Του Στέλιου ΠαπαθεμελήΠροέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης
Η «ανεξάρτητη» εμπειρογνώμων του ΟΗΕ, Αφροαμερικανίδα Γκέϊ Μακ Ντάγκλας, γνωστή από την προ εξαμήνου επίσκεψή της στη χώρα μας, όπου δεν έκρυβε τις ανομολόγητες προθέσεις της, κατέθεσε την περιβόητη έκθεσή της.
Η έκθεση της κυρίας συνιστά λίβελλο εναντίον της Ελλάδος. Αποδέχεται άκριτα, αλλά... προφανώς ενσυνείδητα, τους ανερμάτιστους ισχυρισμούς Σκοπίων και Τουρκίας για την ύπαρξη εδώ σκοπιανής – φυσικά χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο – και «τουρκικής» μειονότητας.
Η εμπειρογνώμων, ή είναι αγράμματη, ή βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Το διεθνές δίκαιο το οποίο οφείλει να γνωρίζει απέξω κι ανακατωτά ορίζει, ότι μειονότητα σε μια χώρα υπάρχει όταν αυτή αναγνωρίζεται από διεθνείς συνθήκες, ή από διμερείς διακρατικές συμβάσεις, ή τέλος οίκοθεν από το κράτος στο οποίο εγκαταβιοί. Πάσα άλλη εκδοχή είναι χαλκευμένο προπαγανδιστικό επινόημα το οποίο όταν μιλούμε για τα Βαλκάνια θέτει σε αμφισβήτηση την ασφάλεια και τη σταθερότητα από τις οποίες έχουν απόλυτη ανάγκη οι λαοί της περιοχής .
Στην χώρα μας ουδείς κωλύεται να δηλώσει ό,τι αισθάνεται. Ούτως ή άλλως κατά την πασίγνωστη ρήση του μακαρίτη Τσαρούχη «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Εκ του ότι όμως είσαι ελεύθερος να αυτοπροσδιορίζεσαι δεν σημαίνει ότι συγκροτείς μειονότητα, εφόσον δεν συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις που γενεσιουργούν μία μειονότητα. Αν φαντάζεσαι ότι είσαι Εσκιμώος και το δηλώσεις αυτοπροσδιορίζεσαι, αλλά από μόνοι τους πολλοί Εσκιμώοι μαζί δεν συνιστούν μειονότητα με τη διεθνοδικαιϊκή έννοια του όρου. Πολλού γε και δή όταν οι ισχυρισμοί αντανακλούν αλυτρωτικές στρατηγικές (Σκόπια) ή άλλες διεκδικητικές μεταλλάξεις (Τουρκία).
Το άρθρο 45 της Συνθήκης της Λωζάννης ορίζει ότι τα δικαιώματα που έχουν οι μη μουσουλμανικές μειονότητες που ζουν στην Τουρκία (άρθρα 37 – 44) «αναγνωρίζονται υπό της Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας». Ήταν απαίτηση της Τουρκίας στη Λωζάνη η διατύπωση «μουσουλμανικές μειονότητες», αντί τουρκική μειονότητα γιατί τότε η Άγκυρα φοβόταν τους Κούρδους και δεν ήθελε αναφορά σε εθνικές μειονότητες .
Και η μεν Τουρκία δεν σεβάσθηκε κανένα δικαίωμα και προχώρησε στις εθνοκαθάρσεις των Σεπτεμβριανών στην Κωνσταντινούπολη το 1955 και της Ίμβρου και Τενέδου το 1964 -74. Εμείς φυσικά τηρούμε ευλαβώς τις υποχρεώσεις απέναντι των «μουσουλμανικών μειονοτήτων» της Ελληνικής Θράκης, Τουρκοφώνων, Πομάκων και Ρομά. Αν κάπου παραβιάζουμε τη Συνθήκη η παραβίαση είναι εις βάρος μας όπως π.χ. αντί να διδάσκουμε στους Πομάκους (σ)τη μητρική τους γλώσσα, όπως ορίζει η Συνθήκη, τους διδάσκουμε (σ)τη γλώσσα της …μητρυιάς τους, της Τουρκίας! Και επιμένουμε!
Η Μακ Ντάγκλας παρεξήγησε εντελώς το ρόλο της. Ήρθε στην Ελλάδα για να διερευνήσει τις συνθήκες ζωής των Ρομά. Έχασε το δρόμο και πήγε Θράκη – Φλώρινα. Και εκεί τερατούργησε από κοινού με τους εντός των τειχών πράκτορες του ανθελληνισμού το μεινοτικό παραμύθι . Αυτό απούσης και πάλι της Ελλάδος.
Ένα σοβαρό κράτος, εάν και οψέποτε γίνουμε, αυτές τις αθλιότητες τις προλαμβάνει εν τη γενέσει τους. Π.χ. η Τουρκία που είναι μεν «κράτος – συμμορία», αλλά σοβαρό κράτος, έκοψε εξ αρχής τον βήχα της Αφροαμερικάνας. Συγκεκριμένα το 2007 κατά την ανανέωση της θητείας της στον ΟΗΕ έκανε χρήση του προβλεπόμενου δικαιώματος κάθε χώρας να επιβάλει ρήτρα. Κατά την δεκτή γενόμενη ρήτρα της Τουρκίας η εντεταλμένη του ΟΗΕ δικαιούται να επισκέπτεται στην Τουρκία μόνο περιοχές, όπου υπάρχουν μειονότητες ανεγνωρισμένες από το τουρκικό Σύνταγμα. Δηλαδή δεν μπορεί η κυρία να πάει π.χ. στην Ανατολία να επισκεφθεί τα 25 εκατομμύρια Κούρδων, ούτε στον Πόντο να δει τις εκατοντάδες χιλιάδες των βιαίως εξισλαμισθέντων Ποντίων.
Μπερδεμένοι Αμερικάνοι αξιωματούχοι, διπλωμάτες κ.λ.π. δημιουργούν και συντηρούν κατά σύστημα τεχνητά μειονοτικά ζητήματα στη χώρα μας για να μπορούν μέσω αυτών να μας πιέζουν κατά περίπτωση. Το αμερικανικό Προξενείο Θεσσαλονίκης χρησιμοποιείται κατά καιρούς για την προώθηση ανάλογων μεθοδεύσεων που εκπορεύονται απ΄τους μισέλληνες του Στέϊτ Ντιπάρτμεν.
Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί καλοί Αμερικανοί που ξεπλένουν το όνειδος της κακής πολιτικής των κυβερνήσεών τους. Έξοχη περίπτωση αυτή του καθηγητή του Μπέρκλεϋ Stephen Miller που απεστόμωσε με αδιάσειστα επιστημονικά τεκμήρια στο τεύχος της 22/1/09 του περιοδικού Archeology τον φιλοσκοπιανό συναδελφό του Brunwasser.
Γράφει σ’ ένα σημείο του κειμένου του όπου κονιορτοποιεί τα φιλοσκοπιανά επιχειρήματα: «Ο προπάππος του Μ. Αλεξάνδρου , Αλέξανδρος ο Α’ ήταν διαπιστευμένος ως Έλληνας στη Ολυμπία, όπως γράφτηκε από τον πατέρα της Ιστορίας Ηρόδοτο. « Τυγχάνει να γνωρίζω πως οι πρόγονοι του Αλεξάνδρου είναι Έλληνες. Ο πατέρας του Αλεξάνδρου, ο Φίλιππος κέρδισε διάφορους ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και στους Δελφούς (Πλούταρχος) στα δύο πιο Ελληνικά ιερά της αρχαίας Ελλάδος, όπου οι μη Έλληνες δεν επιτρέπονταν να συμμετέχουν. Αν λοιπόν ο Φίλιππος ήταν Έλληνας ο γιος του δεν ήταν Έλληνας;».
Ας απαντήσει ο Γκρουέφσκυ και η Ντάγκλας.
