Γράφω επίτηδες τη λέξη στα αγγλικά, αν και τη σιχαίνομαι. Και ως άκουσμα, και ως ιδέα και, το χειρότερο, ως περιεχόμενο. Συμβολίζει ότι απεχθάνεται ο μέσος Έλληνας, ο οποίος τόλμησε (ή του έτυχε αφού δεν μπόρεσε) να δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα και όχι στο τεράστιο Δημόσιο. Οι managers είναι σαν τα ξενικά φρούτα που συναντάμε πλέον στα οπωροπωλεία. Μάνγκο, ανανάς και ότι άλλο περίεργο μπορείτε να δείτε και να διαβάσετε στις μικροσκοπικές ταμπέλες με τις εξωφρενικά μεγάλες τιμές. Το ίδιο πράγμα είναι και οι managers. Έχουν εξωφρενικές τιμές. Για τον εαυτό τους. Γιατί, για όλους τους άλλους φροντίζουν από την ανάποδη. Θα μου πείτε τώρα τί σε έπιασε με τους διευθυντές επί τω ελληνικότερον ή τους managers επί τω αγγλικότερον. Θα σας πω αμέσως. Τους θεωρώ τους μόνους και αποκλειστικούς υπεύθυνους για αυτά που βιώνει η Χώρα μας σήμερα και για τα χειρότερα που θα βιώσει - σύμφωνα με τις προβλέψεις που μακάρι να διαψευσθούν - αύριο. Με την επίκληση της διεθνούς οικονομικής κρίσεως θα ξεκινήσουν και πάλι τα καταστροφικά οικονομικά τους σχέδια, τα οποία συνίστανται στη μία και μόνη λύση που ξέρουν: ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ. Το κοντόφθαλμο μυαλό τους και το υπερ-μέγαλο εγώ τους δεν μπορεί να δεχθεί άλλη λύση. Δείτε τί έγινε στην Αμερική; Πήγαν οι managers των αυτοκινητοβιομηχανιών για να παρακαλέσουν για οικονομική βοήθεια και δάνεια την κεντρική εξουσία και ταξίδεψαν ως εκεί με τα ιδιωτικά τους jet. Ακόμα και αυτοί οι περιορισμένης αντίδρασης αμερικανοί βουλευτές τους πήραν με τις πέτρες. Στην Χώρα μας, όπου οι Νόμοι υπάρχουν για να φωτογραφίζουμε τη διευκόλυνση του καλού μας ψηφοφόρου και οι εκάστοτε Υπουργοί υπάρχουν για να μιλάνε στην τηλεόραση και όχι για να πράττουν, έχω την αίσθηση ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να πάρουμε τους managers με τις πέτρες, αλλά θα τους δώσουμε και κανένα μεγαλόσταυρο. Τί λένε λοιπόν όλοι αυτοί που κατά τον τίτλο τους ξέρουν και κατά την ουσία δεν κάνουν ούτε για να ψαρεύουν μέσα σε ενυδρείο, αφού δεν πρόκειται να πιάσουν ούτε ένα ψάρι; Καταρχήν, αφού η συντριπτικότατη πλειοψηφία τους “γκρέμισε” την επιχείρηση του Έλληνα εργοδότη, του εισηγήθηκαν ότι το καλύτερο από όλα είναι να πουλήσουν την επιχείρηση σε κάποιον ξένο. Και γιατί σε κάποιον ξένο; Μην ακούτε τί λένε. Οι επιχειρηματικές συνθήκες στην Ελλάδα είναι ιδανικές. Σε ποιό μέρος του κόσμου ο επιχειρηματίας απολαμβάνει τέτοια οφέλη που αγγίζουν τα όρια της ασυδοσίας; Πουθενά, ή ίσως στη Σομαλία που δεν έχει κυβέρνηση και σε τέτοιες άλλες χώρες που θέλουμε εμείς οι αφ’υψηλού να λέμε τριτοκοσμικές. Οι ξένοι δεν ήρθαν σήμερα. Έχουν έρθει από χθες. Τους έχουν φέρει οι managers. Σήμερα, που συνεχίζουν να έρχονται ξένοι ιδιοκτήτες, οι managers κάνουν ότι ήξεραν πολύ καλά να κάνουν. Έχουν πηδήξει εν μία νυκτί από το ένα καράβι της χθεσινής διοίκησης στο άλλο καράβι της σημερινής. Έγιναν στον ίδιο χρόνο πρόσωπα εμπιστοσύνης των καινούργιων, σύγχρονοι Ιούδες των παλαιών αφεντικών τους. Αναρωτιέμαι αν τελικά οι ξένοι επιχειρηματίες είναι τόσο ανόητοι, ώστε φτάνουν στο σημείο να αποδέχονται ως πρόσωπα με τα οποία θα ασκήσουν την καθημερινή τους διοίκηση με τους