Μεγάλη, όντως επιτυχία είχε η χθεσινή ..2η ημίγυμνη ποδηλατοδρομία. Είμασταν κι εμείς εκεί, πίσω από την πορεία. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι, ότι, η ακτιβιστική αυτή ενέργεια έχει φυσικά ένα μήνυμα: την ενθάρρυνση της χρήσης του ποδηλάτου.
Πόσο δυνατή μπορεί να είναι αυτή στη Θεσσαλονίκη;
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ !
Η εξάρτηση των Θεσσαλονικέων και η λατρεία ή καλύτερα ο φετιχισμός με το αυτοκίνητο είναι μοναδικός. Αλλά δεν είναι αυτό το κυριότερο πρόβλημα και ο λόγος για τον... οποίο, παρά το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη, ενδείκνυται για 8 τουλάχιστον μήνες χρήσης ποδηλάτου, οι χρήστες αυτού του οικολογικού μέσου συγκοινωνίας είναι ελάχιστοι.
Και δυστυχώς, ο λόγος δεν είναι, ούτε ο προφανής! Η έλλειψη δηλαδή δικτύου ποδηλατοδρόμων. Αυτό έτσι κι αλλιώς -σύμφωνα με τις υποσχέσεις του δημάρχου- έχει δρομολογηθεί. Σε 8-9 μήνες η Θεσσαλονίκη θα έχει δίκτυο ποδηλατοδρόμων, μήκους 12 χιλιομέτρων.
Στα χαρτιά !
Όλοι ξέρουμε ότι οι κάφροι είναι ανίκητοι. Από το πρώτο λεπτό της παράδοσης των ποδηλατοδρόμων, και αυτοί θα χρησιμοποιούνται από τα αυτοκίνητα, τα οποία θα μπαίνουν όπου μπορούν και όποτε βολέψει στους ποδηλατόδρομους. Και φυσικά θα παρκάρουν ακριβώς επάνω στον ποδηλατόδρομο, ακριβώς στη μέση. Ακυρώνοντας έτσι, το σημαντικότερο κομμάτι της υπόθεσης ποδήλατο, αυτό που φοβίζει τον κόσμο και δεν το χρησιμοποιεί: την ασφάλεια.
Πολλοί, θα ήθελαν να χρησιμοποιούν ποδήλατο. Όμως δεν το κάνουν για ένα και μοναδικό λόγο. Γιατί όπως λέμε όλοι μας "δεν σε υπολογίζουν τα Ι.Χ.". Γιατί αισθάνεσαι πάνω στο ποδήλατο, ότι ο ΙΧής θέλει να σε κατασπαράξει, επειδή πηγαίνεις αργά.
Το πρόβλημα της οδηγικής συμπεριφοράς είναι πρόβλημα άγχους. Οι οδηγοί Ι.Χ. είναι σαλταρισμένοι, όλο το 24ωρο. Τρελλαμένοι. Θα παρατηρήσατε, πώς έτσι και καθυστερήσεις έναν οδηγό πίσω σου για 2 δευτερόλεπτα, αρχίζει να κορνάρει και να χτυπιέται σαν pshyco. Δοκιμάστε με οποιοδήποτε δίκυκλο, να πάτε σε ένα δρόμο της πόλης, με μια λογική ταχύτητα (30-40 χλμ). Θα βλέπετε τα ζικ-ζακ που κάνουν οι από πίσω σας στο καθρέπτη σας, έτοιμοι να σας πατήσουν. Όσοι οδηγείτε δίκυκλο, σίγουρα αισθάνεστε το άγχος και την ανυπομονοσία του "πίσω". Τον βλέπετε στον καθρέπτη να προσπαθεί να σας περάσει, από δεξιά, από αριστερά, από ...πάνω σας, να κορνάρει, να σας μουντζώνει "άντε ρε μαλάκαααααααα", ε; πόσες φορές δεν το ζήσατε αυτό....
Η υπόθεση ποδήλατο λοιπόν, σκοντάφτει στη βασική έλλειψη αυτού του μπουρδέλου, που λέγεται ελληνικό κράτος: στην έλλειψη συναίσθησης του πολίτη, ότι σε μια οργανωμένη κοινωνία έχει και υποχρεώσεις.
Και δεν είναι θέμα DNA. Δεν είμαστε γονιδιακά διαφορετικοί από τους Ολλανδούς, που σέβονται τους ποδηλάτες. Απλά εκεί υπάρχει ο "νόμος". Αν παρκάρεις πάνω στον ποδηλατόδρομο θα σου κόψουν τον κώλο. Εδώ, θα σου κλ.....τα αρ......
