Τηλεφωνώντας στον Θάνατο.Μνημόσυνο για τον φίλο μου τον Slavko.

11 Απριλίου 1999.Κυριακή του Πάσχα. Μέρα συννεφιασμένη, μουντή και βροχερή. Το ΝΑΤΟ συνεχίζει να βομβαρδίζει το Βελιγράδι.
Προσωπικές στιγμές του Σπύρου Χατζάρα
Είχαμε αποφασίσει με τον Πρέσβη, Παναγιώτη Βλασσόπουλο, να ψήσουμε το αρνί στην πρεσβευτική κατοικία, για να γιορτάσουν σαν Έλληνες, την Ανάσταση, οι 30 απεσταλμένοι των ελληνικών ΜΜΕ. Καλέσαμε και μερκούς φίλους Σέρβους. Ανάμεσα τους ο Slavko Curuvija, (Σλάβκο Τσουρούβια) και ο Aleksandar Tijanić (Αλεξάνταρ Τίανιτς).

Ξεκινήσαμε αργά. Γύρω στις 3.00 ,πήγα στα ξενοδοχεία με το πούλμαν, και μάζεψα τους συναδέλφους. Λίγο πριν τις 4.00, ήχησαν οι σειρήνες, την ώρα που βγάζαμε τα... πρώτα αρνιά. Συγκλονιστικές στιγμές που δεν τις έχει ξεχάσει κανείς.40 τρελλοέλληνες, έκαναν Ανάσταση ,υπό τους μακρινούς ήχους του βομβαρδισμού στην Μπατάινιτσα ,που ήταν το καταφύγιο του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου.

Είχα τον νου μου στον Slavko και τον Sasa που αργούσαν. Το θυμάμαι σαν τώρα. Στις πέντε παρά 5,κάλεσα τον Slavko στο κινητό του. Χτύπησε 10 φορές χωρίς απάντηση. Στις 5 ακριβώς κάλεσα πάλι. Καμία απάντηση. Κάλεσα το Σάσα , επειδή θα ερχόντουσαν μαζί. Το σηκώνει αμέσως. ..... η συνέχεια στο http://deltio11.blogspot.com/