Η σφαγή της Χίου

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ
(30 Μαρτίου-2 Απριλίου 1822)

Σε πείσμα όσων μας προτείνουν να ξεχάσουμε και να κοιμηθούμε βλέποντας στον ύπνο μας τζίπ και "Πετρούλες" εμείς μένουμε ξύπνιοι και θυμόμαστε.

Πριν απο 187 χρόνια η Χίος βίωνε την ...ποιότητα της "δίκαιης,ισχυρής και πολιτισμένης" Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μόνο που αυτή την "εμπειρία" την πλήρωσε με το αίμα 50.000 Χιωτών (απο τους 100.000 κατοίκους του νησιού επέζησαν περίπου οι 40.000 εκ των οποίων οι 20.000 είχαν πιαστεί και πουληθεί σαν σκλάβοι).Οι Χιώτες τιμωρήθηκαν για την "αχαριστία" που έδειξαν στον Τούρκο αφέντη επαναστατώντας εναντίον του ζητώντας οι άθλιοι απλώς την ελευθερία τους.

Το τραγικό δεν είναι η θυσία τόσων ανθρώπων που αρνήθηκαν να "θυμιατίσουν" την εικόνα του Σουλτάνου,είναι ότι σήμερα τα ...Ελληνικά "λιβανιστήρια" του σύγχρονου αόρατου ...σουλτάνου φωνάζουν για το δικαίωμα μερίδας της μουσουλμανικής μειονότητας να "αυτοπροσδιορίζονται" ως "Τούρκοι" χωρίς έστω και μετά απο 187 χρόνια να αναγνωρίζουν το ίδιο δικαίωμα στους σφαγμένους της Χίου και όλης της τότε επαναστατημένης Ελλάδας.

από το klasikoperiptosi

και μία ακόμη περιγραφή της σφαγής:

Όσους Χίους συναντούσαν τους σκότωναν. Έσφαζαν, έκαιαν, λεηλατούσαν τα πάντα. Γέροντες, άνδρες, γυναίκες θανατώνονταν, νέοι από 15 χρόνων και άνω, βρέφη αποσπώμενα από τας αγκάλας των μητέρων τους, άλλα ερίπτοντο εις την θάλασσαν, άλλα εις τα όρη.

Από όσους συνελάμβαναν άλλους τους έσφαζαν αμέσως και τους έκαιαν μετά τη σφαγή. Σε όποιον δρόμο κι αν εβάδιζεν κανείς σπανίως έβλεπε δύο λεπτών διάστημα κενόν, χωρίς να απαντήση πτώματα το εν μετά το άλλο.

Την Κυριακή του Πάσχα η εχθρική δύναμη, 15.000 συνολικά άνδρες (κατά τον Σπηλιάδη 13.000) προχώρησαν προς το μοναστήρι του Αγίου Μηνά, όπου κατέσφαξαν και πυρπόλησαν πέντε χιλιάδες Χίους. Μερικά από τα κρανία των Χίων αυτών, σημαδεμένα από τα μοχθηρά κτυπήματα, μεταφέρθηκαν από ταξιδιώτες ακόμη και στην Αμερική για να δείξουν σε όλους την προδοσία των Τούρκων και των Ευρωπαίων συνενόχων τους.

Η βυζαντινή Νέα Μονή, κτισμένη από τον Κωνσταντίνο τον Μονομάχο, έγινε ο τάφος δύο χιλιάδων τριακοσίων Χριστιανών. Ο περικαλλής εκείνος ναός κάηκε και οι θησαυροί του λεηλατήθηκαν.

Δόθηκε επιχορήγηση για τα κεφάλια που θα έκοβαν και κάθε γραφέας κατέγραφε στο ημερολόγιο της τυραννίας, κατά τη συνήθεια. Για να προλάβουν την απάτη, έκοβαν τα αυτιά από τα κεφάλια και κατόπιν τα διατηρούσαν στην άλμη και τα τοποθετούσαν σε βαρέλια. Τα έστελναν στον σουλτάνο ως απόδειξη της υποταγής τους ή ως δελτία της επιτυχίας τους. Ιδιαίτερη τιμή δινόταν αν τα επαναστατικά κεφάλια ανήκαν σε διακεκριμένους αρχιεπισκόπους, άρχοντες ή κληρικούς...

Βεβαίως οι Τούρκοι δεν έμειναν ατιμώρητοι για τα ανοσιουργήματα και τα εγκλήματά τους. Πανώλη ενέσκηψε και ορισμένα ζώα έγιναν ιδιαζόντως δηκτικά, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα. Εβραίοι και Αρμένιοι βοηθούν τους Τούρκους για να εξολοθρεύσουν τα ενοχλητικά ζώα. Γέμισε η Χίος από ποντικούς και γάτες που τρέφονταν από τα πτώματα. Οι γάτες μάλιστα τρελάθηκαν. Τις κατέλαβε ένα είδος υδροφοβίας, με συνέπεια να είναι το δάγκωμά τους δηλητηριώδες. Οι γάτες ένωσαν τις δυνάμεις τους με τις αγέλες των σκύλων, που σύχναζαν στην αγορά κρεάτων για τροφή

http://antiparakmi.blogspot.com