Θα ξεκινήσουμε με κάποιες καθαρές θέσεις του Τρότσκι για το θέμα που μας απασχολεί:
«Η ελευθερία του Τύπου και η εργατική τάξη
Αποσπάσματα από άρθρο του Τρότσκι, 21 Αυγούστου 1938.
Τόσο η θεωρία, όσο και η ιστορική πράξη μαρτυρούν ότι κάθε περιορισμός της δημοκρατίας στην αστική κοινωνία, καταλήγει σε τελευταία ανάλυση, εναντίον του προλεταριάτου, όπως επίσης κάθε φορολογία που επιβάλλεται, πέφτει στους ώμους της εργατικής τάξης.
Η αστική δημοκρατία είναι χρησιμοποιήσιμη από το προλεταριάτο στο βαθμό που ανοίγει το δρόμο για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Κατά συνέπεια, κάθε εργατικός «ηγέτης» που οπλίζει το αστικό Κράτος με ειδικά μέσα ελέγχου της κοινής γνώμης γενικά, και ιδιαίτερα του Τύπου, είναι κυριολεκτικά ένας ΠΡΟΔΟΤΗΣ.
ΜΟΝΑΧΑ τυφλοί ή άμυαλοι μπορούν να νομίσουν πως οι εργάτες κι οι αγρότες θα απελευθερωθούν από την επιρροή των αντιδραστικών ιδεών με την απαγόρευση του αντιδραστικού Τύπου. Στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, μόνο η μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία λόγου, τύπου και οργάνωσης, μπορεί να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την πρόοδο του επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξη.
Είναι απαραίτητο να διεξάγεται ακατάπαυστη πάλη εναντίον του αντιδραστικού Τύπου. Αλλά οι εργάτες δεν μπορούν να αφήσουν στον καταπιεστικό μηχανισμό του αστικού κράτους να ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ τον αγώνα που πρέπει να διεξάγουν οι δικές τους οργανώσεις και ο Τύπος τους…»
Αυτές είναι οι κρυστάλλινες αρχές μιας σοσιαλιστικής πολιτικής.
Το να ζητάνε κάποια μπλογκ το κλείσιμο του indymedia είναι η αντίληψη εκείνων που ήταν πάντα οι θιασώτες του ισχυρού καπιταλιστικού κράτους και των ολοκληρωτικών ιδεών. Απλώς σήμερα νοσταλγούν αυτό το κράτος που έχασαν και πέρασε στα χέρια του πλανητικού κράτους, με άλλους μπράβους: Τους «Ιούς», τα «indymedia και CIA …
Ουσιαστικά όλοι αυτοί οι εισηγητές των κατασταλτικών μέτρων δεν νοιάζονται για καμιά δημοκρατική ελευθερία. Απλώς στη θέση των σύγχρονων γενιτσάρων θέλουν να μπούνε οι ίδιοι όπως ήταν οι ιδεολογικοί παππούδες τους και πατεράδες τους…
Το θλιβερό είναι ότι και κάποιοι «υπερεπαναστάτες» έχουν γίνει συνήγοροι του Παρατηρητηρίου, των σιωνιστών και άλλων παγκόσμιων «μπράβων» στη δίωξη των αντίθετων ιδεών. ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ των πρακτόρων του ιμπεριαλισμού που ΑΝΑΘΕΤΟΥΝ στο κράτος της ιμπεριαλιστικής εξουσίας να ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ τη πάλη των ιδεών με κατασταλτικά μέτρα.
Το indymedia και όλες οι δομές (κομματικές, δημοσιογραφικές κ.λπ) του νεοταξικού κράτους και των εσωτερικών «νταβάδων» πρέπει να αποκαλυφτούν και να ξεσκεπαστούν ΠΟΛΙΤΙΚΑ.
