Γιάννης Παπαϊωάννου: Στρίψτε προς το ρεαλισμό !

του Γιάννη Παπαϊωάννου, στο blog "Για την Ελλάδα, που μας αξίζει"
Εκτιμώ ότι το αποτέλεσμα τω ευρωεκλογών παρόλο που είναι νίκη για το ΠΑΣΟΚ εντούτοις δεν πρέπει να αποτελέσει αίτια εφησυχασμού. Ειδικότερα εάν συνδυαστεί με το αποτέλεσμα των Σοσιαλιστών σε όλη την Ευρώπη όπου η ήττα ήταν συντριπτική.

Με δεδομένο ότι για πρώτη φορά τα σοσιαλιστικά κόμματα κατέβηκαν σε αυτές τις εκλογές με κοινό μανιφέστο προκύπτει αβίαστα ότι η επίπλευση του ΠΑΣΟΚ στην χώρα μας αφορά τα... δεδομένα της εγχώριας πολιτικής σκηνής και δεν είναι αποτέλεσμα μιας στροφής των κοινωνιών προς τον σοσιαλισμό.

Αυτό από μόνο του γεννά ερωτήματα και οδηγεί σε συμπεράσματα που κονιορτοποιούν και καθιστούν αυταπάτη οποιαδήποτε προσπάθεια εμφάνισης της νίκης ως ανακατάληψη της πολίτικης και ιδεολογικής ηγεμονίας σε παγκόσμιο ή ευρωπαϊκό επίπεδο .

Ας το δούμε λοιπόν.

Ενώ μπορούμε να πούμε ότι η θέση «αυξήστε την ρευστότητα και την δυνατότητα κατανάλωσης για να υπάρχει ανάπτυξη» αποτελεί κυρίαρχο αίτημα όλων των κοινωνιών του δυτικού κόσμου εντούτοις ποικίλουν τα μέσα με τα οποία αυτή η θέση θα γίνει πράξη.

Με βάση αυτή την θέση προκύπτουν δυο υπο-θέσεις όπου η μια η σοσιαλιστική μιλά για άμεση αύξηση της δυνατότητας κατανάλωσης με αυξήσεις μισθών, ελλειμμάτων, χαλάρωση του συμφώνου σταθερότητας και δημιουργία νέων κρατικών και ευρωπαϊκών «πακέτων» χρήματος με αύξηση της φορολογίας και πράσινη ανάπτυξη, πράσινη φορολογία, πράσινη διατροφική γεωργία, ήπια ανάπτυξη.

Και η άλλη η Δεξιά μιλά για μείωση της φορολογίας, μείωση του κόστους παραγωγής , απονεύρωση του σπάταλου κράτους, εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας στα ασφαλιστικά συστήματα και στήριξη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων για να μην υπάρξει ανεργία και ενεργειακή απεξάρτηση με πράσινη ενέργεια και κίνητρα για ανάπτυξη γενικά η πράσινη.

Γίνεται κατανοητό ότι ούτε η μια θέση ούτε η άλλη είναι αμιγώς ιδεολογικά προσδιορισμένη αλλά μάλλον αποσπασματική θεώρηση του τεχνηέντως διαιρεθέν ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ. Γίνεται αντιληπτό ότι παντού οι πολίτες του αυτονοήτου αποτελούν αυτό που λέμε προοδευτικές δυνάμεις.

Το αυτονόητο ως Έλληνες είναι σήμερα το είναι να ζητάμε την Ελλάδα που μας αξίζει.

Καθώς η κοινωνία έχει μομιοποιηθεί γίνεται κατανοητό ότι όλα τα παραπάνω είναι απαραίτητα να γίνουν και δεν αφορά του πολίτες εάν είναι δεξιά ή αριστερά. Για την πλειοψηφία των πολιτών μια νέα σύνθεση της κοινωνίας είναι απολύτως απαραίτητη για να λειτουργήσει το κράτος. Ένας νέος στόχος, ένα νέο όραμα που θα κινητοποιήσει και θα στρατεύσει δυνάμεις σε μια προσπάθεια συνθηκών δημιουργίας ευημερίας για όλους τους Έλληνες πολίτες εντός της ΕΕ.

Το αίτημα πχ. για αποκομματικοποίηση του κράτους είναι ήδη ισχυρό αλλά δεν εκφράστηκε από κανέναν πολίτικο αρχηγό γιατί αφορά τα κόμματα και την ύπαρξη τους. Όπως και το αίτημα για μητρώο αγροτών αποσιωπήθηκε. Η άρση της μονιμότητας στο δημόσιο ή το θέμα παιδεία που δεν είναι απλά θέμα ποσοστού του ΑΕΠ και χρημάτων ή ιδιωτικοποίησης των ΑΕΙ δεν αναφέρθηκε.

