Τα παλιά χρόνια στα χωριά και όχι μόνο, τριγυρνούσε ένας τύπος που τον φώναζαν «αρκουδιάρη», έσερνε με αλυσίδα μια αρκούδα που είχε περασμένο από την μύτη έναν κρίκο και βάραγε ένα ντέφι. Το ταλαίπωρο ζώο στο άκουσμα του ήχου σηκωνότανε στα δυο πόδια και έτρεμε δίνοντας την εντύπωσε ότι χόρευε. Το φιλοθεάμον κοινό γεμάτο θαυμασμό χειροκροτούσε και έριχνε τον οβολό του για να βγάλει το μεροκάματο και ο αρκουδιάρης.
Ο «τύπος» αυτός δεν είχε όνομα, το πιο κοινό ήταν «αρκουδιάρης», άλλοι τον φώναζαν γύφτο, άλλοι τουρκόγυφτο και οι πιο ευγενικοί αθίγγανο. Μπορεί να μην είχε όνομα αλλά ήταν ο απόλυτος εξουσιαστής της αρκούδας, που μετά από βασανιστική εκπαίδευση την έκανε να τρέμει, να φοβάται, να εκτελεί τις εντολές του, να ζει μια ζωή «βάσανο» για την «οικονομική ευμάρεια» του αρκουδιάρη.
Αυτά θυμήθηκα πριν λίγες ημέρες που ο πλανήτης πανηγύριζε την εκλογή του εκλεκτού Ομπάμα και όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη μετέδιδαν την είδηση που ο «εκλεκτός» πήγε σε δέκα (αριθ. 10) χορούς και χόρευε σαν την αρκούδα με την «πρώτη κυρία» και το φιλοθεάμον κοινό χειροκροτούσε αφού είχε πληρώσει χιλιάδες δολάρια.
Οι διαφορές με τις δυο αρκούδες εντοπίζονται σε δυο σημεία. Η μια χόρευε γυμνή με τον κρίκο στη μύτη περασμένο χωρίς παπιγιόν και «πρώτη κυρία», η άλλη είχε όλα τα καλά του «πλανητικού θεού» μέχρι και ροκ συναυλίες.
Τον αρκουδιάρη της πρώτης τον ήξερε όλος ο κόσμος και τον έβλεπε μπροστά του να δίνει εντολές και να χτυπά το ντέφι. Τον αρκουδιάρη της δεύτερης αρκούδας με το παπιγιόν δεν τον ξέρει κανένας και ούτε θα τον μάθει ποτέ.
Υπάρχει και άλλη μια διαφορά αλλά είναι θέμα τεχνολογικής προόδου. Ο αόρατος αρκουδιάρης μπορεί ταυτόχρονα να σφαγιάζει στην Γάζα, να σκοτώνει στα Βαλκάνια και στην Αφρική ή την Ασία. Μπορεί μάλιστα να κάνει και «μαγικά» δημιουργώντας παγκόσμια οικονομική κρίση προτείνοντας «σωτήρες εκλεκτούς» ο ίδιος προσφέροντας αφειδώς και δωρεάν ελπίδα. Όλα αυτά μαζί την στιγμή που στέλνει τον πρόεδρο να χορεύει σε δέκα (αρ.10) χορούς για να χαρούν και άλλα έξη-επτά δισεκατομμύρια αρκούδες που ζούνε σε «εξουσιαστική νάρκη».
Ο «τύπος» αυτός δεν είχε όνομα, το πιο κοινό ήταν «αρκουδιάρης», άλλοι τον φώναζαν γύφτο, άλλοι τουρκόγυφτο και οι πιο ευγενικοί αθίγγανο. Μπορεί να μην είχε όνομα αλλά ήταν ο απόλυτος εξουσιαστής της αρκούδας, που μετά από βασανιστική εκπαίδευση την έκανε να τρέμει, να φοβάται, να εκτελεί τις εντολές του, να ζει μια ζωή «βάσανο» για την «οικονομική ευμάρεια» του αρκουδιάρη.
Αυτά θυμήθηκα πριν λίγες ημέρες που ο πλανήτης πανηγύριζε την εκλογή του εκλεκτού Ομπάμα και όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη μετέδιδαν την είδηση που ο «εκλεκτός» πήγε σε δέκα (αριθ. 10) χορούς και χόρευε σαν την αρκούδα με την «πρώτη κυρία» και το φιλοθεάμον κοινό χειροκροτούσε αφού είχε πληρώσει χιλιάδες δολάρια.
Οι διαφορές με τις δυο αρκούδες εντοπίζονται σε δυο σημεία. Η μια χόρευε γυμνή με τον κρίκο στη μύτη περασμένο χωρίς παπιγιόν και «πρώτη κυρία», η άλλη είχε όλα τα καλά του «πλανητικού θεού» μέχρι και ροκ συναυλίες.
Τον αρκουδιάρη της πρώτης τον ήξερε όλος ο κόσμος και τον έβλεπε μπροστά του να δίνει εντολές και να χτυπά το ντέφι. Τον αρκουδιάρη της δεύτερης αρκούδας με το παπιγιόν δεν τον ξέρει κανένας και ούτε θα τον μάθει ποτέ.
Υπάρχει και άλλη μια διαφορά αλλά είναι θέμα τεχνολογικής προόδου. Ο αόρατος αρκουδιάρης μπορεί ταυτόχρονα να σφαγιάζει στην Γάζα, να σκοτώνει στα Βαλκάνια και στην Αφρική ή την Ασία. Μπορεί μάλιστα να κάνει και «μαγικά» δημιουργώντας παγκόσμια οικονομική κρίση προτείνοντας «σωτήρες εκλεκτούς» ο ίδιος προσφέροντας αφειδώς και δωρεάν ελπίδα. Όλα αυτά μαζί την στιγμή που στέλνει τον πρόεδρο να χορεύει σε δέκα (αρ.10) χορούς για να χαρούν και άλλα έξη-επτά δισεκατομμύρια αρκούδες που ζούνε σε «εξουσιαστική νάρκη».
