακών σχέσεων πολιτών και πολιτικών εκλείψει και ο Δημόσιος τομέας την δουλειά του, τότε θα έχουν λυθεί εκατοντάδες προβλήματα τα οποία, χρόνια βασανίζουν την Χώρα μας.
Ενδεικτικά…
*Η πολιτεία θα θέλει πραγματική παιδεία και όχι παραπαιδεία, άρα θα δώσει χρήματα σ΄ αυτήν.
*Δεν θα υπάρχει οικογενειοκρατία διότι δεν θα υπάρχουν πελάτες άρα ούτε databases με ονόματα και ρουσφέτια προς μεταβίβαση (ούτε brand names!).
*Θα υπάρχει αξιοκρατία και το σημαντικότερο ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
*Θα υπάρχει πραγματική μέριμνα για
*Το περιβάλλον
*Την φτώχεια στον τρίτο κόσμο
*Τα άτομα με ειδικές ανάγκες
*Η αστυνομία θα είναι ο φίλος μας για τις δύσκολες στιγμές μας και για να διασφαλίζει την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας.
*Ο αστυνομικός θα παίρνει αληθινό μισθό!
…και για να μην σας κουράζω θα υπήρχε πραγματική ευημερία και πολιτισμός…μιας και η πραγματική παιδεία θα έφερνε τον Πολιτισμό που τόσο μας έχει λείψει…
*στην οδική συμπεριφορά
*στον τρόπο που διαδηλώνουμε
*στον τρόπο που εργαζόμαστε
*στον τρόπο που διαφωνούμε
(Δεν θέλω να γράψω άλλα για να μην κουράζω)
ΜΑΚΑΡΙ ΑΥΤΗ Η ΓΕΝΙΑ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΕΙ ΤΗΝ ΡΙΖΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΛΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΡΜΟ, ΩΣΤΕ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΝΕΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΠΟΙΟ ΟΜΟΡΦΟΥΣ.
ΜΑΚΑΡΙ!
Φοβάμαι όμως, ότι το σύστημα όπως εγκλωβίζει τους νέους τόσα χρόνια, αυτό θα κάνει και τώρα. Το κράτος και το παρακράτος την ξέρει την δουλειά…
Η γενιά του πολυτεχνείου, κατέστρεψε και συνεχίζει να καταστρέφει την χώρα (φυσικά έχουν προηγηθεί και άλλες γενιές…απλά γράφω για την ενεργή…σήμερα γενιά που τα έχει ισοπεδώσει ΟΛΑ!).
Ελπίζω από αυτά τα επεισόδια (ή εξέγερση αν τέτοια είναι…) να βγουν μηνύματα και πολιτικός πολιτισμός και όχι κοματόσκυλα που προσκυνούν κόμματα από τα 12 και όταν το σύστημα τους βολέψει γίνονται ένα μ'αυτό.
Και να θυμάστε (εύχομαι να μην γίνει) αν αυτή η γενιά δεν προστατέψει τους συνανθρώπους βιοπαλαιστές και νομιμοποιήσει την φθορά ξένης περιουσίας (όπως δυστυχώς βλέπω να γίνεται) , τότε η γενιά του πολυτεχνείου θα μοιάζει με αγγελούδια μπροστά τους.
Φανταστείτε (είπα ευχομαι να μην γίνει…) κάποιον που μπαίνει στην παραγωγική διαδικασία και έχει μέσα του νομιμοποιημένη την λογική, του τραμπούκου…
Για αυτό Taxalia και σεις λοιποί Blogers (και μη blogers)… ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
Ας απαιτήσουμε ένα νέο κόμμα, όχι από την Αγγελοπούλου και τον Μάνο… αλλά ένα Λαϊκό κόμμα χωρίς λαμόγια, που το όνομά του θα μπορούσε να είναι Ελληνικό Μη Πελατειακό Κόμμα ΕΜΗΠΕΚΟ για παράδειγμα… (έτσι για να κάνουμε και λίγο πλάκα…)
Και από εκεί και πέρα ας ήταν Σοσιαλιστικό Φιλελεύθερο ή ότι ήθελε ο κόσμος, αρκεί να είναι… και να το λέει ξεκάθαρα, ΜΗ-Πελατειακό κόμμα…
ΜΗ-Πελατειακό!
Με εκτίμηση
ΔΖ
Όπως όλοι άλλωστε, έχω σοκαριστεί με τον θάνατο του 15χρονου.
Αλλά ας αφήσουμε τον θρήνο για τον φόνο λίγο απ' έξω και ας γράψουμε για αυτά που ακολούθησαν του γεγονότος.
Αξίζει να ξεκινήσω γράφοντας για την (πραγματική) ελευθερία λόγου… σήμερα στην Ελλάδα.
Αυτή υπάρχει μόνο μέσα από τα blogs.