ίδιους ανθρώπους, οι οποίοι έφτασαν μέχρι χθες την επιχείρηση στην κατάσταση που ανάγκασε τον προηγούμενο έλληνα ιδιοκτήτη να την πουλήσει. Αναρωτιέμαι. Οι managers λοιπόν με τη νέα διοίκηση, αφού πρώτα έχουν ξεκαθαρίσει πόσο πολύ αγαπάνε τα νέα αφεντικά τους, παίρνουν και τις πρώτες οδηγίες. Ούτε ένας από αυτούς δεν έχει το σθένος (αυτολογοκρίνομαι για να μη γράψω καμία κακιά λέξη) να πει την προσωπική του άποψη. Η άποψή του είναι η άποψη του νέου ιδιοκτήτη. Και τί θα πει ο νέος ιδιοκτήτης; Περιστολή δαπανών. Αυτός ο ίδιος ο manager που έκανε μέχρι χθες τις δαπάνες, θα συμφωνήσει ότι είναι αυξημένες! Εξωπραγματικές καταστάσεις. Μου έχουν μεταφέρει εντολές που ξεκινούν από την περιστολή στο χαρτί τουαλέτας και καταλήγουν όπου βάλει ο νους του καθενός μας. Προσέξτε την παγίδα τώρα. Η συζήτηση ήδη έχει ξεκινήσει και για τη μεγαλύτερη περιστολή. Αυτή, στο ανθρώπινο δυναμικό. Έχουν βρει μάλιστα και το κόλπο για να παρακάμπτουν το 2% επί του συνολικού προσωπικού που ορίζει ο νόμος ως ανώτατο όριο απολύσεων. Το κόλπο λέγεται “εθελουσία αποχώρηση”. Σου δίνουμε έναν, δύο, τρεις, πέντε μισθούς παραπάνω για να μας αδειάσεις τη γωνιά. Και αυτός ο manager λέει “.. Τί άτιμος αυτός ο Νόμος!! Να μας περιορίζει έτσι! Μα, δική μας δεν είναι η επιχείρηση; Θα μας πει το Κράτους πόσους έχουμε ανάγκη και δεν μπορούμε να τους διώξουμε τώρα αυτούς που μας περισσεύουν;;;!!!….”. Ο ίδιος, λοιπόν, ή κάποιος άλλος επίσης manager στην ίδια εταιρεία που μέχρι χθες έκανε προσλήψεις, σήμερα τους βρίσκει πολλούς τους εργαζόμενους! Η επιτομή του παραλογισμού, αλλά δεν είναι η μόνη. O manager αποδέχεται περικοπή υπερωριών, εξόδων αποστολής, ακόμα - ακόμα και περικοπή μισθών. Για τους άλλους εννοείται. Γιατί για τον εαυτούλή του δεν συζητά να κόψει το μισθό του που ισοδυναμεί με αυτόν τριών - τεσσάρων - πέντε (άντε να μην πω παραπάνω) εργαζομένων. Γυρίζει με το φουσκωμένο από χαρτιά και άδεια από ιδέες χαρτοφύλακά του και αναζητά το επόμενο .. θύμα του. “Τί να κάνω και εγώ; Εντολές…” είναι η μόνιμη επωδός - δικαιολογία στα χείλη του. Να παραιτηθείς ίσως; Αφού δεν έχεις τη δύναμη, το σθένος, το θάρρος να σηκώσεις το ανάστημά σου και να μιλήσεις, τί κάθεσαι και κάνεις; Θα σας πω τί κάθεται και κάνει. Φροντίζει τον εαυτούλη του, με όλη την υποτιμητική χροιά που μπορεί να έχει η λέξη. Ξεφτιλίζει και χωρίς βεβαίως να το καταλαβαίνει ξεφτιλίζεται και ο ίδιος. Απολύει και χωρίς βεβαίως να το καταλαβαίνει απολύεται και ο ίδιος. Περιστέλλει και χωρίς βεβαίως και ο ίδιος να το καταλαβαίνει περιστέλλει το δικό του ζωτικό χώρο. Τί θα μπορούσε να κάνει; ΠΟΛΛΑ! Καταρχήν, να βάλει μέσα σε αυτό το δήθεν μεγάλο από ειδική γνώση κεφάλι του την κυρίαρχη και μόνη αληθινή άποψη: Οι απολύσεις φέρνουν βραχυπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα. Μεσο - μακροπρόθεσμα οι δείκτες θα πέσουν, γιατί πολύ απλά δεν θα υπάρχει παραγωγή. Αν σταματήσουν για ένα δευτερόλεπτο όλοι αυτοί οι “πεφωτισμένοι” να βλέπουν μέχρι τη μύτη τους και δουν παραπέρα θα δουν και την αλήθεια. Η οποία αλήθεια λέει ότι μετά από τους απλούς εργαζομένους έρχεται και η σειρά τους. Και οι εργαζόμενοι έχουν μάθει να πεινάνε. Οι managers;
(http://www.newsblog.gr)
(http://www.newsblog.gr)
