Τι σου είναι αυτό το internet..
Αστάθμητος παράγοντας πιστεύω για όποιον προσπαθούσε πριν χρόνια να κάνει κάποια πρόβλεψη για την κατάληξη των πραγμάτων σήμερα. Όχι ότι έχουμε φτάσει στο τέρμα (αν παίζει κάποιο τέρμα δηλαδή), αλλά όπως και να το κάνουμε η κοινωνία αλλάζει συνεχώς προς κατευθύνσεις που είναι δύσκολο να κατανοηθούν. Αν συνδυάσουμε το γεγονός της λεγόμενης γενετικής μνήμης με τη συνεχώς αυξανόμενη λήψη πληροφορίας, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όποια κατεύθυνση κι αν αποφασίσει να... ακολουθήσει η κοινωνία μας, καλώς ή κακώς θα είναι συνειδητή απόφαση (ΠΡΟΣΟΧΗ εξαιρούνται περιπτώσεις χρήσης κόκκινων κομβίων ,από ανευθυνο-υπεύθυνους, με την ένδειξη ΠΡΟΣΟΧΗ).
Πάντως μη βιαστείτε να χαρείτε ότι και καλά φτάσαμε ή φτάνουμε σε ένα σημείο όπου η χειραγώγηση και η χειραφέτηση της μάζας από συγκεκριμένα άτομα δε θα συμβαίνει. Απλά πλέον είναι ορατό το σενάριο να μην είναι μονόδρομη αυτή η σχέση. Η μάζα αρχίζει να τα βρίσκει με τον ευατό της και δεν την ενοχλούν σιγά σιγά τα ελαττώματά της. Ναι το ξέρει ότι δεν είναι ομοιόμορφη, το ξέρει ότι κάποιες φορές είναι ακόμη και αντικρουόμενη, αλλά δεν τη νοιάζει γιατί πολύ απλά προτιμά να υπάρχει. Σε οποιαδήποτε μορφή μπορεί, σε οποιοδήποτε φορέα, με οποιοδήποτε όνομα ή και ανώνυμα και το πιο αστείο απ' όλα με τον οποιοδήποτε για διαχειριστή.
Η κοινωνία της μάζας αλλάζει, γιατί πολύ απλά γίνετε όλο και πιο δύσκολη η οριοθέτησή της. Μέχρι τώρα υπήρχαν κατά βάση οι συμβατικοί τρόποι κοινωνικοποίησης, οι οποίοι προϋποθέταν να λαμβάνονται υπόψιν σταθερές όπως ο χώρος και ο χρόνος ως αναγκαίες (το σχολείο, ο στρατός, το πανεπιστήμιο, η δουλειά, η οικογένεια). Πλέον με το internet ο καθένας αποκτά τη δυναμική να συντονίζει καλύτερα το βαθμό έκθεσης του εγώ του σε διαφόρου είδους μικρές ή μεγάλες κοινωνίες που τον ελκύουν. Και κάπου εκεί είναι που αλλάζουν τα δεδομένα και έρχονται τα πάνω κάτω. Πόσες φορές έχετε χρησιμοποιήσει τη φράση "η πρώτη εντύπωση"; Πόσες φορές από αυτές υπήρξε και "δεύτερη εντύπωση"; Ή τρίτη; Ή νιοστή; Αυτό το κενό έρχετε να καλύψει το internet, το κενό της χαμένης ευκαιρίας.
Μιας ευκαιρίας να γνωρίσεις, να μοιραστείς, να συναναστραφείς, να θυμηθείς, να τολμήσεις, να σχεδιάσεις, να αποτύχεις και πάλι από την αρχή. Γιατί το κύκλο δύσκολα να τον αποφύγουμε, και δε θα ήτανε και σώφρων πιθανότατα, αλλά δε παύει να μπορούμε να τον ζωγραφίσουμε μόνοι μας. Κι αν πεφτει πάνω σε άλλους κύκλους δεν τρέχει και τίποτα, το πολύ πολύ να πάρει χρώμα στο τέλος.