Γιατί αυτή γίνεται ανώνυμα χωρίς αντικειμενικά ή υποκειμενικά οφέλη, χωρίς δεσμεύσεις και λογοκρισία (παντού και πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις φυσικά…).
Έτσι άνθρωποι από όλες τις ηλικίες και πολιτικούς χώρους, αλλάζουν απόψεις, προστατεύουν κεκτημένα, αποκαλύπτουν ή ακόμη αρθρογραφούν.
Ναι, αρθρογραφούν, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, αρθρογραφούν. Προσωπικά το έχω κάνει (δυστυχώς ή ευτυχώς) λίγες φορές και αυτό μόνο στα δύο blogs της Θεσσαλονίκης (αν και διαβάζω και μερικά ακόμη…).
Το σημερινό κείμενο το γράφω ειδικά για αυτά τα δύο αυτά blog (θα το στείλω και στα δύο) που έχουν προσφέρει απίστευτα πολλά, σε μένα προσωπικά, αλλά και σε όλη την Βόρεια (και όχι μόνο) Ελλάδα (σε θέματα ενημέρωσης εννοώ).
Παρόλα αυτά, το αφιερώνω στην νέα γενιά που τώρα είναι Γυμνάσιο, Λύκειο και νέοι Φοιτητές (βγάζω τους «παλιούς» έξω γιατί η γενιά που σήμερα είναι 30-40 χρονών, ακόμη σπουδάζει…).
… Καθόμουν λοιπόν σπίτι μου εξουθενωμένος μετά από την (τις) δουλειά (δουλειές), βλέποντας τα μικρά παιδιά μου να παίζουν... Γέλια και χαρές όπως άλλωστε όλα τα μικρά παιδιά… μα τι θα γίνει στο μέλλον σε αυτήν την χώρα? Τι ζητάνε αυτά τα 15χρονα παιδιά στους δρόμους?
…Γύρισα λοιπόν στο παρελθόν, αναπολώντας τι κάναμε εμείς στα 15-18 μας. Μέχρι δηλαδή να αποκτήσουμε δικαίωμα ψήφου, όπου και σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους μετέχουμε στην διαδικασία εκλογής κυβερνώντων (οπότε καλά παθαίνουμε).
Το συμπέρασμα μετά από πολύ σκέψη ήταν… ακριβώς τα ίδια.
Θα μου πει κάποιος, σπάσατε εσείς βιτρίνες?, κάψατε περιουσίες?, πετροβολήσατε τα ΜΑΤ? ΟΧΙ.
Τότε πως ρε μεγάλε τα ίδια και μάλιστα…… ακριβώς τα ίδια?
Θα σας εξηγήσω αμέσως. Μπορεί τότε (το 1986-1990)…να…
*Να μην είχαμε internet (βασικό)
*Να μην είχαμε έγχρωμη τηλεόραση (έστω αρκετοί από εμάς)
*Τα ιδιωτικά κανάλια δεν υπήρχαν ή έστω όταν γίναν, να μην ήταν τόσο «κωλοπετσωμένα» και διαπλεκόμενα
*Οι δημοσιογράφοι(?) της τηλεόρασης δεν ήταν τόσοι πολλοί και αισχροί
*Η έννοια του κέρδους να μην ήταν τόσο ανεπτυγμένη (Σοσιαλισμός βλέπετε… J)
*Να μην υπήρχαν οικονομικοί μετανάστες
*Το ανατολικό μπλοκ να μην είχε καταρρεύσει εντελώς…
*Τα σκόπια ήταν σκόπια…
… Θα μπορούσα να γράψω άλλα εκατό… αλλά δεν θέλω να κουράζομαι και να κουράζω…
Όμως θέλαμε και εμείς καλύτερη δωρεάν παιδεία και ένα καλύτερο μέλλον (έτσι απλά)
Κι όμως όλα είναι ίδια… γιατί όλα αυτά που προανέφερα, δεν είναι παρά παράμετροι, οι οποίες καμουφλάρουν τα ίδια ακριβώς (βασικά) προβλήματα. Κοινά προβλήματα τα οποία υπάρχουν από πολύ παλιά (μερικά από αυτά ίσως από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους) στην χώρα και υφίστανται εώς και σήμερα.
Από τα εκατοντάδες «κοινά» προβλήματα (λίγο πολύ όλοι τα φαντάζεστε), θα απομονώσω τα εξής δύο (τα οποία θεωρώ «ρίζα» και «κορμό» του προβλήματος)
Ρίζα του προβλήματος είναι οι πελατειακές σχέσεις πολιτικών και πολιτών.
(δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης, το θέμα είναι γνωστό…)
Κορμός του προβλήματος ο Δημόσιος Τομέας
είναι δηλαδή
Η ανάγκη για απόδοση στους πολίτες υπηρεσιών και παροχών από το κράτος, τα οποία είναι υποχρεωμένο να παρέχει αλλά δεν το κάνει
Πιθανά αυτό να πρέπει να γίνει μέσω της αξιολόγησης ή ακόμη και της άρση της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα
(ή έστω, οι απαραίτητες αυτές διαδικασίες οι οποίες να οδηγήσουν το δημόσιο να δουλεύει (με λιγότερο κόσμο ίσως) και να παράγει το έργο που της αναθέτει η κοινωνία και να παρέχει τις υπηρεσίες που πρέπει στους πολίτες).
