Θερινή επαιτεία...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας


- Κάνατε την ανάταξη προσώπου όπως προβλέπει ο “Κανονισμός” μας εσείς Χερουβείμ και Σεραφείμ;

- Ναι, Άγιε Πέτρο, και μας προέκυψε ένα κοριτσίστικο παιδικό προσωπάκι με ένα αινιγματικό χαμόγελο...

- Είχε κάποια δόση ειρωνείας, Άγιοι μου Ανάργυροι και θαυματουργοί;

- Όχι, ήταν σαφώς ένα χαμόγελο ανακούφισης αλλά με μία... νότα απροσδιόριστα αινιγματικού περιεχομένου...

- Δηλαδή κάτι σαν να μην καταλάβαινε το κοριτσάκι τι ακριβώς είχε συμβεί;

- Μάλλον σαν να καταλάβαινε ΑΚΡΙΒΩΣ τι είχε συμβεί και είχε μία δόση βαθειάς ανακούφισης που θύμιζε Παράδεισο ...

- Φέρτε το αγγελούδι στο περιβόλι μου!....

Πρόσταξε επιτακτικά η Μεγαλόχαρη..

Τώρα θα αναρωτηθείτε τι σόι «σχόλιο» είναι το σημερινό μου με Σεραφείμ και Χερουβείμ, με Παράδεισο και Παναγιά, με ένα παιδικό προσωπάκι σημαδεμένο με το αινιγματικό χαμόγελο πόνου και ανακούφισης μαζί...

Χαρμολύπη, φίλες και φίλοι Βυζαντινής ποιότητας...

Πώς αλλιώς να περιγράψω το δράμα ενός παιδιού των φαναριών που πριν ίσως καν της έρθει “ η περίοδος “ της ήρθε μια μπετονιέρα ενός αθώου μεροκαματιαρή για να κόψει βίαια το νήμα της ζωής της στον επίγειο “παράδεισο” που λέγεται

Ελλάδα του 2009,

Ελλάδα με παιδιά των φαναριών, με ακρωτηριασμένους ενήλικες «σακάτηδες» των Βαλκανίων, Ελλάδα όπου περιφέρονται μαζί με παιδιά και ακρωτηριασμένους ενήλικες και οι επαίτες-μουσικοί ανάμεσα στα τραπέζια σε καφετερίες και φαγάδικα των πόλεων και της ακρογιαλιάς…

Ελλάδα όπου οι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται αυτά τα παιδικά προσωπάκια που τα σκεπάζει λίγη βρωμιά, λίγες τσίμπλες, πολύς πόνος και φόβος μαζί και για τους ακρωτηριασμένους ενήλικες και μετά έρχονται και πολλά και πικρά και ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ τα ερωτηματικά...

Και στη γωνία κρυμμένοι οι μαστροποί της παιδικής αθωότητας, των ακρωτηριασμένων κορμιών να προσμετρούν το εύρος και το βάθος των δικών μας ανούσιων και ανόητων ενοχών που τις εξαργυρώνουμε με τα λίγα κέρματα που δίνουμε σε παιδιά και ενήλικες και μαζεύονται έτσι κάποια αξιόλογα ποσά

Ελλάδα όπου η Πολιτεία όπως την εκφράζει η Αστυνομία, η Εκκλησία, οι Δήμοι, η Κρατική Πρόνοια και αλληλεγγύη ΑΔΥΝΑΤΕΙ να συμμαζέψει τους εκμεταλλευτές παιδιών και ενήλικων αναξιοπαθούντων και αφήνει εμάς τους πολίτες φορτωμένους με ενοχές...

Ελλάδα, γλυκιά Πατρίδα, παραδείσια οπτασία για τους φτωχούς και πεινασμένους των Βαλκανίων και συνάμα αντικείμενο αμφισβήτησης για μας τους ντόπιους γιατί μας λιγόστεψε η ανθρωπιά καθώς περίσσεψαν τα καταναλωτικά αγαθά...