Είναι αναγκαίο, όσο ποτέ άλλοτε, να διεξαχθεί ακατάπαυστη και ασυμφιλίωτη πολιτική και οργανωμένη πάλη εναντίον όλων αυτών. Πρέπει να φωτιστεί όλη η κοινωνία και να στραφεί εναντίον τους. Έτσι μόνο θα υπάρξει η συνειδητοποίηση, στοιχείο πρωταρχικής σπουδαιότητας, για τους λαϊκούς αγώνες.
Οι πράκτορες, οι προβοκάτορες και οι ισχυροί μηχανισμοί του καθεστώτος και του χρήματος (ΜΜΕ, κόμματα κ.λπ), οπωσδήποτε οργιάζουν και θα οργιάζουν μέσα στους ιστότοπους, θα κατακλύσουν τα πάντα, σπέρνοντας την σύγχυση της Βαβυλωνίας και της απάτης, αλλά αυτό δεν μπορεί να καταπολεμηθεί με κατασταλτικά μέτρα. Αλλά μόνο με την πολιτική αποκάλυψη και καταγγελία, με ένα αγώνα επίπονο και επίμονο, με έναν αγώνα που θα συνειδητοποιεί τους χρήστες του ιντερνέτ, θα οργώνει και θα οργανώνει τη συνείδησή τους.
Τα κατασταλτικά μέτρα είναι όχι μόνο ανώδυνα, αλλά και θλιβερά παραπλανητικά. Καλλιεργούν την αυταπάτη ότι το καθεστώς θα κτυπήσει τους μπράβους του, τον ίδιο του τον εαυτό, έστω και αν χρειαστεί, για τα μάτια του κόσμου, να φορτώσει κάποιες ακραίες περιπτώσεις σε αποδιοπομπαίους τράγους…
Εκτός, όμως, αυτής της ουτοπικής επιδίωξης, τα κατασταλτικά μέτρα ΑΝΟΙΓΟΥΝ το δρόμο για να κτυπηθούν οι εχθροί του καθεστώτος και να φιμωθεί κάθε ενοχλητική και ζωντανή φωνή.
ΟΤΑΝ αναθέσεις στους μηχανισμούς του καθεστώτος να οριοθετήσουν τη δημοκρατία και την ελευθερία τού Λόγου, τότε αυτοί που κινδυνεύουν δεν είναι οι τρομοκράτες, οι προβοκάτορες και οι γενίτσαροι του καθεστώτος, τα indymedia, οι «Ιοί» και οι λοιποί χαφιέδες και τραμπούκοι, αλλά αυτοί που αντιστέκονται και φωνάζουν εναντίον του καθεστώτος και των «μπράβων» τους.
Έτσι γινόταν πάντα και αυτά διδάσκει η ιστορία.
Κάθε κατασταλτικό μέτρο και φίμωση του λόγου αποβαίνει σε βάρος τη δημοκρατίας του λαού και του λόγου του…
Τα ίδια ισχύουν και περί ανωνυμίας. Η κατάργηση της ανωνυμίας στα μπλογκ ουσιαστικά οδηγεί στη φίμωση των λαϊκών και ζωντανών φωνών. Όταν ο αγώνας ακόμα δεν έχει πάρει τις διαστάσεις μαζικών κινημάτων, κάθε άτομο ξεχωριστά δεν μπορεί να εκφραστεί επώνυμα. Το καθεστώς τιμωρεί ανελέητα τις ζωντανές, μεμονωμένες και σκόρπιες φωνές. Λίγοι είναι εκείνοι που ρισκάρουν τα πάντα. Δεν μπορούμε να απαιτούμε από το σύνολο των ανθρώπων να βάζουν το κεφάλι τους στον ντορβά, χωρίς ακόμα να βλέπουν καμιά προοπτική διεξόδου. Ωστόσο το να έχουν τη δυνατότητα να εκφραστούν ελεύθερα και να πολεμήσουν με το λόγο τους την καθεστωτική βαρβαρότητα και σήψη, αυτό είναι σήμερα αναγκαίο όσο ΠΟΤΕ άλλοτε. Μέσα από αυτή την παλίρροια της «απελευθέρωσης» του λαϊκού λόγου θα οικοδομηθούν και θα συνενωθούν οι επαναστατικές ιδέες, θα εμπλουτιστούμε όλοι και θα γονιμοποιηθούν τα έμβρυα της πολιτικής ανασυγκρότησης, ΟΤΑΝ τα λαϊκά κινήματα θα αρχίσουν να αναπτύσσονται και πάλι.
