Ο ΣΥΡΙΖΑ «πρωτοπόρος» της αποσύνθεσης
Ο ΣΥΝ ήταν πάντα η ηχώ της «κομμουνιστικής» (σταλινικής) αποσύνθεσης. Τα Κ.Κ. της Ευρώπης μεταλλάχτηκαν και ενσωματώθηκαν στο καπιταλιστικό καθεστώς οργανικά. Η «ευρωκομουνιστική» τροχιά, στην Ελλάδα, λόγω ειδικών ιστορικών συνθηκών, δεν ακολούθησε την «ομαλή» πορεία της Ευρώπης. Εδώ εκφράστηκε, σαν... «νευρική απόφυση», με το ΚΚεσ. Η καπιταλιστική ενσωμάτωση των Κ.Κ. της Ευρώπης, εδώ αποτυπώθηκε με τον ΣΥΝ.
Αυτή η ολοκληρωτικά μεταλλαγμένη «απόφυση» τράβηξε τη λογική των σταλινογενών κομμάτων και χρωμάτων στην τελική τους συνέπεια. Η πορεία του ΣΥΝ αποτελεί το σηματοδότη της γενικής πορείας και εξέλιξης όλων τάσεων με τη λογική και της δομή του σταλινισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η ευρωκομουνιστική ηχώ, σηματοδοτεί αυτό που πρόκειται να γίνει και στο ΚΚΕ. Το ΚΚΕ μπαίνει στην τελική ευθεία, λόγω καθυστέρησης ορμητικά, της ολοκληρωτικής του αποσύνθεσης. Οι σημερινοί επιθανάτιοι σπασμοί του ΣΥΡΙΖΑ, σύντομα θα εκδηλωθούν και στο ΚΚΕ.
Η αφετηρία της μετάλλαξης
Η αφετηρία του εκφυλισμού και της καπιταλιστικής ενσωμάτωσης κάθε σοσιαλιστικού ή κομμουνιστικού κόμματος εμφανίζεται ακριβώς τη στιγμή όπου η Επανάσταση μετατρέπεται σε «Αριστερά». Τη στιγμή δηλαδή που μιμούνται αυτά τα κόμματα την καπιταλιστική λογική και δέχονται και αυτά να φορέσουν προσωπεία και να συγκαλύψουν το όνομά τους.
Ο καπιταλισμός εμφανίζεται με πολλές μεταμφιέσεις και κουκούλες. Από τη στιγμή που η Επανάσταση φοράει την πρώτη κουκούλα και ονομάζεται «αριστερά», αρχίζει να εισέρχεται στο καθεστωτικό παιχνίδι και να αντιγράφει τις λογικές του συστήματος.
Με τη πρώτη αυτή συγκάλυψη του ονόματος «Επανάσταση» αρχίζει και η αναθεώρηση της επαναστατικής θεωρίας και πράξης. Η «αριστερά» εγκαταλείπει τον πρακτικό αγώνα κατάλυσης του καπιταλιστικού συστήματος και τον υποκαθιστά με τον κοινοβουλευτικό αγώνα αναρρίχησης στην εξουσία. Δηλαδή ενσωμάτωσής της σε αυτό.
Προϊόν αυτής της «αριστερής» αποσυνθετικής εξαχρείωσης είναι η σημερινή «κουκούλα» η οποία έχει αναχθεί σε ιδεολογικό στοιχείο των «εξεγέρσεων». Είναι η ολοκληρωτική κατάπτωση και εξαχρείωση των «αριστερών» προσωπείων που έχει οδηγήσει στη σημερινή κουκούλα που καλύπτει το πρόσωπο πλέον των μπράβων και των μηχανισμών του καθεστώτος. Πίσω από τα σημερινά «αριστερά» προσωπεία και τις «κουκούλες» βρίσκονται οι μηχανισμοί της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, οι καθεστωτικοί προβοκάτορες και οι ποικίλες μυστικές υπηρεσίες.
