ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ
To φυσικό αέριο θα μας απασχολήσει χωρίς αμφιβολία μέχρις ότου μετά από κάποιου είδους συμφωνία θα επέλθει εξίσωση των τιμολογίων μεταξύ νοτίου και βορείου Ελλάδος. Είναι ασφαλώς εξοργιστικό αυτό που έγινε με όποιον τρόπο έγινε και ακόμα πιο εξοργιστικό είναι ότι, το κράτος με τον εκπρόσωπο ή τους εκπροσώπους του έβαλε τις υπογραφές σε δύο διαφορετικές συμφωνίες χωρίς να ξέρει «η δεξιά, τι εποίησεν η αριστερά». Η οργή κορυφώνεται βέβαια, αφού δεν βγαίνει ούτε ένας αρμόδιος και υπεύθυνος, να πεί κάτι, ή εστω να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για αυτό το παγκοσμίως μοναδικό μπάχαλο και την ζημιά που συνεπάγεται. Εδώ ίσως θα πρέπει να προστεθεί ότι, το φυσικό αέριο έφθασε στην Ελλάδα πρίν από την Νέα Δημοκρατία και γι’αυτό η απορία για ποιόν λόγο η Ν.Δ. δεν αποκαλύπτει πρόσωπα και πράγματα. ώστε στο μέλλον να μην ...έχει να αντιμετωπίσει και μομφές στο θέμα του φυσικού αερίου
ΤΙ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ
============= =============================
Στην Ευρώπη
--------------------
Το φυσικό αέριο έφθασε στην Ευρώπη το 1963 μαζί με το Rohrembargo που ασκήθηκε από την Αμερική στην τότε υπο κατοχήν Δυτική Γερμανία, προκειμένου για την εγκατάσταση των δικτύων από τα σύνορα της Σοβιετικής Ενώσεως και σε όλην την Ευρώπη να μην χρησιμοποιηθούν οι σωλήνες, που είχε ετοιμάσει η γνωστή Mannesman, αλλά οι Αμερικανοί. Παράλληλα με την κατασκευή των δικτύων ζητήθηκε από την Σοβιετική Ένωση και το know how, ή και η πιο ασήμαντη προδιαγραφή, απαραίτητα για την σοβαρότητα του έργου, το οποίο τότε στην προβλεπόμενη έκ-ταση ήταν κάτι τελείως καινούργιο.
Το ίδιο έτος στο Αννόβερο συνεκλήθη διεθνές συνέδριο, όπου οι Ρώσοι Μηχανικοί παρουσίασαν όχι μόνο τις προδιαγραφές τους, αλλά και κάθε είδους εμπειρίες, μερικές των οποίων στο τέλος θα δούμε, ότι ήταν και εξακολουθούν και σήμερα να είναι συνταρακτικές.
Στην Ελλάδα
-------------------
Την εμφάνισή του κάνει το φυσικό αέριο στην χώρα μας επι κυβερνήσεως Σημίτη. Την δεκαετία του 1980 έχει φθάσει στην Θεσσαλονίκη και το υποδέχεται ο τότε Δήμαρχος Ντίνος Κοσμόπουλος συνυπογράφοντας με τον τότε ΥΠΕΧΩΔΕ Κ.Λαλιώτη. Οι Θεσσαλονικείς πληροφορούνται χονδρικά ότι, ο κεντρικός αγωγός θα διέλθει από την παλιά παραλία και μέσω της νέας παραλίας θα συνεχίσει κατ’αρχήν προς την Καλαμαριά και αργότερα προς την Χαλκιδική. Πληροφορούνται επίσης ότι, οι εργασίες της εγκαταστάσεως του φυσικού αερίου απαγορεύεται να επιβλέπονται από ελληνικές τεχνικές υπηρεσίες ακόμα και αν στον δρόμο τους αποκα-λύπτονται αρχαιότητες. Σε αντιστάθμισμα υποχρεώνονται όσες ελληνικές τεχνικές εταιρείες κάνουν εγκατάσταση να αναγράφουν κάποια ευρωπαϊκή κατασκευαστική εταιρεία στις πινακίδες τους σε ένδειξη ότι τους συμβουλεύει κάποιος έμπειρος κατασκευαστής (αναγνωρισμένος ναι ή όχι; Υπαρκτός ανύπαρκτος; Άγνωστον). Τον καιρό εκείνο δεν υπάρχουν – ούτε και μέχρι σήμερα – τεχνικές προδιαγραφές, την με ευλάβεια εφαρμογή των οποίων συνέστησαν οι Ρώσοι Μηχανικοί στους Ευρωπαίους συναδέλφους 20 χρόνια πριν.
Τον καιρό εκείνο η Θεσσαλονίκη έχανε την μοναδική ευκαιρία να απόκτήσει την υποθαλάσσια αρτηρία, καθώς η τότε κυβέρνηση έκανε ΤΟ ΠΑΝ για να την ακυρώσει, μολονότι σαν λύση πρόσφερε ό,τι σήμερα θα μπορούσε να κάνει το κέντρο της Θεσσαλονίκης να αναπνεύσει. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι, με την ακύρωση σταματούσε και κάθε άλλη πρόβλεψη αναλόγου έργου, γιατί μόλις η πρώτη λύση πέρασε στην ιστορία, άρχισε να «ψήνεται» η δεύτερη, ιδιαίτερα επικερδής για τους ημετέρους, που ροκάνισαν αρκετά δις δραχμές σε αντίθεση με τους προηγουμένους, οι οποίοι την μελέτη τους προσέφεραν δωρεάν στους συμπολίτες τους. 40 διακεκριμένοι μηχανικοί περισσοτέρων ειδικοτήτων, η μελέτη και η προσπάθεια των οποίων εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί αδιαμφισβήτητα την πλέον δόκιμη λύση για την συμπρωτεύουσα.
Τα σχετικά με την υποθαλάσσια αρτηρία αφορούν στο φυσικό αέριο ΜΟΝΟ ως προς την παντελώς επιπόλαια επιλογή οδεύσεως του πρώτου σχεδόν δίπλα στην υποθαλάσσια όδευση της δευτέρας. Γιατί αν δεν πρόκειται για επιπολαιότητα, τότε είναι είτε εσκεμμένη παράβλεψη του θέματος που εξυπηρετεί απαράδεκτους και άκρως επικίνδυνους κατασκευαστικούς ακροβατισμούς, είτε είναι παντελής άγνοια των θεμάτων της Θεσσαλονίκης, που για τον τότε ΥΠΕΧΩΔΕ και τους τεχνικούς του συμβούλους μπορεί να θεωρείται ευνόητη, αλλά ΟΧΙ και για τον Δήμαρχο της πόλης, που έζησε όλη την περιπέτεια και την διαδικασία για να φθάσει η τότε μελέτη στην φάση της οριστικής μελέτης, δηλαδή ένα βήμα πριν από την δημοπράτηση.