Παρένθεση: Όλοι ακούσαμε σε αυτές τις εκλογές διλλήματα τα οποία χαρακτηριστήκαν συλλήβδην ψευτοδιλήμματα. Τα περισσότερα έρχονταν από την ψευτοδιαίρεση τελικά «δεξιά η αριστερά» και ήταν ανεπίκαιρα. Το εντελώς ανεπίκαιρο σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα αντικαταστήθηκε από το απελπισμένο «αλλάζουμε η βουλιάζουμε» και το Υπευθυνότητα η Ανευθυνότητα αφορούσε περισσότερο το ερώτημα Καραμανλής ή Παπανδρέου. Ταυτόχρονα χρησιμοποιήθηκαν παρελθοντικοί χρόνοι για να απαξιωθεί ο αντίπαλος και το έργο του είτε αυτό αφορούσε τα τελευταία 5 χρόνια είτε παλιότερα. Κλείνει η παρένθεση

Χρειάζεται λοιπόν να γίνει μια στροφή στο ενεστώτα και να απαντηθούν τα σύγχρονα προβλήματα με σύγχρονες απαντήσεις. Χρειάζεται ένας απεγκλωβισμός των πολιτικών σχηματισμών από το δεξιά και το αριστερά του προηγούμενου αιώνα δεδομένα που λειτουργούν ήδη ως βαρίδια

Χρειάζεται ένα νέο πολιτικό ήθος που θα στοχεύει στην άνοδο τόσο του δημοσίου διαλόγου όσο και της ποιοτικής συμμετοχής των πολιτών και όχι ένας απλός διαγκωνισμός στελεχών για να πιάσει ο νικητής την κουτάλα και ούτε η απαξίωση και ο ευτελισμός τιμούν το σύστημα και την Δημοκρατία ή τους λίγους πια πολίτες που συμμετέχουν.

Χρειάζεται να γίνουν αντιληπτά τα αιτήματα των κοινωνιών ως αυτονόητα και δίκαια, να μιλήσουμε για αυτά και να προσπαθήσουμε να Υπηρετήσουμε τον πολίτη.

Για το ΠΑΣΟΚ.

Το δεδομένο της έλλειψης του σύγχρονου λόγου οδηγεί το ΠΑΣΟΚ να εκφράζει ολοένα και πιο «Ρομαντικό λόγο» που ξεκινά και τελειώνει στην προσπάθεια εισαγωγής ηθικολογίας στον καπιταλισμό.

Ακόμη και η Πράσινη ανάπτυξη που αφορά μια συνολική στάση ζωής τόσο του ατόμου όσο και της κοινωνίας και έρχεται από το παρελθόν δεκαετίες 60 και 70 και το κίνημα των hippies (ρομαντισμός). Φυσικά δεν αποτελεί διέξοδο αλλά έναν ακόμη καπιταλιστικό δρόμο στρωμένο με συλλογική ψευτοηθική έναντι του πλανήτη και μια ατομική ηθική δυσοίωνη που δικαιώνει ακόμη και τη οικολογική τρομοκρατία.

Μπορεί να αποτελεί μια συνολικά καλή ιδέα αλλά είναι εντελώς ανεπίκαιρη στο βαθμό που δεν λαμβάνει υπόψη την μομιοποίηση της κοινωνίας -και ιδιαίτερα της ελληνικής- την τάξη της υπαίθρου και τις νομοτέλειες του καπιταλισμού σε ένα παρωχημένο κράτος.

Η πράσινη ανάπτυξη κρύβει μέσα της πολύ «Αρκαδία» (λογοτεχνικό ρεύμα παρακλάδι του ρομαντισμού που αφορά μια μυθική ευδαιμονική χώρα, την Αρκαδία) που εμφανίζεται συνήθως λίγο πριν από μια μεγάλη κοσμοϊστορική αλλαγή.

Χρειάζεται μια στροφή στο ρεαλισμό και στην πραγματικότητα τόσο στο λόγο μας προς του πολίτες όσο στα εντός και μεταξύ μας. Χρειάζεται να βρεθεί ένα νέο κέντρο ισορροπίας σκληρό και σταθερό, γύρω από το οποίο θα συναντηθούν οι προοδευτικές και συντηρητικές δυνάμεις.

Χρειάζεται να μιλήσουμε με στιβαρότητα, σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και αξιοπιστία σε όλους τους πολίτες και να γνωρίζουμε ότι ξέρουν την αλήθεια.

Άλλωστε μας έδειξαν το γεγονός ότι γνωρίζουν στην κάλπη.