Δεν είναι, συνεπώς τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η ολοκληρωτικά εκφυλισμένη «αριστερή» δομή, δίνει ιδεολογική και πολιτική κάλυψη στις κουκουλοφόρικες πρακτικές, από κοινού με τα καθεστωτικά μέσα προπαγάνδας και τους ποικίλους «οργανικούς διανοούμενους» της πλανητικής νέας τάξης.
Η εκλογική αλλοτρίωση
Ένα αυθεντικά αριστερό κόμμα (δηλαδή επαναστατικό) έχει ως θεμέλιο της ύπαρξής του το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Είναι ο οργανικός εκφραστής, οργανωτής και υπηρέτης αυτού του κινήματος. Τα πάντα είναι υποταγμένα σε αυτό και στη στρατηγική αναγκαιότητα ανάπτυξης, δημοκρατικής οργάνωσης, αυτενέργειας και συνειδητοποίησης αυτού του κινήματος. Όλες οι δραστηριότητες ενός επαναστατικού αριστερού κόμματος απορρέουν και προσδιορίζονται από τις ιστορικές και αγωνιστικές ανάγκες του λαϊκού κινήματος. Οι τακτικές απορρέουν από αυτές τις στρατηγικές ανάγκες και είναι υποταγμένες σε αυτές της ανάγκες.
Η εκλογική πολιτική είναι μια τακτική, δηλαδή ένα μέσο οργανικά δεμένο με την ανάπτυξη, τη διαπαιδαγώγηση και συνειδητοποίηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ένα συμπληρωματικό μέσο της επαναστατικής δράσης.
Η εκλογική τακτική δεν υποκαθιστά την επαναστατική στρατηγική, απλώς τη συμπληρώνει, δεν γίνεται αυτοσκοπός αλλά επικουρικό στοιχείο της ζωντανής δράσης του μαζών. Δεν καλλιεργεί εκλογικές αυταπάτες, αλλά τις γκρεμίζει…
Ο σταλινισμός υποκατέστησε τα κινήματα από το κόμμα (καθαρή αστική λογική) και αυτό άνοιξε τις πόρτες της ενσωμάτωσης στις αστικές εκλογικές διαδικασίες, δηλαδή στην υποκατάσταση των ζωντανών κινημάτων από τις εικονικές και τυπικές αστικές εκλογικές διαδικασίες.
Η στρατηγική της επανάστασης υποκαταστάθηκε από την εκλογική τακτική, η οποία έγινε κεντρικός προσανατολισμός των «αριστερών» κομμάτων. Ο εκλογικός αυτός προσανατολισμός ήταν μια ανοικτή ρήξη με τα ζωντανά κινήματα, ακριβώς γιατί ήταν υποταγμένος στη λογική του συστήματος και χρησιμοποιούσε τα κινήματα όχι ως υποκείμενα της εξέλιξης, αλλά ως αντικείμενα διαπραγμάτευσης των «αριστερών» κομμάτων.
Αυτή η υποταγή στην καπιταλιστική λογική και τις λειτουργίες της δολοφόνησε κυριολεκτικά τα ζωντανά λαϊκά κινήματα και οδήγησε στο φετιχισμό του ψηφοδελτίου, δηλαδή στο τέρας της εκλογικής αλλοτρίωσης.
Σήμερα η «αριστερή» εκλογική αλλοτρίωση έχει πάρει τερατώδεις διαστάσεις και αποτελεί το φυσικό προϊόν της χρεοκοπίας και αποσύνθεσης αυτών των κομμάτων. Αυτά τα κόμματα αποτελούν πλέον συστατικό στοιχείο του ολοκληρωτικά παρακμιακού καθεστωτικού σκηνικού και τους αδύνατους «κρίκους» του: δηλαδή τους «κρίκους», όπου η καπιταλιστική παρακμή αποτυπώνεται με όλα τα χρώματα της πολιτικής διαστροφής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αιχμή αυτής της διαστροφικής, θεσμολάγνας παράκρουσης και αποσύνθεσης. Αυτό, επικαλύπτει, σχετικά, τις ίδιες αποσυνθετικές διεργασίες που υπάρχουν και στο ΚΚΕ. Η ίδια λογική διαπερνάει καταλυτικά και το ΚΚΕ. Μια λογική που οδηγεί σήμερα, ορμητικά, στους ίδιους επιθανάτιους σπασμούς που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εκδηλώνει πιο γρήγορα και άμεσα, αυτό που θα συμβεί, πολύ σύντομα και στο ΚΚΕ.