Κρύβει κινδύνους το φυσικό αέριο;
--------------------------------------------------
Εδώ γίνεται η πρώτη αναφορά στους κινδύνους, που κρύβει η μεταφορά του φυσικού αερίου, όταν μάλιστα δεν τηρούνται οι απαραίτητες τεχνικές προδιαγραφές. Στην προκειμένη περίπτωση και ειδικά κατά μήκος της παλιάς παραλίας της Θεσσαλονίκης τα δεδομένα για μία τέτοια εγκατάσταση είναι αρνητικά, καθώς τα μπλόκια που την στηρίζουν υπάρχουν από την τουρκοκρατία και καθώς είναι θεμελιωμένα οικεί και ως έτυχεν και ως εκ τούτου δεν εγγυώνται ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ την ευστάθεια του κεντρικού αγωγού μαζί και με την ευστάθεια της παλιάς παραλίας, που σήμερα κυκλοφοριακά είναι φορτωμένη περισσότερο από κάθε προηγούμενη περίοδο. Τούτο σημαίνει ότι, ο επίσης «με τα ποδάρια» θεμελιωμένος κεν-τρικός αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου υπο πίεσιν πίσω από τα παλιά μπλόκια στο βάθος μίας υποτυπώδους λιθορριπής μέσα από την οποία διέρχονται τα καβούρια, κάθε άλλο από αντοχή σε ρηγματώσεις λόγω υποχωρήσεων εγγυάται και ως εκ τούτου και τον αποκλεισμό από διαρροή φυσικού αερίου, ανάφλεξη και έκρηξη όπως πριν από μερικά χρόνια είδαμε στην ελληνική ΤιΒι για παρεμφερή περίπτωση στην Σεούλ, όπου ο υπόγειος αγωγός δίπλα στην θάλασσα ανεφλέγη σε μήκος 2 χιλιομέτρων, σηκώνοντας φλόγα ύψους 40 μέτρων, μέχρις ότου έσβυσε όταν πλέον άδειασαν τα αποθέματα. Γιατί κάθε ασφαλιστική βαλβίδα αν-τέχει όχι περισσότερο από 10 λεπτά στην θερμοκρασία της αναφλέξεως του φυσικού αερίου. Μετά λυώνει.
Σε μία τέτοια άκρως επικίνδυνη περίπτωση, αλλά και πολύ εύκολα να συμβεί, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι, η γειτονική όδευση μιάς υποθαλάσσιας αρτηρίας θα υποστεί κάτι αναλογο με το γνωστό επεισόδιο του υποβρυχίου Κούρσκ στην βόρεια θάλασσα. Παράλληλα και μέχρις ότου σταματήσει η ροή και η διαροή τους φυσικού αερίου κατά μήκος της παλιάς παραλίας, η φλόγα θα γειτνιάσει ή και θα μεταδοθεί στις πρώτες στην σειρά και διάταξη παραλιακές πολυκατοικίες.
Και δια του λόγου τα ασφαλές αναφέρονται πρώτα οι αστοχίες της κατασκευάστριας εταιρείας, όπου μετά από τις πρώτες «ρίψεις» των σωληνώσεων στις εκσκαφές πίσω από τα ασταθή μπλόκια, διαπιστώθηκαν μετά από τις επιχωματώσεις υποχωρήσεις και μετατροπή των ευθυγράμμων σωλήνων σε τοξοειδείς με καταστροφή των μεταξύ τους συνδέσεων. Τούτο δεν υποχρέωσε μόνο στην εξόρυξή τους και την τοποθέτηση νέων σωλήνων μεταφοράς φυσικού αερίου, αλλά και σε ένα εκτεταμένο και ιδιαίτερα δαπανηρό και απρόβλεπτο χωματουργικό έργο εξ-ασφαλίσεως της ευσταθείας της Λεωφόρου Νίκης, η οποία, μετά τα περιστατικά των «βάλε - βγάλε» σωληνώσεων, άρχισε να φεύγει μαζί με τα μπλόκια προς τον Θερμαϊκό. Οι έχοντες ελάχιστες γνώσεις σίγουρα θα προβληματίζονταν όταν έξω από το κτίριο του Ερυθρού Σταυρού στο λιμάνι αντίκρυζαν όρθιους τους λυγισμένους και παραμορφωμένους σωλήνες, που είχαν εξορυχθεί και αντικατασταθεί με νέους.
Στην συνέχεια αναφέρονται τα λόγια δύο Ρωσων τουριστών στην Θεσσαλονίκη, οι οποίοι ήταν συμπτωματικώς Μηχανικοί από την Gasprom και όταν αντίκρυσαν την προχειρότητα, με την οποία η αθηναϊκή εταιρεία τοποθετούσε τους σωλήνες πίσω από τα μπλόκια της παλιάς παραλίας είπαν ότι «αυτό θα εκδικηθεί».
Και μερικά χρόνια μετά εκδικήθηκε στην θέση όπου κάνει τόξο η παλιά παραλία κοντά στον Λευκό Πύργο, εκεί όπου λίγο έλειψε να φύγουν τα μπλόκια στην θάλασσα και η τελευταία να φθάσει μέχρι τα θεμέλια των πολυκατοικιών, αχρηστεύοντας έτσι και την παραλιακή Λεωφόρο. Ακολούθησε η εκταμίευση μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών από τον δημόσιο κορβανά για την αποκατάσταση της ιστορίας αυτής, αλλά η επιλογή της τεχνικής λύσεως με την σταθεροποίηση των χωμάτων πίσω από τα μπλόκια με σιμεντενέσεις, στην ανεξέλεγκτη έκταση που κατέλαβαν υπογείως έχουν επηρεάσει την δίαιτα των υπογείων υδάτων, τα οποία με αυτήν την υπόγεια διαφοροποίηση των συνθηκών ροής και ασκουμένων πιέσεων στα θεμέλια των παραθαλασσίων πολυκατοικιών προκάλεσαν διαφορικές καθιζήσεις, για τις οποίες έγινε αναφορά στον ημερήσιο τύπο της Θεσσαλονίκης.
Η ενότητα αυτή είναι ίσως η πλέον χαρακτηριστική για την ελληνική αν-τίληψη περι εγκαταστάσεως και χρήσεως του φυσικού αερίου, γιατί συνδυάζεται με την ασφάλεια έργων κοινής ωφελείας και συνάμα αποδεικ-νύει ότι, το θέμα αυτό βρίσκεται σε διαχειριστές που δεν το έχουν μελετήσει ή τους οποίους κανένας δεν τους έχει ενημερώσει.
