Ο Καλιγούλας...

Ο Καλιγούλας, διηγείται ο Τάκιτος, έβαζε τους άνδρες να παρίστανται στο βιασμό των γυναικών τους. Και τους εξανάγκαζε να γελούν…
Κάπως έτσι-επιτρέψτε μου να πω- φαίνονται να σκέφτονται και κάποιοι συνήγοροι των Εβραίων. Οι οποίοι δυσανασχετούν και καταδικάζουν όσους καταδικάζουν το όργιο της κακουργίας του «περιούσιου λαού» σε βάρος των Παλαιστινίων.
Μα πώς είναι δυνατόν! Θα πείτε. Δεν βλέπουν, δεν καταλαβαίνουν, δεν αισθάνονται! Δεν καταλαβαίνουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων παραμένει φυσιολογική; Και, όπως είναι φυσιολογικό, φρίττει μπροστά στo ρεσιτάλ της πολιτικής και στρατιωτικής αλητείας Εβραίων και Αμερικάνων! Δεν καταλαβαίνουν ότι για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων υπάρχει δίκιο και άδικο; Έτσι ώστε, όταν αντικρίζουν τέτοια τερατουργήματα απανθρωπιάς και διαστροφής να κυριεύονται από ιερή αγανάκτηση…
Και όμως! Με την όλη τους στάση και τη συμπεριφορά μοιάζουν οι πρωταγωνιστές και οι συνήγοροί τους σαν να μας λένε: Καημένα ανθρωπάκια! Εμείς δεν καταλαβαίνουμε ή εσείς ζείτε εκτός τόπου και χρόνου. Και δεν έχετε καταλάβει ότι οι Αμερικάνοι και οι Εβραίοι και όλο το υπόλοιπο σκυλολόι έχουν μεταλλάξει σε τέτοιο βαθμό τη φύση τους, ώστε οι εκατόμβες των θυμάτων και το όργιο των καταστροφών, που θλίβουν εσάς, να 'ναι γι' αυτούς γιορτή και πανηγύρι…
Κι ακόμη ότι έχουν υπερκεράσει τον καθιερωμένο κώδικα των πανανθρώπινων αξιών, ώστε να μην τους δίνουν πια την παραμικρότερη έστω αξία. Και ότι έφτασαν έτσι στη μεγαλύτερη ανακάλυψη, που είναι ο μετα-ανθρώπινος πολιτισμός. Που έχει ως υφάδι του το χρήμα και το αίμα. Το αίμα για το χρήμα. Και το χρήμα για το αίμα. Και όπου, καθώς συμπλέκονται και διαπλέκονται με το στημόνι της υποκρισίας και της διαστροφής, όλα μπορούν να επιτρέπονται…
Για Παλαιστίνιους και Λιβανέζους, για Ιρακινούς και Αφγανούς, για Σέρβους και Κύπριους να μιλάμε τώρα!
Είναι η ώρα να ψάλλουμε τα «ωσαννά» αποκλειστικά και μόνο στον άρχοντα και κυρίαρχο του κόσμου τούτου το… σατανικό άνθρωπο. Όπως είναι οι περισσότεροι απ' αυτούς, που σήμερα κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του κόσμου.
Σε τοπικό και σε διεθνές επίπεδο!…

Παπα-Ηλίας