Η αθεράπευτη εκλογική νόσος
Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της τυπικής κοινοβουλευτικής λογικής είναι η απάτη και τα συνακόλουθα εκλογικά της προϊόντα: Ο καιροσκοπισμός και η δημαγωγία. Και όσο πιο ολοκληρωτική είναι η εκλογική αλλοτρίωση τόσο και πιο αχαλίνωτα και επιδημικά γίνονται η απάτη, ο καιροσκοπισμός και η δημαγωγία.
Τα κόμματα αποκόβονται ολοκληρωτικά από τις κοινωνικές τάξεις και την κοινωνία και μετατρέποντας σε σκέτους και εντελώς ανεξέλεγκτους εκλογικούς μηχανισμούς παραγωγής και κατανάλωσης ενός άθλιου δημαγωγικού, παραπολιτικού λόγου απάτης και παγίδευσης του πολίτη.
Πρωταγωνιστής σε αυτό το εκλογικό παιχνίδι της εκλογικής αλλοτρίωσης και ανταγωνιστής των αστικών κομμάτων είναι και τα «αριστερά» κόμματα. Η εργατική τάξη, ο λαός και τα «κινήματα» αντιμετωπίζονται σαν σκέτα αντικείμενα, σαν εργαλεία εξυπηρετικά των εκλογικών τους στόχων.
Με αυτά τα δεδομένα ο «αριστερός» καιροσκοπισμός φτάνει σε μορφές παράκρουσης και αποτελεί μία από τις καρκινώδεις εστίες αποσύνθεσης αυτής της «αριστεράς».
Και εδώ, όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Αποτελεί ένα οπορτουνιστικό «αριστερό» συνονθύλευμα, την «ποίηση» του καιροσκοπισμού. Τέτοια καιροσκοπικά συνονθυλεύματα είναι «σουρωτήρια», εύκολα ελεγχόμενα ιδεολογικά, αλλά και πρακτικά από τα ισχυρά κέντρα εξουσίας.
Η δικτατορία των ΜΜΕ
Σήμερα αυτά τα νοσηρά χαρακτηριστικά της εκλογικής αλλοτρίωσης παίρνουν θηριώδεις διαστάσεις, μέσω του τελετουργικού πολιτικού θεάματος.
Ολόκληρο το εκλογικό θέατρο έχει περάσει άμεσα στα χέρια των ισχυρών του χρήματος και καταδυναστεύεται από τη δικτατορία των ΜΜΕ και του τηλεθεάματος.
Τα κόμματα και ο πολιτικός κόσμος είναι άμεσα εξαρτημένα από το τηλεθέαμα. Δεν αναδείχνονται από καμία κοινωνική δράση, αλλά από τους μηχανισμούς του κεφαλαίου, μέσω των ΜΜΕ. Η προβολή στο τηλεθέαμα αποτελεί τον κυρίαρχο, καθοριστικό παράγοντα ανάδειξης ενός πολιτικού και ενός κόμματος.
Με πιο απλά λόγια: Όποιος θέλει να επιζήσει, να αναδειχτεί και να αναρριχηθεί πρέπει να γίνει εξάρτημα των μηχανισμών του κεφαλαίου, να ζητήσει τη βοήθεια από τα χέρια της δικτατορικής εξουσίας των ισχυρών του χρήματος.
