Του Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay).
- "Δεν μπορώ" του είπα. "Δεν μπορώ!"- "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός.- "Ναι. Πολύ θα ήθελα να να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!"Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε: "Να σου πω μια μια ιστορία..."Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται: ..
Όταν ήμουν μικρός μου ...
η συνέχεια στο
.jpg)
