Αποκλίνουσα συμπεριφορά: Πολιτική ή κομματική συνείδηση;

του Γιώργου Φακίτσα

Ας με βοηθήσει κάποιος να καταλάβω αν η παράσταση της βουλής είναι δράμα ή κωμωδία... Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ αν οι πολιτικοί μας είναι για γέλια ή για κλάματα!

Η αξιωματική αντιπολίτευση επιθυμεί με κάθε τρόπο να τραβήξει τον κ. Παυλίδη στην δικαιοσύνη. Καλά κάνει... Αυτή είναι η δουλειά της και αυτό θα έκανε και η Νέα Δημοκρατία αν ήταν στην θέση της... Κερδισμένοι άλλωστε βγαίνουν καθώς εμφανίζονται να επιθυμούν την κάθαρση, κερδίζοντας βέβαια και κάποιες ψήφους.

Η κυβέρνηση όμως σε τι κατάσταση βρίσκεται? Αφού έβγαλαν ένα πόρισμα και αποφάσισαν ότι ο κ. Παυλίδης εμφανίζει "αποκλίνουσα" συμπεριφορά, ζήτησαν από τους βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Αφού λοιπόν η συμπεριφορά του δεν είναι η σωστή, γιατί τον κρατάνε μέλος του κόμματος και την κυβέρνησης?

"Αποκλίνουσα" θεωρώ την στάση των βουλευτών που θα θεωρήσουν ότι το θέμα έχει φτάσει στο τέλος του και θα απορρίψουν την παραπομπή του κ. Παυλίδη, ακολουθώντας την αντίθετη οδό από αυτή της συνειδήσεως... Ποιας συνειδήσεως όμως?

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η κομματική συνείδηση επιβάλλει την καταψήφιση της παραπομπής του βουλευτή τους, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να πάμε σε εκλογές. Στην άλλη όχθη όμως υπάρχει και η πολιτική (ή και προσωπική) συνείδηση, που επιβάλλει την παραπομπή του πρώην υπουργού στην δικαιοσύνη για να αποδειχθεί αν τα πήρε ή όχι...

Δυστυχώς η ΝΔ δεν έχει ξεκαθαρίσει δημόσια την συνείδηση που επιθυμεί να επιδείξουν τα στελέχη της... Σε καμία περίπτωση όμως η λευκή ψήφος δεν είναι ευσυνείδητη ψήφος. Το ναι και το όχι είναι ξεκάθαρα... Το λευκό τι σημαίνει? Θεωρώ ότι σε τέτοια ζητήματα θα έπρεπε να μην υπάρχει η δυνατότητα του λευκού ψηφοδελτίου. Η προσεχής ψηφοφορία δεν πρέπει να αφήσει θολά μηνύματα, αλλά ξεκάθαρες θέσεις. Η λευκή ψήφος είναι άλλοθι της επόμενης ψηφοθηρίας.

Αν ο κ. Καραμανλής επιθυμούσε την ευσυνείδητη ψήφο, θα ζητούσε να ψηφίσουν σαν η κυβέρνηση να έχει 160 βουλευτές...

Αλλά έχω μία απορία... Εκείνοι έχουν το μαχαίρι, εκείνοι και το πεπόνι... Γιατί δεν αλλάζουν άμεσα και χωρίς χρονοτριβές τον νόμο περί ευθύνης υπουργών? Μην μου πει κανείς ότι τέτοιες αλλαγές είναι αντισυνταγματικές γιατί θα γελάσω... Και η συνείδηση, η υπευθυνότητα και η διαφάνεια είναι συνταγματικές υποχρεώσεις των πολιτικών αλλά δεν τα τηρούν πάντα.

Θα μπορούσαν λοιπόν να συμφωνήσουν ότι σε περίπτωση διάλυσης της βουλής, η έρευνα σχετικά με την υπόθεση θα συνεχιστεί, μέχρι να διαλευκανθεί Ποιος είναι αυτός που θα είχε αντίρρηση? Από τους πολίτες θα είχαν το πράσινο φως...

Αλλά και η στάση του κ. Παυλίδη είναι ιδιαίτερα προκλητική. Και δεν με ενδιαφέρει η πρόκληση προς τους συναδέλφους του αλλά προς τον λαό... Γιατί έχει γαντζωθεί στην καρέκλα? Γιατί δεν πάει στην δικαιοσύνη αφού είναι αθώος? Φοβάται μήπως τον αδικήσουν?

Η κατάσταση είναι τραγική! Άκουγα στις ειδήσεις ότι οι βουλευτές της κυβέρνησης είναι έξω φρενών με τον κ. Παυλίδη επειδή τους σήκωσε το δάχτυλο! Αν όμως ανοίξουν όλα τα δάχτυλα οι πολίτες, τότε πώς θα τους φανεί?

Στην εποχή μας είναι πολύ εύκολο να μιλάς, ασυνήθιστο να σκέφτεσαι και ακόμα πιο σπάνιο να λες αυτό που σκέφτεσαι!!! Η πολιτική θέλει ανδρεία και θάρρος... Ανδρεία ψυχής και όχι σωματική. Αν κύριοι δεν έχετε κάτι από τα δύο, τότε σας λυπόμαστε. Γιατί σας δώσαμε δύναμη, σας δώσαμε θέση αλλά δεν είστε ικανοί να αποκτήσετε αξία.

Εξοργίζομαι βλέποντας την κατρακύλα της πολιτικής ζωής της χώρας. Πληγώνομαι βλέποντας τα όνειρά μου να συγκρούονται πάνω σε κατεστημένα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Θυμώνω καθώς η φωνή του κάθε πολίτη δεν ακούγεται. Ελπίζω στην αλλαγή του σκηνικού για το καλό της χώρας μου... Τι κρίμα όμως, όλα τα δυσάρεστα συναισθήματα είναι ρεαλιστικά αλλά η ελπίδα ουτοπική!

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση.

Γιώργος Φακίτσας

Η συνείδηση του ανθρώπου είναι σαν την οδοσήμανση σε έναν αυτοκινητόδρομο: του λέει τι δεν θα 'πρεπε να κάνει αλλά δεν τον εμποδίζει να το κάνει.
Frank A. Clark, 1915-2003, Αμερικανός πολιτικός