Γέμισε ο τόπος δημοσιογράφους. Όχι ερασιτέχνες. Επαγγελματίες που το σπουδάσανε. Είτε σε κρατικά ιδρύματα, είτε σε ιδιωτικές σχολές, με παρουσία φυσική στα μαθήματα, με αλληλογραφία , μέσω ιντερνετ κτλ. Και που καταλήγουνε; Να δουλεύουνε χρόνια χωρίς μια δεκάρα τσακιστή σε μεγάλες εφημερίδες, να βγάζουνε ρεπορτάζ και εκπομπές σε κανάλια και να μην πληρώνονται ούτε έναν καφέ, χωρίς ασφάλεια (φυσικά) και με την μόνιμη απάντηση των προϊσταμένων τους , ότι "έτσι ξεκίνησα και εγώ. Τώρα μαθαίνεις και φτιάχνεις βιογραφικό". Για να μην πούμε για το κριτήριο του πως να γράφουν, που εκστόμισε γνωστή δημοσιογράφος και καθηγήτρια Δημοσιογραφίας σε Πανεπιστημιακή σχολή προς το αμφιθέατρο. "Ποτέ δε γράφεις κόντρα στη γραμμή της εφημερίδας". Μάλλον με τέτοια δημοσιογραφία, απέκτησε τα αγαπημένα της Μον Μπλαν και τις πλείστες θέσεις της σε ιδρύματα, κανάλια και οργανισμούς.