Αστάθμητος παράγοντας πιστεύω για όποιον προσπαθούσε πριν χρόνια να κάνει κάποια πρόβλεψη για την κατάληξη των πραγμάτων σήμερα. Όχι ότι έχουμε φτάσει στο τέρμα (αν παίζει κάποιο τέρμα δηλαδή), αλλά όπως και να το κάνουμε η κοινωνία αλλάζει συνεχώς προς κατευθύνσεις που είναι δύσκολο να κατανοηθούν. Αν συνδυάσουμε το γεγονός της λεγόμενης γενετικής μνήμης με τη συνεχώς αυξανόμενη λήψη πληροφορίας, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όποια κατεύθυνση κι αν αποφασίσει να... ακολουθήσει η κοινωνία μας, καλώς ή κακώς θα είναι συνειδητή απόφαση (ΠΡΟΣΟΧΗ εξαιρούνται περιπτώσεις χρήσης κόκκινων κομβίων ,από ανευθυνο-υπεύθυνους, με την ένδειξη ΠΡΟΣΟΧΗ).
Πάντως μη βιαστείτε να χαρείτε ότι και καλά φτάσαμε ή φτάνουμε σε ένα σημείο όπου η χειραγώγηση και η χειραφέτηση της μάζας από συγκεκριμένα άτομα δε θα συμβαίνει. Απλά πλέον είναι ορατό το σενάριο να μην είναι μονόδρομη αυτή η σχέση. Η μάζα αρχίζει να τα βρίσκει με τον ευατό της και δεν την ενοχλούν σιγά σιγά τα ελαττώματά της. Ναι το ξέρει ότι δεν είναι ομοιόμορφη, το ξέρει ότι κάποιες φορές είναι ακόμη και αντικρουόμενη, αλλά δεν τη νοιάζει γιατί πολύ απλά προτιμά να υπάρχει. Σε οποιαδήποτε μορφή μπορεί, σε οποιοδήποτε φορέα, με οποιοδήποτε όνομα ή και ανώνυμα και το πιο αστείο απ' όλα με τον οποιοδήποτε για διαχειριστή.
Η κοινωνία της μάζας αλλάζει, γιατί πολύ απλά γίνετε όλο και πιο δύσκολη η οριοθέτησή της. Μέχρι τώρα υπήρχαν κατά βάση οι συμβατικοί τρόποι κοινωνικοποίησης, οι οποίοι προϋποθέταν να λαμβάνονται υπόψιν σταθερές όπως ο χώρος και ο χρόνος ως αναγκαίες (το σχολείο, ο στρατός, το πανεπιστήμιο, η δουλειά, η οικογένεια). Πλέον με το internet ο καθένας αποκτά τη δυναμική να συντονίζει καλύτερα το βαθμό έκθεσης του εγώ του σε διαφόρου είδους μικρές ή μεγάλες κοινωνίες που τον ελκύουν. Και κάπου εκεί είναι που αλλάζουν τα δεδομένα και έρχονται τα πάνω κάτω. Πόσες φορές έχετε χρησιμοποιήσει τη φράση "η πρώτη εντύπωση"; Πόσες φορές από αυτές υπήρξε και "δεύτερη εντύπωση"; Ή τρίτη; Ή νιοστή; Αυτό το κενό έρχετε να καλύψει το internet, το κενό της χαμένης ευκαιρίας.
Μιας ευκαιρίας να γνωρίσεις, να μοιραστείς, να συναναστραφείς, να θυμηθείς, να τολμήσεις, να σχεδιάσεις, να αποτύχεις και πάλι από την αρχή. Γιατί το κύκλο δύσκολα να τον αποφύγουμε, και δε θα ήτανε και σώφρων πιθανότατα, αλλά δε παύει να μπορούμε να τον ζωγραφίσουμε μόνοι μας. Κι αν πεφτει πάνω σε άλλους κύκλους δεν τρέχει και τίποτα, το πολύ πολύ να πάρει χρώμα στο τέλος.