Ότι η ανωνυμία αναπτύσσει τις ιδεολογικές μεταμφιέσεις, τους πολιτικούς πράκτορες και προβοκάτορες και τους κουκουλοφόρους υβριστές και τραμπούκους αυτό είναι αναπόφευκτο. Αναγκαίο κακό. Ένα κακό που κτυπιέται και αυτό με πολιτικά μέσα. Με την πολιτική καταγγελία και αποκάλυψη και την ανάπτυξη του πολιτικού κριτηρίου και της πολιτικής συνείδησης. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δοθεί η μάχη.
Ο πολιτικά συνειδητοποιημένος και θεωρητικά καταρτισμένος αντιλαμβάνεται τα πάντα και πολεμάει αποτελεσματικά. Και η συνειδητοποίηση και το κέντρισμα για θεωρητική γνώση περνάνε μέσα από την πρακτική συμμετοχή στους αγώνες: Στους αγώνες στους δρόμους, αλλά και στους αγώνες μέσα στους ιστοχώρους…
Η κατάργηση της ανωνυμίας αποκλείει από την μπλογκόσφαιρα τους πιο αγνούς και αυθεντικούς χρήστες, αυτούς που θέλουν να εκφραστούν χωρίς το φόβο περιπετειών. Οι «άλλοι», οι πράκτορες και οι προβοκάτορες, οι «μπράβοι» των μηχανισμών και οι λοιπές διαστροφές θα έχουν τους δρόμους πάντα ανοικτούς. Όπως τους είχανε πάντα μέχρι σήμερα…
«Η ελευθερία του Τύπου και η εργατική τάξη
Αποσπάσματα από άρθρο του Τρότσκι, 21 Αυγούστου 1938.
Τόσο η θεωρία, όσο και η ιστορική πράξη μαρτυρούν ότι κάθε περιορισμός της δημοκρατίας στην αστική κοινωνία, καταλήγει σε τελευταία ανάλυση, εναντίον του προλεταριάτου, όπως επίσης κάθε φορολογία που επιβάλλεται, πέφτει στους ώμους της εργατικής τάξης.
Η αστική δημοκρατία είναι χρησιμοποιήσιμη από το προλεταριάτο στο βαθμό που ανοίγει το δρόμο για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Κατά συνέπεια, κάθε εργατικός «ηγέτης» που οπλίζει το αστικό Κράτος με ειδικά μέσα ελέγχου της κοινής γνώμης γενικά, και ιδιαίτερα του Τύπου, είναι κυριολεκτικά ένας ΠΡΟΔΟΤΗΣ.
ΜΟΝΑΧΑ τυφλοί ή άμυαλοι μπορούν να νομίσουν πως οι εργάτες κι οι αγρότες θα απελευθερωθούν από την επιρροή των αντιδραστικών ιδεών με την απαγόρευση του αντιδραστικού Τύπου. Στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, μόνο η μεγαλύτερη δυνατή ελευθερία λόγου, τύπου και οργάνωσης, μπορεί να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για την πρόοδο του επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξη.
Είναι απαραίτητο να διεξάγεται ακατάπαυστη πάλη εναντίον του αντιδραστικού Τύπου. Αλλά οι εργάτες δεν μπορούν να αφήσουν στον καταπιεστικό μηχανισμό του αστικού κράτους να ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ τον αγώνα που πρέπει να διεξάγουν οι δικές τους οργανώσεις και ο Τύπος τους…»
Αυτές είναι οι κρυστάλλινες αρχές μιας σοσιαλιστικής πολιτικής.