Έτσι δεν είναι;
Πόσο δυνατή μπορεί να είναι αυτή στη Θεσσαλονίκη;
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ !
Η εξάρτηση των Θεσσαλονικέων και η λατρεία ή καλύτερα ο φετιχισμός με το αυτοκίνητο είναι μοναδικός. Αλλά δεν είναι αυτό το κυριότερο πρόβλημα και ο λόγος για τον... οποίο, παρά το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη, ενδείκνυται για 8 τουλάχιστον μήνες χρήσης ποδηλάτου, οι χρήστες αυτού του οικολογικού μέσου συγκοινωνίας είναι ελάχιστοι.
Και δυστυχώς, ο λόγος δεν είναι, ούτε ο προφανής! Η έλλειψη δηλαδή δικτύου ποδηλατοδρόμων. Αυτό έτσι κι αλλιώς -σύμφωνα με τις υποσχέσεις του δημάρχου- έχει δρομολογηθεί. Σε 8-9 μήνες η Θεσσαλονίκη θα έχει δίκτυο ποδηλατοδρόμων, μήκους 12 χιλιομέτρων.
Στα χαρτιά !
Όλοι ξέρουμε ότι οι κάφροι είναι ανίκητοι. Από το πρώτο λεπτό της παράδοσης των ποδηλατοδρόμων, και αυτοί θα χρησιμοποιούνται από τα αυτοκίνητα, τα οποία θα μπαίνουν όπου μπορούν και όποτε βολέψει στους ποδηλατόδρομους. Και φυσικά θα παρκάρουν ακριβώς επάνω στον ποδηλατόδρομο, ακριβώς στη μέση. Ακυρώνοντας έτσι, το σημαντικότερο κομμάτι της υπόθεσης ποδήλατο, αυτό που φοβίζει τον κόσμο και δεν το χρησιμοποιεί: την ασφάλεια.
Πολλοί, θα ήθελαν να χρησιμοποιούν ποδήλατο. Όμως δεν το κάνουν για ένα και μοναδικό λόγο. Γιατί όπως λέμε όλοι μας "δεν σε υπολογίζουν τα Ι.Χ.". Γιατί αισθάνεσαι πάνω στο ποδήλατο, ότι ο ΙΧής θέλει να σε κατασπαράξει, επειδή πηγαίνεις αργά.
Το πρόβλημα της οδηγικής συμπεριφοράς είναι πρόβλημα άγχους. Οι οδηγοί Ι.Χ. είναι σαλταρισμένοι, όλο το 24ωρο. Τρελλαμένοι. Θα παρατηρήσατε, πώς έτσι και καθυστερήσεις έναν οδηγό πίσω σου για 2 δευτερόλεπτα, αρχίζει να κορνάρει και να χτυπιέται σαν pshyco. Δοκιμάστε με οποιοδήποτε δίκυκλο, να πάτε σε ένα δρόμο της πόλης, με μια λογική ταχύτητα (30-40 χλμ). Θα βλέπετε τα ζικ-ζακ που κάνουν οι από πίσω σας στο καθρέπτη σας, έτοιμοι να σας πατήσουν. Όσοι οδηγείτε δίκυκλο, σίγουρα αισθάνεστε το άγχος και την ανυπομονοσία του "πίσω". Τον βλέπετε στον καθρέπτη να προσπαθεί να σας περάσει, από δεξιά, από αριστερά, από ...πάνω σας, να κορνάρει, να σας μουντζώνει "άντε ρε μαλάκαααααααα", ε; πόσες φορές δεν το ζήσατε αυτό....
Η υπόθεση ποδήλατο λοιπόν, σκοντάφτει στη βασική έλλειψη αυτού του μπουρδέλου, που λέγεται ελληνικό κράτος: στην έλλειψη συναίσθησης του πολίτη, ότι σε μια οργανωμένη κοινωνία έχει και υποχρεώσεις.
Και δεν είναι θέμα DNA. Δεν είμαστε γονιδιακά διαφορετικοί από τους Ολλανδούς, που σέβονται τους ποδηλάτες. Απλά εκεί υπάρχει ο "νόμος". Αν παρκάρεις πάνω στον ποδηλατόδρομο θα σου κόψουν τον κώλο. Εδώ, θα σου κλ.....τα αρ......
Έτσι δεν είναι;
