Η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, έφτασε χθες στις 4.30 στο αεροδρόμιο Μακεδονία και δήλωσε:
«η απεργία δεν είναι μια συνηθισμένη πανελλαδική απεργία, δεν έχει καμιά σχέση με προεκλογική εθιμοτυπία, ούτε πολύ περισσότερο μπορεί να εξελιχθεί σε πλυντήριο ευθυνών. Η απεργία της Πέμπτης είναι «τεστ αντοχής» του εργατικού κινήματος για έναν σκληρό, μακρόχρονο αγώνα. Το ταξικό εργατικό κίνημα πρέπει να... δείξει την πυγμή του. Να αποδειχθεί ότι το ενιαίο μέτωπο αυτών που εργάζονται στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν, να αυξήσουν τις απαιτήσεις τους, να μην καταθέσουν την παραμικρή θυσία στο βωμό των κερδών, με υπαρκτό πρόβλημα ή και με αφορμή την κρίση. Πιστεύω ότι πολλά πράγματα έχουν προαποφασιστεί στη σύνοδο των G20. Απλώς, εκεί θα προσπαθήσουν να κρύψουν τις μεγάλες αντιθέσεις τους, διότι όπως ξέρετε, τσακώνονται μεταξύ τους ποιος θα κυριαρχήσει του άλλου, ποιος θα βγει αλώβητος από την κρίση σε βάρος του άλλου και όλοι μαζί σε βάρος των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε από αυτή τη σύνοδο, όπως δεν μπορούν να περιμένουν τίποτε από την πολυδιαφημισμένη Σύνοδο της Χιλής, όπου ευλόγησε τους σοσιαλιστές ηγέτες και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος, μάλιστα, βρήκε την ευκαιρία να κάνει τον πιο έξαλλο αντικομμουνισμό σε αυτή τη Σύνοδο».
«η απεργία δεν είναι μια συνηθισμένη πανελλαδική απεργία, δεν έχει καμιά σχέση με προεκλογική εθιμοτυπία, ούτε πολύ περισσότερο μπορεί να εξελιχθεί σε πλυντήριο ευθυνών. Η απεργία της Πέμπτης είναι «τεστ αντοχής» του εργατικού κινήματος για έναν σκληρό, μακρόχρονο αγώνα. Το ταξικό εργατικό κίνημα πρέπει να... δείξει την πυγμή του. Να αποδειχθεί ότι το ενιαίο μέτωπο αυτών που εργάζονται στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν, να αυξήσουν τις απαιτήσεις τους, να μην καταθέσουν την παραμικρή θυσία στο βωμό των κερδών, με υπαρκτό πρόβλημα ή και με αφορμή την κρίση. Πιστεύω ότι πολλά πράγματα έχουν προαποφασιστεί στη σύνοδο των G20. Απλώς, εκεί θα προσπαθήσουν να κρύψουν τις μεγάλες αντιθέσεις τους, διότι όπως ξέρετε, τσακώνονται μεταξύ τους ποιος θα κυριαρχήσει του άλλου, ποιος θα βγει αλώβητος από την κρίση σε βάρος του άλλου και όλοι μαζί σε βάρος των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε από αυτή τη σύνοδο, όπως δεν μπορούν να περιμένουν τίποτε από την πολυδιαφημισμένη Σύνοδο της Χιλής, όπου ευλόγησε τους σοσιαλιστές ηγέτες και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος, μάλιστα, βρήκε την ευκαιρία να κάνει τον πιο έξαλλο αντικομμουνισμό σε αυτή τη Σύνοδο».