Το να ζητάνε κάποια μπλογκ το κλείσιμο του indymedia είναι η αντίληψη εκείνων που ήταν πάντα οι θιασώτες του ισχυρού καπιταλιστικού κράτους και των ολοκληρωτικών ιδεών. Απλώς σήμερα νοσταλγούν αυτό το κράτος που έχασαν και πέρασε στα χέρια του πλανητικού κράτους, με άλλους μπράβους: Τους «Ιούς», τα «indymedia και CIA …
Ουσιαστικά όλοι αυτοί οι εισηγητές των κατασταλτικών μέτρων δεν νοιάζονται για καμιά δημοκρατική ελευθερία. Απλώς στη θέση των σύγχρονων γενιτσάρων θέλουν να μπούνε οι ίδιοι όπως ήταν οι ιδεολογικοί παππούδες τους και πατεράδες τους…
Το θλιβερό είναι ότι και κάποιοι «υπερεπαναστάτες» έχουν γίνει συνήγοροι του Παρατηρητηρίου, των σιωνιστών και άλλων παγκόσμιων «μπράβων» στη δίωξη των αντίθετων ιδεών. ΣΥΝΗΓΟΡΟΙ των πρακτόρων του ιμπεριαλισμού που ΑΝΑΘΕΤΟΥΝ στο κράτος της ιμπεριαλιστικής εξουσίας να ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ τη πάλη των ιδεών με κατασταλτικά μέτρα.
Το indymedia και όλες οι δομές (κομματικές, δημοσιογραφικές κ.λπ) του νεοταξικού κράτους και των εσωτερικών «νταβάδων» πρέπει να αποκαλυφτούν και να ξεσκεπαστούν ΠΟΛΙΤΙΚΑ.
Είναι αναγκαίο, όσο ποτέ άλλοτε, να διεξαχθεί ακατάπαυστη και ασυμφιλίωτη πολιτική και οργανωμένη πάλη εναντίον όλων αυτών. Πρέπει να φωτιστεί όλη η κοινωνία και να στραφεί εναντίον τους. Έτσι μόνο θα υπάρξει η συνειδητοποίηση, στοιχείο πρωταρχικής σπουδαιότητας, για τους λαϊκούς αγώνες.
Οι πράκτορες, οι προβοκάτορες και οι ισχυροί μηχανισμοί του καθεστώτος και του χρήματος (ΜΜΕ, κόμματα κ.λπ), οπωσδήποτε οργιάζουν και θα οργιάζουν μέσα στους ιστότοπους, θα κατακλύσουν τα πάντα, σπέρνοντας την σύγχυση της Βαβυλωνίας και της απάτης, αλλά αυτό δεν μπορεί να καταπολεμηθεί με κατασταλτικά μέτρα. Αλλά μόνο με την πολιτική αποκάλυψη και καταγγελία, με ένα αγώνα επίπονο και επίμονο, με έναν αγώνα που θα συνειδητοποιεί τους χρήστες του ιντερνέτ, θα οργώνει και θα οργανώνει τη συνείδησή τους.
Τα κατασταλτικά μέτρα είναι όχι μόνο ανώδυνα, αλλά και θλιβερά παραπλανητικά. Καλλιεργούν την αυταπάτη ότι το καθεστώς θα κτυπήσει τους μπράβους του, τον ίδιο του τον εαυτό, έστω και αν χρειαστεί, για τα μάτια του κόσμου, να φορτώσει κάποιες ακραίες περιπτώσεις σε αποδιοπομπαίους τράγους…
Εκτός, όμως, αυτής της ουτοπικής επιδίωξης, τα κατασταλτικά μέτρα ΑΝΟΙΓΟΥΝ το δρόμο για να κτυπηθούν οι εχθροί του καθεστώτος και να φιμωθεί κάθε ενοχλητική και ζωντανή φωνή.