Όταν είσαι εξάρτημα της αστικής κοινοβουλευτικής λογικής, μοιραία γίνεσαι και εξάρτημα του πολιτικού θεάματος των «νταβάδων» της κοινωνίας.
Τέτοιο υποτακτικό εξάρτημα του καθεστώτος έχει γίνει και η «αριστερά». Γι’ αυτό διαμαρτύρεται ή εκλιπαρεί δημοσιότητα από αυτούς που υποτίθεται ότι θέλει να γκρεμίσει.
Μην έχοντας πίσω της αυτή η «αριστερά» τη δύναμη των οργανωμένων, ανεξάρτητων και αυθεντικών λαϊκών κινημάτων, τα μόνα ικανά να επιβάλλουν όρους και να αναδείξουν αυθεντικά επαναστατικά πολιτικά υποκείμενα, μένει στο κενό και στο έλεος των μηχανισμών του συστήματος. «προσαρμόζεται» και ενσωματώνεται ακόμα πιο ολοκληρωτικά στο καθεστώς, προβάλλεται και προωθείται ανάλογα με το βαθμό ενσωμάτωσής της (όπως ο ΣΥΡΖΑ) και οι ατελώς «προσαρμοσμένοι» εκλιπαρούν, διαμαρτυρόμενοι μεγαλύτερο κομμάτι προβολής τους, μέσω της βαρβαρότητας του τηλεθεάματος (ΚΚΕ).
Μια επαναστατική αριστερά συγκρούεται κάθετα και ολομέτωπα με τους μηχανισμούς του συστήματος και ιδιαίτερα σήμερα με τα ΜΜΕ, τα οποία αποτελούν το δικτατορικό κριό αυτού του συστήματος, την πλέον μοχθηρή του αιχμή.
Με το να σηκώνεις τα χέρια, σαν ζήτουλας, προς αυτή τη μοχθηρή αιχμή του καθεστώτος σημαίνει ότι είσαι βουτηγμένος μέχρι το λαιμό μέσα στο εκλογικό, καθεστωτικό παιχνίδια, χωρίς πραγματικά στηρίγματα μέσα στο λαό και ηλίθιος. Σημαίνει ότι είσαι ηθοποιός του παιχνιδιού.
ΟΤΑΝ ζητάει κανείς από τα χέρια του συστήματος βοήθεια, θα την πάρει μόνο ως ανταμοιβή των υπηρεσιών που προσφέρει. Η δικτατορία του πολιτικού θεάματος λειτουργεί έτσι, ώστε να ενσωματώνει ολοκληρωτικά κάθε έναν που αποδέχεται την εκλογική στρατηγική του καπιταλισμού, να μετατρέπει σε γρανάζι του καθεστώτος κάθε κόμμα που δεν αντλεί τη δύναμή του από τις οργανωμένες δυνάμεις του λαού.
ΟΤΑΝ κυνηγάς ψηφοφόρους και αγωνίζεσαι για εκλογική δύναμη, όπως κάνει το ΚΚΕ, είσαι καταδικασμένος, ακριβώς γιατί η τύχη σου εξαρτάται από τους μηχανισμούς του συστήματος. Συνεχώς θα συρρικνώνεσαι και θα υποτάσσεσαι στις βουλές των αφεντικών για να μη διαλυθείς εντελώς.
Μόνο ως σφετεριστή του αγωνιστικού αριστερού κύρους θα σε διατηρούν, όσο μπορούν (γιατί σήμερα τα πράγματα έχουν ζορίσει), ακριβώς για να εξαπατάς και να συκοφαντείς, με τα νεοταξικά ιδεολογήματα (αντιρατσισμός κ.λπ), τις λαϊκές αντιδράσεις και αυθεντικές κινητοποιήσεις.