Αυτό για να γίνει θέλει…επανίδρυση??? (συμπληρώστε εσείς εδώ… J)
¨Όταν ξεριζωθεί η ρίζα του προβλήματος, το πρόβλημα των πελατειακών σχέσεων πολιτών και πολιτικών εκλείψει και ο Δημόσιος τομέας την δουλειά του, τότε θα έχουν λυθεί εκατοντάδες προβλήματα τα οποία, χρόνια βασανίζουν την Χώρα μας.
Ενδεικτικά…
*Η πολιτεία θα θέλει πραγματική παιδεία και όχι παραπαιδεία, άρα θα δώσει χρήματα σ΄ αυτήν.
*Δεν θα υπάρχει οικογενειοκρατία διότι δεν θα υπάρχουν πελάτες άρα ούτε databases με ονόματα και ρουσφέτια προς μεταβίβαση (ούτε brand names!).
*Θα υπάρχει αξιοκρατία και το σημαντικότερο ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
*Θα υπάρχει πραγματική μέριμνα για
*Το περιβάλλον
*Την φτώχεια στον τρίτο κόσμο
*Τα άτομα με ειδικές ανάγκες
*Η αστυνομία θα είναι ο φίλος μας για τις δύσκολες στιγμές μας και για να διασφαλίζει την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μας.
*Ο αστυνομικός θα παίρνει αληθινό μισθό!
…και για να μην σας κουράζω θα υπήρχε πραγματική ευημερία και πολιτισμός…μιας και η πραγματική παιδεία θα έφερνε τον Πολιτισμό που τόσο μας έχει λείψει…
*στην οδική συμπεριφορά
*στον τρόπο που διαδηλώνουμε
*στον τρόπο που εργαζόμαστε
*στον τρόπο που διαφωνούμε
(Δεν θέλω να γράψω άλλα για να μην κουράζω)
ΜΑΚΑΡΙ ΑΥΤΗ Η ΓΕΝΙΑ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΕΙ ΤΗΝ ΡΙΖΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΛΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΡΜΟ, ΩΣΤΕ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΝΕΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΠΟΙΟ ΟΜΟΡΦΟΥΣ.
ΜΑΚΑΡΙ!
Φοβάμαι όμως, ότι το σύστημα όπως εγκλωβίζει τους νέους τόσα χρόνια, αυτό θα κάνει και τώρα. Το κράτος και το παρακράτος την ξέρει την δουλειά…
Η γενιά του πολυτεχνείου, κατέστρεψε και συνεχίζει να καταστρέφει την χώρα (φυσικά έχουν προηγηθεί και άλλες γενιές…απλά γράφω για την ενεργή…σήμερα γενιά που τα έχει ισοπεδώσει ΟΛΑ!).
Ελπίζω από αυτά τα επεισόδια (ή εξέγερση αν τέτοια είναι…) να βγουν μηνύματα και πολιτικός πολιτισμός και όχι κοματόσκυλα που προσκυνούν κόμματα από τα 12 και όταν το σύστημα τους βολέψει γίνονται ένα μ'αυτό.
Και να θυμάστε (εύχομαι να μην γίνει) αν αυτή η γενιά δεν προστατέψει τους συνανθρώπους βιοπαλαιστές και νομιμοποιήσει την φθορά ξένης περιουσίας (όπως δυστυχώς βλέπω να γίνεται) , τότε η γενιά του πολυτεχνείου θα μοιάζει με αγγελούδια μπροστά τους.
Φανταστείτε (είπα ευχομαι να μην γίνει…) κάποιον που μπαίνει στην παραγωγική διαδικασία και έχει μέσα του νομιμοποιημένη την λογική, του τραμπούκου…
Για αυτό Taxalia και σεις λοιποί Blogers (και μη blogers)… ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
Ας απαιτήσουμε ένα νέο κόμμα, όχι από την Αγγελοπούλου και τον Μάνο… αλλά ένα Λαϊκό κόμμα χωρίς λαμόγια, που το όνομά του θα μπορούσε να είναι Ελληνικό Μη Πελατειακό Κόμμα ΕΜΗΠΕΚΟ για παράδειγμα… (έτσι για να κάνουμε και λίγο πλάκα…)
Και από εκεί και πέρα ας ήταν Σοσιαλιστικό Φιλελεύθερο ή ότι ήθελε ο κόσμος, αρκεί να είναι… και να το λέει ξεκάθαρα, ΜΗ-Πελατειακό κόμμα…
ΜΗ-Πελατειακό!
Με εκτίμηση
ΔΖ
