Αντί κάποιου δικού μου κειμένου για την σημερινή ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των προγόνων μου απο το Κεμαλικό/ναζιστικό καθεστώς, αναρτώ μέρος απαντητικής επιστολής που μου έστειλε πριν απο λίγες ημέρες ένας μεγάλος Πόντιος Ποιητής:
'.....
Ποτέ δεν πίστευα ότι η Πολιτεία θέλει να μας βοηθήσει. Να μας εκμεταλλευτεί θέλει και μας εκμεταλλεύεται μια χαρά. Τι μας πρόσφερε η Πολιτεία που χωρίς να μας ρωτήσει μας αντάλλαξε; Το αναλογιστήκαμε ποτέ; Εγκατάλειψη, κατατρεγμό, περιφρόνηση… Αυτά μας πρόσφερε!
Μας πέταξε στη Μακεδονία να... μας φάνε οι λύκοι κι εμείς (οι γονείς και οι παππούδες μας δηλαδή) φάγαμε τους λύκους και τη Σλαβο-Μακεδονία την κάναμε Μακεδονία!
Κι ούτε που μας το αναγνώρισε κανείς…
Κι από πάνω μας κατάκλεψαν κιόλας… Οι Γονείς και οι Παππούδες μας που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μετά τον ξεριζωμό τους από τον αλησμόνητο Πόντο όχι μόνο αποστερήθηκαν των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους από τη συνθήκη της Λωζάνης, αλλά εδώ και 80 χρόνια εμπαίζονται με τον πλέον προκλητικό τρόπο αφού η «πανέξυπνη ελλαδική γραφειοκρατία» φρόντισε να αποδοθεί μόνο το 10% της ανταλλάξιμης περιουσίας στους πρόσφυγες. Το υπόλοιπο εξυπηρέτησε τις ρουσφετολογικές ανάγκες του παλαιοελλαδικού κατεστημένου. Υπήρχαν και συγκεκριμένες περιπτώσεις μαζικής καταπάτησης της περιουσίας αυτής που ανήκε στους πρόσφυγες. Η εκλογική περιφέρεια του Ελευθερίου Βενιζέλου σύσσωμη αντέδρασε στην εγκατάσταση προσφύγων στις περιοχές των μουσουλμάνων που είχαν αναχωρήσει. Και ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπάκουσε στην φωνή της εκλογικής του πελατείας, ανεχόμενος την καταπάτηση των περιουσιών που ανήκαν, με βάση τη συνθήκη της Λωζάννης, στους πρόσφυγες.
Τι απέγιναν τα σχολειά μας; Που είναι το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ; Λευκές σελίδες η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού… Αλλά εμείς το τικ καλά το χορεύουμε…
Τι έχουν να μας απαντήσουν οι «Ποντιο-ηγήτορες»; Τι έχουν να μας πουν οι Πόντιοι βουλευτές; Οι Μουσουλμάνοι του Έβρου σήκωσαν την Τούρκικη Σημαία, αυτοαποκαλούνται Τούρκοι (ούτε με ενδιαφέρει φυσικά αν είναι ή δεν είναι) πάνε κι έρχονται στην Τουρκία, ζητάνε ανεξαρτητοποίηση της Θράκης!!!... Και δε μιλάει κανένας κερατάς! Κιχ δεν ακούγεται…Και πόσοι είναι; Πενήντα, εκατό χιλιάδες; Πόσοι είμαστε εμείς… Δυο, τρία εκατομμύρια; Τη δικιά μας τη σημαία τι την κάναμε; Που πήγε και κρύφτηκα ο αετός του Πόντου; Συμβιβαστήκαμε με ένα πιάτο φαί, δάσκαλε, και τα ξεχάσαμε όλα.
'.....
Ποτέ δεν πίστευα ότι η Πολιτεία θέλει να μας βοηθήσει. Να μας εκμεταλλευτεί θέλει και μας εκμεταλλεύεται μια χαρά. Τι μας πρόσφερε η Πολιτεία που χωρίς να μας ρωτήσει μας αντάλλαξε; Το αναλογιστήκαμε ποτέ; Εγκατάλειψη, κατατρεγμό, περιφρόνηση… Αυτά μας πρόσφερε!
Μας πέταξε στη Μακεδονία να... μας φάνε οι λύκοι κι εμείς (οι γονείς και οι παππούδες μας δηλαδή) φάγαμε τους λύκους και τη Σλαβο-Μακεδονία την κάναμε Μακεδονία!