Δεν υπάρχει, συνεπώς καμία σωτηρία ούτε και για το ΚΚΕ. Μέσα στο καθεστωτικό παιχνίδι παίζει το ρόλο του. Το έργο που ήδη έχει παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ…
Ο ΣΥΝ ήταν πάντα η ηχώ της «κομμουνιστικής» (σταλινικής) αποσύνθεσης. Τα Κ.Κ. της Ευρώπης μεταλλάχτηκαν και ενσωματώθηκαν στο καπιταλιστικό καθεστώς οργανικά. Η «ευρωκομουνιστική» τροχιά, στην Ελλάδα, λόγω ειδικών ιστορικών συνθηκών, δεν ακολούθησε την «ομαλή» πορεία της Ευρώπης. Εδώ εκφράστηκε, σαν... «νευρική απόφυση», με το ΚΚεσ. Η καπιταλιστική ενσωμάτωση των Κ.Κ. της Ευρώπης, εδώ αποτυπώθηκε με τον ΣΥΝ.
Αυτή η ολοκληρωτικά μεταλλαγμένη «απόφυση» τράβηξε τη λογική των σταλινογενών κομμάτων και χρωμάτων στην τελική τους συνέπεια. Η πορεία του ΣΥΝ αποτελεί το σηματοδότη της γενικής πορείας και εξέλιξης όλων τάσεων με τη λογική και της δομή του σταλινισμού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η ευρωκομουνιστική ηχώ, σηματοδοτεί αυτό που πρόκειται να γίνει και στο ΚΚΕ. Το ΚΚΕ μπαίνει στην τελική ευθεία, λόγω καθυστέρησης ορμητικά, της ολοκληρωτικής του αποσύνθεσης. Οι σημερινοί επιθανάτιοι σπασμοί του ΣΥΡΙΖΑ, σύντομα θα εκδηλωθούν και στο ΚΚΕ.
Η αφετηρία της μετάλλαξης
Η αφετηρία του εκφυλισμού και της καπιταλιστικής ενσωμάτωσης κάθε σοσιαλιστικού ή κομμουνιστικού κόμματος εμφανίζεται ακριβώς τη στιγμή όπου η Επανάσταση μετατρέπεται σε «Αριστερά». Τη στιγμή δηλαδή που μιμούνται αυτά τα κόμματα την καπιταλιστική λογική και δέχονται και αυτά να φορέσουν προσωπεία και να συγκαλύψουν το όνομά τους.
Ο καπιταλισμός εμφανίζεται με πολλές μεταμφιέσεις και κουκούλες. Από τη στιγμή που η Επανάσταση φοράει την πρώτη κουκούλα και ονομάζεται «αριστερά», αρχίζει να εισέρχεται στο καθεστωτικό παιχνίδι και να αντιγράφει τις λογικές του συστήματος.
Με τη πρώτη αυτή συγκάλυψη του ονόματος «Επανάσταση» αρχίζει και η αναθεώρηση της επαναστατικής θεωρίας και πράξης. Η «αριστερά» εγκαταλείπει τον πρακτικό αγώνα κατάλυσης του καπιταλιστικού συστήματος και τον υποκαθιστά με τον κοινοβουλευτικό αγώνα αναρρίχησης στην εξουσία. Δηλαδή ενσωμάτωσής της σε αυτό.
Προϊόν αυτής της «αριστερής» αποσυνθετικής εξαχρείωσης είναι η σημερινή «κουκούλα» η οποία έχει αναχθεί σε ιδεολογικό στοιχείο των «εξεγέρσεων». Είναι η ολοκληρωτική κατάπτωση και εξαχρείωση των «αριστερών» προσωπείων που έχει οδηγήσει στη σημερινή κουκούλα που καλύπτει το πρόσωπο πλέον των μπράβων και των μηχανισμών του καθεστώτος. Πίσω από τα σημερινά «αριστερά» προσωπεία και τις «κουκούλες» βρίσκονται οι μηχανισμοί της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, οι καθεστωτικοί προβοκάτορες και οι ποικίλες μυστικές υπηρεσίες.
Δεν είναι, συνεπώς τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η ολοκληρωτικά εκφυλισμένη «αριστερή» δομή, δίνει ιδεολογική και πολιτική κάλυψη στις κουκουλοφόρικες πρακτικές, από κοινού με τα καθεστωτικά μέσα προπαγάνδας και τους ποικίλους «οργανικούς διανοούμενους» της πλανητικής νέας τάξης.
Η εκλογική αλλοτρίωση
Ένα αυθεντικά αριστερό κόμμα (δηλαδή επαναστατικό) έχει ως θεμέλιο της ύπαρξής του το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Είναι ο οργανικός εκφραστής, οργανωτής και υπηρέτης αυτού του κινήματος. Τα πάντα είναι υποταγμένα σε αυτό και στη στρατηγική αναγκαιότητα ανάπτυξης, δημοκρατικής οργάνωσης, αυτενέργειας και συνειδητοποίησης αυτού του κινήματος. Όλες οι δραστηριότητες ενός επαναστατικού αριστερού κόμματος απορρέουν και προσδιορίζονται από τις ιστορικές και αγωνιστικές ανάγκες του λαϊκού κινήματος. Οι τακτικές απορρέουν από αυτές τις στρατηγικές ανάγκες και είναι υποταγμένες σε αυτές της ανάγκες.
Η εκλογική πολιτική είναι μια τακτική, δηλαδή ένα μέσο οργανικά δεμένο με την ανάπτυξη, τη διαπαιδαγώγηση και συνειδητοποίηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ένα συμπληρωματικό μέσο της επαναστατικής δράσης.
Η εκλογική τακτική δεν υποκαθιστά την επαναστατική στρατηγική, απλώς τη συμπληρώνει, δεν γίνεται αυτοσκοπός αλλά επικουρικό στοιχείο της ζωντανής δράσης του μαζών. Δεν καλλιεργεί εκλογικές αυταπάτες, αλλά τις γκρεμίζει…
Ο σταλινισμός υποκατέστησε τα κινήματα από το κόμμα (καθαρή αστική λογική) και αυτό άνοιξε τις πόρτες της ενσωμάτωσης στις αστικές εκλογικές διαδικασίες, δηλαδή στην υποκατάσταση των ζωντανών κινημάτων από τις εικονικές και τυπικές αστικές εκλογικές διαδικασίες.
Η στρατηγική της επανάστασης υποκαταστάθηκε από την εκλογική τακτική, η οποία έγινε κεντρικός προσανατολισμός των «αριστερών» κομμάτων. Ο εκλογικός αυτός προσανατολισμός ήταν μια ανοικτή ρήξη με τα ζωντανά κινήματα, ακριβώς γιατί ήταν υποταγμένος στη λογική του συστήματος και χρησιμοποιούσε τα κινήματα όχι ως υποκείμενα της εξέλιξης, αλλά ως αντικείμενα διαπραγμάτευσης των «αριστερών» κομμάτων.
Αυτή η υποταγή στην καπιταλιστική λογική και τις λειτουργίες της δολοφόνησε κυριολεκτικά τα ζωντανά λαϊκά κινήματα και οδήγησε στο φετιχισμό του ψηφοδελτίου, δηλαδή στο τέρας της εκλογικής αλλοτρίωσης.
Σήμερα η «αριστερή» εκλογική αλλοτρίωση έχει πάρει τερατώδεις διαστάσεις και αποτελεί το φυσικό προϊόν της χρεοκοπίας και αποσύνθεσης αυτών των κομμάτων. Αυτά τα κόμματα αποτελούν πλέον συστατικό στοιχείο του ολοκληρωτικά παρακμιακού καθεστωτικού σκηνικού και τους αδύνατους «κρίκους» του: δηλαδή τους «κρίκους», όπου η καπιταλιστική παρακμή αποτυπώνεται με όλα τα χρώματα της πολιτικής διαστροφής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αιχμή αυτής της διαστροφικής, θεσμολάγνας παράκρουσης και αποσύνθεσης. Αυτό, επικαλύπτει, σχετικά, τις ίδιες αποσυνθετικές διεργασίες που υπάρχουν και στο ΚΚΕ. Η ίδια λογική διαπερνάει καταλυτικά και το ΚΚΕ. Μια λογική που οδηγεί σήμερα, ορμητικά, στους ίδιους επιθανάτιους σπασμούς που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εκδηλώνει πιο γρήγορα και άμεσα, αυτό που θα συμβεί, πολύ σύντομα και στο ΚΚΕ.
Η αθεράπευτη εκλογική νόσος
Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της τυπικής κοινοβουλευτικής λογικής είναι η απάτη και τα συνακόλουθα εκλογικά της προϊόντα: Ο καιροσκοπισμός και η δημαγωγία. Και όσο πιο ολοκληρωτική είναι η εκλογική αλλοτρίωση τόσο και πιο αχαλίνωτα και επιδημικά γίνονται η απάτη, ο καιροσκοπισμός και η δημαγωγία.
Τα κόμματα αποκόβονται ολοκληρωτικά από τις κοινωνικές τάξεις και την κοινωνία και μετατρέποντας σε σκέτους και εντελώς ανεξέλεγκτους εκλογικούς μηχανισμούς παραγωγής και κατανάλωσης ενός άθλιου δημαγωγικού, παραπολιτικού λόγου απάτης και παγίδευσης του πολίτη.
Πρωταγωνιστής σε αυτό το εκλογικό παιχνίδι της εκλογικής αλλοτρίωσης και ανταγωνιστής των αστικών κομμάτων είναι και τα «αριστερά» κόμματα. Η εργατική τάξη, ο λαός και τα «κινήματα» αντιμετωπίζονται σαν σκέτα αντικείμενα, σαν εργαλεία εξυπηρετικά των εκλογικών τους στόχων.
Με αυτά τα δεδομένα ο «αριστερός» καιροσκοπισμός φτάνει σε μορφές παράκρουσης και αποτελεί μία από τις καρκινώδεις εστίες αποσύνθεσης αυτής της «αριστεράς».
Και εδώ, όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Αποτελεί ένα οπορτουνιστικό «αριστερό» συνονθύλευμα, την «ποίηση» του καιροσκοπισμού. Τέτοια καιροσκοπικά συνονθυλεύματα είναι «σουρωτήρια», εύκολα ελεγχόμενα ιδεολογικά, αλλά και πρακτικά από τα ισχυρά κέντρα εξουσίας.
Η δικτατορία των ΜΜΕ
Σήμερα αυτά τα νοσηρά χαρακτηριστικά της εκλογικής αλλοτρίωσης παίρνουν θηριώδεις διαστάσεις, μέσω του τελετουργικού πολιτικού θεάματος.
Ολόκληρο το εκλογικό θέατρο έχει περάσει άμεσα στα χέρια των ισχυρών του χρήματος και καταδυναστεύεται από τη δικτατορία των ΜΜΕ και του τηλεθεάματος.
Τα κόμματα και ο πολιτικός κόσμος είναι άμεσα εξαρτημένα από το τηλεθέαμα. Δεν αναδείχνονται από καμία κοινωνική δράση, αλλά από τους μηχανισμούς του κεφαλαίου, μέσω των ΜΜΕ. Η προβολή στο τηλεθέαμα αποτελεί τον κυρίαρχο, καθοριστικό παράγοντα ανάδειξης ενός πολιτικού και ενός κόμματος.
Με πιο απλά λόγια: Όποιος θέλει να επιζήσει, να αναδειχτεί και να αναρριχηθεί πρέπει να γίνει εξάρτημα των μηχανισμών του κεφαλαίου, να ζητήσει τη βοήθεια από τα χέρια της δικτατορικής εξουσίας των ισχυρών του χρήματος.
