Το ελιξίριο του καπιταλισμού : Ο άγριος πόλεμος για την εξασφάλιση του πολυτιμότερου εμπορεύματος στον κόσμο, απειλεί με την καταστροφή χιλιάδες επιχειρήσεις, αδύναμα κράτη και χρεωμένους καταναλωτές
του Βασίλη Βιλιάρδου
του Βασίλη Βιλιάρδου
Οικονομολόγου, πτυχιούχου της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου,
Όταν χορηγείς σε κάποιον αυξημένες ενέσεις κορτιζόνης, ο πόνος εξαφανίζεται «ως δια μαγείας» και δεν αισθάνεται πλέον καμία ενόχληση. Επίσης, όταν ένας... αθλητής παίρνει «διεγερτικά», η απόδοση του πολλαπλασιάζεται και μπορεί να επιτύχει απίστευτες επιδόσεις. Αντίστοιχα, όταν σε μια υπερχρεωμένη επιχείρηση, στην Οικονομία ευρύτερα, «προσθέσεις» αφειδώς ρευστότητα, δημιουργείς μία απατηλή εικόνα ευφορίας, η οποία εξαφανίζει αμέσως όλα τα συμπτώματα της αρρώστιας.
Το κοινό σημείο και στις τρείς παραπάνω περιπτώσεις είναι το ότι η μαγική «θεραπεία», αφενός μεν διαρκεί όσο και η «επίδραση» των φαρμάκων, αφετέρου δε επιδεινώνει την «ασθένεια», η οποία ενίοτε γίνεται θανατηφόρα. Έτσι λοιπόν, ο «ασθενής» θεραπεύεται βραχυπρόθεσμα, ενώ ουσιαστικά τοποθετείται στον «ορό» - αφού δεν μπορεί πια να «λειτουργήσει», χωρίς τη συνεχώς αυξανόμενη ποσότητα των χορηγουμένων φαρμάκων. Στο τέλος, δεν πεθαίνει από την αρρώστια, αλλά από τα ίδια τα φάρμακα που υποχρεώθηκε να καταναλώσει.
Όμως, ειδικά όσον αφορά τις επιχειρήσεις, τους καταναλωτές και το δημόσιο, την Οικονομία γενικότερα, τα «φάρμακα» υπάρχουν σε περιορισμένες ποσότητες, με αποτέλεσμα η εξασφάλιση τους να μην είναι δεδομένη για όλους. Επομένως, αυτός που θα προλάβει, έχοντας τις καλύτερες προϋποθέσεις (ευρωστία, πιστοληπτική ικανότητα κλπ), θα πάρει τα περισσότερα και μάλιστα στην καλύτερη δυνατή τιμή (επιτόκιο εν προκειμένω), αφού αυτή υπόκειται στους κανόνες της ζήτησης και της προσφοράς.
Ταυτόχρονα, θα θελήσει να εξασφαλίσει περισσότερα από όσα έχει ανάγκη (όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα φάρμακα σε περιόδους επιδημιών), όχι μόνο για σιγουριά (ρεζέρβες), αλλά γνωρίζοντας με σαφήνεια ότι θα ακριβύνουν στο μέλλον. Το πραγματικό ελιξίριο του καπιταλισμού, τα μετρητά χρήματα δηλαδή που επινοήθηκαν από τον ίδιο σαν το ιδανικό ανταλλακτικό μέσον για την εξασφάλιση της λειτουργίας του, φαίνεται ότι θα τοποθετηθούν σε πρώτη προτεραιότητα, «επισκιάζοντας» αισθητά όλες τις υπόλοιπες.
Η πρώτη «υπόθεση εργασίας» λοιπόν είναι πως τα μετρητά χρήματα, θα γίνουν σύντομα το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο, υποσκελίζοντας το πετρέλαιο, τα βασικά μέταλλα και πολλές άλλες κατηγορίες «εμπορευμάτων». Η δεύτερη είναι πως θα απορροφηθούν από τους ισχυρότερους της αγοράς σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες από τις συνήθεις, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την ήδη πάσχουσα αγορά (πραγματική Οικονομία) και επιταχύνοντας τον (εθνικό και επιχειρηματικό) «μονοπωλισμό» της.
Επομένως, πιθανότατα θα τεθεί ξανά σε λειτουργία ο «καθοδικός σπειροειδής κύκλος» που εν πρώτοις κατάφεραν τα κράτη (με ενέσεις κορτιζόνης - τύπωμα χρημάτων δηλαδή κλπ) να επιβραδύνουν σε κάποιο βαθμό. Εάν τα γεγονότα αυτά υποδηλώνουν ότι, ο καπιταλισμός ευρίσκεται πλέον σε τροχιά παρακμής, μάλλον δεν θα αργήσουμε να το διαπιστώσουμε.
Τα χρήματα θα γίνουν σύντομα το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο
Για να τεκμηριώσουμε την παραπάνω «υπόθεση εργασίας» μας, θα ξεκινήσουμε με τη διαπίστωση ότι, μέχρι το ξέσπασμα της «χρηματοπιστωτικής κρίσης», η ρευστότητα που υπήρχε στο «σύστημα» φαινόταν ανεξάντλητη. Τα χρηματιστήρια βρισκόταν στα ύψη, οι τράπεζες προσέφεραν φτηνές πιστώσεις σε μεγάλη έκταση και με αμφιλεγόμενες εγγυήσεις, ενώ τα επενδυτικά κεφάλαια αγόραζαν τη μία εταιρεία μετά την άλλη, χρηματοδοτώντας σχεδόν εξ ολοκλήρου τις δραστηριότητες τους με ξένα κεφάλαια.
η συνέχεια στο http://www.x-hellenica.gr/PressCenter/Articles/1540.aspx