Κι ούτε που μας το αναγνώρισε κανείς…
Κι από πάνω μας κατάκλεψαν κιόλας… Οι Γονείς και οι Παππούδες μας που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μετά τον ξεριζωμό τους από τον αλησμόνητο Πόντο όχι μόνο αποστερήθηκαν των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους από τη συνθήκη της Λωζάνης, αλλά εδώ και 80 χρόνια εμπαίζονται με τον πλέον προκλητικό τρόπο αφού η «πανέξυπνη ελλαδική γραφειοκρατία» φρόντισε να αποδοθεί μόνο το 10% της ανταλλάξιμης περιουσίας στους πρόσφυγες. Το υπόλοιπο εξυπηρέτησε τις ρουσφετολογικές ανάγκες του παλαιοελλαδικού κατεστημένου. Υπήρχαν και συγκεκριμένες περιπτώσεις μαζικής καταπάτησης της περιουσίας αυτής που ανήκε στους πρόσφυγες. Η εκλογική περιφέρεια του Ελευθερίου Βενιζέλου σύσσωμη αντέδρασε στην εγκατάσταση προσφύγων στις περιοχές των μουσουλμάνων που είχαν αναχωρήσει. Και ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπάκουσε στην φωνή της εκλογικής του πελατείας, ανεχόμενος την καταπάτηση των περιουσιών που ανήκαν, με βάση τη συνθήκη της Λωζάννης, στους πρόσφυγες.
Τι απέγιναν τα σχολειά μας; Που είναι το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ; Λευκές σελίδες η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού… Αλλά εμείς το τικ καλά το χορεύουμε…
Τι έχουν να μας απαντήσουν οι «Ποντιο-ηγήτορες»; Τι έχουν να μας πουν οι Πόντιοι βουλευτές; Οι Μουσουλμάνοι του Έβρου σήκωσαν την Τούρκικη Σημαία, αυτοαποκαλούνται Τούρκοι (ούτε με ενδιαφέρει φυσικά αν είναι ή δεν είναι) πάνε κι έρχονται στην Τουρκία, ζητάνε ανεξαρτητοποίηση της Θράκης!!!... Και δε μιλάει κανένας κερατάς! Κιχ δεν ακούγεται…Και πόσοι είναι; Πενήντα, εκατό χιλιάδες; Πόσοι είμαστε εμείς… Δυο, τρία εκατομμύρια; Τη δικιά μας τη σημαία τι την κάναμε; Που πήγε και κρύφτηκα ο αετός του Πόντου; Συμβιβαστήκαμε με ένα πιάτο φαί, δάσκαλε, και τα ξεχάσαμε όλα.
Τρείς χιλιάδες χρόνια οι Εβραίοι περίμεναν για να γυρίσουν στην Πατρίδα τους κι από μας ζητάνε μέσα σε 80 χρόνια να την ξεχάσουμε τη δικιά μας! Κι ξέρεις πιο είναι το κρίμα; Οι μισοί από μας την ξεχάσαμε και οι άλλοι μισοί παίρνουμε βίζα για να πάμε επισκέπτες στην Πατρίδα μας! Για να δούμε το σπίτι μας! Για να βρούμε του τάφους των δικών μας!Η δικιά μου γενιά χαμένη πήγε Αναστάση, ίσως γατί χόρτασε, ίσως γιατί δεν άντεχε άλλο τα ευλογημένα βάσανα που πέρασαν οι γονείς και οι παππούδες μας…
Έχουμε όμως τη νέα γενιά των Ποντίων που μπορεί να μη μιλάει καλά τα Ποντιακά, μπορεί να μη ξέρει να χορεύει τους Ποντιακούς χορούς, αλλά είναι πιο Πόντια γενιά κι από δικιά μου κι από τη δικιά σου!
Και γι αυτήν τη γενιά που έχει συνειδητοποιήσει ότι εμείς οι Πόντιοι φιλοξενούμενοι είμαστε σ’ αυτόν τον τόπο, γι αυτήν τη γενιά που ξέρει που είναι η δικιά της Πατρίδα, γι αυτήν τη γενιά που ξέρει ότι κάποια μέρα θα ξαναγυρίσει στην Πατρίδα της και η γη θα τρέμει…
ΑΞΙΖΕΙ τον κόπο να αγωνιστούμε μέχρι την ώρα που θα κλείσουμε τα μάτια μας.
Και σ’ αυτόν τον αγώνα λίγοι θα είναι εκείνοι που θα μας συμπαρασταθούν και πολλοί που θα μας πολεμήσουν…'
υπεύθυνος για το copy paste
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος
Έχουμε όμως τη νέα γενιά των Ποντίων που μπορεί να μη μιλάει καλά τα Ποντιακά, μπορεί να μη ξέρει να χορεύει τους Ποντιακούς χορούς, αλλά είναι πιο Πόντια γενιά κι από δικιά μου κι από τη δικιά σου!
Και γι αυτήν τη γενιά που έχει συνειδητοποιήσει ότι εμείς οι Πόντιοι φιλοξενούμενοι είμαστε σ’ αυτόν τον τόπο, γι αυτήν τη γενιά που ξέρει που είναι η δικιά της Πατρίδα, γι αυτήν τη γενιά που ξέρει ότι κάποια μέρα θα ξαναγυρίσει στην Πατρίδα της και η γη θα τρέμει…
ΑΞΙΖΕΙ τον κόπο να αγωνιστούμε μέχρι την ώρα που θα κλείσουμε τα μάτια μας.
Και σ’ αυτόν τον αγώνα λίγοι θα είναι εκείνοι που θα μας συμπαρασταθούν και πολλοί που θα μας πολεμήσουν…'
υπεύθυνος για το copy paste
Αναστάσιος Καζαντζίδης
Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος
