τουΣπύρου Χατζάρα
« Ο Έλληνας θέλει σήμερα πολιτικές, που βάζουν πρώτα τον πολίτη σε μια κοινωνική Ευρώπη». Γιώργος Α. Παπανδρέου, Εθνικό Συμβούλιο ΠΑΣΟΚ.
Λόγια , λόγια, λόγια. Επικοινωνιακές αοριστίες . Το ερώτημα κάθε πολίτη είναι το ποιες είναι αυτές οι πολιτικές.
«Πρώτα ο πολίτης». Που; Στην ουρά για το επίδομα; «Κοινωνική Ευρώπη» που αγωνίζεται κατά της ανεργίας, με κόψιμο του ημερομίσθιου στα δυο , μια σύνταξη στα 72 , με 72 ώρες δουλειά στην εβδομάδα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς σιγουριά στη δουλειά, αλλά με «κινητικότητα». Ο κ. Παπανδρέου πρόσθεσε τον... «σοσιαλιστικό» στόχο για « έξυπνη, πράσινη ανάπτυξη και απασχόληση».
Ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου μίλησε για «διαφορές μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών», χωρίς όμως να καταγγείλει τις πολιτικές των συντηρητικών που ψηφίζουν οι «προοδευτικοί »σοσιαλφιλελεύθεροι. (Την ενοικίαση εργαζομένων την καθιέρωσε ο προοδευτικός κ.Σημίτης).
Ο κ. Παπανδρέου διατύπωσε και την ακόλουθη «σοσιαλιστική» πρόταση: « Ζητάμε τη διασφάλιση της κεφαλαιακής επάρκειας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και τον περιορισμό των επισφαλειών» .
Η πρόταση αυτή σημαίνει , περισσότερα χρήματα για τις τράπεζες και φόρτωμα στο δημόσιο των «επισφαλειών», όπως κάνει διακομματικά το τραπεζικό κατεστημένο στις ΗΠΑ.
Βέβαια ο κ. Παπανδρέου θέλει επειδή είναι σοσιαλιστής αυτά να γίνουν , με έναν τρόπο «που θα εγγυάται ότι, μέσα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα στηριχθεί επιτέλους η πραγματική οικονομία, η μικρομεσαία επιχείρηση, και δεν θα πρόκειται μόνο για το βόλεμα των τραπεζιτών » .
Επομένως γιατί φώναζε για τα 28 δις που έδωσε ο Καραμανλής τις τράπεζες;
Ο κ. Παπανδρέου για το Μάαστριχτ, προτείνει ένα συμπληρωματικό Σύμφωνο Απασχόλησης, Κοινωνικής Προστασίας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, παράλληλο με το Σύμφωνο του Μάαστριχτ, που σημαίνει και νέες μορφές εταιρειών, όπως είναι η στήριξη των συνεταιρισμών όλων των ειδών, «για να μπορούμε επιτέλους να μιλάμε και για ένα Σύμφωνο που διασφαλίζει την Ευρώπη της αλληλεγγύης, την Πράσινη Ευρώπη και την Ευρώπη των πολιτών». Επίσης ζήτησε την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, ώστε να εξαιρούνται, οι δημόσιες παραγωγικές κοινωνικές δαπάνες από τον υπολογισμό του ελλείμματος, υιοθετώντας την πρόταση του Παντελή Οικονόμου.
Περίμενα το «Εθνικό Συμβούλιο» να λειτουργήσει πολιτικά και όχι σαν όμιλος χειροκροτητών, του Poul Nyrup Rasmussen .
Περίμενα ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να ανοίξει την « ευρωπαϊκή ατζέντα», να καταδικάσει τις προτάσεις των εργοδοτών και της Τρόικας, για να κόψουμε (προσωρινά;) το μεροκάματο στα δύο , να ζητήσει αλλαγή του Μάαστριχτ, και να καταγγείλει την Ευρώπη των τραπεζιτών.
Μάταια.
Περίμενα να καταδικάσουν την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια, χωρίς να επιλυθεί πριν ,το ζήτημα της ονομασίας. Περίμενα να καταδικάσουν την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για 72 ώρες εργασίας.
Μάταια.
Για το λόγο αυτό έχει κολλήσει και η βελόνα στο 31%.
« Ο Έλληνας θέλει σήμερα πολιτικές, που βάζουν πρώτα τον πολίτη σε μια κοινωνική Ευρώπη». Γιώργος Α. Παπανδρέου, Εθνικό Συμβούλιο ΠΑΣΟΚ.
Λόγια , λόγια, λόγια. Επικοινωνιακές αοριστίες . Το ερώτημα κάθε πολίτη είναι το ποιες είναι αυτές οι πολιτικές.
«Πρώτα ο πολίτης». Που; Στην ουρά για το επίδομα; «Κοινωνική Ευρώπη» που αγωνίζεται κατά της ανεργίας, με κόψιμο του ημερομίσθιου στα δυο , μια σύνταξη στα 72 , με 72 ώρες δουλειά στην εβδομάδα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς σιγουριά στη δουλειά, αλλά με «κινητικότητα». Ο κ. Παπανδρέου πρόσθεσε τον... «σοσιαλιστικό» στόχο για « έξυπνη, πράσινη ανάπτυξη και απασχόληση».
Ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου μίλησε για «διαφορές μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών», χωρίς όμως να καταγγείλει τις πολιτικές των συντηρητικών που ψηφίζουν οι «προοδευτικοί »σοσιαλφιλελεύθεροι. (Την ενοικίαση εργαζομένων την καθιέρωσε ο προοδευτικός κ.Σημίτης).
Ο κ. Παπανδρέου διατύπωσε και την ακόλουθη «σοσιαλιστική» πρόταση: « Ζητάμε τη διασφάλιση της κεφαλαιακής επάρκειας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και τον περιορισμό των επισφαλειών» .
Η πρόταση αυτή σημαίνει , περισσότερα χρήματα για τις τράπεζες και φόρτωμα στο δημόσιο των «επισφαλειών», όπως κάνει διακομματικά το τραπεζικό κατεστημένο στις ΗΠΑ.
Βέβαια ο κ. Παπανδρέου θέλει επειδή είναι σοσιαλιστής αυτά να γίνουν , με έναν τρόπο «που θα εγγυάται ότι, μέσα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα στηριχθεί επιτέλους η πραγματική οικονομία, η μικρομεσαία επιχείρηση, και δεν θα πρόκειται μόνο για το βόλεμα των τραπεζιτών » .
Επομένως γιατί φώναζε για τα 28 δις που έδωσε ο Καραμανλής τις τράπεζες;
Ο κ. Παπανδρέου για το Μάαστριχτ, προτείνει ένα συμπληρωματικό Σύμφωνο Απασχόλησης, Κοινωνικής Προστασίας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, παράλληλο με το Σύμφωνο του Μάαστριχτ, που σημαίνει και νέες μορφές εταιρειών, όπως είναι η στήριξη των συνεταιρισμών όλων των ειδών, «για να μπορούμε επιτέλους να μιλάμε και για ένα Σύμφωνο που διασφαλίζει την Ευρώπη της αλληλεγγύης, την Πράσινη Ευρώπη και την Ευρώπη των πολιτών». Επίσης ζήτησε την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, ώστε να εξαιρούνται, οι δημόσιες παραγωγικές κοινωνικές δαπάνες από τον υπολογισμό του ελλείμματος, υιοθετώντας την πρόταση του Παντελή Οικονόμου.
Περίμενα το «Εθνικό Συμβούλιο» να λειτουργήσει πολιτικά και όχι σαν όμιλος χειροκροτητών, του Poul Nyrup Rasmussen .
Περίμενα ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να ανοίξει την « ευρωπαϊκή ατζέντα», να καταδικάσει τις προτάσεις των εργοδοτών και της Τρόικας, για να κόψουμε (προσωρινά;) το μεροκάματο στα δύο , να ζητήσει αλλαγή του Μάαστριχτ, και να καταγγείλει την Ευρώπη των τραπεζιτών.
Μάταια.
Περίμενα να καταδικάσουν την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, για να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια, χωρίς να επιλυθεί πριν ,το ζήτημα της ονομασίας. Περίμενα να καταδικάσουν την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για 72 ώρες εργασίας.
Μάταια.
Για το λόγο αυτό έχει κολλήσει και η βελόνα στο 31%.