Στην Ελλάδα και με περισσότερες λεπτομέρειες
---------------------------------------------------------------------
Η μεταφορά του φυσικού αερίου σε κάθε χρήστη προϋποθέτει φυσικά εγκατάσταση σωληνώσεων, που ξεκινούν από την κάποια κεντρική αρτηρία και διακλαδώνονται προς κάθε καταναλωτή, προσεγγίζοντάς τον κατά κανόνα υπογείως και μέσω μετρητού και διακλαδωτού τοποθετουμένου στην είσοδο του κτίσματος εις κοινήν θέαν και απολύτως προπελάσιμοι, γιατί δεν επιτρέπεται δια λόγους ασφαλείας να βρίσκονται αυτά τα κιβώτια σε κάποιον εσωτερικό χώρο. Στην προσέγγιση αυτή περιλαμβάνεται και η διέλευση των σωληνώσεων κάτω από την άσφαλτο των οδοστρωμάτων.
Για το είδος αυτό της παροχής του φυσικού αερίου δεν υπήρξαν ποτέ προδιαγραφές προς εφαρμογήν. Το χειρότερο όμως και πλέον επιλήψιμο είναι ότι, όταν χρειάσθηκε να απαντήσει η τοπογραφική υπηρεσία για το αν υπάρχουν χαρτογραφημένες υπόγειες διελεύσεις εγκαταστάσεων κοινής ωφελείας, δεν υπήρξε απάντησις, καθώς μαζί με τους υπαλλήλους, που με την αλλαγή της κυβερνήσεως και τον «ερχομό του λαού στην εξουσία» μετατέθηκαν, χάθηκαν και οι διάφοροι χάρτες, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την νέα υπόγεια επέμβαση στην υποδομή της Θεσσαλονίκης χωρίς επικαλύψεις, καταστροφές κ.λ.π. με άλλες εγκαταστάσεις, όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ,ΟΥΘ Ο.Αποχετεύσεων . Και μετά από μία αποφαση για την δημιουργία ενός νέου Ο.Κ.Ω.,που το μόνο που θα έπρεπε να κάνει, θα ήταν να χαρτογραφήσει της σημερινή υποδομή της Θεσσαλονίκης, δηλώθηκε όπως αναμένονταν, πλήρης αδυναμία για την εκπλήρωση αυτή και έτσι η κατασκευή του δικτύου μεταφοράς φυσικού αερίου στην Θεσσαλονίκη αφέθηκε κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού.
Η συνήθης πρακτική που εφαρμόζεται κατά την σύνδεση του χρήστη με το βασικό δίκτυο είναι η διάνοιξη αύλακος κάθετης προς τον άξονα του δρόμου στο πάχος των ασφαλτικών, η συνέχεια στο πεζοδρόμιο κάτω από πλάκες πεζοδρομίου που άλλοτε είναι σταθερές και άλλοτε κουνιούνται και χωρίς τον βαρδάρη της Θεσσαλονίκης και τέλος η διάνοιξη οπών χωρίς να γνωρίζει το εκάστοτε αλλοδαπό συνεργείο, αν με αυτές θίγεται ή όχι η φέρουσα κατασκευή του κτίσματος. Ο χρόνος θα δείξει περισσότερα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι, με την μεταφορά στους χρήστες καταστρέφονται όλα τα ασφαλτικά που μέσα στα τελευταία 50 χρόνια πλήρωσε για να γίνουν ο ελληνικός λαός, ο οποίος σήμερα καλείται να ξαναπληρώσει για να ξαναγίνουν λεία και χωρίς «λόξυγγες» τα οδοτρώματά μας.
Εκείνο όμως, που μέχρι σήμερα του Θεού των Ελλήνων προστάτου και βοηθούντος δεν ξέρει ακόμα ο ελληνικός λαός, είναι ότι, κάθε κυκλο-φορία φυσικού αερίου μέσα στις κατοικίες του ισοδυναμεί με βόμβα ισχύος πολλαπλασίας των διαφόρων γκαζακιών, που γνωρίζει τελευταία από τις δυνάμεις κρούσεως των αντιεξουσιαστών, αντικρατιστών κ.λ.π., που πριν από μερικές δεκαετίες δεν είχαν βαπτισθεί από τα τότε ΜΜΕ, γιατί ο λαός θα τους ήξερε και τους αποκαλούσε αλήτες. Έτσι, και μέχρι στιγμής είχαμε την εμπειρία από διαρροή που έσβησε μετά από αρκετή ώρα και αφού χρειάσθηκε να σκεπασθεί με μερικά καρότσια από άμμο. Περισσότερη ζημιά θα μπορούσε να είχε συμβεί πρόσφατα στην βιομηχανική περιοχή της Θεσσαλονίκης, όπου και εκεί απεσοβήθη. Αλλά το πόσο εύκολα μπορούν να προκύψουν εφιαλτικές καταστάσεις, δείχνουν απλές περιπτώσεις, οι οποίες και λόγω ελλείψεως προδια-γραφών δεν προβλέπονται, αλλά γίνονται. Όπως για παράδειγμα η άμεση ανάγκη καθαρισμού αποχετεύσεως, που βούλωσε και για την δουλειά αυτή το κατά κανόνα αλλοδαπό συνεργείο, εκεί που σκάβει στο πεζοδρόμιο χτυπάει και των αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου. Αυτός ανοίγει και επιτρέπει την υπο πίεση εκτόνωση του μεταφερομένου αερίου. Αν δεν φυσάει, το αέριο λόγω ειδικού βάρους κάθεται και μετά από λίγο κάποιος περαστικός, που πετάει εκεί την γόπα του, βάζει φωτιά με έκρηξη ή χωρίς.
Απορίας άξιον τυγχάνει το πώς οι αντιεξουσιαστές δεν σκέφθηκαν να ανατινάξουν με τα γκαζάκια τους τα προεξέχοντα των οικοδομικών γραμμών κιβώτια συνδέσεων και διακλαδωτήρων. Άξιον απορίας τυγχάνει ακόμα, πώς δεν το σκέφθηκαν ακόμα και οι εκ των πολιτικών της Ελλάδος φωστήρες της γνώσεως και της εξειδικεύσεως.
Βασική γνώση και εμπειρία
----------------------------------------
‘Απειρα είναι τα περιστατικά που κατά καιρούς πληροφορούνται και οι Έλληνες. Περιστατικά όπου ολόκληρες πολυκατοικίες γίνονται προς στιγμήν . . . ψηλότερες, καθώς κάποια κυρία, που έψηνε τον καφέ της, ξέχασε ανοικτό τον διακόπτη, επειδή την έπιασε κάποια φίλη της στο λακριντί και το μεσημέρι ανοίγοντας στον γαμπρό της, που ήρθε για το μεσημεριανό, αλλά μπαίνοντας κρατούσε στο χέρι και το αναμμένο τσιγάρο, έγιναν πεθερά και γαμπρός αγγελούδια μαζί με όσους άλλους την ώρα εκείνη φιλοξενούσε η πολυκατοικία.
Σήμερα, περισσότερα από 10 χρόνια από τότε, που μας ήλθε το φυσικό αέριο, δεν διαθέτουμε προδιαγραφές. Τα γραφεία Πολεοδομίας δεν έχουν σχετικό μηχανολογικό γραφείο, το οποίο πριν παραδοθεί η οικοδομή σε κοινή χρήση, ελέγχει επι τόπου, όπως σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., την ασφαλή λειτουργία της εγκαταστάσεως του φυσικού αερίου.
Θα μπορούσε βέβαια να λείπει κάθε τεχνική προδιαγραφή, αν ο κόσμος ήξερε όσα μας είπαν το 1963 στο Αννόβερο οι Ρώσοι Μηχανικοί από τις δικές τους εμπειρίες. Ήταν η τελευταία ομιλία στην στρογγυλή τράπεζα πριν από την λήξη του συνεδρίου, κατά την οποία οι Ρώσοι προς τιμήν τους αποκάλυψαν την μεγαλύτερη ζημιά από το φυσικό αέριο που συνέβη κατά την διάρκεια της σταλινικής Ρωσίας.
Σε μία κοιλάδα στα Ουράλια με πληθυσμό γύρω στις 100.000 ανθρώπους περνούσε στο χαμηλότερό της σημείο ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου, που έρχονταν από την Σιβηρία καί έφθανε μέχρι την Μόσχα. Το τοπίο χειμωνιάτικο με παγωμένες πλαγιές και ομίχλη, δηλαδή ταχύτης ανέμου ανύπαρκτη. Από καθίζηση έχει ρηγματωθεί ο αγωγός και εκβάλλει χιλιάδες κυβικά μετρα φυσικού αερίου, το οποίο λόγω βάρους κάθεται και την ώρα του ύπνου δηλητηριάζει θανάσιμα όσους το αναπνέουν. Συνεργείο να προβεί σε επισκευή δεν υπάρχει διαθέσιμο. Η Ρωσία τον καιρό εκείνο έχει επιστρατεύσει τους πάντες για τον Β’Π.Π.. Και το πρωϊ. Πριν ακόμα ροδίσει, περνάει από δίπλα ο υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος. Υπήρξε αρκετή μία και μόνη σπίθα από την ατμομηχανή για να πυροδοτηθεί η έκρηξη και η καταστροφή. Πέθαναν ή σκοτώθηκαν και οι 100.000 κάτοικοι της κοιλάδας. Και τίποτε από ό,τι υπήρχε εκεί, δεν έμεινε όρθιο.
Η συζήτηση στην στρογγυλή τράπεζα των Ρώσων Μηχανικών μετά από αυτήν την αφήγηση έληξε με την φράση
ΠΡΟΣΟΧΗ κ.κ. ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ! ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΟΤΑΝ ΕΚΡΗΓΝΥΤΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ !
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
=========
Δεν μπορεί φυσικά να ζητήσει κανείς από τον κ. Λαλιώτη και τον κ. Κοσμόπουλο να είχαν την γνώση που είχαν μεταδώσει στην Ευρώπη οι Ρώσοι ειδικοί. Θα μπορούσαν όμως να είχαν κάποιους ειδικούς συμβούλους, που θα τους «άνοιγαν τα μάτια» κάτω από το δεδομένο ότι, η χώρα μας δέν διαθέτει την ευρωπαϊκή υποδομή για να δεχθεί χωρίς κινδύνους και έξοδα την εγκατάσταση φυσικού αερίου.
Το λιγότερο όμως έως ελάχιστο που θα μπορούσαν και έπρεπε να γνωρίζουν με προηγούμενο την επιτυχημένη κατασκευή και λειτουργία του υδροελεκτρικού φράγματος του Θησαυρού στην παραμεθόριο της Δράμας, αλλά και την ανάπτυξη από χωριό σε κωμόπολη της Χρυσαυγής στην Κοζάνη με κατοίκους που έμεναν στην Καρδία της Κοζάνης, αλλά αργότερα την εγκατέλειψαν λόγω επεκτάσεως των λιγνητορυχείων στον χώρο αυτό, παραμένοντας όμως συνάμα πιστοί στην γενέτειρά τους, αν-τί να ακολουθήσουν τον δρόμο της ξενητειάς, όπως σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της παραμεθορίου της χώρας μας προς Βορράν, ότι πολύ πιο μικρή ζημία θα επέφερε στην χώρα μας η σημερινή πρακτική της εγκαταστάσεως του φυσικού αερίου από την δημιουργία 6-8 θερμοηλεκτρικών σταθμών κατά μήκος της παραμεθορίου μας με θετική όχι μόνο την οικονομική διαφορά αλλά αποθετικά και με την δημιουργία κέντρων έλξεως προς επαναπατρισμόν των Ελλήνων, που ακόμα θυμούνται την πατρίδα τους και πολύ θα ήθελαν να επιστρέψουν και να ζούν εκεί, ταγμένοι στην φρούρηση των συνόρων μας που σήμερα λόγω ανυπαρξίας Ελλήνων και στρατού είναι διάτρητα.
Θα έπρεπε να αποφασισθεί η όδευση του κεντρικού αγωγού παράλληλη με τα προς Βορράν σύνορά μας και με την παρεχόμενη προς κάθε γείτονα καταναλωτή, Αλβανό, Σκοπιανό, Σέρβο κ.λ.π. εύκολη σύνδεση. Θα έπρεπε δε να γίνουν και οι σχετικές εγκαταστάσεις μεταφοράς ηλεκτρικής – και μόνης - ενεργείας, ασφαλώς φθηνότερης της σημερινής, ώστε σήμερα να μην συζητάμε για τιμολογιακές συμφωνίες βόρειες και νότιες, αλλά για μία Ελλάδα, που η Αθήνα συνήθως την αγνοεί, αλλά αυτή ξέρει να αναπτύσσεται, όταν αυτοί που την κυβερνούν σκέφτονται ελληνικά.
