Κατσιμίχας: Ένα κουβάρι από κοινοτοπίες, ασυναρτησίες και σοφιστείες

Πηγή: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=19512#19512
Κάποιοι καλλιτέχνες ενώ έχουν στοκάρει κάθε πόρο ευαισθησίας πάνω σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της ανθρώπινης τραγωδίας, ξαφνικά ξυπνούν από τον αιώνιο λήθαργό τους και εκτοξεύουν μύδρους, καταναλωτικής «ευαισθησίας»!!!
Βγήκε, λοιπόν, ο Πάνος Κατσιμίχας, από το Σκάι, με παραληρηματικούς αλαλαγμούς για τη δεκεμβριανή «εξέγερση» των νέων.
Τώρα εξεγέρθηκε ο «ευαίσθητος» καλλιτέχνης. Τώρα που σύσσωμο το καθεστώς και οι «νταβάδες» ιδιαίτερα, χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυα για την αφόρητη και αδιέξοδη ζωή των εφήβων, επιχειρώντας πάνω σε αυτό το γενικό σχήμα της πάγιας και ενδημικής στον καπιταλισμό καταπίεσης και ακρωτηριασμού των νέων, να κουκουλώσουν τις κουκούλες των δεκεμβριανών και να εμφανίσουν τη σχεδιασμένη, κουκουλοφόρικη «εξέγερση», σαν «επανάσταση» των εφήβων.
Πάνω στα ίδια μοτίβα των «νταβάδων» και των ΜΜΕ κινείται και ο Κατσιμίχας, εκ των υστέρων. Γιατί αυτά που μας αραδιάζει δεν είναι τίποτε άλλο από όσα ακούγαμε υστερικά τις μέρες της «εξέγερσης» από τους μηχανισμούς του συστήματος: Μια άθλια κατανάλωση αφηρημένων κλισέ για τα προβλήματα και την απελπισία των νέων, ένα υστερικό κερδοσκοπικό εμπόριο των ενστίκτων της νεολαιίστικης «εξέγερσης». Το θέμα του «ξυσίματος» των νεανικών ενστίκτων πουλάει. Και ο Κατσιμίχας «ξεκλείδωσε» και τη δική του «ευαισθησία» πώλησης του εαυτού του…
Αλήθεια για τις δίχρονες εξεγέρσεις των μαθητών, εποχή Αρσένη, ο Κατσιμίχας απουσίαζε; Τότε δεν υπήρχαν τα προβλήματα που σήμερα ανακάλυψε; Τότε με τις αντιμεταρρυθμίσεις Αρσένη δεν έμπαινε η νεολαία στο γύψο, δε δολοφονούσαν ανελέητα τη νεανική ψυχή και το μυαλό της; Γιατί ΤΟΤΕ όλοι αυτοί οι «ευαίσθητοι» είχαν χάσει και την ακοή τους και την όρασή τους και την ευαισθησία τους; Και όχι μόνο αυτό. Αλλά επέτρεψαν τις βάναυσες διώξεις των μαθητών και είχαν συστρατευθεί στην κυβερνητική προπαγάνδα κατασυκοφάντησής τους. Αν ανατρέξει κανείς στο Τύπο της εποχής θα διαπιστώσει μια γενικευμένη επίθεση κατά των μαθητών, από τους «προοδευτικούς» και «ευαίσθητους» καλλιτέχνες, τύπου Κατσιμίχα.
Αλήθεια, που ήταν ο Κατσιμίχας στα μεγάλα ιστορικά δράματα και τις θηριώδεις γενοκτονίες εναντίον των λαών από τους ιμπεριαλιστές δολοφόνους; Πού ήταν ο Κατσιμίχας όταν τα ματ σπάγανε τα κεφάλια μαθητών, καθηγητών και συνταξιούχων;
Τώρα, που οι «νονοί» και οι «νταβάδες» θέλουν να κουκουλώσουν τα δικά τους παιχνίδια και να κρύψουν τις κουκούλες τους (οι στρατιές των κουκουλοφόρων είναι οι ομάδες κρούσης των ιμπεριαλιστών «νονών»), ξύπνησαν και οι «ευαίσθητοι» και μιλάνε για τα αδιέξοδα της νεολαίας και το εξεγερμένο πνεύμα της. Μιλάνε γενικά και αφηρημένα ταυτίζοντας με ταχυδακτυλουργικά τρικ την οργή και την απελπισία της νεολαίας και του λαού που φωλιάζουν στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας με την τυφλή βία των κουκουλοφόρων και με την ψυχωτική βία μιας απελπιστικά μειοψηφικής μερίδας των μαθητών.
Πάνω σε αυτή τη λογική κινείται και η «αγανάκτηση» του «εξεγερμένου» καλλιτέχνη του καθεστώτος: Του Κατσιμίχα.
Το υφαντό που υφαίνει είναι μια σύνθεση αοριστιών και ταχυδακτυλουργιών, με «πιτσιλιές» Μαρξ και Φρόιντ. Ο αδαής και το Μαρξ επιστρατεύει.
Διαβάστε εδώ, τη συνέντευξη:
ΣΚΑΪ
http://www.skai.gr/master_story.php?id=107132

