η εικόνα των εκπαιδευτικών σήμερα. Απαξίωση;

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια συνεχώς αυξανόμενη απαξίωση του ρόλου του εκπαιδευτικού και της σημασίας του έργου που αυτός επιτελεί για την κοινωνία. Είναι απορίας άξιο, πώς χιλιάδες συνάνθρωποί μας, θεωρούν τους εκπαιδευτικούς τεμπέληδες, άχρηστους, αγράμματους κ.λ.π. Η νοοτροπία αυτή μάλιστα έχει διαποτίσει βαθιά ακόμη και τα στρώματα της νεολαίας. Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Σε γνωστό κινηματογράφο της Αθήνας μια παρέα παιδιών (μαθητές Λυκείου) που κάθονταν κοντά σε εμένα και την παρέα μου σχολίαζαν για έναν νέο καθηγητή τους λέγοντας τα εξής: “ε, και αυτός βλάκας θα είναι. Ποιος σοβαρός άνθρωπος γίνεται εκπαιδευτικός σήμερα;”

Αν νομίζετε ότι αυτό είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, κάντε μια “βόλτα” σε... αναρτήσεις blogs. Θα δείτε δεκάδες άρθρα να συκοφαντούν τους εκπαιδευτικούς (ιδιαίτερα των σχολείων) ως άχρηστους, αγράμματους, τεμπέληδες κ.λ.π. Σύμφωνοι, όλοι γνωρίζουμε ότι το υλικό των καθηγητών των σχολείων δεν είναι αυτό που θα έπρεπε. Πολλοί θα έπρεπε να πάνε στα σπίτια τους. Όμως γιατί αυτές οι γενικεύσεις; Δεν υπάρχουν ικανοί εκπαιδευτικοί με όρεξη για τη δουλειά τους; Δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που είχαν ευκαιρία να δουλέψουν αλλού, αλλά προτίμησαν την εκπαίδευση γιατί τους άρεσε; Ας δούμε μερικούς μύθους που κυκλοφορούν στην ελληνική κοινωνία.

1. Αναφέρεται ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί δουλεύουν πολύ λίγο, μόνο 21 ώρες τη βδομάδα (οι οποίες μειώνονται με τα χρόνια υπηρεσίας). Πράγματι, αυτό φαντάζει μηδαμινό μπροστά στις 40 ή και 60 ώρες που δουλεύουν οι συνάνθρωποί μας στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Όμως σκέφτεται κανείς πόσο πιο δύσκολο και πιο απαιτητικό είναι να κάνεις μια ώρα διδασκαλία σε μια τάξη, σε σχέση με μια ώρα δουλειάς γραφείου; (και δεν αναφερόμαστε καν στις ώρες που χρειάζεσαι για να ετοιμάσεις το μάθημα, τις σημειώσεις, τα διαγωνίσματα κ.λ.π.) Όλοι οι εκπαιδευτικοί σε όλες τις χώρες του κόσμου έχουν το ίδιο ωράριο (σε μερικές έχουν και μικρότερο) και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Γιατί οι Έλληνες είμαστε τεμπέληδες;

2. Έχετε δει τους μισθούς των εκπαιδευτικών; Πληρωνόμαστε λιγότερο από τους οδηγούς λεωφορείων, λιγότερο από ορισμένες καθαρίστριες σε οργανισμούς και Υπουργεία. Αυτό θέλετε για τον εκπαιδευτικό που μαθαίνει τα παιδιά μας γράμματα; Ξέρετε ότι οι μισθοί των εκπαιδευτικών στην Ευρώπη είναι 2 με 2.5 φορές υψηλότεροι;

3. Κάνουμε πολλές διακοπές... Ε, μα τι πρέπει να γίνει; Μήπως να φέρνουμε τα παιδιά και το καλοκαίρι και τα Χριστούγεννα για μάθημα; Η διαδικασία μάθησης είναι επίπονη, τόσο για τον μαθητή όσο και για τον καθηγητή. Χωρίς αυτές τις παύσεις θα κατέρρεαν και οι δύο. Σε όλες τις χώρες του κόσμου τις ίδιες διακοπές έχουν...

4. Μια από τις κύριες πηγές δυσαρέσκειας προς τον κλάδο είναι (ας μη γελιόμαστε) η ύπαρξη της μονιμότητας. Αυτό πράγματι αποτελεί και το κυριότερο “πλεονέκτημα” της δουλειάς μας. Δυστυχώς, πολλοί συνάνθρωποί μας, επειδή δεν έχουν τα ίδια εργασιακά δικαιώματα (ας είναι καλά ο νεοφιλελευθερισμός) το βλέπουν αυτό αρνητικά. Όμως, ας μην ξεχνάμε τι πέρασε ένας εκπαιδευτικός για να κερδίσει την περιβόητη μονιμότητα. Συνεχείς εξετάσεις επί 4-5 χρόνια μέσα σε Λύκειο, Πανελλαδικές, Πανεπιστήμιο. Μετά πάλι εξετάσεις στον ΑΣΕΠ. Και όποιος καταφέρει να διοριστεί πρέπει για κάποια χρόνια να κάνει το γυρολόγο σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Φτάνεις τα 40 και αν είσαι τυχερός έχεις κατασταλάξει...

Που καταλήγουμε; Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί πληρώνονται πολύ λιγότερο από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους (ούτε τα μισά), δουλεύουν υπό πολύ πιο αντίξοες συνθήκες (τάξεις με διπλάσιο αριθμό παιδιών από ότι στην Ευρώπη, σχολεία άθλια κ.λ.π.) και έχουν και να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα πολλές φορές από την ίδια την κοινωνία.

Τελικά πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στην πολιτεία! Κατάφεραν να βρουν τους τέλειους αποδιοπομπαίους τράγους για τη δική τους ανικανότητα και αδιαφορία. Κανείς δε μιλάει για την έλλειψη χρηματοδότησης στην Παιδεία. Κανείς δε μιλάει για την κομματικοποίηση της Παιδείας ειδικά στις θέσεις των ανώτερων στελεχών. Όλοι όμως έχουν κάτι να πούνε για την ανικανότητά των εκπαιδευτικών...

http://paideia-gr.blogspot.com/2009/03/blog-post_9425.html