Άκου δολοφόνε....

Γράφει ο Ευθύλογος στο Ελληνικό Καφενείο

Σίγουρα έχεις κάθε λόγο να νοιώθεις ικανοποιημένος από το έργο σου.
Κράτησες τον «αντρίκιο» λόγο σου.
Σε προηγούμενη προκήρυξη έγραφες:

Τώρα ο κάθε απρόσωπος μπάτσος πρέπει να γνωρίζει πως ίσως να είναι ο επόμενος στόχος της ΣΕΧΤΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ. Ίσως αυτή τη στιγμή που διαβάζει αυτές τις γραμμές η κάνη ενός όπλου να ναι στραμμένη πάνω του.

Ένας αθώος, ένας πατέρας, ένας απλός εργαζόμενος που είχε την... ατυχία να είναι αστυνομικός, ένας κυριολεκτικά απρόσωπος μπάτσος είναι νεκρός.
Δεν ήταν ούτε προστάτης νυχτερινών κέντρων, ούτε νταβατζής. Δεν ήταν ούτε καν φοροφυγάς, όπως αρκετοί μικροαστοί που τόσο σιχαίνεσαι! Τι να φοροδιαφύγει από τις γλίσχρες αποδοχές του;
Άλλωστε αν ήταν κάτι από τα παραπάνω θα το ήξερες, αφού στη νέα εμετική προκήρυξή σου ισχυρίζεσαι ότι ξέρεις τα πάντα, ακόμη και για τους πιθανούς αυτόπτες μάρτυρες, πόσο μάλλον για τα θύματά σου!
Και σίγουρα θα το έγραφες γιατί θα ήταν για σένα ένα ακόμη επιχείρημα για να δικαιολογήσεις το έγκλημά σου.
Αν και μάλλον δεν χρειάζεσαι ούτε δικαιολογίες ούτε επιχειρήματα.
Αυτά είναι ενοχλητικές μικροαστικές προκαταλήψεις για όποιον είναι αποφασισμένος να σκοτώσει και να αισθανθεί την ικανοποίηση του αίματος.
Ασφαλώς νοιώθεις δυνατός αφού πίστεψες ότι έχεις το δικαίωμα να αφαιρείς ζωές και μάλιστα δημιούργησες μια εικονική πραγματικότητα που την ονόμασες «πόλεμο». Και σ’ αυτόν το πόλεμο το «ένοπλο κόμμα» σου κερδίζει μάχες.
Κατά τη γνώμη σου. Μόνο που δεν ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός.
Αναθεώρησες την άποψη ότι ο κεντρικός εχθρός είναι η παλιά ΛΜΑΤ (Λούμπεν ΜεγαλοΑστική Τάξη). Εξακολουθεί βέβαια να παραμένει εχθρός αλλά όχι πρώτης προτεραιότητας.
Στη θέση της έβαλες τη νέα ΛΜΑΤ Δηλαδή τη Λούμπεν ΜικροΑστική Τάξη.
Που την περιγράφεις ως την παθητική σαπίλα των υπαλληλίσκων, των εμπόρων, των οικογενειαρχών νοικοκυραίων, των … των …
Όσο για το προλεταριάτο το αποστρέφεσαι, αφού κατά τη γνώμη σου δεν διαθέτει καμιά συνείδηση παρά μόνον την ακόρεστη επιθυμία για εύκολο πλουτισμό και μάλιστα πατώντας επί πτωμάτων.
Αλλά τότε δεν σου μένει κανένας! Για ποιον πολεμάς; Είσαι μόνος!
Και αυτό στην πολιτική, στο αντάρτικο πόλεων αλλά και στον πόλεμο (που ασφαλώς δεν έζησες τη βία του) σημαίνει απομονωμένος. Και ο απομονωμένος το .......
έχει χαμένο το παιγνίδι.
Αλλά μάλλον δεν έχεις τέτοιους προβληματισμούς όπως δεν σε απασχολούν και τα ερωτήματα:
α) Για ποια τάξη αγωνίζεσαι;
β) Εν ονόματι τίνος σκοτώνεις;
γ) Τίνος προσπαθείς να βελτιώσεις τη ζωή; [1]
δ) Ποιος σου το ζήτησε;
ε) Από πού αντλείς την όποια νομιμοποίησή σου;
Και μάλιστα όταν παραδέχεσαι ότι η νέα ΛΜΑΤ είναι ο πλειοψηφικός ρυθμιστής της πολιτικής και κοινωνικής ζωής!
Αλλά θα μου πεις εδώ δεν σέβεσαι τη ζωή, θα σεβαστείς την πλειοψηφία;
Και για ποια βελτίωση να μιλήσουμε όταν ομολογείς ότι χαίρεσαι που δεν πρέπει να υπερασπίσεις το όραμα και την ελπίδα ενός καλλίτερου κόσμου!
Εσύ ζεις για τη χαρά και με τη χαρά της καταστροφής και του θανάτου.
Έτσι η δολοφονία για σένα δεν είναι μέσον – έστω και αποτρόπαιο - για την επίτευξη κάποιου στόχου, αλλά πρόταση ζωής για το σήμερα, όπως αναγνωρίζεις ο ίδιος.
Δεν χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για να επιβεβαιωθεί η άποψη ότι τις ενέργειές σου δεν τις καθοδηγεί κάποια ιδεολογία αλλά ένα απέραντο τυφλό μίσος που μόνο ένας παρανοϊκός εγκέφαλος και μια άρρωστη ψυχή μπορεί να νοιώσει.
Γιατί ποιος φυσιολογικός άνθρωπος θα θεωρούσε ως καθήκον του
«να αποδιοργανώσει το εσωτερικό της χώρας του, να πλήξει την εθνική οικονομία, να κιβδηλώσει (;) τη δημόσια εξωτερική εικόνα, να δημιουργήσει διεθνή ανυποληψία και να προκαλέσει εθνικό διχασμό»;
Λίγο πλήρωσε η Ελλάδα τους προηγούμενους διχασμούς και λίγο μάτωσε που θέλεις να την κάνεις να ξαναματώσει;
Από ποια δαντική κόλαση ξεπήδησες;
Τουλάχιστον οι παλιότεροι αντάρτες της πόλης είχαν την – έστω δειλή, έστω κρυφή - συμπαράσταση μέρους του πληθυσμού.
Εσένα σε αποστρέφονται ΟΛΟΙ !!!
Αυτός ο φτωχός μπάτσος ήταν ο εχθρός σου δολοφόνε;
http://kafeneio-gr.blogspot.com/2009/06/blog-post_6912.html