ΠΕΛΙΑΣ
To φυσικό αέριο θα μας απασχολήσει χωρίς αμφιβολία μέχρις ότου μετά από κάποιου είδους συμφωνία θα επέλθει εξίσωση των τιμολογίων μεταξύ νοτίου και βορείου Ελλάδος. Είναι ασφαλώς εξοργιστικό αυτό που έγινε με όποιον τρόπο έγινε και ακόμα πιο εξοργιστικό είναι ότι, το κράτος με τον εκπρόσωπο ή τους εκπροσώπους του έβαλε τις υπογραφές σε δύο διαφορετικές συμφωνίες χωρίς να ξέρει «η δεξιά, τι εποίησεν η αριστερά». Η οργή κορυφώνεται βέβαια, αφού δεν βγαίνει ούτε ένας αρμόδιος και υπεύθυνος, να πεί κάτι, ή εστω να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για αυτό το παγκοσμίως μοναδικό μπάχαλο και την ζημιά που συνεπάγεται. Εδώ ίσως θα πρέπει να προστεθεί ότι, το φυσικό αέριο έφθασε στην Ελλάδα πρίν από την Νέα Δημοκρατία και γι’αυτό η απορία για ποιόν λόγο η Ν.Δ. δεν αποκαλύπτει πρόσωπα και πράγματα. ώστε στο μέλλον να μην ...έχει να αντιμετωπίσει και μομφές στο θέμα του φυσικού αερίου
ΤΙ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ
============= =============================
Στην Ευρώπη
--------------------
Το φυσικό αέριο έφθασε στην Ευρώπη το 1963 μαζί με το Rohrembargo που ασκήθηκε από την Αμερική στην τότε υπο κατοχήν Δυτική Γερμανία, προκειμένου για την εγκατάσταση των δικτύων από τα σύνορα της Σοβιετικής Ενώσεως και σε όλην την Ευρώπη να μην χρησιμοποιηθούν οι σωλήνες, που είχε ετοιμάσει η γνωστή Mannesman, αλλά οι Αμερικανοί. Παράλληλα με την κατασκευή των δικτύων ζητήθηκε από την Σοβιετική Ένωση και το know how, ή και η πιο ασήμαντη προδιαγραφή, απαραίτητα για την σοβαρότητα του έργου, το οποίο τότε στην προβλεπόμενη έκ-ταση ήταν κάτι τελείως καινούργιο.
Το ίδιο έτος στο Αννόβερο συνεκλήθη διεθνές συνέδριο, όπου οι Ρώσοι Μηχανικοί παρουσίασαν όχι μόνο τις προδιαγραφές τους, αλλά και κάθε είδους εμπειρίες, μερικές των οποίων στο τέλος θα δούμε, ότι ήταν και εξακολουθούν και σήμερα να είναι συνταρακτικές.
Στην Ελλάδα
-------------------
Την εμφάνισή του κάνει το φυσικό αέριο στην χώρα μας επι κυβερνήσεως Σημίτη. Την δεκαετία του 1980 έχει φθάσει στην Θεσσαλονίκη και το υποδέχεται ο τότε Δήμαρχος Ντίνος Κοσμόπουλος συνυπογράφοντας με τον τότε ΥΠΕΧΩΔΕ Κ.Λαλιώτη. Οι Θεσσαλονικείς πληροφορούνται χονδρικά ότι, ο κεντρικός αγωγός θα διέλθει από την παλιά παραλία και μέσω της νέας παραλίας θα συνεχίσει κατ’αρχήν προς την Καλαμαριά και αργότερα προς την Χαλκιδική. Πληροφορούνται επίσης ότι, οι εργασίες της εγκαταστάσεως του φυσικού αερίου απαγορεύεται να επιβλέπονται από ελληνικές τεχνικές υπηρεσίες ακόμα και αν στον δρόμο τους αποκα-λύπτονται αρχαιότητες. Σε αντιστάθμισμα υποχρεώνονται όσες ελληνικές τεχνικές εταιρείες κάνουν εγκατάσταση να αναγράφουν κάποια ευρωπαϊκή κατασκευαστική εταιρεία στις πινακίδες τους σε ένδειξη ότι τους συμβουλεύει κάποιος έμπειρος κατασκευαστής (αναγνωρισμένος ναι ή όχι; Υπαρκτός ανύπαρκτος; Άγνωστον). Τον καιρό εκείνο δεν υπάρχουν – ούτε και μέχρι σήμερα – τεχνικές προδιαγραφές, την με ευλάβεια εφαρμογή των οποίων συνέστησαν οι Ρώσοι Μηχανικοί στους Ευρωπαίους συναδέλφους 20 χρόνια πριν.
Τον καιρό εκείνο η Θεσσαλονίκη έχανε την μοναδική ευκαιρία να απόκτήσει την υποθαλάσσια αρτηρία, καθώς η τότε κυβέρνηση έκανε ΤΟ ΠΑΝ για να την ακυρώσει, μολονότι σαν λύση πρόσφερε ό,τι σήμερα θα μπορούσε να κάνει το κέντρο της Θεσσαλονίκης να αναπνεύσει. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι, με την ακύρωση σταματούσε και κάθε άλλη πρόβλεψη αναλόγου έργου, γιατί μόλις η πρώτη λύση πέρασε στην ιστορία, άρχισε να «ψήνεται» η δεύτερη, ιδιαίτερα επικερδής για τους ημετέρους, που ροκάνισαν αρκετά δις δραχμές σε αντίθεση με τους προηγουμένους, οι οποίοι την μελέτη τους προσέφεραν δωρεάν στους συμπολίτες τους. 40 διακεκριμένοι μηχανικοί περισσοτέρων ειδικοτήτων, η μελέτη και η προσπάθεια των οποίων εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί αδιαμφισβήτητα την πλέον δόκιμη λύση για την συμπρωτεύουσα.
Τα σχετικά με την υποθαλάσσια αρτηρία αφορούν στο φυσικό αέριο ΜΟΝΟ ως προς την παντελώς επιπόλαια επιλογή οδεύσεως του πρώτου σχεδόν δίπλα στην υποθαλάσσια όδευση της δευτέρας. Γιατί αν δεν πρόκειται για επιπολαιότητα, τότε είναι είτε εσκεμμένη παράβλεψη του θέματος που εξυπηρετεί απαράδεκτους και άκρως επικίνδυνους κατασκευαστικούς ακροβατισμούς, είτε είναι παντελής άγνοια των θεμάτων της Θεσσαλονίκης, που για τον τότε ΥΠΕΧΩΔΕ και τους τεχνικούς του συμβούλους μπορεί να θεωρείται ευνόητη, αλλά ΟΧΙ και για τον Δήμαρχο της πόλης, που έζησε όλη την περιπέτεια και την διαδικασία για να φθάσει η τότε μελέτη στην φάση της οριστικής μελέτης, δηλαδή ένα βήμα πριν από την δημοπράτηση.