Όταν είσαι εξάρτημα της αστικής κοινοβουλευτικής λογικής, μοιραία γίνεσαι και εξάρτημα του πολιτικού θεάματος των «νταβάδων» της κοινωνίας.
Τέτοιο υποτακτικό εξάρτημα του καθεστώτος έχει γίνει και η «αριστερά». Γι’ αυτό διαμαρτύρεται ή εκλιπαρεί δημοσιότητα από αυτούς που υποτίθεται ότι θέλει να γκρεμίσει.
Μην έχοντας πίσω της αυτή η «αριστερά» τη δύναμη των οργανωμένων, ανεξάρτητων και αυθεντικών λαϊκών κινημάτων, τα μόνα ικανά να επιβάλλουν όρους και να αναδείξουν αυθεντικά επαναστατικά πολιτικά υποκείμενα, μένει στο κενό και στο έλεος των μηχανισμών του συστήματος. «προσαρμόζεται» και ενσωματώνεται ακόμα πιο ολοκληρωτικά στο καθεστώς, προβάλλεται και προωθείται ανάλογα με το βαθμό ενσωμάτωσής της (όπως ο ΣΥΡΖΑ) και οι ατελώς «προσαρμοσμένοι» εκλιπαρούν, διαμαρτυρόμενοι μεγαλύτερο κομμάτι προβολής τους, μέσω της βαρβαρότητας του τηλεθεάματος (ΚΚΕ).
Μια επαναστατική αριστερά συγκρούεται κάθετα και ολομέτωπα με τους μηχανισμούς του συστήματος και ιδιαίτερα σήμερα με τα ΜΜΕ, τα οποία αποτελούν το δικτατορικό κριό αυτού του συστήματος, την πλέον μοχθηρή του αιχμή.
Με το να σηκώνεις τα χέρια, σαν ζήτουλας, προς αυτή τη μοχθηρή αιχμή του καθεστώτος σημαίνει ότι είσαι βουτηγμένος μέχρι το λαιμό μέσα στο εκλογικό, καθεστωτικό παιχνίδια, χωρίς πραγματικά στηρίγματα μέσα στο λαό και ηλίθιος. Σημαίνει ότι είσαι ηθοποιός του παιχνιδιού.
ΟΤΑΝ ζητάει κανείς από τα χέρια του συστήματος βοήθεια, θα την πάρει μόνο ως ανταμοιβή των υπηρεσιών που προσφέρει. Η δικτατορία του πολιτικού θεάματος λειτουργεί έτσι, ώστε να ενσωματώνει ολοκληρωτικά κάθε έναν που αποδέχεται την εκλογική στρατηγική του καπιταλισμού, να μετατρέπει σε γρανάζι του καθεστώτος κάθε κόμμα που δεν αντλεί τη δύναμή του από τις οργανωμένες δυνάμεις του λαού.
ΟΤΑΝ κυνηγάς ψηφοφόρους και αγωνίζεσαι για εκλογική δύναμη, όπως κάνει το ΚΚΕ, είσαι καταδικασμένος, ακριβώς γιατί η τύχη σου εξαρτάται από τους μηχανισμούς του συστήματος. Συνεχώς θα συρρικνώνεσαι και θα υποτάσσεσαι στις βουλές των αφεντικών για να μη διαλυθείς εντελώς.
Μόνο ως σφετεριστή του αγωνιστικού αριστερού κύρους θα σε διατηρούν, όσο μπορούν (γιατί σήμερα τα πράγματα έχουν ζορίσει), ακριβώς για να εξαπατάς και να συκοφαντείς, με τα νεοταξικά ιδεολογήματα (αντιρατσισμός κ.λπ), τις λαϊκές αντιδράσεις και αυθεντικές κινητοποιήσεις.
Δεν υπάρχει, συνεπώς καμία σωτηρία ούτε και για το ΚΚΕ. Μέσα στο καθεστωτικό παιχνίδι παίζει το ρόλο του. Το έργο που ήδη έχει παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ…