ΟΤΑΝ αναθέσεις στους μηχανισμούς του καθεστώτος να οριοθετήσουν τη δημοκρατία και την ελευθερία τού Λόγου, τότε αυτοί που κινδυνεύουν δεν είναι οι τρομοκράτες, οι προβοκάτορες και οι γενίτσαροι του καθεστώτος, τα indymedia, οι «Ιοί» και οι λοιποί χαφιέδες και τραμπούκοι, αλλά αυτοί που αντιστέκονται και φωνάζουν εναντίον του καθεστώτος και των «μπράβων» τους.
Έτσι γινόταν πάντα και αυτά διδάσκει η ιστορία.
Κάθε κατασταλτικό μέτρο και φίμωση του λόγου αποβαίνει σε βάρος τη δημοκρατίας του λαού και του λόγου του…
Τα ίδια ισχύουν και περί ανωνυμίας. Η κατάργηση της ανωνυμίας στα μπλογκ ουσιαστικά οδηγεί στη φίμωση των λαϊκών και ζωντανών φωνών. Όταν ο αγώνας ακόμα δεν έχει πάρει τις διαστάσεις μαζικών κινημάτων, κάθε άτομο ξεχωριστά δεν μπορεί να εκφραστεί επώνυμα. Το καθεστώς τιμωρεί ανελέητα τις ζωντανές, μεμονωμένες και σκόρπιες φωνές. Λίγοι είναι εκείνοι που ρισκάρουν τα πάντα. Δεν μπορούμε να απαιτούμε από το σύνολο των ανθρώπων να βάζουν το κεφάλι τους στον ντορβά, χωρίς ακόμα να βλέπουν καμιά προοπτική διεξόδου. Ωστόσο το να έχουν τη δυνατότητα να εκφραστούν ελεύθερα και να πολεμήσουν με το λόγο τους την καθεστωτική βαρβαρότητα και σήψη, αυτό είναι σήμερα αναγκαίο όσο ΠΟΤΕ άλλοτε. Μέσα από αυτή την παλίρροια της «απελευθέρωσης» του λαϊκού λόγου θα οικοδομηθούν και θα συνενωθούν οι επαναστατικές ιδέες, θα εμπλουτιστούμε όλοι και θα γονιμοποιηθούν τα έμβρυα της πολιτικής ανασυγκρότησης, ΟΤΑΝ τα λαϊκά κινήματα θα αρχίσουν να αναπτύσσονται και πάλι.
Ότι η ανωνυμία αναπτύσσει τις ιδεολογικές μεταμφιέσεις, τους πολιτικούς πράκτορες και προβοκάτορες και τους κουκουλοφόρους υβριστές και τραμπούκους αυτό είναι αναπόφευκτο. Αναγκαίο κακό. Ένα κακό που κτυπιέται και αυτό με πολιτικά μέσα. Με την πολιτική καταγγελία και αποκάλυψη και την ανάπτυξη του πολιτικού κριτηρίου και της πολιτικής συνείδησης. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δοθεί η μάχη.
Ο πολιτικά συνειδητοποιημένος και θεωρητικά καταρτισμένος αντιλαμβάνεται τα πάντα και πολεμάει αποτελεσματικά. Και η συνειδητοποίηση και το κέντρισμα για θεωρητική γνώση περνάνε μέσα από την πρακτική συμμετοχή στους αγώνες: Στους αγώνες στους δρόμους, αλλά και στους αγώνες μέσα στους ιστοχώρους…
Η κατάργηση της ανωνυμίας αποκλείει από την μπλογκόσφαιρα τους πιο αγνούς και αυθεντικούς χρήστες, αυτούς που θέλουν να εκφραστούν χωρίς το φόβο περιπετειών. Οι «άλλοι», οι πράκτορες και οι προβοκάτορες, οι «μπράβοι» των μηχανισμών και οι λοιπές διαστροφές θα έχουν τους δρόμους πάντα ανοικτούς. Όπως τους είχανε πάντα μέχρι σήμερα…