Κρύβει κινδύνους το φυσικό αέριο;
--------------------------------------------------
Εδώ γίνεται η πρώτη αναφορά στους κινδύνους, που κρύβει η μεταφορά του φυσικού αερίου, όταν μάλιστα δεν τηρούνται οι απαραίτητες τεχνικές προδιαγραφές. Στην προκειμένη περίπτωση και ειδικά κατά μήκος της παλιάς παραλίας της Θεσσαλονίκης τα δεδομένα για μία τέτοια εγκατάσταση είναι αρνητικά, καθώς τα μπλόκια που την στηρίζουν υπάρχουν από την τουρκοκρατία και καθώς είναι θεμελιωμένα οικεί και ως έτυχεν και ως εκ τούτου δεν εγγυώνται ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ την ευστάθεια του κεντρικού αγωγού μαζί και με την ευστάθεια της παλιάς παραλίας, που σήμερα κυκλοφοριακά είναι φορτωμένη περισσότερο από κάθε προηγούμενη περίοδο. Τούτο σημαίνει ότι, ο επίσης «με τα ποδάρια» θεμελιωμένος κεν-τρικός αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου υπο πίεσιν πίσω από τα παλιά μπλόκια στο βάθος μίας υποτυπώδους λιθορριπής μέσα από την οποία διέρχονται τα καβούρια, κάθε άλλο από αντοχή σε ρηγματώσεις λόγω υποχωρήσεων εγγυάται και ως εκ τούτου και τον αποκλεισμό από διαρροή φυσικού αερίου, ανάφλεξη και έκρηξη όπως πριν από μερικά χρόνια είδαμε στην ελληνική ΤιΒι για παρεμφερή περίπτωση στην Σεούλ, όπου ο υπόγειος αγωγός δίπλα στην θάλασσα ανεφλέγη σε μήκος 2 χιλιομέτρων, σηκώνοντας φλόγα ύψους 40 μέτρων, μέχρις ότου έσβυσε όταν πλέον άδειασαν τα αποθέματα. Γιατί κάθε ασφαλιστική βαλβίδα αν-τέχει όχι περισσότερο από 10 λεπτά στην θερμοκρασία της αναφλέξεως του φυσικού αερίου. Μετά λυώνει.
Σε μία τέτοια άκρως επικίνδυνη περίπτωση, αλλά και πολύ εύκολα να συμβεί, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι, η γειτονική όδευση μιάς υποθαλάσσιας αρτηρίας θα υποστεί κάτι αναλογο με το γνωστό επεισόδιο του υποβρυχίου Κούρσκ στην βόρεια θάλασσα. Παράλληλα και μέχρις ότου σταματήσει η ροή και η διαροή τους φυσικού αερίου κατά μήκος της παλιάς παραλίας, η φλόγα θα γειτνιάσει ή και θα μεταδοθεί στις πρώτες στην σειρά και διάταξη παραλιακές πολυκατοικίες.
Και δια του λόγου τα ασφαλές αναφέρονται πρώτα οι αστοχίες της κατασκευάστριας εταιρείας, όπου μετά από τις πρώτες «ρίψεις» των σωληνώσεων στις εκσκαφές πίσω από τα ασταθή μπλόκια, διαπιστώθηκαν μετά από τις επιχωματώσεις υποχωρήσεις και μετατροπή των ευθυγράμμων σωλήνων σε τοξοειδείς με καταστροφή των μεταξύ τους συνδέσεων. Τούτο δεν υποχρέωσε μόνο στην εξόρυξή τους και την τοποθέτηση νέων σωλήνων μεταφοράς φυσικού αερίου, αλλά και σε ένα εκτεταμένο και ιδιαίτερα δαπανηρό και απρόβλεπτο χωματουργικό έργο εξ-ασφαλίσεως της ευσταθείας της Λεωφόρου Νίκης, η οποία, μετά τα περιστατικά των «βάλε - βγάλε» σωληνώσεων, άρχισε να φεύγει μαζί με τα μπλόκια προς τον Θερμαϊκό. Οι έχοντες ελάχιστες γνώσεις σίγουρα θα προβληματίζονταν όταν έξω από το κτίριο του Ερυθρού Σταυρού στο λιμάνι αντίκρυζαν όρθιους τους λυγισμένους και παραμορφωμένους σωλήνες, που είχαν εξορυχθεί και αντικατασταθεί με νέους.
Στην συνέχεια αναφέρονται τα λόγια δύο Ρωσων τουριστών στην Θεσσαλονίκη, οι οποίοι ήταν συμπτωματικώς Μηχανικοί από την Gasprom και όταν αντίκρυσαν την προχειρότητα, με την οποία η αθηναϊκή εταιρεία τοποθετούσε τους σωλήνες πίσω από τα μπλόκια της παλιάς παραλίας είπαν ότι «αυτό θα εκδικηθεί».
Και μερικά χρόνια μετά εκδικήθηκε στην θέση όπου κάνει τόξο η παλιά παραλία κοντά στον Λευκό Πύργο, εκεί όπου λίγο έλειψε να φύγουν τα μπλόκια στην θάλασσα και η τελευταία να φθάσει μέχρι τα θεμέλια των πολυκατοικιών, αχρηστεύοντας έτσι και την παραλιακή Λεωφόρο. Ακολούθησε η εκταμίευση μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων δραχμών από τον δημόσιο κορβανά για την αποκατάσταση της ιστορίας αυτής, αλλά η επιλογή της τεχνικής λύσεως με την σταθεροποίηση των χωμάτων πίσω από τα μπλόκια με σιμεντενέσεις, στην ανεξέλεγκτη έκταση που κατέλαβαν υπογείως έχουν επηρεάσει την δίαιτα των υπογείων υδάτων, τα οποία με αυτήν την υπόγεια διαφοροποίηση των συνθηκών ροής και ασκουμένων πιέσεων στα θεμέλια των παραθαλασσίων πολυκατοικιών προκάλεσαν διαφορικές καθιζήσεις, για τις οποίες έγινε αναφορά στον ημερήσιο τύπο της Θεσσαλονίκης.
Η ενότητα αυτή είναι ίσως η πλέον χαρακτηριστική για την ελληνική αν-τίληψη περι εγκαταστάσεως και χρήσεως του φυσικού αερίου, γιατί συνδυάζεται με την ασφάλεια έργων κοινής ωφελείας και συνάμα αποδεικ-νύει ότι, το θέμα αυτό βρίσκεται σε διαχειριστές που δεν το έχουν μελετήσει ή τους οποίους κανένας δεν τους έχει ενημερώσει.