Εμείς, θα προβούμε σε κάποιες πολύ συνοπτικές παρατηρήσεις:

Πρώτη παρατήρηση:
Ο Κατσιμίχας, επειδή τα γεγονότα τον θλίβουν τα εξαφανίζει. Έτσι καταργείται η διαλεκτική αλληλουχία τους και η σύνθεσή τους. Ας δούμε τα γεγονότα:
α). Πριν ακόμα πυροβοληθεί και δολοφονηθεί ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, διάφορα κέντρα ενημέρωναν ότι κάτι θα συμβεί.
β). Αμέσως μετά τη δολοφονία του, σε διάστημα μισής ώρας, «εξεγέρθηκε» η Αθήνα!!! Ο καθένας αντιλαμβάνεται αυτό που δεν μπορεί να ούτε καν να «συλλάβει» ο «ευαίσθητος» καλλιτέχνης μας: Χωρίς κάποιες οργανωμένες δυνάμεις να βρίσκονται σε ετοιμότητα και επιφυλακή δεν μπορεί αυθόρμητα να ξεσπάσει τίποτα σε τόσο μικρό χρόνο και μάλιστα σαββατόβραδο.
Συμπέρασμα: Κάποιες δυνάμεις οργανωμένων κουλοφόρων έδρασαν ΑΜΕΣΩΣ σε διατεταγμένη υπηρεσία, επιχειρώντας να «απασφαλίσουν» την εσωτερική κοχλάζουσα οργή της ελληνικής κοινωνίας. Απέτυχαν! Ο ελληνικός λαός και η νεολαία στη συντριπτική πλειοψηφία της δεν ακολούθησε…
γ). Όταν ξέσπασαν τα γεγονότα και οι ψυχωτικές καταστροφές και πυρπολήσεις, διάφορα κέντρα μίλησαν για νεκρό αστυνομικό!!! Και πριν αυτός πυροβοληθεί, γεμίσαμε αναλύσεις για το «νέο κίνημα», που δήθεν προβάλλει με σύμβολο την πέτρα και την κουκούλα.
δ). Τυφλό δολοφονικό κτύπημα εναντίον ομάδας μαθητών στο Περιστέρι. Ευτυχώς απέτυχε.
ε). Ρουκέτα εναντίον αστυνομικής κλούβας…
ζ). ένα μεγάλο τμήμα κουκουλοφόρων ήταν αλλοδαποί. Κάνανε και αυτοί την «εξέγερσή» τους για τα προβλήματα της νεολαίας!!!
η). Οι σύγχρονοι Νέρωνες και τα «τάγματα» των κουκουλοφόρων, στη συντριπτική τους πλειονότητα δεν ήταν μαθητές. Οι μαθητές ήταν η ασπίδα…
θ). Ο «Επαναστατικός Αγώνας» που δολοφόνησε τον αστυνομικό εμφανίζεται πάνω στα προπαγανδιστικά κλισέ των «νταβάδων», προτρέποντας, όπως και τα ΜΜΕ στην αρχή, την επίθεση εναντίον των «μπάτσων». Οργάνωση χωρίς κανένα ΑΙΤΗΜΑ και κανένα σύστημα ιδεών και αξιών. Μόνο «κάψτε τα όλα» και κτυπήστε τους «μπάτσους». Προβάλλεται σκανδαλωδώς από τα ΜΜΕ…
ι). Στο ίδιο πνεύμα μιλούν και ο Κουφοντίνας (προβάλλεται από «Τα νέα) και ο Χριστόδουλος Ξηρός, στον Τριανταφυλλόπουλο. Σε μια περίοδο ψυχωτικών βιαιοπραγιών και φωτιών, σε μια περίοδο «αδέσποτων» και «τυφλών» δολοφονικών σφαιρών από τους κουκουλοφόρους οι προπαγανδιστικοί δίαυλοι του καθεστώτος προβάλλουν τους «τρομοκράτες» τους…
κ). Ο Χρυσοχοΐδης του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο έσπευσε να μιλήσει για νέα γενιά τρομοκρατών, αλλά και να συμπληρώσει με αφορμή τον Παναγόπουλο πως χρειάζεται περισσότερη και καλύτερη αστυνομία. Στο σύνολό του, το ΠΑΣΟΚ ασπάστηκε αυτήν την άποψη.
λ). Έντυπα, όπως το «Τάιμ», έσπευσαν να συνδέσουν τη «νέα τρομοκρατία» με τα δεκεμβριανά και τις απαγωγές.
μ). Στο σύνολό του σχεδόν ο αστικός Τύπος (με καρμπόν, μάλιστα, στις εφημερίδες του συστήματος έστω και διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων) σπεύδουν να συνδέσουν τις σπασμένες βιτρίνες, τις φωτιές με τις απαγωγές και να ζητήσουν περισσότερη και καλύτερη αστυνομία.
ν). Τέλος, αυτοί που χαρακτήριζαν «νέο κίνημα» την «πέτρα και κουκούλα», όχι μόνο σφυρίζουν κλέφτικα, αλλά και σπεύδουν καθημερινά, λεκτικά τουλάχιστον, να πάρουν αποστάσεις από την «πέτρα και κουκούλα» και να μιλήσουν για την οργή του νεολαιίστικου κινήματος, έτσι γενικά και αφηρημένα.
Τα γεγονότα είναι καταλυτικά, αλλά ο όψιμα «ευαίσθητος» Κατσιμίχας τα περιφρονεί και αναμασάει ανοησίες και κοινοτοπίες…

