του Φάηλου Κρανιδιώτη
Ο Τάσσος έφυγε. Λαμπρότερο επιτύμβιο από τον παραπάνω τίτλο μιας από της μεγαλύτερης τουρκικές εφημερίδες, δεν θα μπορούσε να' χει Έλληνας. Αυτό ας χαραχθεί στο νου και την ψυχή του καθενός από μας.Σκεφθείτε έναν προς έναν όλο αυτό το συρφετό που τον μίσησε και τον πολέμησε κι εδώ και στην Κύπρο. Ποιος τους υπολόγισε ποτέ; Ποιός τους φοβήθηκε, ποιός τους σεβάστηκε; Κανείς. Πουτάνες των πρεσβειών και του μαύρου χρήματος. Λαδωμένοι αρουραίοι των ξένων συμφερόντων. Ποιος ξένος υπολόγισε ποτέ αυτές τις πολιτικοδημοσιογραφικές κοκότες; Κανείς. Βρείτε έστω μια τόση δα ασήμαντη προσφορά τους στο Κοινό των Ελλήνων. Τίποτα. Μια επαρχιώτικη φτωχομπινέδικη μαφία, ψιλοπαλιανθρωπάκοι, ανακυκλωμένοι αριστεροί και ραμολιμέντα της Αποστασίας, διανοούμενοι του δίφραγκου, κομπέρ της πολιτικής, αδίστακτα ασπόνδυλα της κοινοβουλευτικής ραστώνης και όλοι, μα όλοι, βαθύτατα μισέλληνες, συμπλεγματικοί επαρχιώτες της Εσπερίας. Ο Τάσσος ήταν Αρχηγός, πρόμαχος. Σίγουρα είχε ελαττώματα κι έκανε λάθη. Όμως τον άντρα τον κρίνει η μεγάλη ώρα κι εκεί ο Τάσσος στάθηκε τείχος Τιμής και Εθνικού Συμφέροντος. Από τα νιάτα του στην ΕΟΚΑ και τις άγριες μέρες της ανταρσίας, ως την απόπειρα εφαρμογής του ανανικού απαρτχάϊντ στην Κύπρο. Τους έτριψε το σχέδιο τους στην μούρη. Το διάγγελμα του ήταν η πρώτη στιγμή μετά από χρόνια που ένοιωσα πάλι υπερήφανος, που νοιώσαμε όλοι περήφανοι. Διέλυσε τους σχεδιασμούς τους, αποκάλυψε το αποκρουστικό πρόσωπο τους, συνέγειρε τον λαό. Σταμάτησε τον εχθρό στις Πύλες και ξεβράκωσε την Πέμπτη Φάλαγγα της νεοκυπριακής και κολωνακιώτικης δουλοφροσύνης. «Ο μόνος Έλληνας εδώ και δεκαετίες που γονάτισε του Τούρκους». Καλό ταξίδι.