Στην Ελλάδα και με περισσότερες λεπτομέρειες
---------------------------------------------------------------------
Η μεταφορά του φυσικού αερίου σε κάθε χρήστη προϋποθέτει φυσικά εγκατάσταση σωληνώσεων, που ξεκινούν από την κάποια κεντρική αρτηρία και διακλαδώνονται προς κάθε καταναλωτή, προσεγγίζοντάς τον κατά κανόνα υπογείως και μέσω μετρητού και διακλαδωτού τοποθετουμένου στην είσοδο του κτίσματος εις κοινήν θέαν και απολύτως προπελάσιμοι, γιατί δεν επιτρέπεται δια λόγους ασφαλείας να βρίσκονται αυτά τα κιβώτια σε κάποιον εσωτερικό χώρο. Στην προσέγγιση αυτή περιλαμβάνεται και η διέλευση των σωληνώσεων κάτω από την άσφαλτο των οδοστρωμάτων.
Για το είδος αυτό της παροχής του φυσικού αερίου δεν υπήρξαν ποτέ προδιαγραφές προς εφαρμογήν. Το χειρότερο όμως και πλέον επιλήψιμο είναι ότι, όταν χρειάσθηκε να απαντήσει η τοπογραφική υπηρεσία για το αν υπάρχουν χαρτογραφημένες υπόγειες διελεύσεις εγκαταστάσεων κοινής ωφελείας, δεν υπήρξε απάντησις, καθώς μαζί με τους υπαλλήλους, που με την αλλαγή της κυβερνήσεως και τον «ερχομό του λαού στην εξουσία» μετατέθηκαν, χάθηκαν και οι διάφοροι χάρτες, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την νέα υπόγεια επέμβαση στην υποδομή της Θεσσαλονίκης χωρίς επικαλύψεις, καταστροφές κ.λ.π. με άλλες εγκαταστάσεις, όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ,ΟΥΘ Ο.Αποχετεύσεων . Και μετά από μία αποφαση για την δημιουργία ενός νέου Ο.Κ.Ω.,που το μόνο που θα έπρεπε να κάνει, θα ήταν να χαρτογραφήσει της σημερινή υποδομή της Θεσσαλονίκης, δηλώθηκε όπως αναμένονταν, πλήρης αδυναμία για την εκπλήρωση αυτή και έτσι η κατασκευή του δικτύου μεταφοράς φυσικού αερίου στην Θεσσαλονίκη αφέθηκε κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού.
Η συνήθης πρακτική που εφαρμόζεται κατά την σύνδεση του χρήστη με το βασικό δίκτυο είναι η διάνοιξη αύλακος κάθετης προς τον άξονα του δρόμου στο πάχος των ασφαλτικών, η συνέχεια στο πεζοδρόμιο κάτω από πλάκες πεζοδρομίου που άλλοτε είναι σταθερές και άλλοτε κουνιούνται και χωρίς τον βαρδάρη της Θεσσαλονίκης και τέλος η διάνοιξη οπών χωρίς να γνωρίζει το εκάστοτε αλλοδαπό συνεργείο, αν με αυτές θίγεται ή όχι η φέρουσα κατασκευή του κτίσματος. Ο χρόνος θα δείξει περισσότερα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι, με την μεταφορά στους χρήστες καταστρέφονται όλα τα ασφαλτικά που μέσα στα τελευταία 50 χρόνια πλήρωσε για να γίνουν ο ελληνικός λαός, ο οποίος σήμερα καλείται να ξαναπληρώσει για να ξαναγίνουν λεία και χωρίς «λόξυγγες» τα οδοτρώματά μας.
Εκείνο όμως, που μέχρι σήμερα του Θεού των Ελλήνων προστάτου και βοηθούντος δεν ξέρει ακόμα ο ελληνικός λαός, είναι ότι, κάθε κυκλο-φορία φυσικού αερίου μέσα στις κατοικίες του ισοδυναμεί με βόμβα ισχύος πολλαπλασίας των διαφόρων γκαζακιών, που γνωρίζει τελευταία από τις δυνάμεις κρούσεως των αντιεξουσιαστών, αντικρατιστών κ.λ.π., που πριν από μερικές δεκαετίες δεν είχαν βαπτισθεί από τα τότε ΜΜΕ, γιατί ο λαός θα τους ήξερε και τους αποκαλούσε αλήτες. Έτσι, και μέχρι στιγμής είχαμε την εμπειρία από διαρροή που έσβησε μετά από αρκετή ώρα και αφού χρειάσθηκε να σκεπασθεί με μερικά καρότσια από άμμο. Περισσότερη ζημιά θα μπορούσε να είχε συμβεί πρόσφατα στην βιομηχανική περιοχή της Θεσσαλονίκης, όπου και εκεί απεσοβήθη. Αλλά το πόσο εύκολα μπορούν να προκύψουν εφιαλτικές καταστάσεις, δείχνουν απλές περιπτώσεις, οι οποίες και λόγω ελλείψεως προδια-γραφών δεν προβλέπονται, αλλά γίνονται. Όπως για παράδειγμα η άμεση ανάγκη καθαρισμού αποχετεύσεως, που βούλωσε και για την δουλειά αυτή το κατά κανόνα αλλοδαπό συνεργείο, εκεί που σκάβει στο πεζοδρόμιο χτυπάει και των αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου. Αυτός ανοίγει και επιτρέπει την υπο πίεση εκτόνωση του μεταφερομένου αερίου. Αν δεν φυσάει, το αέριο λόγω ειδικού βάρους κάθεται και μετά από λίγο κάποιος περαστικός, που πετάει εκεί την γόπα του, βάζει φωτιά με έκρηξη ή χωρίς.
Απορίας άξιον τυγχάνει το πώς οι αντιεξουσιαστές δεν σκέφθηκαν να ανατινάξουν με τα γκαζάκια τους τα προεξέχοντα των οικοδομικών γραμμών κιβώτια συνδέσεων και διακλαδωτήρων. Άξιον απορίας τυγχάνει ακόμα, πώς δεν το σκέφθηκαν ακόμα και οι εκ των πολιτικών της Ελλάδος φωστήρες της γνώσεως και της εξειδικεύσεως.