Παρατήρηση δεύτερη:
Μιλάει ο «αναλυτής» μας για «εύρος κινητοποιήσεων» και για «κουκούλες υποκρισίας»!
Οι κουκουλοφόροι «πνίγονται» ταχυδακτυλουργικά με τη σοφιστική μέθοδο της αφαίρεσης. Έτσι ταυτίζονται οι προβοκάτορες με τις οργιώδεις διεργασίες του κινήματος και τις οργανωμένες εκδηλώσεις του. Ταυτίζεται η καταδίκη των προβοκατόρων με τη γενική καταδίκη των κινημάτων. Ένα τέχνασμα καθαρά προβοκατόρικο και άθλια υποκριτικό. Κατά τα άλλα μιλάει για «κουκούλες υποκρισίας» όταν ο ίδιος μιλάει με την κουκούλα της απάτης…

Παρατήρηση τρίτη:

Επιστρατεύει και τον Μαρξ: «Ο Μαρξ έγραψε λοιπόν κάπου, ότι "η βία είναι η μαμή της ιστορίας"…καμία επανάσταση - εξέγερση, από το Σπάρτακο μέχρι τη Γαλλική και την Οκτωβριανή επανάσταση, δεν έγινε με λουλούδια και αγάπες…»
Εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια «κουκούλα» διαστροφής των απόψεων του Μαρξ και δραματικής άγνοιας.
Μετατρέπει το Μαρξ και τη μαρξιστική θεωρία της Βίας σε φετίχ βίας.
Η βία πράγματι είναι η μαμή της ιστορίας ΟΧΙ φυσικά η βία κάποιων μεμονωμένων μειοψηφιών ή «πρωτοποριών». Αυτή είναι η λεγόμενη, στη μαρξιστική ορολογία, «ατομική τρομοκρατία». Πράξεις βίας που υποκαθιστούν τις λαϊκές μάζες, πράξεις που η φιλοσοφία τους ανάγεται στον ολοκληρωτισμό των «ελίτ» και των «εκλεκτών», πολύ περισσότερο σε «δράκες» κουκουλοφόρων, για το μαρξισμό είναι φασισμός! Και είναι αυτή η φιλοσοφία που σήμερα εφαρμόζει με τις κατευθυνόμενες τρομοκρατικές ενέργειες, ο αυτοκρατορικός ιμπεριαλισμός και οι μυστικές του υπηρεσίες. Κατασκευάζουν «αριστερές» ή «ακροδεξιές» ομάδες «τρομοκρατίας», ή «τάγματα» κουκουλοφόρων, διεισδύουν και διαβρώνουν αριστερίστικα δουκάτα, παίζοντας τα ποικίλα ιδεολογικά και πολιτικά τους παιχνίδια.
Και φυσικά δεν πρέπει να πετάξουμε, μαζί με τις σαπουνάδες, έξω από τη σκάφη και το μωρό: Τη βία ως Μαμή της ιστορίας, δηλαδή την ένοπλη πάλη των Επαναστάσεων, τη βία των αυτό-οργανωμένων λαϊκών μαζών