Βασική γνώση και εμπειρία
----------------------------------------
‘Απειρα είναι τα περιστατικά που κατά καιρούς πληροφορούνται και οι Έλληνες. Περιστατικά όπου ολόκληρες πολυκατοικίες γίνονται προς στιγμήν . . . ψηλότερες, καθώς κάποια κυρία, που έψηνε τον καφέ της, ξέχασε ανοικτό τον διακόπτη, επειδή την έπιασε κάποια φίλη της στο λακριντί και το μεσημέρι ανοίγοντας στον γαμπρό της, που ήρθε για το μεσημεριανό, αλλά μπαίνοντας κρατούσε στο χέρι και το αναμμένο τσιγάρο, έγιναν πεθερά και γαμπρός αγγελούδια μαζί με όσους άλλους την ώρα εκείνη φιλοξενούσε η πολυκατοικία.
Σήμερα, περισσότερα από 10 χρόνια από τότε, που μας ήλθε το φυσικό αέριο, δεν διαθέτουμε προδιαγραφές. Τα γραφεία Πολεοδομίας δεν έχουν σχετικό μηχανολογικό γραφείο, το οποίο πριν παραδοθεί η οικοδομή σε κοινή χρήση, ελέγχει επι τόπου, όπως σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., την ασφαλή λειτουργία της εγκαταστάσεως του φυσικού αερίου.
Θα μπορούσε βέβαια να λείπει κάθε τεχνική προδιαγραφή, αν ο κόσμος ήξερε όσα μας είπαν το 1963 στο Αννόβερο οι Ρώσοι Μηχανικοί από τις δικές τους εμπειρίες. Ήταν η τελευταία ομιλία στην στρογγυλή τράπεζα πριν από την λήξη του συνεδρίου, κατά την οποία οι Ρώσοι προς τιμήν τους αποκάλυψαν την μεγαλύτερη ζημιά από το φυσικό αέριο που συνέβη κατά την διάρκεια της σταλινικής Ρωσίας.
Σε μία κοιλάδα στα Ουράλια με πληθυσμό γύρω στις 100.000 ανθρώπους περνούσε στο χαμηλότερό της σημείο ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου, που έρχονταν από την Σιβηρία καί έφθανε μέχρι την Μόσχα. Το τοπίο χειμωνιάτικο με παγωμένες πλαγιές και ομίχλη, δηλαδή ταχύτης ανέμου ανύπαρκτη. Από καθίζηση έχει ρηγματωθεί ο αγωγός και εκβάλλει χιλιάδες κυβικά μετρα φυσικού αερίου, το οποίο λόγω βάρους κάθεται και την ώρα του ύπνου δηλητηριάζει θανάσιμα όσους το αναπνέουν. Συνεργείο να προβεί σε επισκευή δεν υπάρχει διαθέσιμο. Η Ρωσία τον καιρό εκείνο έχει επιστρατεύσει τους πάντες για τον Β’Π.Π.. Και το πρωϊ. Πριν ακόμα ροδίσει, περνάει από δίπλα ο υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος. Υπήρξε αρκετή μία και μόνη σπίθα από την ατμομηχανή για να πυροδοτηθεί η έκρηξη και η καταστροφή. Πέθαναν ή σκοτώθηκαν και οι 100.000 κάτοικοι της κοιλάδας. Και τίποτε από ό,τι υπήρχε εκεί, δεν έμεινε όρθιο.
Η συζήτηση στην στρογγυλή τράπεζα των Ρώσων Μηχανικών μετά από αυτήν την αφήγηση έληξε με την φράση
ΠΡΟΣΟΧΗ κ.κ. ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ! ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΟΤΑΝ ΕΚΡΗΓΝΥΤΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ !
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
=========
Δεν μπορεί φυσικά να ζητήσει κανείς από τον κ. Λαλιώτη και τον κ. Κοσμόπουλο να είχαν την γνώση που είχαν μεταδώσει στην Ευρώπη οι Ρώσοι ειδικοί. Θα μπορούσαν όμως να είχαν κάποιους ειδικούς συμβούλους, που θα τους «άνοιγαν τα μάτια» κάτω από το δεδομένο ότι, η χώρα μας δέν διαθέτει την ευρωπαϊκή υποδομή για να δεχθεί χωρίς κινδύνους και έξοδα την εγκατάσταση φυσικού αερίου.
Το λιγότερο όμως έως ελάχιστο που θα μπορούσαν και έπρεπε να γνωρίζουν με προηγούμενο την επιτυχημένη κατασκευή και λειτουργία του υδροελεκτρικού φράγματος του Θησαυρού στην παραμεθόριο της Δράμας, αλλά και την ανάπτυξη από χωριό σε κωμόπολη της Χρυσαυγής στην Κοζάνη με κατοίκους που έμεναν στην Καρδία της Κοζάνης, αλλά αργότερα την εγκατέλειψαν λόγω επεκτάσεως των λιγνητορυχείων στον χώρο αυτό, παραμένοντας όμως συνάμα πιστοί στην γενέτειρά τους, αν-τί να ακολουθήσουν τον δρόμο της ξενητειάς, όπως σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της παραμεθορίου της χώρας μας προς Βορράν, ότι πολύ πιο μικρή ζημία θα επέφερε στην χώρα μας η σημερινή πρακτική της εγκαταστάσεως του φυσικού αερίου από την δημιουργία 6-8 θερμοηλεκτρικών σταθμών κατά μήκος της παραμεθορίου μας με θετική όχι μόνο την οικονομική διαφορά αλλά αποθετικά και με την δημιουργία κέντρων έλξεως προς επαναπατρισμόν των Ελλήνων, που ακόμα θυμούνται την πατρίδα τους και πολύ θα ήθελαν να επιστρέψουν και να ζούν εκεί, ταγμένοι στην φρούρηση των συνόρων μας που σήμερα λόγω ανυπαρξίας Ελλήνων και στρατού είναι διάτρητα.
Θα έπρεπε να αποφασισθεί η όδευση του κεντρικού αγωγού παράλληλη με τα προς Βορράν σύνορά μας και με την παρεχόμενη προς κάθε γείτονα καταναλωτή, Αλβανό, Σκοπιανό, Σέρβο κ.λ.π. εύκολη σύνδεση. Θα έπρεπε δε να γίνουν και οι σχετικές εγκαταστάσεις μεταφοράς ηλεκτρικής – και μόνης - ενεργείας, ασφαλώς φθηνότερης της σημερινής, ώστε σήμερα να μην συζητάμε για τιμολογιακές συμφωνίες βόρειες και νότιες, αλλά για μία Ελλάδα, που η Αθήνα συνήθως την αγνοεί, αλλά αυτή ξέρει να αναπτύσσεται, όταν αυτοί που την κυβερνούν σκέφτονται ελληνικά.
ΠΕΛΙΑΣ