Για το μαρξισμό, μια πράξη βίας κρίνεται από το σκοπό της, την απελευθερωτική της λειτουργία και το αποτέλεσμά της. Για το μαρξισμό ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, τα καθορίζει.
Η άσκοπη και τυφλή βία, πολύ περισσότερο η βία της κουκούλας και οι ψυχώσεις καταστροφής δεν έχουν καμιά σχέση με τη «βία, η μαμή της ιστορίας». Μια τέτοια βία είναι η καλυμμένη και μεταμφιεσμένη βία του καθεστώτος, είναι οι κουκουλοφόροι και οι ποικίλες συμμορίες του καθεστώτος.
Η επαναστατική βία κατευθύνεται από αξίες, ιδέες, οράματα και συνδυάζει τα μέσα της βίας με το μεγαλύτερο ανθρωπισμό.
Η βία και τρομοκρατία της κουκούλας που ζήσαμε ήταν όχι απλώς άχρηστη, αδικαιολόγητη και παράλογη, αλλά αποτελεί αναπαραγωγή και προέκταση της κτηνώδους ωμότητας της καπιταλιστικής βίας. Αποτελεί το άλλοθι για μεγαλύτερη ωμότητα καταστροφής και θανάτου από τους μηχανισμούς του συστήματος.
Το να αναφέρεται κανείς στο Μαρξ για να δικαιολογήσει αυτή τη βαρβαρότητα της κουκούλας πρέπει να είναι απελπιστικά αδαής, ένας φελλός που δεν έχει ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση με το Μαρξ. Εκτός και είναι διατεταγμένος «εγκάθετος» του καθεστώτος, όπως και τόσοι άλλοι που κυκλοφορούν με «αριστερές» μάσκες…


Νομίζω ότι αυτά αρκούν. Όταν ο «καλλιτέχνης» μας δεν μπορεί να αντιληφθεί ούτε τα γεγονότα, ούτε το λόγο του Μαρξ, είναι περιττό να αναφερθούμε στις ονειρώξεις, του τύπου: «Τώρα για πρώτη φορά, έζησαν και βίωσαν την πρωτόγνωρη, καταλυτική δύναμη, της συλλογικής δράσης. Ένοιωσαν τι θα πει ενεργώ, έχοντας πλάι τους χιλιάδες άλλους»!!!
Πού τα είδε όλα αυτά; Πού είδε τη συλλογική δράση; Γνωρίζει αλήθεια ο κύριος τι σημαίνει «συλλογική δράση»; Έχει καμιά φορά συμμετάσχει σε συλλογικές πρακτικές και αποφάσεις; Γιατί η συλλογική δράση έχει πάντα ως απαραίτητη προϋπόθεση την αυτό-οργάνωση, τη συμμετοχή στις αποφάσεις και κυρίως ένα σύστημα ιδεών και στόχων, το οποίο αποτυπώνεται σε συνθήματα, αιτήματα και δημιουργικότητα.
Αυτά τα έχουμε αναλύσει σε άλλες εργασίες. Εξάλλου οι Κατσιμίχιδες αδυνατούν να τα αντιληφθούν…